Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901)
Henri de Toulouse-Lautrec urodził się 24 listopada 1864 roku w Albi. Był synek hrabiego Alphonse’a de Toulouse-Lautrec i hrabiny Adele. Młody Henri otrzymuje wychowanie właściwe potomkowi rodziny arystokratycznej. Problemy zdrowotne zmuszają go jednak do częstego przerywania nauki i pozostania w domu, obserwuje on tutaj bujne życie swoich rodziców. Ojciec większość czasu spedzał na polowaniach, wyścigach i przyjęciach. Staje się to tematem pierwszych szkiców i akwarel młodego artysty. Jednocześnie jednak coraz bardziej podupada na zdrowiu. W 1878 roku w wyniku wypadku łamie sobie kość udową lewej nogi, w roku następnym prawą. W wyniku tego obie nogi obumierają i chłopiec przestaje rosnąć.
W 1882 roku Toulouse-Lautrec rozpoczyna naukę w pracowni Leona Bonnata, nie czuje się tu jednak dobrze i pod koniec roku przenosi się do pracowni Fernanda Cormona. Skupia się tu przede wszystkim na doskonaleniu swego warsztatu.
W 1884 opuścił paryski dom rodziców i przeprowadził się na Montmartre do tej samej kamienicy, w której w latach 1879-1891pracownię miał Degas. Decyzja ta spotkała się jednak z niezadowoleniem ze strony matki, która obawiała się, ze syn zejdzie na złą drogę. Syn stara się ją uspokoić- „Kawiarnie mnie nudzą, nie mam ochoty wychodzić z domu, pozostaje mi jedynie malarstwo i sen”. Ojciec również wyraża swoją dezaprobatę, wolałby widzieć syna w bardziej eleganckiej dzielnicy. Dla samego Henri’ego jest to punkt zwrotny, szybko zachłystuje się życie bohemy. Odkrywa na Montmartrze świat zupełnie mu nieznany, gdzie nieustannie podważane są normy społeczne i zakazy. Ma to swój odźwięk w malarstwie, o których sam wypowiadał się, że jest zbyt „poza prawem”. Doszło nawet do tego, że był zmuszony podpisywać się na obrazach pseudonimem, by nie kompromitować honoru rodziny. Od lat 80 żyję on prawie wyłącznie nocą, zostaje stałym bywalcem kabaretów, domów publicznych. Zapiski jego przyjaciół potwierdzają to- „Niektóre domy publiczne stały się jego kwaterą główną. Lautrec malował tam bez wytchnienia, oddając każdy szczegół z życia mieszkanek tych miejsc”. Utrzymywali też, że w tej specyficznej, zamkniętej społeczności odnalazł swoją drugą rodzinę. Obrazem poruszającym tę tematykę jest W salonie przy ulicy des Moulins z 1894 roku. Lautrec przedstawił tutaj moment oczekiwania na klientów. Niedbałe pozy postaci wyrażaja kompletną rezygnacją. Płaskie plamy kanap i detali architektonicznych pogłębiają wrażenie nudy. W 1896 roku stworzył tez całą serii zatytułowaną One poświęconą dziewczyną z domów publicznych, przedstawiając je w najbardziej intymnych momentach
Toulouse-Lautrec nigdy nie starał się zaistnieć na Salonie paryskim. Wystawiał natomiast w ramach Salonu Niezależnych, organizowanego pod hasłem „Bez jury i bez nagród” czy później w marcu 1890 na szóstym Salonie Niezależnych, na wystawie w Tuluzie w ramach Miedzynarodowej Wystawy reprezentantów Akademii Sztuk Pięknych.
Stan zdrowia artysty z każdym rokiem ulegał pogorszeniu, w ostatnim okresie życia pisał, że „najmniejszy wysiłek staje się prawie niemożliwy. Cierpi na tym moje malarstwo, a mam przecież tyle do zrobienia”. Nie bez wpływu pozostaje alkoholizm i choroby dziedziczne. Przez całą zimę 1898 cierpi na zatrucie alkoholowe, aby w koncu w marcu 1899 roku poddać się kuracji odwykowej. Zamknięcie w klinice nie wpływa jednak na niego dobrze-„Jestem zamknięty, a w zamknięciu się umiera”-pisał do ojca.
W 1901 roku, częściowo sparaliżowany, zostaje wywieziony przez matkę do rodzinnej posiadłości. Umarł na jej rękach 9 września
cloudzer678