Plik CONFIG.SYS umożliwia zmianę standardowej konfiguracji systemu zależnie od potrzeb użytkownika. Służą ku temu polecenia, których można użyć tylko w tym pliku. Podczas inicjacji (startu komputera) system szuka pliku o tej nazwie w katalogu głównym dysku, z którego jest ładowany, i wykonuje zawarte w nim polecenia. Jeżeli pliku CONFIG.SYS na dysku nie ma, to podczas inicjacji system przyjmuje wartości domyślne. Plik CONFIG.SYS można utworzyć i edytować za pomocą dowolnego edytora (np. Windosowskiego Notatnika; w tym celu należy odnaleźć plik CONFIG.SYS w katalogu głównym, kliknąć dwukrotnie na jego ikonie i wybrać z listy programów okna „Otwórz z” program „Notepad”). Wszystkie polecenia oprócz DEVICE, DEVICEHIGH, DOS, DRIVPARM, INSTALL, INSTALLHIGH i REM mogą być użyte tylko jeden raz w całym pliku.
Polecenia pliku CONFIG.SYS. Najważniejszymi i najczęściej używanymi poleceniami są:
COUNTRY – włącza w systemie MS-DOS stosowanie specyficznych dla różnych krajów sposobów wyświetlania czasu, daty i waluty oraz reguł sortowania znaków i określania znaków w nazwach plików. Pierwszy parametr (występujący po znaku równości) oznacza kod kraju (dla Polski jest to nr 048). Następny parametr, choć nie obowiązkowy, oznacza zestaw znaków dla kraju (Polska – 852. Ostatnim, również nie wymaganym parametrem, jest ścieżka do pliku zawierającego informacje o kraju (Najczęściej jest to C:\WINDOWS\COMMAND\COUNTRY.SYS). Podobnie jak w pozostałych poleceniach parametry muszą być oddzielone przecinkiem, a tuż za poleceniem stoi znak równości. Przykładowy wygląd polecenia może być taki: COUNTRY=048,852,C:\WINDOWS\COMMAND\COUNTRY.SYS.
DEVICE i DEVICEHIGH – Polecenia te ładują do pamięci odpowiednio konwencjonalnej lub górnej określony sterownik. Załadowanie sterownika do pamięci górnej pozostawia więcej miejsca dla innych programów w pamięci konwencjonalnej. Jeśli obszar pamięci górnej nie jest dostępny (konieczne jest załadowanie sterownika tej pamięci poprzez dodanie na początku pliku CONFIG.SYS polecenia DEVICE=C:\WINDOWS\HIMEM.SYS) polecenie DEVICEHIGH działa tak samo jak polecenie DEVICE. Pierwszy parametr po znaku równości to ścieżka dostępu oraz nazwa pliku sterownika. Za nazwą pliku, oddzielone spacją, występują, choć nie zawsze, parametry sterownika, różne dla każdego sterownika. Najczęściej polecenia DEVICE wykorzystuje się do ładowania sterowników pamięci HIMEM.SYS oraz EMM386.EXE, a pozostałe sterowniki poleceniem DEVICEHIGH. Sterownikiem ładowanym najczęściej, poza ww., jest DISPLAY.SYS, który umożliwia wyświetlanie znaków międzynarodowych na monitorach.
DOS – Określa, że system MS-DOS ma utrzymywać łącze do obszaru pamięci górnej (parametr UMB). Dla takiej konfiguracji wymagany jest sterownik tworzący taką pamięć (np. EMM386.EXE). Następny parametr określa, czy system MS-DOS ma próbować załadować się częściowo do obszaru pamięci wysokiej HMA (HIGH), czy też ma utrzymywać się w całości w pamięci konwencjonalnej (LOW). Ostatni parametr związany jest z automatycznym ładowaniem sterowników urządzeń, jeśli nie są one jawnie ładowane w pliku CONFIG.SYS, oraz wykonaniem automatycznie wielu poleceń pliku CONFIG.SYS (BUFFERSHIGH, FILESHIGH, FCBSHIGH, LASTDRIVEHIGH i STACKSHIGH). Jeżeli operacja ta ma zostać wykonana, wartość parametru powinna być ustawiona na AUTO. Rezygnacja z tej opcji (wartość NOAUTO) zmusi do jawnego załadowania sterowników i użycia wymienionych form poleceń.
INSTALL, INSTALLHIGH – Ładuje programy rezydentne do pamięci (konwencjonalnej – 1 polecenie, lub górnej – 2 polecenie). Programy te pozostają w pamięci dopóki komputer jest włączony. W praktyce polecenie to ładuje programy, które działają już podczas przetwarzania pliku AUTOEXEC.BAT. Parametrami tego polecenia są: nazwa programu wraz z ścieżką dostępu oraz parametry tego programu oddzielone klawiszem spacji.
NUMLOCK – Decyduje, czy klawisz NUM LOCK jest włączony (parametr ON) czy wyłączony (OFF) podczas uruchamiania komputera.
REM – Umożliwia umieszczenie komentarzy w pliku CONFIG.SYS oraz plikach wsadowych (.BAT). Zamiast polecenia REM można użyć w pliku CONFIG.SYS średnika (;). Komentarz może być dowolnym ciągiem znaków oddzielonych od polecenia spacją.
Powyżej wymienione zostały tylko niektóre z możliwych poleceń stosowanych w pliku CONFIG.SYS.
Poza nimi z poziomu tegoż pliku możliwe jest tworzenie menu startowego. Menu to służy do ustawiania, przy każdym uruchomieniu bądź restarcie systemu, innych parametrów, które mogą być wykorzystywane także w plikach wsadowych, w tym głównie przez plik AUTOEXEC.BAT. Oto polecenia:
[menu] – nazwa sekcji wskazująca na to, iż poniższe wiersze dotyczą menu startowego.
MENUITEM – pozycja menu nie zawierająca pozycji w niej zagnieżdżonych. Polecenie to stosuje się w następującym formacie: MENUITEM=wartość_zmiennej,dowolny tekst. Wartość_zmiennej jest wartością przypisywanej zmiennej CONFIG wykorzystywanej później przez plik CONFIG.SYS oraz pliki sytemu DOS. Dowolny tekst to tekst, który zostanie wyświetlony jako nazwa pozycji w menu.
SUBMENU – pozycja w menu zawierająca inne pozycje. Składnia polecenia: SUBMENU=nazwa_podmenu, dowolny tekst. Parametr nazwa_podmenu wykorzystywany jest do identyfikacji dalszej części menu, która nie zaczyna się od sekcji [menu], a od sekcji o nazwie [nazwa_pomenu], poniżej której znajdują się dalsze polecenia związane z menu (tj. MENUITEM, SUBMENU, MENUDEFAUTL i MENUCOLOR). Żadna warość_zmiennej oraz nazwa_podmenu nie mogą się powtarzać! Za pomocą klawisz <Backspace> można szybko przenieść się z dowolnie zagłębionego menu podrzędnego do głównego (rozpoczynającego się sekcją „[menu]”.
MENUDEFAULT – polecenie, za pomocą którego komputer automatycznie wybierze pozycję. Pierwszy parametr to nazwa_podmenu lub wartość_zmiennej, drugi – oddzielony przecinkiem – to czas w sekundach po jakim zostanie wybrana wskazana pozycja. Poprawne wartości zawierają się w przedziale od 1 do 99.
MENUCOLOR – polecenie to ustawia kolory menu. Pierwszym parametrem jest kolor znaków, drugim – tło ekranu. Polecenie to działa dla podstawowego trybu 16-kolorowego, więc dozwolonymi wartościami obu parametrów są liczby z zakresu od 0 do 15. Kolory te pozostają przez całą pracę w trybie tekstowym, chyba, że zostaną zmienione przez jakiś program.
Aby zastosować wybór w pliku CONFIG.SYS plik ten musi zawierać tyle sekcji o nazwie [wartość_zmiennej] takiej, jakie zostały zdefiniowane w poleceniach MENUITEM. Pod nazwą danej sekcji mogą znajdować się polecenia pliku CONFIG.SYS, które będą wykonane tylko przy wyborze odpowiedniej pozycji z menu.
[common] – polecenia tak zatytułowanej sekcji są wykonywane zawsze, bez względu na wybór pozycji z menu.
INCLUDE – polecenie to służy do wykonania poleceń znajdujących się w sekcji. Parametr występujący po znaku równości to nazwa sekcji.
Podsumowując, w pliku CONFIG.SYS można użyć 24 poleceń oraz 5 poleceń związanych bezpośrednio z menu startowym.
Oto przykładowy plik CONFIG.SYS:
[menu]
submenu=SDrv,Smartdrv...
menuitem=WIN,Windows
menudefault=WIN,10
[SDrv]
menuitem=EMM,Z programem EMM386.EXE
menuitem=NoEMM, Bez programu EMM386.EXE
menudefault=EMM
[common]
Dos=High,umb
device=c:\windows\himem.sys
devicehigh=C:\WINDOWS\COMMAND\display.sys con=(ega,,1)
Country=048,852,C:\WINDOWS\COMMAND\country.sys
[EMM]
include=WIN
include=NoEMM
[NoEMM]
installhigh=c:\windows\smartdrv.exe
[WIN]
device=c:\windows\emm386.exe NOEMS
Podczas uruchomienia komputera na ekranie zostanie wyświetlone menu zawierające pozycje: Smartdrv... i Windows. Jeżeli użytkownik nie naciśnie żadnego klawisza, komputer automatycznie po 10 sekundach wybierze opcję Windows, która domyślnie jest podświetlona. Jeżeli użytkownik wybierze pozycję Smartdrv..., to na ekranie zostanie wyświetlone drugie menu tym razem z pozycjami: Z programem EMM386.EXE oraz Bez programu EMM386.EXE. Domyślnie podświetlona jest pierwsza opcja. Stosowanie w tym menu czasu nie jest potrzebne, ponieważ komputer i tak rozpoznał naciśnięcie klawisza, więc nie wybrał by tej opcji automatycznie.
W przypadku wybrania pozycji Windows z pierwszego menu, komputer wykona polecenia z sekcji [common] a następnie przejdzie do sekcji [WIN]. i załaduje sterownik pamięci (parametr NOEMS przy tym sterowniku wskazuje na to, że program nie utworzy pamięci stronicowej, która używana jest tylko przez bardzo stare programy napisane pod DOS-a).
W przypadku wybrania polecenia Z programem EMM386.EXE z menu Smartdrv.... Komputer odnajduje polecenie include z parametrem WIN. Wykonuje więc polecenie znajdujące się w sekcji [WIN]. Następnie powraca do sekcji [EMM] i napotykając na kolejne polecenie include, tym razem z parametrem NOEMM ładuje program smartdrv.exe do pamięci górnej poleceniem installhig zawartym w sekcji [NOEMM].
W przypadku wybrania z drugiego menu polecenia Bez programu EMM386.EXE komputer również wykona polecenia z sekcji [common] a następnie przejdzie do sekcji [NOEMM] i wykona zawarte tam polecenie.
- 3 -
kronos16