Sparrow Annie- Romans biurowy.pdf

Annie

SPARROW

ROMANS

BlUROWY

Karolina Bober

Przekład

Część pierwsza

Rozdział 1

Mata Hari wypełni druk P-45 i poinformuje Urząd Skarbowy, dlaczego

odmawia panu seksu.

Taki był tytuł wiadomości w skrzynce odbiorczej poczty elektronicznej. Emma

roześmiała się - oczywiście Jeremy z londyńskiego oddziału! Rozejrzała się

szybko po pokoju i kliknęła nagłówek, żeby wiadomość wyświetliła się na

monitorze.

Kochana Emmo,

Jako szpieg w kwaterze głównej sprawiasz mi zawód – połóż się na plecach,

pomyśl o Anglii i zdobądź informacje. Nie czas na sentymenty.

Czego ma dotyczyć jutrzejsze spotkanie w Manchesterze?

I dlaczego w ostatniej chwili wzywają wszystkich radców prawnych (z

oddziałów w Birmingham i Londynie)?

Jeśli do 9.30 nie dostanę odpowiedzi i pełnego zestawu plotek, nastąpią

poważne reperkusje.

Twój

Jeremy

PS. Ponieważ biorę udział w spotkaniu, zostanę na noc w Manchesterze

i MUSISZ mi towarzyszyć przy kolacji!

PPS. Mogłabyś zarezerwować mi pokój w hotelu? Richard Hayes też chce

jutro zanocować. Ponieważ jest piątek, przypuszczam, że reszta wróci do

Londynu.

Emma uśmiechnęła się, chociaż treść listu ją zdziwiła. Spojrzała na Trish,

drugą sekretarkę, z którą dzieliła mały zagracony pokój.

- Słyszałaś o jakimś jutrzejszym spotkaniu? - zapytała.

Trish podniosła wzrok, pokręciła głową i wróciła do malowania ust czerwoną

szminką, przeglądając się w lusterku o kształcie ostrygi.

- To dziwne - rzekła Emma.

- Co takiego?

- Dostałam właśnie e-mail od Jeremy'ego. Napisał, że jutro odbędzie się tu

spotkanie. Wszyscy mogą na nim być.

- My też?

- Nie. Tylko radcy prawni i urzędnicy.

- Jasne. Ale jestem głupia. Przez chwilę myślałam, że się tu liczymy. - Trish

spojrzała na nią kpiąco.

Emma uśmiechnęła się, ale zaraz pomyślała o kwestiach praktycznych.

- W sali konferencyjnej jest bałagan, wszędzie stoją pudła. Henry nie kazał

mi niczego organizować.

- Może coś powie, jak przyjdzie. - Trish odłożyła lusterko i pomadkę

i przystąpiła do logowania się w komputerze.

Emma wróciła do poczty elektronicznej.

Jeremy,

Na razie nie mam pojęcia, czego dotyczy spotkanie. Nie bardzo nadaję się na

szpiega. Ktoś powinien mnie gruntownie przeszkolić.

Henry przyjdzie o jedenastej i może uda mi się...

- Dzień dobry, Emmo.

Drgnęła i odwróciła się. Jack Tomkinson, kierownik londyńskiego oddziału

pochylał się nad nią.

- Witaj, Jack. - Uśmiechnęła się odruchowo i lekko przechylając się w bok,

podjęła żałosną próbę zasłonięcia monitora.

- Muszę spędzić jeszcze jedną noc w hotelu Ramada. Spodziewam się, że to

załatwisz.

Jak zwykle jego prośba brzmiała raczej jak polecenie. Kiwnęła głową,

zastanawiając się, czy powinna po prostu odwrócić się do komputera i wyłączyć

program. Dlaczego musiał to być właśnie ten Ojciec Pielgrzym pracoholików? Na

pewno już sobie pomyślał, że Emma marnuje czas, a przecież czas to pieniądz.

- Naturalnie, zajmę się tym - potwierdziła.

Stał kilka chwil, jakby się wahał. Zauważyła z przerażeniem, że rzucił okiem na

monitor. Na szczęście po chwili odwrócił się i wymaszerował. Zawsze

maszerował, zamiast po prostu chodzić. Zakryła twarz dłońmi. Skuliła się

i wykrzywiła.

- To biuro przypomina mi szkołę.

- Racja. Tyle, że tutaj wolno się malować - zaśmiała się Trish.

Emma zawsze podziwiała nieskazitelny makijaż Trish. Codziennie wyglądała

olśniewająco. Pewnie malowała się godzinami. Każdego ranka podkręcała

rozjaśnione włosy, sięgające ramion. Skąd brała na to czas i ochotę? Emma

ściągała długie, ciemne włosy w zwykły koński ogon, a cały makijaż ograniczał się

do dwóch muśnięć pędzelkiem do różu i szybkiego dotknięcia ust różowawą

szminką. No i jeszcze ubrania. Trish wybierała dopasowane żakieciki, spódnice

i spodnie, które podkreślały jej godną pozazdroszczenia figurę. Emma natomiast

wolała ubrania maskujące. Luźne stroje kryły jej coraz pełniejszą sylwetkę. Po

trzydziestce zaczęła przybierać na wadze. Zawsze nosiła skromne kostiumiki od

Marksa i Spencera, już nie pierwszej młodości. Dopiero od zeszłego roku, gdy

w firmie Buckley & Dwyer zaczęła pracować Trish, Emma uświadomiła sobie, że

wygląda staromodnie... Szukała właściwego słowa. Nieważne, pomyślała.

Niedługo coś z tym zrobię. Może.

Po kilku chwilach wróciła do pisania listu, czujnie zerkając w stronę drzwi.

Henry przyjdzie o jedenastej, więc może wtedy uda mi się czegoś dowiedzieć.

Cieszę się z kolacji. Bardzo długo Cię nie widziałam. Pogadam jeszcze

z Tonym, ale pracuje, więc chyba nie będzie kłopotu.

Emma

PS. Jack Tomkinson przyłapał mnie na pisaniu tego listu. Nie wiem, czy coś

przeczytał. W ten oto sposób straciłam świąteczną premię.

PPS. Skasuj natychmiast po przeczytaniu.

Wcisnęła F8, żeby wysłać wiadomość, i szybko zamknęła program.

Tuż po jedenastej przyszedł Henry Dwyer, główny wspólnik firmy, wysoki,

dystyngowany mężczyzna sporo po sześćdziesiątce. Jak zwykle zajrzał do

sekretariatu.

- Dzień dobry, moje panie.

- Dzień dobry, Henry.

Emma chciała zapytać go o spotkanie, ale ugryzła się w język. Może nie

powinna o niczym wiedzieć. Po firmie zawsze krążyło mnóstwo wiadomości,

poufnych informacji i plotek. Traciła połowę czasu pracy na zastanawianie się, ile

osób wie oficjalnie, kto jeszcze wie, kto wie, że ona wie, a przed kim należy to za

wszelką cenę ukryć. Wyczerpujące! Tony, jej mąż, nazywał firmę szpitalem dla

wariatów, ale ponieważ nie przepadał za prawem i prawnikami, wiedziała, że nie

jest obiektywny.

Spojrzała na Henry'ego, wchodzącego do swojego gabinetu.

O wpół do trzeciej, wciąż nie wiedząc nic o spotkaniu, zaniosła Henry'emu

popołudniową herbatę.

- Dziękuję, Emmo. Usiądź na chwilę.

Usadowiła się w skórzanym fotelu naprzeciwko wielkiego dębowego biurka.

Pomarszczona twarz Henry'ego uśmiechała się do niej. Emma zauważyła

w oczach szefa dziwny, niezwykły smutek. Czekała, bawiąc się długopisem.

Henry odchylił się w fotelu i rozejrzał po imponującym gabinecie. Było to

przestronne pomieszczenie z wysokim wiktoriańskim sklepieniem z fasetami.

Wszystkie ściany wypełniały półki z wysłużonymi książkami prawniczymi,

a w powietrzu unosił się zapach cygar.

Spojrzał na Emmę.

- Czy możesz przygotować na jutro salę konferencyjną? Zrobimy tam

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: