77-82.pdf

77-82

77. CHARAKTERYSTYKA KANAŁÓW SODOWYCH (+slajd budowa z pyt. 76)

- w czasie pojedynczego cyklu otwarcia przez kanał sodowy przemieszcza się około

100 jonów

- kanał sodowy reaguje szybciej na bodziec elektryczny niŜ kanał potasowy, co

powoduje wzrost, a następnie spadek potencjału czynnościowego (powstanie igły

potencjału)

78. BEZPOŚREDNIE I POŚREDNIE BRAMKOWANIE

Neurotrasmitery mogą działać bezpośrednio i pośrednio na kanały jonowe regulujące

przepływ jonów. Bezpośrednie bramkowanie odbywa się w receptorach jonotropowych.

Bramkowanie pośrednie odbywa się poprzez aktywację receptorów metabotropowych.

Receptory metabotropowe aktywują białko G, które aktywuje kaskadę procesów

modulujących aktywność kanału jonowego.

79. WYJAŚNIJ MECHANIZM POWSTAWANIA POTENCJAŁU CZYNNOŚCIOWEGO

Gdy napięcie depolaryzacyjne przekracza pewną wartość krytyczną, zwaną progową (20 – 40

mV), pojawia się potencjał czynnościowy. Bezwzględna wartość ujemnego potencjału

wnętrza komórki gwałtownie spada do zera – błona ulega depolaryzacji, po czym

przepolaryzowuje na znak dodatni, Ŝeby po osiągnięciu wartości maksymalnej (ok. +40 mV)

szybko spaść nawet poniŜej wartości spoczynkowej i dopiero wrócić do wyjściowej.

Gwałtowna zmiana potencjału przy pobudzeniu komórki nerwowej jest wynikiem szybkiego

wzrostu przepuszczalności błony dla kationów, przede wszystkim sodu, a następnie podobnie

szybkiego zmniejszenia tej przepuszczalności. W pierwszej fazie jony sodowe gwałtownie

dyfundują do wnętrza komórki neutralizując jej potencjał ujemny, a następnie zmieniają ten

potencjał na dodatni względem płynu międzykomórkowego, na skutek wytworzenia własnego

potencjału dyfuzyjnego. Mniej więcej od chwili osiągnięcia maksimum potencjału dodatniego

błony kom. zaczyna się zmniejszać jej przepuszczalność dla jonów Na + , natomiast wzrasta

przepuszczalność dla K + . Po ustaleniu się przepuszczalności błony na poziomie normalnym

potencjał spoczynkowy stabilizuje się równieŜ na poziomie – 90 mV.

80. PORÓWNAJ KINETYKĘ CZASOWĄ POTENCJAŁÓW CZYNNOŚCIOWYCH

ZNANYCH CI Z KOMÓREK (KOMÓREK NERWOWYCH, MIĘŚNIA

SZKIELETOWEGO, MIĘŚNIA SERCOWEGO) ORAZ WĘZŁA ZATOKOWO –

PRZEDSIONKOWEGO.

Cały przebieg potencjału czynnościowego dla komórki nerwowej jest rzędu kilku milisekund,

dla komórki mięśnia szkieletowego rzędu kilkudziesięciu, a sercowego nawet kilkuset

milisekund.

Przebieg potencjału czynnościowego komórki mięśniowej serca róŜni się wyraźnie od

potencjału czynnościowego kom. nerwowej lub mięśnia szkieletowego.Po gwałtownej

depolaryzacji błona przepolaryzowuje się, tak Ŝe potencjał wewnętrznej strony błony

przyjmuje wartość do +20 mV. Stan przepolaryzowania utrzymuje się przez dłuŜszy czas (ok.

150 ms), potencjał utrzymuje się na poziomie +20 – (-10) mV po czy spada i błona

repolaryzuje się do stanu spoczynkowego.

Potencjał czynnościowy węzła nie utrzymuje się na stałym poziomie, a stopniowo rośnie; gdy

potencjał błonowy osiągnie wartość progu pobudliwości następuje depolaryzacja, po czym

Strona 1 z 3

77-82

powrót do stanu wyjściowego. W

układu wykonującego drgania relaksacyjne.

ciowego. Węzeł zatokowo – przedsionkowy zachowuje si

cego drgania relaksacyjne.

przedsionkowy zachowuje się podobnie do

81. OMÓW JAK PRZENOSI SI

NERWOWEGO

81. OMÓW JAK PRZENOSI SIĘ FALA DEPOLARYZACYJNA WZDŁUś

FALA DEPOLARYZACYJNA WZDŁUś WŁÓKNA

Depolaryzacja błony komórkowej nerwowej w jakim

potencjale sąsiednich odcinków błony wywołuje przepływ pr

wyrównać róŜnicę potencjałów. Powoduje to obni

i wyzwala jej dalszą, samorzutn

się fala zmian potencjału. W przypadku nerwu osłoni

skokowo od jednego przewęŜenia Ranviera do drugiego (zwi

przemieszczania).

Depolaryzacja błony komórkowej nerwowej w jakimś miejscu przy nie zmienionym

siednich odcinków błony wywołuje przepływ prądu skierowany t

potencjałów. Powoduje to obniŜenie potencjału sąsiedniego obszaru błony

, samorzutną depolaryzację. W ten sposób wzdłuŜ włókna przemieszcza

fala zmian potencjału. W przypadku nerwu osłoniętego osłonką mielinow

ęŜenia Ranviera do drugiego (zwiększa to szybko

miejscu przy nie zmienionym

du skierowany tak, aby

siedniego obszaru błony

włókna przemieszcza

ową – prądy płyną

ksza to szybkość

82. RÓśNICA MIĘDZY SYNAPSAMI AKTYWUJ

DZY SYNAPSAMI AKTYWUJĄCYMI I HAMUJĄCYMI

ĄCYMI

ZaleŜnie od rodzaju przekaźnika (mediatora)zawartego w danej synapsie oraz rodzaju

kanałów w błonie następnej komórki, przekazywany impuls mo

(zmniejszający potencjał komórki nast

następnej komórki). Aktywacja lub hamowanie maja charakter impulsowy.

źnika (mediatora)zawartego w danej synapsie oraz rodzaju

pnej komórki, przekazywany impuls moŜe być albo aktywuj

cy potencjał komórki następnej) albo hamujący (podwyŜszający potencjał

pnej komórki). Aktywacja lub hamowanie maja charakter impulsowy.

nika (mediatora)zawartego w danej synapsie oraz rodzaju

albo aktywujący

szający potencjał

pnej komórki). Aktywacja lub hamowanie maja charakter impulsowy.

Synapsy pobudzające:

Dwa rodzaje receptorów glutaminianowych:

AMPA: α-amino-3-hydroxy-5

NMDA: N-methyl-D-aspartate

odzaje receptorów glutaminianowych:

5-methyl-4-isoxazolepropionic acid

aspartate

Odpowiedzi receptora AMPA i NMDA przy ró

aktywności dwóch rodzajów recept

przez APV.

Odpowiedzi receptora AMPA i NMDA przy róŜnych wartościach potencjału. Separacja

ci dwóch rodzajów receptora jest uzyskana selektywną blokadą receptora NMDA

ciach potencjału. Separacja

ą receptora NMDA

Strona 2 z 3

77-82

Synapsy hamujące:

Dwa rodzaje receptorów GABA (

GABA A

GABA B

Dwa rodzaje receptorów GABA (γ -aminobutyric acid) (kwas γ – aminomasłowy)

aminomasłowy)

Odpowiedzi receptora AMPA, GABA

Odpowiedzi receptora AMPA, GABA A i GABA B

Strona 3 z 3

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: