Dolina Koscieliska.pdf

12 sierpnia 2009r.

Dolina Kościeliska

Erwina Wójs

zdjęcia Lena Kuzka

Dolina Kościeliska jest jednym z najczę-

ściej odwiedzanych miejsc w polskiej części

Tatr Zachodnich. Ma ona ok. 8km długości i 34

km 2 powierzchni. Pod główną grań Tatr pod-

chodzi na odcinku ok. 9 km – od Raczkowej

Przełęczy po szczyt Ciemniaka. Przez dolinę

wiedzie trasa spacerowa prowadząca pod

Schronisko na hali Ornak. Można ją przebyć

bez większego wysiłku spacerując po równej

drodze nawet w butach na obcasach.

Dolina Kościeliska

Uroki pleneru w Dolinie Kościeliskiej to przede wszystkim rozmaite formy skalne, wawozy i jaskinie. Na

zdjęciu poniżej - wąskie przejście między skałami w Wąwozie Kraków .

Dojazd nie stanowi najmniejszego proble-

mu. Z dworca autobusowego co chwila kursują

busy, bez względu na to o której się przyjdzie.

Przejazd do Doliny Kościeliskiej kosztuje 4 zł

od osoby. Zmotoryzowani również nie będą

mieli problemów z zostawieniem samochodu

– parking w Kirach u wylotu Doliny za niezbyt

wygórowaną opłatą oferuje miejsca parkingo-

we. Jednak będąc w Tatrach lepiej poruszać

się busami – dojeżdżają absolutnie wszędzie

i o każdej porze i nie trzeba schodzić tym sa-

mym szlakiem na parking.

Tuż obok parkingu wiedzie droga prowa-

dząca w głąb Doliny. Znajduje się tam budka

strażnicza TPN-u - należy uiścić opłatę za

wstęp na teren parku (4,40 zł bilet normalny,

2,20 zł ulgowy – za okazaniem legitymacji

szkolnej), przy dłuższym pobycie w górach

opłaca się kupić karnet umożliwiający przez

4,5 lub 7 dni wejście na teren parku, przykłado-

wo bilet 7-dniowy kosztuje 9 zł.

Idąc Doliną mijamy bacówkę należącą do

Szlaku Oscypkowego leżącą w Wyżniej Kirze

Miętusiej. Można zajrzeć do środka by zoba-

czyc proces wędzenia osycpków. Siedzący

w środku górale nie robią najmniejszych pro-

blemów jeżeli chodzi o fotografowanie wnętrza

bacówki.

wylot Jaskini Mroźnej został odkryty w 1934

r. Przez Stefana Zwolińskiego, a prowadzone

już po wojnie badania wykazały że ma ona

wylot północny zasypany grubą warstwą ru-

mowiska. Dla turystów udostępniona od 1963

r. Jest sztucznie oświetlona i przystosowana

do zwiedzania (opłata za wstęp 3 zł, do Jaskini

wpuszczane są grupy ok. 30 osób, porządku

przy wejściu pilnuje pracownik TPN-u). Dłu-

gość korytarzy jaskini wynosi ok. 570 m z cze-

go 470 m jest udostępnione dla turystów.

Szata naciekowa jest bardzo uboga, jednak

warto się nią przespacerowac zwłaszcza że

w przeciwieństwie do innych jaskiń w Tatrach

nie wymaga żadnego sprzętu, a i tylko w jed-

nym czy dwóch miejscach trzeba się mocniej

schylić żeby przejść. Po wyjściu z jaskini ścież-

ka wraca do szlaku przecinającego Dolinę Ko-

ścieliską. Droga wchodzi pomiędzy zwężające

się skały tworzące Pośrednią Bramę Kościeli-

ską zwaną popularnie Bramą Kraszewskiego

Od Doliny na końcu polany Stare Koście-

liska odbija w lewo czarny szlak do Jaskini

Mroźnej. Ścieżka pnie się stromo do góry, przy

ścieżce znajduje się przymocowana do drzewa

kapliczka skrzynkowa z gipsową igurką Matki

Bożej z Dzieciątkiem.

Jaskinia Mroźna jest wykształcona w wa-

pieniach środkowej jury i triasu, budujących

masyw Organów. Powstała z rozmycia szcze-

liny biegnącej wzdłuż uskoku. Południowy

Wąwóz Kraków

Wejście do Smoczej Jamy

i Obłazkowej Jamy. Do zwiedzania tych jaskiń

niezbędna jest już silna latarka oraz nieprze-

makające, wygodne buty – zwłaszcza w Jaski-

ni Mylnej gdzie wyskośc korytarzy momentami

nie przekracza ok 50 cm a korytarze często

są w wodzie. Trudy przejścia wynagradza

ciekawy układ korytarzy, z licznymi mylnymi

odnogami (trzeba bardzo uważnie trzymać

się oznaczeń!) oraz szczelinami. Szata na-

ciekowa jest dość uboga jednak jaskinia jest

warta odwiedzenia, zwłaszcza że na tym od-

cinku szlaku znikają tłumy ludzi spacerujących

Doliną Kościeliską. Ciekawym miejscem na

szlaku do Jaskini Raptawickiej (samej w sobie

niezbyt interesującej, tylko podejście do niej

stanowi wyzwanie samo w sobie - wspinaczka

po łańcuchach a następnie zejście po drabinie

do malutkiej jaskini z wąziutką szczeliną, bez

drugiego otworu wylotowego) są skałki wokół

jaskini skąd roztacza się niesamowity widok na

dolinę i okoliczne szczyty.

Od Hali Pisanej szlak prowadzi dalej

wzdłuż doliny do małego, bardzo klimatycz-

nego schroniska na Hali Ornak im. Walerego

Goetla. Schronisko zbudowane w latach 1947

– 49 oferuje miejsca noclegowe w cenach nie-

odbiegających od tych w samym Zakopanem

oraz możliwość zjedzenia czegoś na ciepło.

Przy schronisku zaczyna się szlak żółty w kie-

runku Iwaniackiej Przełęczy i Doliny Chocho-

łowskiej. Powrót do parkingu tą samą drogą.

Kolejne ujęcie Wąwozu Kraków

i prowadzi do Hali Pisanej, skąd roztacza się

piękny widok na polaną wyrastającą pod ska-

listymi urwiskami Organów i Zdziarów oraz

szeroki żleb zwany Żeleźniakiem, spadający

po prawej stronie spod Kominiarskiego Wier-

chu. Z tego miejsca odchodzi żółto znakowany

szlak do Wąwozu Kraków. Warto tam zajrzec

nawet jeśli nie mamy zamiaru wchodzic do

Smoczej Jamy (wejście szlakiem jednokie-

runkowym od wąwozu po drabinie, wymaga

latarek a do wyjścia z niej prowadzi łańcuch po

mocno wyślizganej skale – dobre buty są już tu

niezbędne, bo często jest tam mokro). Wąwóz

jest miejscem często odwiedzanym w deszcze

ze względu na bajkowy wygląd paproci zwisa-

jących z jego ścian. Nie trzeba jednak deszczu

by zobaczyc piękno tego niezwykłego miejsca.

Niesamowicie wyglądają setki jeśli nie tysiące

patyków oraz drągów wspierających przeciw-

ległe ściany wąwozu pozostawiane wg trady-

cji przez turystów odwiedzających to miejsce.

Przy Hali Pisanej znajduje się Jaskinia Wod-

na pod Skałą Pisaną. Z jej otworów u podnó-

ża skały wypływa woda zasilająca Kościeliski

Potok. Nieco dalej odchodzą szlaki do jaskiń:

czarny do Raptawickiej i czerwony do Mylnej

Jest to trasa dla osób rozpoczynających

pobyt w Tatrach, na tzw. rozgrzewkę bądź dla

tych, którzy bez większego wysiłku chcą po-

czuć klimat gór. Do jej przebycia nie potrzeba

dobrych warunków atmosferycznych, więc dla

wielu jest to opcja na deszczowy dzień, kiedy

nie da się wyjść wyżej. Po trasie rozsiane są

w kilku miejscach ławki, a płynący obok Potok

Kościeliski często nawet w godzinach popołu-

dniowych pokrywa warstwa mgły, która tworzy

klimat tego miejsca. Jedynym mankamentem

są kolonie oraz liczne wycieczki, które tłoczą

się na drodze do schroniska.

Patyki i kije pozostawiane przez turystów

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: