Bratysława.pdf

Zamek (Hrad)

To chyba najbardziej znane miejsce w mieście, które znajduje się na

każdej pocztówce. Jest on bardzo malowniczo położony na wysokiej skarpie nad

Dunajem. Sama konstrukcja zamku nie jest zbyt ciekawa, a widok na tzw. Sypialnię

Bratysławy, czyli dzielnicę Petrzalkę jest średnio ciekawy. Aby zobaczyć naprawdę ładny

widok, na Stare Miasto, należy przespacerować się wzdłuż murów zamku.

Dzisiejszy zamek został wybudowany w połowie XV wieku na fundamentach

wcześniejszego zamku z X wieku. Wybudował go Zygmunt Luksemburczyk,

spodziewając się rychłego ataku czeskich husytów. Maria Teresa była inicjatorką

ostatniej przebudowy wnętrz zamku w stylu barokowym i rokokowym, ale z jej wysiłków

nic nie do dzisiaj nie zostało - wnętrza są całkowicie odbudowane od nowa. W 1811 roku

hrad spłonął, gdyż został podpalony przez pijanych żołnierzy austriackich mających tam

swe koszary. Długo stał nieodnowiony, a na starych zdjęciach można jeszcze zobaczyć,

jak straszy oczodołami pustych otworów po oknach. Restaurację rozpoczęto dopiero po

II wojnie światowej, w latach 50-tych. Tutaj w 1968 roku podpisano ustawę o utworzeniu

federacji (która i tak była w dużej mierze fikcją), a w 1992 roku tuż przed rozpadem

CSRF podpisano tu pierwszą konstytucję słowacką. Obecnie w zamku mieści się

Słowackie Muzeum Narodowe (Slovenskie Narodne Muzeum). Powinno się wejść na

jedną z wież, z której można podziwiać niezłą panoramę nie tylko Petrzalki, ale też reszty

Bratysławy.

Obok zamku znajduje się też baszta Luginsland z Muzeum Muzycznym (Hudobne

Muzeum), gdzie zgromadzono stare instrumenty ludowe. W pobliżu zobaczymy również

XV-czną gotycką Bramę Zygmuntowską. Po drugiej stronie wybudowano niedawno

siedzibę słowackiego parlamentu.

Schodząc z terenów zamkowych Zamockiemi schodami dojdziemy do tzw. Modrego

Domu, gdzie działa Muzeum Rzemiosł Artystycznych (Umelecke Remesla). Zaraz obok

w XVIII budynku, uchodzącym za najwęższy w Europie, działa Muzeum zegarów

(Muzeum Hodin).

Katedra Św. Marcina (Dom sv. Martina)

Jest to dawny kościół koronacyjny królów węgierskich - świadczy o tym korona

umieszczona na czubku wieży. Znajduje się tuż przy ruchliwej ulicy Staromiejskiej,

prowadzącej do Nowego Mostu na Dunaju. Podczas budowania tej drogi wyburzono

dawną dzielnicę żydowską i uszkodzono fundamenty gotyckiej katedry. Sam kościół nie

jest zbyt atrakcyjny z zewnątrz - budowę rozpoczęto w XIV wieku, a od XVI wieku do

1830 roku odbywały się tutaj koronacje (ostatnim koronowanym tu królem Węgier był

cesarz Austrii Ferdynand I Habsburg, zwany Dobrotliwym). W środku wyposażenie

neogotyckie, warto zwrócić uwagę na rzeźbę św. Marcina dłuta Juraja

Rafaela Donnera i barokową kaplicę św. Jana Almuznika, znajdującą się

w północnej nawie.

Stare Miasto (Stare Mesto)

Stare Miasto to prawdziwy labirynt uliczek. Najsłynniejszą jest ulica Michalska , którą

rozpoczyna biała i wysoka wieża Michalska. Powstała na przełomie XIII i XIV wieku, a jej

wysokość mierzy ponad 50 metrów. Kiedyś tu właśnie kończył się pas murów obronnych.

Można wejść do środka by obejrzeć Muzeum Broni i Fortyfikacji Miejskich (Muzeum

Zbrani a Mestskeho Opevnenia) z ciekawymi zbiorami, ale raczej dla osób bliżej

zainteresowanych tematem. Oprócz starego uzbrojenia i mundurów prezentuje nowsze,

dotyczące czasów Austro-Węgier i niepodległej Słowacji podczas wojny. Największą

atrakcją jest wyjście na taras widokowy, skąd rozciąga się wspaniały widok na starówkę i

hrad. Idąc wzdłóż ulicy Michalskiej mijamy po drodze barokowe XVIII-czne pałace

węgierskich arystokratów. Kawałek dalej, przy skrzyżowaniu z ulicą Sedlarską znajduje

się pałac Komory Królewskiej z alegoriami Sprawiedliwości i Praworządności na

szczycie. Idąc dalej ulicą Venturską mijamy barokowo-klasycystyczny pałac de Pauliho,

mieszczący bibliotekę uniwersytecką, a niegdyś parlament węgierski. Obok stoi budynek

ambasady austriackiej, pałac Palffyho, w którym jeden koncert dał sześcioletni Mozart. W

budynku Wyższej Szkoły Muzycznej mieścił się kiedyś pierwszy węgierski uniwersytet -

Academia Istropolitana, założony w 1465 roku przez Michała Korwina; działał jednak

tylko 30 lat, gdyż studenci woleli jeździć do Wiednia, Pragi czy Krakowa. Skręcając z

ulicy Michalskiej w lewo w ulicę Sedlarską dochodzimy do Hlavnego Amnestia , czyli

rynku. Pośrodku wznosi się XVI-czna fontanna Rolanda, przedstawiająca, nie jak chce

tradycja, dobrego rycerza Rolanda, lecz cesarza Maksymiliana II. Naprzeciwko stoi Stary

Ratusz (Stara Radnica), z barokową wieżą, z której czasami słychać dźwięki różnych

melodii, a po zmroku tańce laserów. Sam ratusz to budowla renesansowa z gotycką

bramą, a niektóre zrekonstruowane części typowe są dla XIX wieku. Warto wejść na

wewnętrzny dziedziniec, gdzie można odpocząć od tłumów turystów i w spokoju oraz

przyjemnym chłodku (w lato oczywiście) nabrać trochę sił dla zwiedzenia Muzeum

Miejskiego (Muzeum Dejin Bratislavy), mieszczącego się w środku ratusza. Zbiory są dla

niektórych fascynujące, innym może wydadzą się nudne - ale jest ich naprawdę dużo.

Zaczynają się od najstarszych dziejów miasta, poprzez dzieje węgierskie i austro-

węgierskie, a na powojennej Czechosłowacji kończąc. Czasami można też wejść na

ratuszową wieżę, ale wpuszczają tylko w niektóre dni i godziny.

Pałac Prymasowski (Biskupsky Urad)

Ten imponujący różowy pałac został wybudowany dla kardynała Józefa Batthyanyego,

arcybiskupa ostrzyhomskiego i prymasa węgierskiego w latach 1778-1781. Pałac należy

do klejnotów architektury klasycznej na Słowacji i był wybudowany według projektu

architekta Melchiora Hefelego. Już w 1370 roku wspomina się, że na tym miejscu był

dom biskupa. Po zajęciu Ostrzyhomu przez Turków w 1543 roku, arcybiskup był

zmuszony wybrać sobie jako swoją siedzibę Pressburg. Przeprowadził się do

przepięknej gotyckiej siedziby swojego poprzednika, która już wtedy była najbardziej

reprezentacyjnym budynkiem w mieście. Budynek był wciąż przebudowywany. W 1563

roku w pałacu najprawdopodobniej zasiadał Sejm Węgierski a w tym samym roku miało

tu miejsce przyjęcie po pierwszej koronacji pressburskiej Maksymiliana II, ponieważ król

z rodziną wtedy jeszcze mieszkali w pałacu arcybiskupa. Ten stary budynek w XVIII

wieku został zastąpiony tym dzisiejszym, ponieważ arcybiskup uznał, że ówczesny pałac

nie jest dostatecznie reprezentacyjny. Po zniszczeniach zamku pożarze w 1811 roku

okazjonalnie przebywali tu węgierscy królowie, ale już przedtem był tu zakwaterowany po

swojej koronacji w 1790 roku Leopold II. Sala Lustrzana w pałacu była jakby stworzona

na przygotowanie balowi koronacyjnych i została wykorzystana w 1830 roku, gdy

przebywał tu Ferdynand V.

Na pierwszym piętrze Pałacu Prymasowskiego, które jest dostępne dla zwiedzających,

można podziwiać piękno pomieszczeń reprezentacyjnych: Salę Lustrzaną, gdzie był

podpisany Pokój Pressburski, jak i Kaplicę św. Władysława. Tu znajduje się jeden ze

skarbów artystycznych miasta - seria sześciu gobelinów angielskich z XVII wieku

przedstawiająca legendę o Herze i Leandrze. Do dziś pozostaje zagadką w jakich

okolicznościach gobeliny dotarły z Anglii do tego miasta. Prawdopodobnie były

wyprodukowane przez króla Charlesa I Stuarta, później jednak dostały się w ręce

republikanów pod

Rynek Hviezdoslava (Hviezdoslavovo Namestie)

Jest to dość długi i szeroki deptak, na którym znajduje się wiele ciekawych fontann i kilka

pomników. Tutaj także stoi Carlton, najstarsy i najbardziej elegancki hotel w mieście,

który po wieloletnim remoncie prezentuje się znakomicie. Centralnym budynkiem

deptaku jest Teatr Narodowy (Slovenskie narodne divadlo), wybudowany w 1886 przez

wiedeńskich architektów w wiedeńskim stylu. Na szczycie budynku można dojrzeć kilka

rzeźb z muzą komedii, Talią. Bratysławskie przedstawienia teatralne uchodzą za jedne z

najlepszych w Europie, ale sezon teatralny nie pokrywa się z sezonem turystycznym.

Przed teatrem stoi XIX-czna fontanna Ganimedesa, przedstawiająca porwanie pięknego

chłopca przez Zeusa pod postacią orła. Na placu przey Teatrze Narodowym widać

secesyjny teatr - Redutę, powstałą pod koniec XIX wieku - obecnie mieści się tam m.in.

kasyno. Między dwoma teatrami zobaczymy też ukryty za drzewami kościół Notre Dame

z XVIII wieku. Idąc wzdłuż deptaku można natknąć się m.in. na pomnik L'udovita Stura -

wielkiego reformatora języka słowackiego w XIX wieku, pisarza, historyka i

językoznawcy. Zastąpił on pomnik Marii Teresy, wysadzony w 1919 roku przez

słowackich nacjonalistów.

Modry Kościółek (Modry Kostolik)

Tak naprawdę, to kościół ten nosi imię Św. Elżbiety. Jego budowę ukończono w 1913

roku a autorem projektu był Edmund Lechner, natomiast fundatorem sam cesarz

Franciszek Józef. Jest to symboliczne mauzoleum jego tragicznie zmarłej małżonki,

cesarzowej Elżbiety (Sisi), o czym świadczą stosowne węgierskie napisy w środku.

Mozaika nad wejściem ma ukazywać patronkę i imienniczkę cesarzowej, św. Elżbietę,

jedyną znaną bratysławską świętą, żyjącą w XIII wieku.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: