ks. prof. dr hab. Jan Bielecki – warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest przeczytanie 1 książki, egzamin ustny
Jan Bielecki „Osobowość młodzieży niepełnosprawnej z zaburzeniami wzroku, słuchu i mowy” ’98
Jan Bielecki „Elemnty higieny psychicznej w pracy z młodzieżą niepełnosprawną”
Bogdanowicz, Kisiel „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”
Janowicz T. „Postępowanie rewalidacyjne w wychowaniu przewlekle chorych”
Hulek A. „Samopomoc w rehabilitacji osób niepełnosprawnych”
Sowa J. „Rehabilitacja młodzieży w polityce socjalnej państwa”
Witkowski „Rozumić problemy osób niepełnosprawny”
Pacek S. „O przezwyciężaniu niepełnosprawności we współczesnym świecie”
Zabłocki K.J. „Dziecko niepełnosprawne, jego rodzina i edukacja”
Szczepanowska, Mikulski „Osoby niepełnosprawne w środowisku lokalnym”
++ lęk
KONFLIKT - - strach NERWICA
+ - niepokój
Im więcej nie rozwiązanych konfliktów, tym większy narasta lęk i rodzi się nerwica. By zniknęła nerwica należy rozwiązać konflikty. nerwica to nieproporcjonalna reakcja na bodziec. jako psycholog musimy wiedzieć, jakie są sposoby i metody podejścia do człowieka.
Rehabilitacja ma trzy cele. Przede wszystkim należy ukazać choremu, że nadal może być sprawny fizycznie. Osobie załamanej po wypadku należy ukazać nowy kanał, że jego potrzeby nie zostały zniwelowane, może dalej brać udział w tym co kocha, ale w innym aspekcie. Nie może już np. grać w tenis ale może być sędzią (paraolimpiady)
Kiedy człowiek niepełnosprawny zostaje w domu, jest ogromnym obciążeniem dla rodziny. Tym bardziej cierpi, gdy uświadamia sobie, że jest ciężarem, pogłębia się w depresji, traci poczucie sensu życia, traci poczucie własnej wartości.
Życie tego człowieka może ulec przeobrażeniu, gdy uświadomimy mu, że może uprawiać sport. Trzeba w nim bowiem siły woli, hartu ducha, wysiłku, samozaparcia. Człowiek ten współpracuje wtedy z grupą ludzi takich jak on. Nie czuje się inny. Może przy tym dostrzec, że inni są w jeszcze gorszej sytuacji, niż on. Ma oparcie w nowym otoczeniu, bo chory może go lepiej zrozumieć. Zaczyna tu widzieć, że jego nieszczęście nie jest jedyne na świecie. Tu znajduje bardzo często przyjaciół, czasem powstają stałe związki.
Zatem praca psychologa polega na ukazaniu sensu życia, wydobyciu godności chorego w poczuciu własnej wartości!
Następnym celem rehabilitacji jest usprawnienie społeczne, aby chory czuł, że żyje w społeczeństwie, że jest jego członkiem.
Priorytetowym zadaniem psychologa jest to, by umieć słuchać i obserwować. Należy dać się pacjentowi wypowiedzieć, bo samo wyrzucenie z siebie żółci jest terapią. Nie ma nic gorszego, jak okazać, że się nie ma czasu dla pacjenta (dla dziecka). Trzeba chcieć zrozumieć problemy człowieka, ważna jest empatia. Najgorszą sytuacją jest, gdy odbierze się człowiekowi nadzieję.
Celem rehabilitacji jest więc usprawnienie:
- fizyczne
- psychiczne
- społeczne
Nie można też zapominać o innych celach jak przystosowanie społeczeństwa, środowiska na przyjęcie chorego oraz terapia rodziny czy środowiska. Wskazać jak mogą pomóc.
Przedmiotem rehabilitacji są zmiany sprawności fizycznej, zmiany w psychice, zmiany w życiu społecznym i zmiany w korzystaniu z otoczenia społecznego i fizycznego.
Czynniki, jakie należy brać pod uwagę w rehabilitacji to:
1. rodzaj i stopień inwalidztwa
2. wiek
3. status społeczny
4. cechy osobowości
5. zdolność organizmu do kompensacji
6. potrzeby pacjenta i potrzeby psychiczne i fizyczne (potrzeba bezpieczeństwa) Miłość daje nam poczucie bezpieczeństwa. Gdy nie ma miłości, to człowiek czuje się zagrożony a z zagrożeniem łączy się lęk, strach, niepokój. Im większy strach, tym bardziej czuje się człowiek nie kochany. Wazna jest by to co możliwe – zaspokoić.
7. związek psychiki z inwalidztwem – takie samo inwalidztwo u różnych ludzi będzie inaczej przebiegać
8. reakcje na inwalidztwo w skutek urazu – inaczej człowiek reaguje, gdy powoli traci wzrok a inaczej, gdy następuje to nagle
9. inwalidztwo od urodzenia, bo stwarza to zupełnie inne pole do działania psychologa.
Już starożytni dostrzegali związek między fizycznymi cechami a osobowością. Czy można z linii papilarnych wyczytać coś o cechach fizycznych? Przekonanie te były wynikiem tendencji, że osobowość człowieka wyczytać z trwałych cech fizycznych. Wiele można powiedzieć z układu dłoni, paznokci, pisma (grafologia). Na podstawie pisma można wiele powiedzieć o osobowości.
Za czasów Arystotelesa ukazywały się rozprawy na temat fizjonomii, na nowo podjęte w XVIII w.
Lavater – oceniał człowieka na podstawie kształtu i ruchu rąk.
Typologia Kretchmera – łączy cechy fizyczne człowieka z jego osobowością. F.J. Gall zajmował się badaniami, które miały na celu udowodnienie, iż na podstawie kształtu czaszki można wiele powiedzieć o zdolnościach umysłowych człowieka. Osobowością na podstawie cech fizycznych zajmował się także włoski lekarz Lambrozo (na podstawie teorii Darwina). Uważał, że istnieją określone cechy fizyczne ludzi występują w korelacji z przestępczością. Zasadnicza część jego poglądów została odrzucona z wyjątkiem tezy, że istnieją pewne cechy fizyczne, które poprzez określony mechanizm łączą się ze społecznie nieaprobowanym zachowaniem.
Endokrynologia mówi, że zaburzenie wydzielanie wewnętrznego ma znaczące skutki dla osobowości w wypadku. Temperament w zasadzie jest nie zmienny, bo oparty jest na układzie nerwowym. Niemniej są koncepcje, które mówią o takiej możliwości.
Scheldon – twórca teorii o fizycznym typie przestępczym – odkrył związek między cechami fizycznymi a diagnozą psychiatryczną. Teoria ta jest jednak podważana, bo porównywał on chorych psychicznie z ich fizjonomią.
Beatrce Wright zainteresowana była teorią Scheldona i za nim doszła do wniosku, że jeśli prawda jest, że pewne typy inwalidztwa wrodzonego lub nabytego łączą się z poszczególnymi somatotypami, istnieje też związek między fizycznym inwalidztwem a osobowością. Jednak za pomocą stosowanej do badań inwalidztwa techniki pomiarowej nie da się rozróżnić poszczególnych grup inwalidów. Da się jedynie stwierdzić, że istnieje jakaś zbieżność pomiędzy badanymi grupami (jeśli chodzi o inwalidztwo a cechy osobowości). Grupowanie ludzi pod względem inwalidztwa stanowi klasyfikację.
dre4mwalker