Anderson Poul - Księżyc łowcy.pdf - Anderson Poul - Zabr7

POUL ANDERSON

K SI Ęś YC ŁOWCY

(P RZEŁO ś YŁ W IKTOR B UKATO )

SCAN- DAL

Ksi ęŜ yc łowcy

(Hunter’s Moon)

Rzeczywisto ś ci nie postrzegamy, rzeczywisto ść jest naszym zamysłem. Odmienne

przypuszczenia mog ą doprowadzi ć do katastrofalnych zaskocze ń . Ten powtarzany bez ko ń ca

bł ą d stanowi ź ródło tragicznej natury historii.

Oskar Haeml, Betrachtungen uber die menschliche Verlegenheit.

Oba sło ń ca znikn ę ły ju Ŝ za horyzontem. Widniej ą ce na zachodzie góry stały si ę ju Ŝ

fal ą czerni, nieruchom ą , jak gdyby dotkn ą ł ich i zmroził chłód Za ś wiatu, gdy jeszcze si ę

wznosiły na pierwsz ą morsk ą przeszkod ę po drodze ku Obietnicy; ale niebo nad nimi stało

purpurowe, ukazuj ą ce jedynie pierwsze gwiazdy i dwa małe ksi ęŜ yce, srebrzyste sierpy w

ochrowej obwódce, niczym sama Obietnica. Na wschodzie niebo pozostało jeszcze bł ę kitne.

Tutaj, niewysoko ponad oceanem, Ruii ja ś niał nieomal pełnym blaskiem. Jego pasy

błyszczały na tle karmazynowej po ś wiaty. Pod ni ą dr Ŝ ały wody - ś wiadectwo wiatru.

A’i’ach te Ŝ czuł wiatr, chłodny i szemrz ą cy. Odpowiadał mu najdrobniejszym

włoskiem swego ciała. Potrzebował zaledwie niewielkiego popchni ę cia, by utrzymywa ć stały

kurs; wysiłek ten starczał, by da ć poczucie własnej siły i jedno ś ci ze swym Rojem oraz

kierunkiem i celem drogi. Otaczały go kuliste ciała towarzyszy, jarz ą ce si ę lekko, nieomal

zasłaniaj ą ce mu widok ziemi, nad któr ą płyn ę li; był spo ś ród nich najwy Ŝ ej. Ich zapach Ŝ ycia

stłumił wszystkie inne niesione przez wiatr, słodkie i mocne, i brzmiał ich wspólny ś piew,

stugłosowego chóru, aby dusze ich mogły si ę poł ą czy ć i sta ć jednym Duchem, przedsmakiem

tego, co oczekiwało ich na dalekim zachodzie. Dzi ś wieczorem, gdy P'a przejdzie przez tarcz ę

Ruii, powróci Czas Blasku. Ju Ŝ si ę wszyscy na to cieszyli.

Tylko A’i’ach nie ś piewał ani si ę nie zatracił w marzeniach o ucztowaniu i miło ś ci.

Był zbyt ś wiadom tego, co niesie. To, co ludzie przyczepili do jego ciała, wa Ŝ yło bardzo

niewiele, ale przepełniało mu dusz ę czym ś ci ęŜ kim i surowym. Cały Rój wiedział o

niebezpiecze ń stwie napa ś ci i wielu ś ciskało bro ń : kamienie do rzucania lub zaostrzone

gał ę zie, które opadaj ą z drzew ii - w mackach faluj ą cych pod kulami ich ciał. A’i’ach miał

stalowy nó Ŝ - zapłat ę ludzi za zgod ę na obci ąŜ enie jego ciała. Jednak nie było to w naturze

Ludu, by obawia ć si ę czego ś , co mo Ŝ e grozi ć im w przyszło ś ci. A’i’ach czuł osobliwe zmiany

spowodowane tym, co działo si ę wewn ą trz niego.

Wiedza ta przyszła, sam nie był pewien jak, ale wystarczaj ą co powoli, by go nie

zaskoczy ć . Jednak zamiast tego przepełniła go zawzi ę to ść . Gdzie ś w tych górach i lasach

znajdowała si ę Bestia nosz ą ca t ę sam ą bro ń co on, znajduj ą ca si ę w nikłym kontakcie typu

rojowego - z człowiekiem. Nie potrafił odgadn ąć , co to mo Ŝ e zwiastowa ć , z wyj ą tkiem

jednego: jakie ś kłopoty dla Ludu. Pytanie ludzi o to mogło by ć nierozs ą dne. Dlatego te Ŝ

postanowił zrobi ć rzecz obc ą jego rasie: postanowił, Ŝ e sam usunie t ę gro ź b ę .

Poniewa Ŝ oczy miał umieszczone w dolnej połowie ciała, nie widział przedmiotu

umocowanego na szczycie ani bij ą cego z niego ś wiatła. Jego towarzysze mogli to jednak

zobaczy ć , wi ę c kazał sobie wszystko pokaza ć , nim zgodził si ę to ponie ść . Ś wiatło było słabe,

widoczne tylko w nocy, a i to jedynie na ciemnym tle, b ę dzie wi ę c szukał błysku w ś ród cieni

na powierzchni ziemi. Pr ę dzej czy pó ź niej zobaczy go. Okazja była po temu nie najgorsza

teraz, o Czasie Blasku, gdy Bestie wyrusz ą , by zabija ć Lud, o czym wiedziały, licznie

zgromadzony na rozkosze.

A’i’ach za Ŝą dał no Ŝ a jako ciekawostki, która mo Ŝ e si ę przyda ć . Chciał schowa ć go w

gał ę ziach drzewa, by z nim po ć wiczy ć , gdy przyjdzie mu na to ochota. Czasem która ś z Osób

wykorzystywała znaleziony przedmiot, na przykład ostry kamie ń , do jakich ś dora ź nych

celów, aby na przykład otworzy ć str ą k grzebienio-kwiatu i wypu ś ci ć przepyszne nasionka.

Mo Ŝ e za pomoc ą no Ŝ a b ę dzie mógł robi ć narz ę dzia z drewna i mie ć ich kilka w zapasie.

Zastanowiwszy si ę nad tym, A’i’ach skonstatował, do czego naprawd ę słu Ŝ y ostrze.

Mógł uderza ć z powietrza, póki Bestia nie zginie... nie, póki nie zginie ta bestia.

A’i’ach polował...

***

Kilka godzin przed zachodem sło ń ca Hugh Brocket i jego Ŝ ona, Jannika Rezek,

przygotowywali si ę do nocnej pracy, gdy zjawiła si ę Chrisoula Gryparis, mocno spó ź niona.

Burza najpierw zmusiła samolot do l ą dowania w Enrique, a potem, zło ś liwie pr ą c na zachód,

zmusiła go do zatoczenia szerokiego łuku w czasie lotu do Hansonii. Nawet nie spostrzegła

Oceanu Pier ś cieniowatego i przeleciała dobre tysi ą c kilometrów w gł ą b l ą du, po czym

musiała skr ę ci ć na południe i wróci ć tyle samo, by dotrze ć do ich wielkiej wyspy.

- Port Kato wygl ą da ogromnie odludnie z powietrza - zauwa Ŝ yła.

Cho ć z silnym obcym akcentem, jej angielski - j ę zyk uzgodniony jako wspólny na tej

stacji - był płynny; mi ę dzy innymi dlatego znalazła si ę tutaj, by zbada ć mo Ŝ liwo ś ci

znalezienia jakiego ś zaj ę cia.

- Bo jest odludny - o ś wiadczyła Jannika, z własnym obcym akcentem. - Kilkunastu

naukowców, mo Ŝ e dwa razy tylu praktykantów i par ę osób personelu pomocniczego. Dlatego

te Ŝ b ę dziesz tu szczególnie mile widziana.

- Co, czy Ŝ by ś cie si ę czuli osamotnieni? - zdziwiła si ę Chrisoula. - Mo Ŝ na przecie Ŝ

rozmawia ć z ka Ŝ dym po stronie przyplanetarnej, kto ma holokom?

- Owszem albo polecie ć do miasta słu Ŝ bowo lub na urlop czy przy innej okazji-

wł ą czył si ę Hugh. - Ale cho ć obraz jest stereoskopowy, a d ź wi ę k plastyczny, jest to tylko

obraz. Nie mo Ŝ na go przecie Ŝ zabra ć na drinka po rozmowie? Co do wyjazdów za ś , to po nich

zawsze si ę jednak wraca do tych samych twarzy. Placówki naukowe staj ą si ę coraz bardziej

wyalienowane towarzysko. Sama zobaczysz, gdy tu przyjedziesz. Ale nie chciałbym - dodał

po ś piesznie - by ś odniosła wra Ŝ enie, Ŝ e ci ę zniech ę cam. Jan ma racj ę , b ę dziemy szcz ęś liwi,

gdy zjawi si ę tu kto ś nowy.

Jego obcy akcent wynikał z Ŝ yciorysu. J ę zyk ojczysty - angielski; Hugh jednak był

Medea ń czykiem w trzecim pokoleniu, co oznaczało, Ŝ e jego dziadkowie opu ś cili Ameryk ę

Północn ą tak dawno temu, i Ŝ j ę zyk zmienił si ę podobnie jak wszystko inne. Chrisoula zreszt ą

nie była w tym wszystkim zorientowana, skoro laserowa wi ą zka biegła z Ziemi na Kolchid ę

prawie pi ęć dziesi ą t lat, a statek, którym tu przyleciała, u ś piona i nie starzej ą ca si ę , był o wiele

wolniejszy...

- Tak, z Ziemi! - W głosie Janniki słycha ć było rado ść . Chrisoula drgn ę ła.

- Gdy odlatywałam, na Ziemi było nieciekawie. Mo Ŝ e pó ź niej sytuacja si ę polepszyła.

Prosz ę was, ch ę tnie porozmawiam o tym pó ź niej, ale teraz chciałabym si ę zaj ąć przyszło ś ci ą .

Hugh poklepał j ą po ramieniu. Pomy ś lał, Ŝ e Chrisoula jest do ść ładna; z pewno ś ci ą nie

dorównywała Jan (niewiele zreszt ą kobiet mogło si ę z ni ą równa ć ), ale gdyby ich znajomo ść

miała rozwin ąć si ę w kierunku łó Ŝ ka, nie miałby nic przeciwko temu. Zawsze jaka ś odmiana.

- Dzi ś jako ś szczególnie ci si ę nie wiodło, co? - mrukn ą ł. - Najpierw to opó ź nienie,

póki Roberto... to znaczy dr Venosta nie wróci z obserwacji w terenie, a dr Feng z O ś rodka,

dok ą d pojechał z próbkami...

Miał na my ś li głównego biologa i głównego chemika. Specjalno ś ci ą Chrisouli była

biochemia; wszyscy mieli nadziej ę , Ŝ e skoro dopiero co przybyła, i to ostatnim z niecz ę sto

przylatuj ą cych statków mi ę dzygwiezdnych, przyczyni si ę istotnie do wyja ś nienia Ŝ ycia na

Medei.

U ś miechn ę ła si ę .

- No, to zaczn ę od zapoznawania si ę z innymi, poczynaj ą c od was - dwojga miłych

osób.

Jannika potrz ą sn ę ła głow ą .

- Przykro mi - rzekła - ale sami jeste ś my załatani; wkrótce wychodzimy i mo Ŝ emy nie

wróci ć przed ś witem.

- To znaczy... kiedy? Za około trzydzie ś ci sze ść godzin? Tak. Czy to nie za długo jak

na wyprawy w... jak to powiedzie ć ? W tak niesamowitym otoczeniu?

Hugh za ś miał si ę .

Anderson Poul - Księżyc łowcy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: