Nikole Jordan -Bojowe zaloty 04-Zdobyć donżuana.pdf

Nicole Jordan

ZDOBY Ę DON ņ UANA

Z serdecznymi podzi ħ kowaniami dla moich czytelników,

którzy s Ģ dla mnie najlepsz Ģ inspiracj Ģ .

Ta ksi ĢŇ ka jest dla Was.

W Ň adnym wypadku nie powinna Ļ da ę pozna ę po sobie,

Ň e m ħŇ czyzna zrobił na tobie wra Ň enie,

zwłaszcza je Ļ li tak wła Ļ nie si ħ stało.

Ujawniaj Ģ c swoj Ģ słabo Ļę , dasz mu nad sob Ģ przewag ħ , a przecie Ň kobieta

musi wykorzysta ę wszystkie atuty, je Ļ li pragnie zwyci ħ stwa.

Anonimowa dama

Porady dla młodych panien pragn Ģ cych zdoby ę m ħŇ a

Londyn, wrzesie ı 1817

- Eleonoro, kochanie, stało si ħ co Ļ strasznego! Wrexham jest tutaj!

Cho ę serce zabiło jej mocniej na te słowa, lady Eleonora Pierce nawet nie drgn ħ ła i

dalej siedziała spokojnie na kanapie pod Ļ cian Ģ w pełnej ludzi sali balowej.

Tutaj? w Carlton House? - zapytała tylko.

Tak. Przed chwil Ģ zaanonsowano jego przybycie - odparła z kwa Ļ n Ģ min Ģ lady

Beldon, ciotka Eleonory, towarzysz Ģ ca jej jako przyzwoitka. - Có Ň za bezczelno Ļę ! Powinien

mie ę cho ę tyle przyzwoito Ļ ci, by uszanowa ę twoj Ģ wra Ň liwo Ļę ! - dodała.

Eleonora równie Ň uwa Ň ała, Ň e Damonowi Staffordowi, wicehrabiemu Wrexham, nie

zbywa na bezczelno Ļ ci. Prawd ħ mówi Ģ c, nie znała nikogo, kto byłby bardziej bezpo Ļ redni.

Była jednak przekonana, Ň e mimo swojej wra Ň liwo Ļ ci poradzi sobie jako Ļ , gdy kiedy Ļ go

spotka - to znaczy była o tym przekonana do niedawna.

U Ļ miechn ħ ła si ħ , by pokry ę zmieszanie i uspokoi ę tłuk Ģ ce si ħ w piersi serce.

- No có Ň , lord Wrexham ma przecie Ň prawo przyj Ļę na bal wydany przez Prinny'ego,

ciociu Beatrix. Na pewno został zaproszony, podobnie jak my.

George, ksi ĢŇħ Walii i regent Anglii, regularnie wydawał przyj ħ cia w Carlton House,

swej londy ı skiej rezydencji urz Ģ dzonej z ostentacyjnym luksusem. Lady Beldon od czasu do

czasu dostawała zaproszenia ze wzgl ħ du na swego zmarłego m ħŇ a nale ŇĢ cego niegdy Ļ do

grona dandysów, którzy otaczali regenta.

Tego wieczoru w mocno przegrzanych wn ħ trzach rezydencji zebrała si ħ Ļ mietanka

towarzystwa ziemian i arystokratów. Ukradkowe spojrzenie, którym Eleonora omiotła sal ħ

balow Ģ , powiedziało jej jednak, Ň e czaruj Ģ cy hultaj, który kiedy Ļ skradł jej serce, a potem

bezlito Ļ nie je złamał, nie pojawił si ħ jeszcze.

- Niepotrzebnie si ħ tak przejmujesz - powiedziała z ulg Ģ . - Wrexham ma prawo

pojawia ę si ħ na wszelkich spotkaniach towarzyskich, wedle swego wyboru.

Ciotka Beatrix spojrzała na Eleonor ħ zdumiona.

- Nie zamierzasz go chyba broni ę ? Po tym, jak ci ħ potraktował?

Ale Ň sk Ģ d. Musz ħ si ħ jednak pogodzi ę z tym, Ň e pr ħ dzej czy pó Ņ niej gdzie Ļ go

spotkam. Jest w Londynie od tygodnia, a przecie Ň obracamy si ħ w tych samych kr ħ gach.

Lady Beldon z niesmakiem pokr ħ ciła głow Ģ , a potem posłała siostrzenicy przenikliwe

spojrzenie.

Mo Ň e powinny Ļ my wyj Ļę , Eleonoro. Przeprosz ħ pó Ņ niej Prinny'ego.

Nie zamierzam ucieka ę przed lordem Wrexham, ciociu.

- No to si ħ przygotuj. Mo Ň e si ħ tu zjawi ę w ka Ň dej chwili.

Eleonora kiwn ħ ła głow Ģ z roztargnieniem, kwituj Ģ c słowa ciotki, i westchn ħ ła gł ħ boko.

Niełatwo przygotowa ę si ħ na spotkanie z tym niegodziwym, a zarazem jak Ň e uroczym

arystokrat Ģ , który przed kilku laty był jej narzeczonym.

Od kilku dni wiedziała, Ň e Damon wrócił do Londynu po dwuletniej nieobecno Ļ ci.

Przyjaciele lady Beldon nie omieszkali przekaza ę jej wie Ļ ci. Eleonora starannie obmy Ļ liła, co

mu powie i jak b ħ dzie si ħ zachowywa ę . Planowała, Ň e powita go z chłodnym wdzi ħ kiem i

całkowit Ģ oboj ħ tno Ļ ci Ģ , okazuj Ģ c uprzejmo Ļę i nic ponadto.

- Zar ħ czam ci, Ň e zdołam zachowa ę spokój w jego obecno Ļ ci - zapewniła ciotk ħ z

kamiennym spokojem, którym usiłowała pokry ę rosn Ģ c Ģ trem ħ .

Te słowa wcale nie przekonały Beatrix, która dalej roztrz Ģ sała przewiny jego

lordowskiej mo Ļ ci:

Co za łajdak! Nie powinien stawia ę ci ħ w takiej sytuacji. Gdyby miał cho ę troch ħ

dobrych manier, trzymałby si ħ od nas z dala.

Przecie Ň trzymał si ħ z dala przez dwa lata - odparła Eleonora nieco za ostro.

To i tak zbyt krótko! Wła Ļ ciwie powinno si ħ go wykluczy ę z towarzystwa.

Niestety, cho ę Damon zachował si ħ wobec mnie podle, nie zasłu Ň ył na a Ň tak surow Ģ

kar ħ , pomy Ļ lała Eleonora.

Kochana ciociu, wykluczenie z towarzystwa to chyba jednak przesada.

O nie! Nigdy sobie nie wybacz ħ , Ň e przedstawiłam ci ħ temu niegodziwcowi.

To nie twoja wina. Zreszt Ģ , dobrze wiesz, Ň e to nie ty nas sobie przedstawiła Ļ .

Ciotka zaprzeczyła eleganckim gestem dłoni.

- Wrexham poznał ci ħ na moim dorocznym przyj ħ ciu, na jedno wychodzi. Gdybym go

nie zaprosiła, nigdy nie złamałby ci serca i nie wystawił ci ħ na po Ļ miewisko. Ale był przecie Ň

przyjacielem Marcusa. Sk Ģ d mogły Ļ my wiedzie ę , Ň e oka Ň e si ħ takim libertynem?

To prawda, sk Ģ d mo Ň na było to wiedzie ę , westchn ħ ła w duchu Eleonora.

Jej ukochany starszy brat Marcus miał bardzo wysokie mniemanie o Damonie, a Ň do

chwili gdy przez jego zachowanie zerwano zar ħ czyny. Ona tak Ň e podzielała zdanie brata.

Damon, niezwykle przystojny i obdarzony nadzwyczajnym, sowizdrzalskim urokiem,

stanowił uciele Ļ nienie marze ı ka Ň dej młodej damy i postrach wszystkich matron.

Beatrix Attree, wicehrabina Beldon, nie miała szczególnie rozwini ħ tego instynktu

macierzy ı skiego, mimo to wzi ħ ła na wychowanie dziesi ħ cioletni Ģ Eleonor ħ , której rodzice

zgin ħ li w wypadku, i od tej pory opiekowała si ħ ni Ģ troskliwie. Kochała j Ģ na tyle, na ile w

ogóle była zdolna do miło Ļ ci.

Lady Beatrix, arystokratka do szpiku ko Ļ ci, miała zdecydowane pogl Ģ dy na to, co

przystoi ludziom szlachetnie urodzonym. Na pocz Ģ tku znajomo Ļ ci Eleonory z lordem

Wrexham poszła na pewne ust ħ pstwa w kwestii jego w Ģ tpliwej reputacji, gdy Ň był

posiadaczem tytułu, który pozostawał w jego rodzinie od setek lat. Nie mówi Ģ c ju Ň o fortunie,

znaczniejszej nawet od maj Ģ tku Eleonory.

Eleonora nie dbała o tytuł ani bogactwo Damona - zauroczył j Ģ on sam, jako człowiek.

Gdy spotkali si ħ po raz pierwszy, jakby trafił j Ģ piorun; rzadko który m ħŇ czyzna poci Ģ gał j Ģ

tak bardzo.

Zakochała si ħ w nim Ļ miesznie szybko. Naturalnie, jej głupot ħ , która sprawiła, Ň e uległa

jego nieodpartemu urokowi, mo Ň na było tłumaczy ę młodym wiekiem. Miała wówczas

zaledwie dziewi ħ tna Ļ cie lat, a jej dziewcz ħ ce serce t ħ skniło za szalon Ģ , romantyczn Ģ miło Ļ ci Ģ .

Marzył si ħ jej adorator, który by jej po ŇĢ dał, darzył j Ģ płomienn Ģ miło Ļ ci Ģ i sprawiał, by czuła

si ħ jak w gor Ģ czce.

My Ļ lała, a nawet Ļ niła, Ň e wezm Ģ Ļ lub i b ħ d Ģ szcz ħĻ liwi po kres swoich dni. A Ň do

owego fatalnego poranka dwa lata temu, gdy ujrzała go jad Ģ cego powozem przez Hyde Park

w towarzystwie pi ħ knej kochanki. Nawet nie próbował tego ukrywa ę - przeciwnie, publicznie

afiszował si ħ t Ģ znajomo Ļ ci Ģ .

Wstrz ĢĻ ni ħ ta, zdradzona Eleonora natychmiast zerwała zar ħ czyny i powiedziała sobie,

Ň e nie chce mie ę z nim nic wspólnego. Złamał jej serce, naraził j Ģ na wielki wstyd i zranił jej

dum ħ . Nawet teraz nie potrafiła ukry ę urazy. Nie zamierzała jednak tchórzliwie unika ę

sytuacji, w których mogłaby go spotka ę ...

- No có Ň . - Głos lady Beldon przerwał tok jej my Ļ li. - Je Ļ li koniecznie chcesz pozosta ę

na tym przyj ħ ciu, postaraj si ħ , by stale towarzyszył ci ksi ĢŇħ Lazzara, na wypadek gdyby

Wrexham miał czelno Ļę zbli Ň y ę si ħ do ciebie.

- Tak b ħ dzie najlepiej, ciociu. Jego wysoko Ļę oddalił si ħ tylko na chwil ħ , by przynie Ļę

nam co Ļ na przek Ģ sk ħ .

Włoski arystokrata, ksi ĢŇħ Antonio Lazzara di Terrasini, przyjechał do Anglii,

towarzysz Ģ c swemu starszemu dalekiemu kuzynowi, signorowi Umbertowi Vecchiemu, który

pełnił misj ħ dyplomatyczn Ģ na brytyjskim dworze. Je Ļ li wierzy ę plotkom, ksi ĢŇħ szukał dla

siebie mał Ň onki i powa Ň nie zastanawiał si ħ nad kandydatur Ģ lady Eleonory.

Ona za Ļ doskonale zdawała sobie spraw ħ , Ň e nie chodziło mu ani o jej charakter, ani o

intelekt. Odziedziczyła w spadku znaczny maj Ģ tek, który pozostawiła jej matka. Była tak Ň e

córk Ģ barona, a obecnie tak Ň e siostr Ģ earla, gdy Ň jej starszy brat Marcus odziedziczył

niedawno po jednym z kuzynów posiadło Ļę Danvers, która wi Ģ zała si ħ z tym tytułem.

Nie zdecydowała si ħ jeszcze, czy rzeczywi Ļ cie chciałaby zosta ę ksi ħŇ n Ģ Lazzara. To

prawda, włoski arystokrata był poci Ģ gaj Ģ cy. Jego zmysłowy głos i gor Ģ ce spojrzenie

ciemnych oczu były kwintesencj Ģ romantyczno Ļ ci. Był przystojny, atrakcyjny, uroczy i

dowcipny a plotkarze donosili, Ň e złamał co najmniej tyle samo serc niewie Ļ cich, co Damon.

Tyle tylko, Ň e po dramatycznym zerwaniu z Damonem i krótkim narzecze ı stwie z

pewnym szlachcicem, zerwanym wkrótce potem Eleonora przyrzekła sobie, Ň e jej kolejne

zar ħ czyny b ħ d Ģ ju Ň na dobre. Co wi ħ cej, postanowiła, Ň e wyjdzie tylko za m ħŇ czyzn ħ ,

którego pokocha, i to z wzajemno Ļ ci Ģ .

Towarzystwo zebrane w drugim ko ı cu sali zamilkło. Eleonora pocz Ģ tkowo my Ļ lała, Ň e

to Prinny ze swoim orszakiem, ale gdy ciotka zamarła i mrukn ħ ła pod nosem: „O wilku

mowa", stało si ħ jasne, Ň e to nie Jego Królewska Wysoko Ļę skupił na sobie uwag ħ go Ļ ci.

Obok regenta stał Damon Stafford, wicehrabia Wrexham, przyci Ģ gaj Ģ c spojrzenia

wszystkich zebranych, wł Ģ cznie z ni Ģ sam Ģ .

Arystokraci zacz ħ li si ħ gi Ģę w ukłonach, ubiegaj Ģ c si ħ o łaski Prinny'ego, lord

Wrexham omiótł swobodnym spojrzeniem sal ħ - a go Ļ cie odpowiedzieli mu tym samym.

Eleonora zarejestrowała gdzie Ļ w zak Ģ tku umysłu szmer kobiecych głosów,

komentuj Ģ cych obecno Ļę nowo przybyłego, ale - szczerze mówi Ģ c - widziała tylko Damona...

wysokiego, pełnego energii i t ħŇ yzny, charyzmatycznego. Wydawało jej si ħ , Ň e wypełnił cał Ģ

sal ħ swoj Ģ obecno Ļ ci Ģ .

Silnie zarysowane brwi, wysokie ko Ļ ci policzkowe i wyrazista linia podbródka,

nadawały jego twarzy wyraz surowej m ħ sko Ļ ci. Był tak samo uderzaj Ģ co przystojny, jak go

zapami ħ tała, cho ę teraz o wiele bardziej opalony, dzi ħ ki podró Ň om po Europie. Włosy l Ļ niły

aksamitn Ģ czerni Ģ , w odró Ň nieniu od jej granatowokruczych k ħ dziorów. Oczy, osłoni ħ te

ci ħŇ kimi powiekami i g ħ stymi rz ħ sami, były wci ĢŇ ciemne jak niebo o północy i Ļ miałe jak...

Eleonora straciła pewno Ļę siebie, gdy te przenikliwe oczy wypatrzyły j Ģ w tłumie.

Mimo wszystkich przygotowa ı i całej ostro Ň no Ļ ci zamarła, gdy ich spojrzenia si ħ

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: