Dzen - Książka Wprowadzająca w Praktykę Zen.pdf

(581 KB) Pobierz
http://www.kanzazendo.yoyo.pl/teksty_wl/spis.htm
SPIS ROZDZIAŁÓW
Page 1 of 2
SPIS ROZDZIAŁÓW
(rozdziały podkreślone są jednocześnie dostępne, pozostałe będą sukcesywnie uzupełniane)
1 WSTĘP
2 ZASADY PISOWNI I WYMOWY
3 WPROWADZENIE
4 HISTORIA BUDDYZMU I BUDDYZMU DZEN
5 NIETRWAŁOŚĆ i medytacja nad nietrwa ł ością
6 SAMSARA
7 WYJĄTKOWOŚĆ LUDZKIEGO WCIELENIA
8 WYJĄTKOWOŚĆ ZETKNIĘCIA SIĘ Z DHARMĄ BUDDY
9 CZTERY SZLACHETNE PRAWDY
10 TRZY TRUCIZNY
11 TRZY KLEJNOTY, PRZYJMOWANIE SCHRONIEŃ , TRZY KAJE
12 PRAWO PRZYCZYNY I SKUTKU
13 SZEŚĆ PARAMIT
14 DZIESIĘĆ WSKAZAŃ I TRZY CZYSTE PRZYKAZANIA,
15 CZTERY ŚLUBOWANIA i bodhiczitta czyli wzbudzenie altruist. nastaw.do praktyki
16 OŚMIORAKA ŚCIEŻKA
17 SUTRY (Mahapradżniaparamita, Wadżraczedika... ,wyjątki z Lanka... Surangama... (Wielka Dharani)... Awatamsaka... Mahayana
Sraddhophada Siastra... BB )
18 NATURA BUDDY
19 EGO - JA
20 DZADZEN ( IIIF Yasut-42-64)
21 KINHIN
22 POKŁONY
23 ŚPIEWY, RECYTACJE SUTR, MODLITWA
24 CEREMONIE
25 OŁTARZ
26 PODSTAWY CODZIENNEJ PRAKTYKI BUDDYZMU DZEN
27 NIEBESPIECZEŃSTWA I PRZESZKODY W PRAKTYCE
(8ograniczeń SMSamantabhadry, Najwyższa Ścieżka, różaniec drogocennych klejnotów BB )
28 ZAPYTYWANIE
2011-01-17
423131071.006.png 423131071.007.png 423131071.008.png 423131071.009.png
SPIS ROZDZIAŁÓW
Page 2 of 2
29 KOAN
30 SIKAN TADZA
31 REGUŁY ZENDO
32 PRZYJMOWANIE NAUK
33 WIARA I WĄTPIENIE
34 BUDDYJSKI PANTEON
35 NAUCZYCIEL
36 LINIA PATRIARCHÓW I ZNAMIENITYCH MISTRZÓW
37 DZIUKAI
38 SILA, VINAJA
39 TOKUDO, TRENING ŚWIĄTYNNY I KLASZTORNY
40 PEŁNE WYZWOLENIE
41 KENSIO, SATORI, DAI - KENSIO
42 JAPOŃSKA TRADYCJA BUDDYZMU ZEN i SZTUKA Z NIĄ ZWIĄZANA
43 SYMBOLIKA BUDDYJSKA
44 ZBIÓR OPOWIEŚCI,
45 ZBIÓR KOANÓW,
46 ZBIÓR TEIŚ I MÓW DHARMY
47 ZBIÓR ADRESÓW
48 BIBLIOGRAFIA
49 SPIS TREŚCI
2011-01-17
423131071.001.png 423131071.002.png
1wstep
Page 1 of 1
1 WSTĘP
Abyśmy mogli cieszyć się smakiem dojrzałych owoców buddyzmu potrzeba wielu, wielu lat.
Choć już od wielu dziesięcioleci w sztuce, literaturze i filozofii naszego kraju można dostrzedz ślady
wpływu kadzidlanego dymu z buddyjskich klasztorów i świątyń, pierwsze nasiona żywej nauki i
praktyki zaczęto przywozić około trzydziestu lat temu. Sadzono je w różnej glebie, a i wskazówki
dotyczące uprawy były różne. Nie ustrzegliśmy się przed błędami i pomyłkami, ale praca ta ciągle
trwa.
Książka ta jest próbą wprowadzenia w buddyzm zen. Jej celem jest zbudowanie bazy i
skromnego pomostu przygotowującego do spotkania żywej nauki Buddy. Praca jaką trzeba
wykonać, aby stać się gotowym na spotkanie z nauczycielem jest różna dla różnych ludzi. Zawsze
konieczny jest wysiłek. Książka ta powstała by wysiłek ten ukierunkować i jak najbespieczniej
doprowadzić do spotkania z autentycznym przekazem nauk buddyzmu zen. Jest przeznaczona dla
szczerych poszukiwaczy religijnego i duchowego treningu, dlatego nie będzie dostępna na rynku
księgarskim, a jedynie w miejscach gdzie posiane już zostały nasiona nauki Buddy. W żadnym razie
nie może ona zastąpić mistrza z krwi i kości. Książka pokazuje różne aspekty duchowego i
religijnego treningu, oraz jego miejsce w życiu. Przestrzega przed niektórymi niebespieczeństwami i
pułapkami na Drodze.
Oby książka ta była pomocna w poszukiwaniu duchowego wyzwolenia i w pracy dla dobra
innych.
Oby wszystkie istoty osiągnęły prawdziwe szczęście i zostały wyzwolone od cierpienia.
<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->
Furyu
2011-01-17
423131071.003.png
WPROWADZENIE
Page 1 of 8
WPROWADZENIE
Narodziny, starzenie się, choroby, śmierć, niespełnienie pragnień, konieczność
bycia z nielubianymi, niemożność bycia z lubianymi, lęk przed utratą, czy rozstaniem z
kochanymi, nietrwałość rzeczy, niepewność każdej następnej chwili, nieuchronność śmierci
i niepewność jej chwili... wszystko to od tysiącleci było motorem duchowych poszukiwań
ludzi. Tęsknota za stanem wolności od cierpienia, lęku, alienacji i oddzielenia od świata, za
stanem głębokiego spokoju wewnętrznego, oraz odkryciem Prawdziwej Natury wszystkich
rzeczy i nas samych wspierała te poszukiwania. Dwa i pół tysiąca lat temu w Indiach książę
Siddhartha przepełniony pytaniami i nie znalazłszy odpowiedzi w swym otoczeniu porzucił
zaszczyty i zacisze pałacu i wstąpił na ścieżkę ascezy. Spotkał na swej drodze wielu
duchowych nauczycieli, ale u boku żadnego nie rozwiał swego zasadniczego wątpienia. Po
latach wyrzeczeń i najsurowszych praktyk, zmienił swe podejście do duchowego treningu
wybierając drogę środka, pomiędzy umartwieniem a pobłażaniem sobie. Wreszcie siedząc
pod drzewem bodhi widząc wschodzącą wenus dostąpił otwarcia "Oka Umysłu".
Przebudzenie które stało się jego udziałem wyzwoliło niebywałą energię otwierając ciała i
umysły zarówno jemu współczesnych jak i żyjących przez kolejne dwa i pół tysiąca lat.
Poprzez wieki nauka ta zbierając doświadczenia pokoleń przekazywana była dalej. Z
nauczyciela na ucznia, twarzą w twarz. Kolejne kroki buddyzmu dokonały się zmieniając
nieco zewnętrzne formy i przystosowując się do różnych kultur i różnych ludzi.
Jednym z kierunków ekspansji były Chiny. W sąsiedztwie taoizmu jedną z form jaką
przyjął tu buddyzm był Czan. Linia czan i zen powstała w ramach tradycji buddyzmu
Mahajana, choć nauki te przekraczają gówne założenia Wielkiego Wozu. Przez
patriarchów Indii i Chin Czan nabiera jedynej w swoim rodzaju formy. Przeniesiony z Chin
do Japonii rozwija się w wielu szkołach, w drastycznym wręcz skrócie główne z nich to: zen
Soto - przeniesiony przez Zendzi Dogena (1200 - 1253) w roku 1227 i usystematyzowany
przez Zendzi Keidzana (1268 - 1325) w trzy pokolenia później (główne klasztory to Eiheidzi
i Sodzidzi), zen Rindzai - pochodzący od Lin-Czi (jap. Rindzai), a przeniesiony z Chin przez
Eisai w 1191 (z klasztorami Engakudzi, Rjutakudzi, Kogakudzi...), zen Obaku wprowadzony
do Japonii przez Ingena w 1654 (główna świątynia to Mampukudzi).
"Jest to tradycja religijna posiadająca jedyny w swoim rodzaju trening ciała-
umysłu...". U podstaw leżą nauki Buddy. Cztery szlachetne prawdy, sześć paramit,
ośmioraka ścieżka, trzy schronienia, trzy czyste przykazania, dziesięć wskazań, cztery
ślubowania bodhisatwy to terminy jakie przybliżone będą w dalszych rozdziałach tej książki.
Wszystkie sutry, oraz spuścizna dwóch i pół tysiąca lat jest w bezpośrednim związku z
praktyką buddyzmu zen, choć jest w tak różny sposób przekazywana przez różnych
Mistrzów. Jak w każdej religii istnieje tu aspekt wiary i aspekt praktyki. Wiara dotyczy
posiadania Natury Buddy przez każdego oraz ufności w Dharmę której praktykowanie
prowadzi do urzeczywistnienia tej Natury Buddy. Praktyka religijna odbywa się na wielu
poziomach i posiada wiele aspektów. Zen (Dzen), czan, dhjana tłumaczone dziś popularnie
jako medytacja sugeruje najsilniejszy związek czy wręcz zajmowanie się jedynie piątą
paramitą, medytacją. Jednak w wydaniu doświadczonych nauczycieli buddyzm zen nie jest
bynajmniej fragmentaryczny i posiada wszelkie aspekty religii w pełnym tego słowa
znaczeniu. Oczywiście każda z linii posiada własną chiererchię duchowieństwa, wszędzie
jednak choć pod różnymi nazwami występuje termin przekazu Dharmy, Pieczęci Umysłu
Buddy. Od czasów samego Siakjamuniego poprzez Mahakaśjapę, Anandę, patriarchów
Indii, Chin, mistrzów Chin i Japonii istnieje sukcesja, przekazywana z nauczyciela na ucznia
w nieprzerwany sposób. Rosi lub Sensei to najpowszechniej używane tytuły nauczycieli.
Ktoś taki posiada, a przynajmniej powinien posiadać pełen przekaz nauki (Dharmy), co
oznacza że w pełni ukończył formalny trening ze swoim nauczycielem. Przekaz Dharmy ma
2011-01-17
423131071.004.png
WPROWADZENIE
Page 2 of 8
różne nazwy w różnych liniach (siho, inka, inka siomei), "przyznawany jest, gdy dojrzałość
ucznia dorównuje fundamentalnie dojrzałości nauczyciela", a jest autoryzacją ucznia
dokonaną przez nauczyciela. Przekaz taki traktowany jest nieco różnie w różnych liniach, o
czym szerzej wspomniane będzie w dalszym z rozdziałów.
"Sercem treningu zen jest zazen ", co po pierwsze dotyczy siedzącej medytacji w
określonej postawie. Ciało jest wyprostowane, oczy półotwarte, ważna jest przytomność
umysłu i uważność. Istnieje kilka rodzajów ułożenia nóg, a okresy nieruchomego siedzenia
przeplatane są chodzeniem kinhin (zezen w ruchu). Ze względu na procesy psychiczne
istnieje najprostszy podział zazen: sikan-tadza - po prostu siedzenie z otwarciem i
zaufaniem iż każdy z nas jest całkowity i doskonały taki jaki jest, innymi słowy jest Buddą
(gł. zen soto), oraz praktyka z koanem - problemem wyznaczonym przez nauczyciela lub
naturalnie wybranym przez ucznia, który wraz z praktyką niesie realizację Umysłu Buddy, a
co za tym idzie różnych aspektów mądrości i otwarcia (gł. zen rindzai). Są linie łączące te
oba rodzaje zazen. W treningu koanów problemy zadane przez mistrza, to nic innego jak
sytuacje z naszego codziennego życia, a zmaganie się z głębokim wątpieniem prowadzi do
urzeczywistnienia Prawdziwej Natury każdego.
Trening zen dotyczy wszelkich aspektów naszego istnienia, a zazen nie ogranicza
się jedynie do siedzenia na macie! Rozciąga się na wszelkie aktywności naszego życia. Nie
polega na zniszczeniu konstrukcji psychologicznej praktykującego, a raczej na
przekroczeniu, na zrzuceniu ego z najwyższego piedestału władcy i umieszczeniu na
właściwym miejscu jako sługi. U kresu pytania - kto, lub co widzi i słyszy, co jest źródłem
myśli, uczuć i odczuć, co rozumie...? zaczyna ujawniać się nasza Prawdziwa Natura. Mówi
się również o wyzwoleniu od cierpienia, czy wyzwoleniu z koła narodzin i śmierci. Zawsze
chodzi o żywe doświadczenie, a nie o filozofię. Celowo zakamuflowane, choć tak naprawdę
bezpośrednie i proste koany wprowadzają osoby bez urzeczywistnienia i mądrości jedynie
w większe wątpienie, dopóki przez żywe doświadczenie nie otworzą się one na
zrozumienie. W rzeczywistości rozwiązania koanów są tak proste, że dyskursywny intelekt
jest zbyt skomplikowany, by mógł je "wymyślić". "Musisz stać się tak prosty jak dziecko, a
koan stanie się oczywisty i pojawi się zrozumienie". Właśnie zrozumienie czy
urzeczywistnienie ( kensio, dai-kensio lub satori ) jest kulminacją, choć nie zakończeniem
praktyki zen. Nie każda realizacja, czy inaczej: właściwa odpowiedź na koan, to satori.
"Można odpowiedzieć na wiele koanów i praktykować zen wiele lat, ciągle nie mając
głębokiego urzeczywistnienia dai-kensio, zwanego wielką śmiercią i wielkim odrodzeniem".
Ten kto się urodził, musi również umrzeć, czy potrafimy znaleźć naszą Prawdziwą Twarz
sprzed narodzenia naszych rodziców, czy jest tam ktoś w środku, kim jest ten kto nie
urodził się,ani nie umiera?
Sam Bodhidharma, pierwszy chiński patriarcha zen (czan), wyraził się na temat
treningu zen w sposób następujący:
"Unikalny przekaz poza tekstami,
Niezależny od słów, czy liter.
Bezpośrednie wglądanie w ludzki umysł.
Urzeczywistnienie swojej Prawdziwej Natury
I stanie się Buddą."
Buddyzm zen jest na tyle uniwersalny, że możliwe jest nawet odrzucenie
buddyzmu, co nie wyklucza praktykowania zazen. Oczywiście możemy praktykować z wielu
2011-01-17
423131071.005.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin