Gary Hyland - Zaginione Tajemnice Technologji III Rzeszy.pdf - eBooks - nastekmj

– 1 –

GARY HYLAND

ZAGINIONE TAJEMNICE

TECHNOLOGII

III RZESZY

Prototyp UFO:

tajne niemieckie projekty II wojny światowej

– 2 –

WSTĘP

Ponad 50 lat temu pewien obiekt rozbił się na pustyni Nowego Meksyku. To wydarzenie, tak jak

kamień wrzucony w gładką toń stawu, do dziś wywołuje spore fale i zawirowania. Prawdopodobnie

nigdy do końca nie dowiemy się, co naprawdę zdarzyło się latem 1947 roku w Roswell. Po latach,

dzięki legendom i mitom, powstałym w związku z tą historią, wszyscy (a przynajmniej ci, których

to obchodziło) otrzymali „informację”, że na ranczu „Maca” Brazela uległ katastrofie pozaziemski

statek kosmiczny, a jednego lub dwóch żywych członków załogi ukryto w „bezpiecznym miejscu”.

Można wypełnić luki w tej historii według swojego uznania – każdy, kto się tym interesuje, ma do

zaoferowania własną wersję wydarzeń.

Wiara w pozaziemskie pochodzenie latających talerzy jest obecnie tak silnie zakorzeniona, że

rzadko próbuje sieją kwestionować. Całe serie hollywoodzkich superprodukcji, takich jak „Bliskie

spotkania trzeciego stopnia” czy „Dzień Niepodległości”, a także literatura science fiction, seriale

telewizyjne w rodzaju Star Trek oraz sensacyjne doniesienia o UFO przez prawie 50 lat

bombardowały nas sądami i obrazami wyrażającymi pogląd, że inteligentne istoty z kosmosu nie

tylko istnieje lecz wręcz wpadają do nas z wizytą. W świadomości zbiorowej pokutuje przekonanie,

że to prawda.

Tymczasem wypada zadać sobie pytanie, na podstawie jakich to dowodów możemy dojść do

takiego wniosku?

Prawdę powiedziawszy – żadnych. Zapomnieliśmy już, że skrót UFO ( Unidentified Flying

Object ) oznacza jedynie niezidentyfikowany obiekt latający. Właśnie dlatego przyjmowane w

większości przypadków zaobserwowania dziwnego obiektu najprostsze wyjaśnienie, że pochodzi

on z innego świata, nie musi być przypuszczeniem słusznym, lecz tylko najbardziej wygodnym.

Począwszy od Roswell, rzecz jasna, pojawiła się niezliczona liczba mniej lub bardziej sensa-

cyjnych doniesień z całego świata o zaobserwowaniu UFO. Trwało to do niedawna. W latach 90.

XX wieku stwierdzono znaczy spadek liczby podobnych relacji, zarówno w prasie, jak i w telewizji,

w porównaniu do poprzednich dziesięcioleci. Dlaczego tak się stało? Czy nasi kosmiczni bracia

porzucili nas, a może zastosowali wobec porwanych ludzi techniki prania mózgu, aby wyeli-

minować ryzyko ujawnienia prawdy przez ofiary? Jak będzie wynikać z dalszej lektury tej książki,

odrzucam oba te scenariusze, oraz wszelkie podobne, na korzyść dużo bardziej oczywistego wyjaś-

nienia.

Jestem przekonany, że wszelkie zjawiska podobne do UFO to stworzony na użytek publiczny

kamuflaż dla ściśle tajnych, wciąż ewoluujących badań nad wojskowymi projektami, sięgającymi

lat II wojny światowej, które zostały zapoczątkowane – jak wiele innych – w hitlerowskich

Niemczech. W projekt zaangażowane są nie więcej niż trzy, cztery współpracujące państwa, a z

biegiem czasu technologia została udoskonalona do takiego stopnia, że nie sposób przypadkowo

dostrzec żadnych obiektów. Krótko mówiąc, jeżeli coś widzimy, to znaczy, że to właśnie mieliśmy

zobaczyć.

Starając się uzasadnić taki wniosek, pragnąłem wykazać, że za istniejącą kilkadziesiąt lat

przykrywką w postaci latających talerzy kryją się pewne istotne obszary wiedzy, wciąż czekające na

odkrycie, oraz fakty historyczne, pozostające w takim czy innym związku z prawdziwymi

przyczynami pojawiania się UFO. Ujawniając je, mam nadzieję zainspirować czytelników do

rozważenia tego zagadnienia pod innym kątem, bardziej świadomie, mniej histerycznie, z jasnym

spojrzeniem i świeżym umysłem, żeby stwierdzić, czy uda się znaleźć nowe odpowiedzi na pytania,

dotyczące znanych już od dawna zjawisk i obserwacji.

Nie dysponuję tak wielką siłą przekonywania, by wpłynąć na wnioski, jakie nasuną się czytelni-

– 3 –

kowi podczas lektury, mam jednak nadzieję, że zorientuje się on, iż za całą tą historią kryje się – i

zawsze się kryło – dużo więcej, niż zostało ujawnione. Bez względu na stronę, po której się

opowiesz, znaczący jest sam fakt, że wziąłeś do ręki tę książkę, bo to znaczy, że chcesz co najmniej

dowiedzieć się czegoś więcej o tych zakulisowych sprawach, które mogą dotyczyć prawdziwej

historii latających talerzy. Materiału do rozważań jest sporo. Na pierwszy rzut oka większość

danych wydaje się nie mieć żadnego związku z tematem, ale w rzeczywistości stanowią one

integralny składnik struktury całej tej historii. Zaskoczeniem dla wielu może być fakt, że w

poszukiwaniu punktu zaczepienia musieliśmy cofnąć się aż do źródeł na wpół mistycznych

koncepcji teozoficznych oraz zapoznać się z inspirowanymi przez nie sektami religijnymi. Sporo

takich tajnych stowarzyszeń powstało w Niemczech w latach poprzedzających wybuch I wojny

światowej. Podczas okresu anarchii, który nastąpił po klęsce Niemiec, jedno z nich dało początek

partii politycznej, a wśród jej pierwszych członków znalazł się Adolf Hitler. To właśnie stąd wzięły

się pseudomistyczne elementy, leżące u podstaw faszyzmu, które miały tak ogromny, destruktywny

wpływ na środowiska niemieckich intelektualistów i naukowców. Gdy Hans Horbiger ogłosił swoje

radykalne poglądy na istotę Wszechświata w postaci zwartej, choć niewątpliwie nawiedzonej teorii

nazwanej Wetteislehre (świat z lodu i ognia), uznano ją za apoteozę nowego Zeitgeist (ducha

czasów). Jej przeciwników w szkołach i na uczelniach oganiaj niepokój, bo oczekiwano od nich, że

włączą te wierutne bzdury do programów nauczania.

Mówi się, że potrzeba jest matką wynalazku. Jeśli chodzi o III Rzeszę w latach Ił wojny

światowej, stwierdzenie to nie jest pozbawione sensu. W faszystowskim systemie oświaty, gdzieś

na marginesie nowego środowiska akademickiego funkcjonowały tak znane osobistości świata nau-

ki jak Nikola Tesla oraz Austriak, Viktor Schauberger. Pomysły Tesli mogły znaleźć zastosowanie w

niektórych projektach zbrojeniowych po obu stronach frontu II wojny światowej, prace Schauber-

gera natomiast zaowocowały powstaniem niewielkiego urządzenia latającego, rzekomo wykorzys-

tującego odkryte przez niego źródło „darmowej energii”. Takie były kierunki badań, realizowanych

przez ukształtowane ideologicznie środowiska naukowe, przy wsparciu finansowym kół woj-

skowych. Badania doprowadziły do powstania rakiet na paliwo stałe, kierowanych przewodowo

pocisków rakietowych, silników odrzutowych oraz helikopterów. Być może pewnego dnia, dzięki

komuś takiemu jak Schauberger, wojsko otrzymałoby prezent w postaci latających dysków.

Jednak to nie Schauberger, lecz ludzie tacy jak dr Richard Miethe znaleźli się w samym sercu

prac nad „prawdziwymi” latającymi dyskami. Przypatrując się ich karierze i osiągnięciom z czasów

wojny, możemy zapoznać się dwoma projektami, prowadzącymi do wyprodukowania pierwszych

latających dysków, możliwych do zastosowania w praktyce. Niewiele wiemy o rzeczywistym

ówczesnym poziome technologicznym, jednak jest bardzo prawdopodobne, że prace prowadzone

podczas wojny stanowiły kamienie milowe w badaniach nad produkcją latających dysków.

Poczynając od prymitywnych prototypów, powstałych na bazie przerobionych konwencjonalnych

samolotów z dobudowanymi kolistymi skrzydłami, doprowadzono do stworzenia ultranowo-

czesnych maszyn w formie dysków, wyposażonych w specjalnie skonstruowane silniki odrzutowe,

których osiągi zostawiały w tyle wszystkie samoloty, będące wówczas w użyciu, nie wyłączając

najnowszego odrzutowca Luftwaffe, myśliwsko-bombowego Me 262.

Wydaje się jednak, że wysiłki te okazały się daremne, gdyż już wkrótce alianci zaczęli prze-

trząsać każdy zakątek zrujnowanych Niemiec w poszukiwaniu „tajnych broni”, a ludzie, pomaga-

jący w ich projektowaniu, produkcji i testowaniu – najczęściej członkowie SS, ostatniego mecenasa

tego rodzaju projektów – znaleźli się w odległości tysiąca kilometrów. Wielu dołączyło do

społeczności niemieckich w zaprzyjaźnionych krajach Ameryki Południowej, choć podobno

niektórzy, zabrawszy ze sobą ostatnie elementy projektu latających dysków, trafili w odległe

miejsca odosobnienia, znajdujące się rzekomo na Antarktydzie. Sprawdzimy te pogłoski.

Wróćmy jednak do powojennej Europy, gdzie alianci przechwycili kontrolę nad rzeszą

specjalistów oraz częściowo zachowaną technologią. Przedstawiciele kraju najbardziej aktywnego

na tym polu – Stanów Zjednoczonych – uznawali, że ich tajny plan Paperclip („Spinacz”) był

najbardziej efektywnym sposobem rekrutacji specjalistycznego personelu, dlatego porównamy go

ze staraniami innych aliantów i wysłuchamy wielu dziwacznych historii. Tam, gdzie Amerykanom

się nie powiodło, Brytyjczycy odnieśli wielki sukces. W tajemniczy sposób (na przekór wielu

przeciwnościom) Wielka Brytania bardzo szczęśliwie weszła w posiadanie kompletu rysunków

– 4 –

technicznych niemieckiego projektu latających dysków...

Następnie pojawiają się dwa kolejne, mniej lub bardziej wiarygodne wątki. Jeden z nich dotyczy

Kolumbii Brytyjskiej i nawiązuje do sugestii, jakoby po wojnie Anglia i Kanada wspólnie

uczestniczyły w pracach nad budową latającego dysku własnego projektu na podstawie wspom-

nianego planu. Drugi nakazuje nam ponownie zwrócić uwagę na Antarktydę, a konkretnie na

amerykańską ekspedycję na ten kontynent z 1947 roku. O wyprawie tej mówiło się przez dłuższy

czas, że została zorganizowana w celu spotkania z nowo przybyłymi mieszkańcami Antarktydy i z

ich ocalałymi (lub nowymi) latającymi dyskami – znana była jako operacja High Jump („Skok

wzwyż”).

W tym samym roku wzrosło napięcie między sojusznikami. Stopniowe umacnianie się potęgi

militarnej Związku Radzieckiego i jego wschodnioeuropejskich satelitów stało się źródłem

nieporozumień miedzy Amerykanami a Brytyjczykami w kwestii podziału zdobyczy wojennych i

surowców. Sądzę, że zawiedzione nadzieje strony brytyjskiej leżały u podstaw decyzji o otwartych

przelotach nowych dysków nad obszarem Ameryki. Często zapomina się o tym, że Roswell było

bazą jedynej amerykańskiej jednostki bombowej, przystosowanej do przenoszenia ładunków nukle-

arnych, a więc przeloty nad tym obszarem musiały być szczególnie niemile widziane. Miały one na

celu udowodnienie najważniejszemu sojusznikowi, że Anglia wciąż jest zdolna „ugodzić mocniej,

niż można się spodziewać” – niektórym Brytyjczykom zresztą do dziś tak się wydaje.

I tu docieramy do punktu wyjścia. Czy to angielsko-kanadyjski latający talerz wylądował w

Roswell? Wydarzenie takie miałoby oczywiście bardzo poważne konsekwencje, które postaramy się

tu przedyskutować, podobnie jak rozważymy argumenty za i przeciw powstaniu pewnej organizacji,

założonej przypuszczalnie w następstwie wypadków w Roswell, w ramach której Wielka Brytania,

Stany Zjednoczone i Kanada wspólnie pracowałyby nad budową latających dysków.

Od czasów II wojny światowej i wysiłków Miethego minęło ponad 50 lat. Prawie na pewno

nastąpiły bardzo istotne zmiany w technologii produkcji dysków w porównaniu z obiektami pierw-

szej generacji, obserwowanymi w tamtych odległych czasach. Wystarczy tylko popatrzeć na

ogromny skok, jaki dokonał się od czasu wojny w rozwoju konwencjonalnych samolotów, by

uświadomić sobie, że podobny postęp mógł dotyczyć osiągów i wyposażenia tajemniczych pojaz-

dów. Prawdopodobny rozwój elektrograwitacyjnego systemu napędowego w początkach lat 60.

zrewolucjonizował projekt i umożliwił trzem uczestniczącym w nim państwom dotarcie do planet

naszego Układu Słonecznego... Dla niektórych te rozważania idą o krok za daleko w kierunku

fantastyki naukowej, dlatego więc, po zwiedzeniu kilku baz wojskowych prawdopodobnie związa-

nych z projektem, takich jak słynna Strefa 51 i inne, na zakończenie naszej opowieści zajmiemy się

kilkoma wątkami pobocznymi o nieco mniej ekscentrycznym charakterze.

Ponieważ historie dotyczące UFO i latających talerzy zdążyły obrosnąć legendą, czasem

pojawiają się wątpliwości, co lub czyje sądy można brać za dobrą monetę. Z braku jakiegokolwiek

oficjalnego stanowiska lub wyjaśnienia poszukiwacze prawdy muszą drążyć bardzo głęboko, aby

znaleźć choćby najmniejszy okruch lub ślad, cokolwiek, co pozwoli skierować ich działania w

całkowicie nowym kierunku. Obszar poszukiwań jest szeroki i stosunkowo mało zbadany, dlatego

też, skoro brakuje drogowskazów, nawet najmniejsze zboczenie ze ścieżki może oznaczać całe lata

rozwiązywania zagadek i rozszyfrowywania znaków.

Zanim przystąpiłem do realizacji swego projektu, próbowałem znaleźć przekonującą i w pełni

zadowalającą teorię, zgodną z „oficjalną linią”, przyjętą przez autorytety z dziedziny badania

zjawiska UFO. Mimo przeczytania wielu tomów i wysłuchania niezliczonych wywiadów z najwy-

bitniejszymi ufologami na świecie mój sceptycyzm wobec oficjalnie przyjętego „prawdziwego”

wytłumaczenia pozostał praktycznie niewzruszony.

Oto dlaczego napisałem tę książkę. Chciałem znaleźć odpowiedzi, które mógłbym uznać za

prawdopodobne, i sądzę, że w ogólnym zarysie udało mi się tego dokonać. Kiedy na początku

próbowałem objąć wzrokiem cały obraz, miałem nadzieję, że pośród chaosu, jak na obrazku w

teście Rorschacha, pojawi się ukryty motyw. I rzeczywiście.

Mam nadzieję, że tobie także uda się go dostrzec...

Gary Hyland

sierpień 2000

– 5 –

Gary Hyland - Zaginione Tajemnice Technologji III Rzeszy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: