proba_wedrownicza.pdf

Próba wędrownicza

od podstaw

Autor: pwd. Piotr Kucharczyk

Osiągając odpowiedni wiek harcerski staje przed Tobą wyzwanie w postaci próby wędrowniczej. Brak opisanych

zasad i wielość interpretacji metodyki wędrowniczej sprawiały, że podchodziłeś do niej z dużą rezerwą. Posta-

nowiłem więc przybliżyć Ci istotę wędrownictwa, opisać sposób doboru opiekuna oraz wyjaśnić podstawowe za-

sady konstrukcji własnej próby.

Istota wędrownictwa

sobą swoimi przemyśleniami, problemami,

doświadczeniami, może być paczką na dobre

i na złe.

Kiedy osiągasz wiek lat szesnastu,

w Twojej drodze harcerskiej przychodzi czas

na zmiany. Jesteś już prawdopodobnie

ukształtowanym harcerzem/harcerką, posia-

dasz swój system wartości, który stale

kształtujesz. Po wyjściu z wieku, w którym

rodzice czy starsi druhowie mówią Ci co jest

w porządku a co nie, zaczynasz samodzielnie

poszukiwać swojego miejsca w otaczającym

Cię świecie. Zapewne już od jakiegoś czasu

miewasz chwile, kiedy się zastanawiasz, ja-

ki/jaka naprawdę jestem, jak postrzegają Cię

inni ludzie, jakie pole działania masz przyjąć

za swoje. Zaczynasz powoli układać wizję

swojego przyszłego życia. Takie przemyślenia

nie są niczym innym jak wędrówką. To wła-

śnie o takim wędrownictwie traktuje harcer-

stwo. Nie jest ono tylko podgrupą w harcer-

stwie odznaczającą się fajnym naramienni-

kiem, lecz jest ruchem i ideą pozwalającą

właśnie takiemu człowiekowi jak Ty na

kształtowanie swojego wkraczania w doro-

słość. Ten trudny etap staje się łatwiejszy,

kiedy jest on wspierany przez innych ludzi -

Twoich rówieśników i przyjaciół. W ten spo-

sób grupa wędrowników może dzielić się ze

Opiekun próby

Każdy wędrownik, rozpoczynając swoją

próbę, obiera sobie opiekuna. Jest to zazwy-

czaj osoba starsza, bardziej doświadczona

życiowo, z którą masz dobry kontakt na tyle,

by móc się jej zwierzyć ze swoich proble-

mów. Zadaniem opiekuna jest poznanie Cie-

bie i pomoc w zmaganiach ze swoimi myśla-

mi - jest on współtowarzyszem Twojej wę-

drówki. Według ideału opiekun próby, to

przyjaciel do którego możesz zwrócić się

z każdym problemem, nie tylko w kwestii

harcerstwa. Harcerzem się jest cały czas i cały

czas łączy się je z życiem codziennym, więc

i codzienne problemy stają się problemami

harcerskimi.

Charakterystyczną cechą wędrowników

jest niepokój twórczy i stałe dążenie do od-

krywania nowych horyzontów, nie tylko

wrozumieniu harcerskim, ale na każdej

płaszczyźnie życia: harcerstwa, ludzi, szkoły,

rodziny, sfery uczuć, kontaktów społecznych

etc. Czasem Twoim opiekunem próby staje

się osoba inna niż ta zapisana w karcie próby.

Bywa tak, że los zsyła na Twoją drogę ludzi,

którzy pomagają Ci zmierzyć się z jakimś

wyzwaniem, czy bezpośrednio pomagając

wykonać jakąś pracę, czy służąc radą, czy

nawet mankietem w który chcesz się komuś

wypłakać. Taki człowiek staje się więc także

Twoim opiekunem próby, jeżeli kieruje

Twoje dążenia w myśl idei harcerskiej. Mając

u boku taką osobę, wędrownik przemierza

odmęty codziennego życia, odkrywając w

sobie i w innych nowe cechy. Zaczyna spo-

strzegać nowe wymiary życia społecznego,

poznaje ludzi, buduje swoje opinie opierając

się o system wartości.

Płomienie mają swe źródło w trzech po-

lanach dającym im energię, które symbolizują:

- Służbę - czyli czynną postawę wobec oto-

czenia, stałą gotowość do niesienia pomocy

i świadczenia o pożyteczności harcerzy

wśród innych ludzi. Każdy wędrownik po-

szukuje swojego stałego pola służby. Może

to być hobby, wolontariat, forma aktywno-

ści zawodowej. Nie zapominajmy, że nie

zależnie od wykonywanej pracy, jesteśmy

malutkimi trybikami machiny , które spełniają

swoje małe, ale ważne zadanie.

- Szukanie swojego miejsca w społeczeń-

stwie - czyli próba znalezienia odpowied-

niej dla siebie grupy społecznej, w której

będziemy dobrze się czuli i mogli dążyć do

rozwoju. Jest to także poszukiwanie miej-

sca, które umożliwi wykorzystywanie swo-

ich umiejętności np. poprzez wybór szkoły

kształcącej w kierunku odpowiadającym

naszym predyspozycjom.

- Praca nad sobą - czyli nieustanne dążenie

do wyzbycia się swoich słabości i zwalcze-

nia wad. Człowiek składa się nie tylko ze

słabości i wad. Posiada także swoje pozy-

tywne cechy, które powinien pielęgnować

i rozwijać tak, aby mogły one być pożyt-

kiem dla bliźnich.

Na czym oprzeć swoją próbę?

Znakiem charakteryzującym grupę wę-

drowników, jest wędrownicza watra. Jest to

płomień oparty na skautowym stosie (długo

palącym się). Symbolika watry określa kieru-

nek dążeń wędrownika.

Trzy płomienie symbolizują:

- Siłę ducha - czyli cechy osobowe wę-

drownika: jego sposób bycia, kształtowania

swojej świadomości, podejścia do życia co-

dziennego, zmagania się z przeciwnościami

losu, poszukiwania odpowiedzi na zadawa-

ne sobie pytania.

- Siłę rozumu - czyli działanie wędrownika

na rzecz poszerzania swojego rozumienia

otaczającego świata jak np. szukanie w róż-

nych materiałach, książkach, innych źró-

dłach, które pozwolą dotrzeć do prawdy

życiowej.

- Siłę ciała - czyli dbałość o swoje ciało nie

tylko poprzez sport, czy zdrowy styl życia,

ale także unikanie używek, które szkodzą

organizmowi. Człowiek został stworzony

na obraz i podobieństwo Boga, więc powi-

nien mieć szacunek do własnego ciała i

dbać o ten dar należycie niczym o świątynie

w której się przecież znajduje nasz duch...

Jak to mówi przysłowie: w zdrowym ciele

zdrowy duch .

Zielone tło naramiennika symbolizuje

pozytywność w dążeniach do doskonałości,

a także oparcie się o harcerstwo, które ma

być pomocą w tych dążeniach.

Budowanie próby

Kiedy już wiesz na czym polega wę-

drownictwo, i znasz kierunki dążeń wędrow-

nika, możesz przystąpić do konstruowania

swojej próby. Najprostszym sposobem jej

konstruowania jest analiza siebie. W wolnej

chwili weź kartkę i długopis i zrób nic innego

niż tabelkę. W jednej kolumnie wypisz swoje

wady a w drugiej zalety. Najłatwiej Ci będzie,

jeżeli będziesz ich poszukiwać wspomagając

się symboliką watry. Spośród tych cech które

wypisałeś/-aś wybierz te, które Twoim zda-

niem są najistotniejsze: wady, które sprawiają

Ci najwięcej kłopotu a zalety, które mają sto-

sunkowo duży potencjał do zrobienia czegoś

dobrego.

Kiedy już zdecydujesz nad czym chcesz

popracować, pomyśl nad formą pracy nad

daną cechą. Pamiętaj, że forma musi być

ograniczona czasowo tak, aby można było

stwierdzić postęp nad wybraną cechą. Wia-

domo, że czasem trzeba poświęcić parę ład-

nych lat lub nawet całe życie, aby się wyzbyć

swojej słabości. Wystarczy więc, że podej-

miesz konkretne działanie nad wybraną ce-

chą. Musisz więc obrać sobie jakąś formę

pracy, która jest wymierna. Aby nie zawalić

sprawy przyda Ci się także w zadaniu odro-

binka systemu motywacyjnego. Np. stwier-

dzasz, że masz problem z systematycznością.

Ustal sobie więc zadanie, które będzie wyma-

gało od Ciebie systematyczności. Aby go nie

zawalić, załóż sobie, że za każde odstępstwo

od przyjętego zadania robisz rzecz, której nie

lubisz.. Z tego przykładu można więc utwo-

rzyć zadanie: przez okres próby będę prowadził/

prowadziła dziennik spraw do załatwienia. Za

każdą niewykonaną sprawę pozmywam naczynia .

Takie zadanie spełnia więc wymagania pracy

nad cechą: jest formą pracy nad niesystema-

tycznością (dziennik), jest wymierne ( przez

okres próby ), posiada system motywacyjny

(zmywanie naczyń). Jest to przykładowe za-

danie. W sposób analogiczny można ułożyć

coś w kierunku pracy nad inną cechą.

W próbie wędrowniczej należy także

uwzględnić bardzo ważną rzecz, jaką jest

wyczyn.

Wyczyn jest czymś, co stoi na granicy

możliwości wędrownika, czyli sprawi trud-

ność w wykonaniu a po jego wykonaniu

przebije pewną barierę. Np. zadanie: przejdę

100 km . Spełnia ono symbolikę watry (siłę

ciała). Tak naprawdę nie wiemy, czy uda nam

się wykonać to zadanie, przechodząc 100 km.

Liczy się chęć postawienia sobie wyzwania.

Jeżeli nie uda się przejść tego dystansu, to

trudno. Ważne, że się próbowało a teraz się

wie na ile nas stać. Z drugiej strony, jeżeli uda

się sprostać temu wyzwaniu, to jakże wielka

satysfakcja z niego płynie. Niezależnie więc

od wyniku wykonania zadania wzbogaci ono

nas o pewne doświadczenie: satysfakcję z

wykonanego wyzwania, lub poznanie swoich

możliwości.

Każda próba także powinna zawierać za-

danie zgłębiające wiedzę lub doświadczenie

wędrownika o harcerstwie. W próbie powin-

no się znaleźć zadanie, które będzie wymaga-

ło docieknięcia i zinterpretowania lub odkry-

cia jakiejś prawdy harcerskiej lub wędrowni-

czej. Np. może być to przeprowadzenie zajęć

na temat idei harcerstwa lub wędrownictwa w

charakterystycznej dla wędrowników formie,

lub np. napisanie artykułu o bohaterze z

historii harcerstwa.

Nawet ten poradnik jest owocem zadania

próby wędrowniczej.

Podsumowanie

Aby skutecznie skonstruować swoją pró-

bę należy po pierwsze dowiedzieć się na

czym polega idea wędrownictwa. Następnie

należy znaleźć sobie odpowiedniego opieku-

na próby. Kolejnym krokiem jest wspólna

analiza Twoich cech, wybór form pracy nad

nimi w oparciu o wyznaczniki wędrowniczej

watry. Później pozostaje wykonywanie zadań,

dochodzenie do wniosków, poszukiwanie,

doświadczanie... w końcu podsumowanie

wraz z opiekunem próby.

W przypadku pomyślności we wszystkich

wymienionych etapach pozostaje oczekiwanie

na nadanie naramiennika i tym samym na

włączenie do grona pełnoprawnych wędrow-

ników w drużynie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: