Cele,_strategie_PP-1.doc

Polityka pieniężna

Istota polityki pieniężnej - Polityką pieniężną nazywamy działalność banku centralnego prowadzoną w imieniu państwa, a polegającą na wyborze pieniężnych celów makroekonomicznych i ich realizacji przez regulowanie podaży pieniądza i popytu na pieniądz, za pomocą wykorzystania wybranych instrumentów. Polityka pieniężna to najprościej sztuka rządzenia pieniądzem

W Polsce zapis konstytucyjny określa, iż celem finalnym banku centralnego powinna być niska inflacja i stabilizacja cen oraz współdziałanie z rządem w realizacji programu gospodarczego, rozumianego jako utrzymanie długotrwałego, stabilnego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego, jeśli nie stoi to w sprzeczności z osiąganiem celu podstawowego

Rodzaje polityki pieniężnej:

Kryteria podziału:

·         kształtowanie celów i realizacji polityki pieniężnej,

·         horyzont czasowy,

·         charakter oddziaływania na gospodarkę,

·         koszt pieniądza w gospodarce.

Kształtowanie celów i realizacji:

·           polityka pieniężna ustrojowa – reguluje w ramach istniejącego systemu walutowego stosunki między walutą krajową a walutami obcymi oraz w ramach ustroju pieniężnego –zasady gwarantowania gospodarce odpowiedniej ilości pieniądza. Jest ona prowadzona w celu:

·           realizacji nowych, określonych celów polityki walutowej i pieniężnej,

·           wyznaczenia polityce pieniężnej i walutowej konkretnych ram działania, wyboru instrumentów,

·           modelowania zmian w postępowaniu banków i podmiotów gospodarczych,

·           realizacji zmian w strukturze systemu bankowego, w gospodarce i handlu zagranicznym.

·           polityka pieniężna procesowa – rozumiana jest jako kombinacja celów i środków polityki pieniężnej dla sterowania procesem gospodarowania pieniądzem. Polityka pieniężna procesowa charakteryzuje się znaczną dynamiką, gdyż winna być wrażliwa na zmiany po stronie popytu na pieniądz i podaż pieniądza. Zadaniem polityki procesowej jest realizacja, w ramach polityki ustrojowej, celów polityki pieniężnej poprzez bieżące dostosowywanie narzędzi polityki pieniężnej do istniejących warunków ogólnogospodarczych. Polityka pieniężna procesowa –może w ramach danego ustroju pieniężnego –rozwijać określoną strategię polityki pieniężnej.

·           horyzont czasowy:

·           politykę krótkookresową, nastawioną na realizację zadań bieżących, doraźnych, wynikających z konieczności elastycznych dostosowań do zmieniających się warunków ekonomicznych kraju, w trakcie przebiegu cyklu koniunkturalnego,

·           politykę średniookresową – skoncentrowaną na realizacji wzrostu gospodarczego i neutralizowaniu skutków odchyleń od wyznaczonej ścieżki wzrostu,

·           politykę wieloletnią (strategiczną)–określającą drogę dochodzenia do stabilizacji siły nabywczej pieniądza

·           charakter oddziaływania na gospodarkę:

·           politykę restrykcyjną, ograniczającą, preferującą metody i środki administracyjne regulacji obiegu pieniądza,

·           politykę ekspansywną, wspomagającą aktywność gospodarczą, liberalizującą istniejące ograniczenia administracyjne,

·           politykę neutralną, gdy pieniądz spełnia jedynie rolę ewidencyjną, obrachunkową, pasywną, pozostawiając rynkowi swobodę działania.

·           koszt pieniądza w gospodarce:

·           polityki taniego pieniądza, mającej stymulować system gospodarki,

·           polityki drogiego pieniądza, mającej za zadanie hamowanie nadmiernego ożywienia gospodarczego.

·            

Amerykańska systematyka polityki pieniężnej

Systematyka celów polityki pieniężnej

Cechy strategii polityki pieniężnej

Strategia polityki pieniężnej – jest to sposób ustalania i realizacji polityki pieniężnej

Rozróżniamy:

§         Strategie tradycyjne, np. triada celów

§         Strategie nowoczesne

o        Strategia bezpośredniego celu inflacyjnego

o        Strategia eklektyczna

Tradycyjna strategia polityki pieniężnej –triada celów

Triada celów

Funkcjonowanie triady celów

Tradycyjna strategia polityki pieniężnej
 

Cele operacyjne

Istota: wielkości kontrolowane w układzie dziennym, powiązane z celami pośrednimi polityki.

Cechy:

•          oddziaływuje się na nie za pomocą instrumentów polityki pieniężnej

•          są łatwe w obserwacji i łatwo mierzalne

•          nie mogą służyć do oceny skuteczności polityki pieniężnej

Rodzaje celów operacyjnych stosowanych w praktyce:

•          kontrola krótkoterminowych stóp procentowych (jednodniowych do 3-miesięcznych),

•          kontrola wąskiego agregatu pieniężnego (M0, wolne rezerwy banków komercyjnych).

Cele pośrednie

Cel pośredni powinien być:

•          łatwo mierzalny

•          łatwo kontrolowany przez bank centralny

•          mieć przewidywalny wpływ na cel finalny

Najczęściej wykorzystywane cele pośrednie to:

•        &#...