2006_MAJ_OKE_PR_I.pdf

Miejsce

na naklejkę

z kodem szkoły

dysleksja

MKL-R1A1P-062

EGZAMIN MATURALNY

Z JĘZYKA ŁACIŃSKIEGO

I KULTURY ANTYCZNEJ

Arkusz I

POZIOM ROZSZERZONY

Czas pracy 90 minut

ARKUSZ I

MAJ

ROK 2006

Instrukcja dla zdającego

1. Sprawdź, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 8stron.

Ewentualny brak zgłoś przewodniczącemu zespołu

nadzorującego egzamin.

2. Pisz czytelnie. Używaj długopisu/pióra tylko z czarnym

tuszem/atramentem.

3. Nie używaj korektora, a błędne zapisy wyraźnie przekreśl.

4. Pamiętaj, że zapisy w brudnopisie nie podlegają ocenie.

5. Podczas egzaminu możesz korzystać ze słownika

łacińsko-polskiego oraz atlasu historycznego.

6. Wypełnij tę część karty odpowiedzi, którą koduje zdający.

Nie wpisuj żadnych znaków w części przeznaczonej

dla egzaminatora.

7. Na karcie odpowiedzi wpisz swoją datę urodzenia i PESEL.

Zamaluj pola odpowiadające cyfrom numeru PESEL. Błędne

zaznaczenie otocz kółkiem i zaznacz właściwe.

Za napisanie

wypracowania

można otrzymać

30 punktów

Życzymy powodzenia!

Wypełnia zdający

przed rozpoczęciem pracy

KOD

ZDAJĄCEGO

PESEL ZDAJĄCEGO

Egzamin maturalny z języka łacińskiego i kultury antycznej

Zadanie 1. ( 30 pkt )

Temat: Na podstawie danych materiałów i wiedzy własnej przedstaw krótko mit

Narcyza, wyjaśnij jego symbolikę oraz pojęcie narcyzmu. Analizując teksty

literackie i ikonograficzne, zwróć uwagę na różnice w przedstawieniu postaci

Narcyza.

MATERIAŁ TEKSTOWY

Publiusz Ovidiusz Naso, Metamorfozy ks. III (fragmenty)

„Narcyz miał lat szesnaście, jeszcze chłopiec, a już wyglądał na młodzieńca. Lgnęli do niego

chłopcy i dziewczęta. Lecz w kształtnym ciele tkwiła jakaś duma dzika, nie dał się dotknąć chłopcu

ni dziewczynie. Gdy raz naganiał w sieci płochliwe jelonki, ujrzała go znienacka Nimfa, ta, co nie

umie zmilczeć, ani odezwać się pierwsza, oddźwięczna nimfa Echo. [...] Junona ją skarała, ponieważ,

gdy mogła przyłapać na wzgórzu nimfy w ramionach Jowisza, ona tak chytrze Junonę zwodziła

rozmową, póki nimfy nie pierzchły. Junona dowiedziała się o tym i rzekła:

– Władza mowy będzie ci odjęta.

Echo tylko jąka się i powtarza usłyszane słowa. Właśnie ujrzała Narcyza błądzącego po lesie

i miłością do niego zapałała. [...] Wybiega z gęstwiny, aby zarzucić chłopcu ręce na szyję. Lecz on

ucieka.

– Weź te ręce – woła – wpierw umrę niż pokocham ciebie! [...]

Tak zrażał sobie Narcyz wszystkie nimfy zewsząd. Tak i chłopców odrzucał. Wreszcie jeden

wzgardzony wzniósł ręce do nieba mówiąc:

– Niech i on kocha, nie będąc kochanym.

Słuszną tę prośbę spełniła Ramnuzja (Nemezis). Było źródło przejrzyste, srebrzące się blaskiem.

[...] Tu chłopiec strudzony polowaniem i skwarem położył się na trawie, podziwiając piękno miejsca

i źródło. Gdy chciał ugasić pragnienie, nagle inne pragnienie w nim się obudziło.”

Pauzaniasz, Wędrówka po Helladzie, t. III: U stóp boga Apollona IX, 7–8 (fragmenty)

„W obrębie terytorium tespijskiego jest miejsce zwane Donakon. Tam właśnie znajduje się źródło

Narcyza, w którym – jak głosi legenda – ów miał się przeglądać i nieświadomy, że widzi własne

odbicie, zakochać się w sobie i z tej miłości nad nim właśnie umrzeć. Jest to jednak zgoła

niedorzeczne, by ktoś będąc na tyle dorosły, żeby się zakochać, nie potrafił odróżnić człowieka

od jego odbicia.

Istnieje też o nim inna legenda mniej znana od tamtej, według której Narcyz miał bliźniaczą

siostrę, pod każdym względem bardzo do siebie podobną. Otóż Narcyz zakochał się w siostrze,

a kiedy umarła, chodził nad źródło i choć wiedział, że widzi własne odbicie, to – z powodu swej

miłości – wyobrażał sobie, że ogląda obraz swej siostry”.

Zbigniew Herbert, Król mrówek, Narcyz (fragmenty)

„Wbrew legendzie, która przypisuje mu wielką urodę, Narcyz był pospolitym chłopakiem

o wulgarnych rysach, nieczystej cerze, szerokich barach i długich kończynach. Przypominał

do złudzenia owych głuptasów z elektryczną gitarą lub filmowych bohaterów, poszukujących

daremnie sensu życia na dnie pustej duszy, którzy po idiotycznych perypetiach marnie kończą,

a trzeźwy widz pamięta z tego galimatiasu picia, łóżkowania, bijatyk – tylko markę samochodu, jaki

zawiózł ich dobrotliwie w przepaść. Najbardziej wiarygodny portret Narcyza przekazał nam

Caravaggio. Przedstawia on ulicznika, jednego z tych, którzy zabijają swego dobroczyńcę deską

z płotu. Ulicznik pochyla się nad kałużą.

Z braku innych zainteresowań, Narcyz dedykował swoje życie łamaniu serc. Był brutalny i cyniczny –

argotyczna odmiana człowieczeństwa – był ulubieńcem naiwnych dziewcząt. [...] Jednakże brutalność

i głupota potrzebują spoiwa, trzeciego pierwiastka, by stworzyć trwałą molekułę charakteru. Tym

pierwiastkiem jest najczęściej sentymentalizm.

– Więc i on zakochał się.”

Arkusz I

Egzamin maturalny z języka łacińskiego i kultury antycznej

MATERIAŁ IKONOGRAFICZNY

Caravaggio, Narcyz przeglądający się w kałuży , olej

Blaise de Vigenère Bourbonnois, 1615, Narcyz , miedzioryt

Arkusz I

Egzamin maturalny z języka łacińskiego i kultury antycznej

WYPRACOWANIE

.......................................................................................................................................................

Arkusz I

Egzamin maturalny z języka łacińskiego i kultury antycznej

.......................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................

Arkusz I

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: