461. McArthur Fiona - Dom na wydmach.pdf - Harlequin Medical 3 - Agadoo86

Fiona McArthur

Dom na wydmach

Tytuł oryginału: The Midwife's New-Found Family

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Jak przez mgłę ujrzała mężczyznę w kręgu uczynionym z

muszli.

Misty Buchanan zdawała sobie sprawę, że widzi teraz

przyszłość, że to nie jest sen, bo z upływem czasu nauczyła

się odróżniać jedno od drugiego. Jednak łowiąc ryby w tak

odludnym miejscu i upajając się podmuchami słonej bryzy,

nie spodziewała się żadnej wizji.

Czując, że obraz plaży, na której stoi, coraz bardziej się

rozmazuje, nie miała wyjścia, musiała zamknąć oczy...

Stał na skale wśród stadka mew. Mimo sporej odległości

widziała, jak do muskularnej klatki piersiowej przytula

mewę, by rozplątać sznurek. Mimo że jego twarz była dla

niej niewidoczna, Misty, w całkiem innym wymiarze, wy-

czuwała jego dobrze jej skądinąd znane zatroskanie losem

spętanego ptaka.

Kiedy była młodsza, przerażała ją ta zdolność widzenia

ludzi oraz sytuacji i obrazów, które przesuwały się jej pod

opuszczonymi powiekami, ale z wiekiem zaakceptowała to

jako element swojego życia, chociaż przyszłość nader rzad-

ko miewała wpływ na jej teraźniejszość.

Ten dar wiązał się jednak z odpowiedzialnością, więc z

bijącym sercem czekała teraz na ciąg dalszy.

Gdy uwolniony ptak sfrunął z jego ręki, mężczyzna po-

stąpił krok do tyłu.

Ściągnęła brwi, bo obraz nagle zniknął, by chwilę później

powrócić z całą wyrazistością.

Upadł, uderzając głową o kamienie, po czym zsunął się

w turkusowe morskie fale, które wynosiły go coraz dalej od

brzegu.

Wizja się rozpłynęła i darmo by ją przywoływać.

Pędząc do jeepa, Misty kurczowo zaciskała palce na węd-

ce i rączce wiaderka. Na oślep wrzuciła je do auta, rozgląda-

jąc się po okolicy w poszukiwaniu jakiejś wskazówki.

Piaszczysta plaża ciągnęła się kilometrami w obu kierun-

kach, i z obu stron kończyła się skalistymi cyplami schodzą-

cymi do oceanu.

W oddali dostrzegła liczne stado mew unoszące się nad

białą latarnią morską.

Takie widzenia zazwyczaj dawały jej szansę wpływania

na bieg wydarzeń, więc i tym razem posłuchała głosu in-

stynktu i skierowała jeepa w stronę latarni.

Zatrzymała się, porwała deskę do pływania i pognała

przez plażę w kierunku rumowiska. Modliła się w duchu, by

nie okazało się, że wybrała nie ten cypel.

Ze ściśniętym żołądkiem wpatrywała się w zieloną kipiel

pomiędzy kamieniami. Nic tam nie ma. To nie tutaj! - pomy-

ślała przerażona.

Odwróciła się, by zawrócić do samochodu, ale niemal w

ostatniej chwili na powierzchni wody dostrzegła coś, co

przypominało opalone ramię, a gdy fala zaczęła się cofać, jej

oczom ukazało się bezwładnie kołysane ciało człowieka,

leżące twarzą do dołu.

- Ratunku - szepnęła, spoglądając na fale rozbijające się o

skały. - Weź głęboki oddech - powiedziała głośniej, po czym

rzuciła się z deską na nadpływającą falę.

W zetknięciu z zimną wodą na sekundę zabrakło jej po-

wietrza, ale jej mózg już wyliczał kolejne etapy akcji reani-

macyjnej. Z całych sił pracowała nogami.

Co chwila fala zalewała jej twarz, więc krztusząc się, plu-

ła słoną wodą. Zastanawiała się jednocześnie, ile czasu mo-

gło upłynąć od momentu, kiedy nieznajomy stracił przytom-

ność.

Gdy do niego dopłynęła, wyrwało się jej westchnienie

ulgi, bo chwyciwszy go za rękę, stwierdziła, że nadal jest

ciepły. Dużo wysiłku kosztowało ją wsunięcie mu się pod

ramię, przełożenie ramienia na deskę, a potem wepchnięcie

pod niego deski tak, by zminimalizować jego ciężar. Teraz

już mogła go holować.

- Ej, człowieku, obudź się. Otwórz oczy.

Nie reagował. Dwukrotnie dmuchnęła mu w sine wargi.

Brak reakcji.

Gdy przykryła ich kolejna fala, zadecydowała, że przede

wszystkim musi wyciągnąć go na brzeg.

- Kolego, nie opuszczaj mnie - szepnęła mu do ucha, kie-

rując deskę w stronę plaży.

Zaniepokojona jego stanem płynęła do brzegu z prędko-

ścią, która ją samą zaskoczyła.

461. McArthur Fiona - Dom na wydmach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: