469. Roberts Alison - Uleczone serce.pdf - Harlequin Medical 3 - Agadoo86

Alison Roberts

Uleczone serce

Tytuł oryginału: Hot–Shot Surgeon, Cinderella Bride

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Kto to, u licha, jest?

Między filarami po drugiej stronie sali balowej mignęła mu najbardziej

olśniewająca kobieta, jaką kiedykolwiek widział. Był nią urzeczony.

Wrażenie było tak silne, że słowa starszego kolegi, z którym prowadził

ożywioną rozmowę, na jedno mgnienie zmieniły się w ciąg nic nieznaczących

dźwięków.

Ku ogromnemu zadowoleniu komitetu organizacyjnego bal charytatywny

połączony ze zbiórką pieniędzy na rzecz szpitala pod wezwaniem św. Patryka

stał się wydarzeniem roku. Niewielka orkiestra grała znakomicie, a licznie

przybyli goście tłoczyli się na parkiecie, zasłaniając mu widok.

– Czy to twoje zdjęcie widziałem w jakiejś plotkarskiej gazecie? –

Doktor Anthony Grimshaw znowu słyszał wyraźnie dostojny głos kardiologa

dziecięcego, Johna Clifforda. – Z córką Morrisona. Jak ona ma na imię?

– Miranda – rzucił Tony z roztargnieniem.

– Właśnie! No więc, jak już mówiłem, fakt, że ojciec Gilberta jest

członkiem zarządu, przestaje mieć aż takie znaczenie, bo głos twojego

przyszłego teścia za przyznaniem ci stanowiska ordynatora będzie co najmniej

tak samo ważny, o ile nie ważniejszy.

– Co? – Teraz cala uwaga Tony'ego skupiła się na rozmowie. – O czym

ty mówisz?

– O tobie. I o Mirandzie.

– Nic mnie z nią nie łączy.

– Ale zdjęcie...

– Spotkaliśmy się na jakiejś imprezie charytatywnej. Podobnej do naszej,

tylko bez kostiumów – wyjaśnił Tony i uśmiechnął się do Johna. Jowialny pan

z grzywą siwych włosów, uwielbiany przez małych pacjentów, miał na sobie

królewski płaszcz i koronę. – Tak na marginesie, do twarzy ci w tym stroju.

Wyglądasz bardzo godnie – zauważył. – A wracając do rzeczy... Owszem,

spotkaliśmy się potem z Mirandą kilka razy, ale nic z tego nie wyszło.

– Dlaczego? – zdziwił się John. – To taka piękna dziewczyna. Bogata.

Założę się, że jak wiele innych jest pod twoim urokiem. Wierz mi, gdybym był

młodszy...

Widząc spojrzenie Tony'ego, starszy pan zamilkł. Znal go od dziecka.

Był przyjacielem rodziny, a kiedy kilka lat temu Tony dołączył do personelu

szpitala, stał się jego mentorem.

– Nie sądzisz, że byłoby z mojej strony bezczelnością, gdybym zabiegał o

względy córki prezesa zarządu akurat wtedy, kiedy staram się o stanowisko

ordynatora oddziału kardiochirurgii?

John westchnął z rezygnacją.

– Niestety młody wiek i wolny stan przemawiają przeciwko tobie. Ci, od

których zależy decyzja, będą uważali, że w najbliższej przyszłości zajmiesz się

bardziej swoim życiem prywatnym i nie poświęcisz się pracy w takim stopniu,

jak by oczekiwali. A wiesz, że ich celem jest stworzenie oddziału na

najwyższym światowym poziomie.

– Pokażę im, że się mylili – odparł Tony z przekonaniem i w obawie, że

jego słowa mogą być odebrane jako krytyka, uśmiechnął się. – Liczę na to, że

Miranda powiedziała swojemu ojczulkowi, że ze mną zerwała, bo bardziej

interesuje mnie praca i nauka niż miłość – dodał.

John odwzajemnił jego uśmiech.

– Nie rozumiem cię, synu. Na zdjęciu wydawała się idealną partnerką dla

ciebie.

Tony spoważniał.

– Zdradzę ci sekret, chcesz? – spytał, a gdy John Clifford kiwnął głową,

nachylił się nad nim i szepnął:

– Ideały są nudne jak flaki z olejem.

Prostując się, spojrzał w stronę filarów po przeciwnej stronie sali.

Zmrużył oczy, by lepiej widzieć tajemniczą postać co chwila zasłanianą przez

tańczące pary w barwnych kostiumach. Kątem oka dostrzegł jeszcze

pożegnalny gest Johna Clifforda oddalającego się ku grupie znajomych, którzy

wołali go do siebie. Pomachał mu ręką.

Dlaczego nie może oderwać od tej kobiety oczu? Stał za daleko, aby

rozpoznać tajemniczą damę lub chociaż dostrzec rysy jej twarzy w

przyćmionym świetle lamp.

Może to jej postawa? Pewność siebie? Wytworność i gracja, mimo że stoi

bez ruchu? Sprawia wrażenie, że jest sama, lecz nie osamotniona. Niezależna.

Tak, to go zaintrygowało. Aura niezależności.

Dzisiaj on czuł się podobnie.

Niezależny.

Wolny.

Częściowo można to było wytłumaczyć przebraniem. Nie był entuzjastą

kostiumu muszkietera, jaki zasugerował mu kolega, lecz ku swojemu

zdumieniu czuł się w nim znakomicie. Spodobał się sobie w zamszowych

butach z miękkimi cholewami, wciętej kurtce, koszuli z żabotem, ze szpadą u

boku, nawet w peruce i ogromnym kapeluszu z szerokim rondem i długim

piórem. Do kompletu dodał maseczkę, przykleił sobie też wąsy i szpiczastą

bródkę.

Zmienił się nie do poznania.

W dobry humor wprawiła go także rozmowa z Johnem, a raczej jej

zakończenie. Nie miał nic przeciwko rozmowom o sprawach zawodowych,

469. Roberts Alison - Uleczone serce.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: