Pełne brzmienie definicji osobowości oraz „źródło”
Allport G.W., za: Oleś P.K,.W: Wprowadzenie do psychologii osobowości. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Warszawa s.22,
Osobowość to „dynamiczna organizacja wewnątrz jednostki tych psychofizycznych systemów, które determinują unikalne przystosowanie do środowiska”.
Pervin L.A.., za: Oleś P.K,.W: Wprowadzenie do psychologii osobowości. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Warszawa s.22,
„Osobowość jest to złożona całość myśli, emocji i zachowań, nadająca kierunek i wzorzec (spójność) życiu człowieka. Podobnie jak ciało, osobowość składa się zarówno ze struktur, jak i procesów, odzwierciedla naturę (geny), co środowisko. Pojęcie osobowości obejmuje również czasowy aspekt funkcjonowania człowieka, osobowość zawiera bowiem wspomnienia przeszłości, reprezentacje mentalne teraźniejszości oraz wyobrażenia i oczekiwania co do przyszłości”.
Szewczuk W.(1979): Słownik psychologii. Wiedza Powszechna. Warszawa. s. 182
„1). O. jest to zespół cech psychicznych, przy pomocy których można opisać podstawowe formy zachowania się człowieka; 2). O. Jest zespołem postaw, nastawień, wyznaczajacych zachowanie człowieka; 3). O. Jest zespołem warunków wewnętrznych determinujacych sposób, w jaki człowiek reguluje swoje stosunki z działającym na niego swiatem otaczającym”.
Strelau J. Słowniczek psychologiczny. W: Strelau J., Jurkowski A., Putkiewicz Z.(1976): Podstawy psychologii dla nauczycieli. PWN. Warszawa, s. 473
„1. W węższym rozumieniu: centralny system regulacji i integracji czynności, składajacy się ze schematów poznawczych, schematów czynnościowych i motywacji. 2. W szerszym rozumieniu: zespół istotnych i względnie trwałych cech składających się na charakterystykę jednostki i determinujący specyficzny dla niej sposób zachowania”.
Nowacki T.(1977): Zarys psychologii. WSiP. Warszawa. s. 184.
„Osobowość jest ogarniającym całość życia psychicznego, złożonym z różnych struktur systemem, który ujawnia się w działaniu podporządkowanemu, realizacji wartości, które jednostka uważa za najwyższe, które pragnie realizować”.
Okoń W.(1984): Słownik pedagogiczny. PWN. Warszawa. s. 215.
„Osobowość, termin używany w różnych znaczeniach, najczęściej oznacza zespół stałych właściwości i procesów psychofizycznych, odróżniających daną jednostkę od innych, wpływający na organizację jej zachowania, a więc na stałość w nabywaniu i porządkowaniu doświadczeń, wiadomości i sprawności, w reagowaniu emocjonalnym w stosunkach z innymi ludźmi oraz stałość w wyborze celów i wartości”.
Eysenck H. J., za: Siek S.(1985): Autopsychoterapia. Akademia Teologii Katolickiej. Warszawa. s. 85.
H. J. Eysenck „określa osobowość jako względnie trwałą i stałą organizację charakteru, temperamentu, intelektu oraz konstrukcji fizycznej osoby, determinującą specyficzny sposób przystosowania się jednostki i otoczenia”.
Warren J., Carmichel L., za: Siek S.(1985): Autopsychoterapia. Akademia Teologii Katolickiej. Warszawa. s. 85.
„osobowość jest jednolitą psychiczną organizacją ludzkiej istoty na określonym etapie jej rozwoju, obejmującą charakter, intelekt, temperament, uzdolnienia, postawy moralne i wszelkie inne postawy wytworzone w ciągu życia jednostki”.
soniap