Paryż.pdf

Wieża Eiffla (Tour Eiffel)

To arcydzieło inżyniera Gustawa Eiffla - misterna konstrukcja złożona z 15 tys.

metalowych segmentów - jest symbolem Paryża. Wzniesiona została w 1889 roku przy

okazji Wystawy Światowej a jej wymiary to 320m. wysokości i 7000 ton wagi, które

spoczywają na czterech ogromnych filarach. Zwiedzający mają dostęp do trzech

kolejnych platform idokowych wieży na wysokości 57, 115 i 274m. Na dwóch niższych

mieszczą się bary i restauracje. Przy dobrej pogodzie widok z wieży rozciąga się nawet

na odległość 70km.

Plac de Gaulle'a (Place Charles de Gaulle)

Pola Elizejskie kończą się na Placu de Gaulle, zwanym kiedyś placem Gwiazdy (Place

de l'Etoile). Place ten ma kształt koła o średnicy 120m., od którego odchodzi

promieniście dwanaście alei: des Champs-Elysees, Avenue de Friedland, Avenue

Hoche, Avenue de Wagram, Avenue Mac Mahon, Avenue Carnot, Avenue de la Grand

Armee, Avenue Foch, Avenue Victor Hugo, Avenue Kleber, Avenue d'Iena i Avenue

Marceau.

Łuk Triumfalny (Arc de Triumphe)

Na środku Placu de Gaulle wznosi się majestatyczna bryła Łuku Triumfalnego. Jego

budowę rozpoczęto w 1806 roku, ukończono zaś w 183r. Wzorowany jest on na łuku

Konstantyna w Rzymie, lecz rozmiarami swymi (mierzy 50m. wysokości i 45 m.

szerokości) przewyższa pierwowzór. Został on wystawiony ku czci i chwale armii

francuskiej zgodnie z wolą Napoleona I. Ściany łuku zdobią płaskorzeźby, z których

najpiękniejszą i najbardziej znaną jest widniejąca po prawej stronie patrząc od Pól

Elizejskich, tak zwana Marsylianka przedstawiająca wymarsz ochotników w 1792r.

Płaskorzeźby w górnej części łuku ilustrują zwycięstwa Napoleona, zaś herby

wyrzeźbione na attyce noszą nazwy bitew z czasów Rewolucji i Pierwszego Cesarstwa.

W 1920 roku pod Łukiem Triumfalnym umieszczono Grób Nieznanego Żołnierza, którego

wieczny znicz każdego wieczora jest symbolicznie rozniecany, natomiast wewnątrz

budowli mieści się niewielkie muzeum poświęcone historii tegoż obiektu.

Aleja Champs-Elysee (Avenue des Champs-Elysee)

Tereny dzisiejszych Pól Elizejskich pokrywały mokradła aż do roku 1667, kiedy to

przeprowadzono odpowiednie prace melioracyjne. Wtedy to architekt Le Notre stworzył

tu szeroką aleję nazwaną Grand-Cours (dzisiejsze miano Pól Elizejskich pochodzi z

1709r.) łączącą Tuileries z placem Etoile, czyli dzisiejszym placem de Gaulle'a. Idąc w

dół aleją dochodzimy do placu Clemenceau ze spżiowym pomnikiem Georga

Clemenceau, słynnego polityka, który poprowadził Francję do zwycięstwa w 1918r. Z

tegoż to placu rozciąga się widok na Avenue Churchil z mostem Aleksandra III i pałacem

Inwalidów. Przy alei Churchila naprzeciw siebie stoją dwa ogromne gmachy - Grand

Palais i Petit Palais - wzniesione z okazji Wystawy Światowej zorganizowanej w 1900

roku w Paryżu.

Duży Pałac i Mały Pałac (Grand Palais & Petit Palais)

Wielki Pałac (Grand Palais) został wzniesiony przez Daglane'a i Louveta. Jego długa,

240-metrową elewację frontową zdobi ciąg kolumn jońskich 20-metrowej wysokości. W

pałacu tym organizowane są ważne ekspozycje sztuki. Część gmachu zajmuje Palais de

la Decouverte, czyli Muzeum Techniki.

W Małym Pałacu (Petit Palais) mieści się Musee du Petit Palais, obejmujące bogate

zbiory sztuki starożytnej i nowożytnej. Można tu zapoznać się z dziełami malarstwa

francuskiego z XIX i XX w. jak i obejrzeć zabytki sztuki antycznej: greckiej, rzymskiej

etruskiej i egipskiej oraz rysunki i malowidła z różnych epok i miejsc.

Most Aleksandra III (Pont Alexandre III)

Most ten leży u wylotu alei Churchilla i łączy Esplenadę Inwalidów z Polami Elizejskimi.

Składa on się z jednego żelaznego przęsła o długości 107m. i szerokości 40m.

Wzniesiony został w latach 1896-1900 dla uświetnienia sojuszu francusko-rosyjskiego i

nazwany imieniem cara Aleksandra III. Na dwóch filarach prawego brzegu Sekwany

widnieją posągi symbolizujące Francję średniowieczną i Francję nowożytną, zaś po

przeciwnej stronie - Francję renesansową i Francję z okresu Ludwika XIV. Na filarach u

wejścia na most umieszczono symboliczne postaci Sekwany i Newy, a zatem Francji i

Rosji.

Plac de la Concorde (Place de la Concorde)

Plac de la Concorde, czyli plac Zgody, powstał w latach 1757-1779 według projektu

Jacques-Ange Gabriela. Początkowo nosił imię Ludwika XV, którego posąg konny stał

pośrodku placu. Usunięty został w czasie Rewolucji, a na jego miejscu stanął szafot, na

którym ścięto m. in. Ludwika XVI, królową Marię Antoninę, Dantona, Madame Roland,

Saint Justa i wielu innych. Dzisiejszy kształt placu pochodzi z roku 1840. Od roku 1836

na środku placu wznosi się obelisk egipski, pochodzący z jednej ze świątyń Luksoru, a

podarowany Ludwikowi Filipowi przez kedyma Mohammeda Alego w 1831r. Obelisk

mierzy 23 m. wysokości a zdobiące go hieroglify ilustrują życie faraona Ramzesa II.

Wokół placu natomiast ustawiono osiem symbolicznych pomników miast francuskich.

Ogrody Tuileries (Jardin des Tuileries)

Ogrody te ciągną się na długości około 1km między placem de la Concorde a placem

Carrousel. Do ogrodów wiedzie wspaniała brama flankowana posągami konnymi -

Merkurego (z prawej strony) i Sławy (z lewej strony), autorstwa Coysevoxa. Z ogrodów

schodami dojdziemy do tarasów Oranżerii (po prawej) i Jeu de Paume, tj. Sali do gry w

piłkę (z lewej), gdzie do 1987r. mieściła się stała ekspozycja dzieł impresjonistów w

Muzeum d'Orsay.

Plac Vendome (Place Vendome)

Plac powstał w latach 1687-1720 a jego nazwa pochodzi od stojącego tu kiedyś pałacu

księcia Vendome. Pośrodku placu strzela w niebo 43,5-metrowa kolumna wzniesiona w

latach 1806-10 ku czci Napoleona. Podobnie jak w przypadku rzymskiej kolumny

Trajana, na której jest wzorowana, jej trzon zdobi spiralny fryz relifowy. Wykonany został

o z brązu uzyskanego z przetopienia 1200 armat zdobytych pod Austerlitz. Na szczycie

kolumny znajdował się pomnik Napoleona w stroju Cezara, lecz w 1814r. na jego

miejscu postawiono statuę Henryka IV. Posąg Bonapartego stanął tu na nowo w 1863r.

Zaledwie osiem lat później, w okresie Komuny, raz jeszcze został usunięty aby po trzech

latach stanęła tam kopia pierwotnej statuy Napoleona. Na placu Vendome w kamienicy

pod numerem 12 znajduje się mieszkanie, w którym to zmarł nasz słynny kompozytor

Fryderyk Chopin.

Łuk Triumfalny Carrousel (Arc de Triumphe Carrousel)

Łuk ten został wzniesiony w latach 1806-08 dla uczczenia zwycięstw jakie Napoleon

Bonaparte odniósł w 1805r. Wzorowany jest na rzymskim łuku Septymiusza Sewera -

posiada ten sam rozkład architektoniczny i wystój rzeźbiarski. Trzy bramy przejazdowe

łuku flankowane są kolumnami z biało-różowego marmuru, zaś obie elewacje frontowe

zdobią piękne reliefy odtwarzające sceny zwycięstw cesarskich. Kiedyś budowlę

wieńczyły cztery pozłacane rumaki Lizypa, zrabowane przez wojska napoleońskie z

weneckiej bazyliki św. Marka. Dziś na szczycie łuku widnieją ich kopie oraz kwadryga z

posągiem Pokoju.

Luwr (Palais du Louvre)

Początki Luwru sięgają końca XII w., kiedy to Filip August przed udaniem się na trzecią

krucjatę zlecił budowę warownej fortecy mającej strzec dostępu do miasta przed

Saksonami. Stąd też prawdopodobnie pochodzi nazwa, czyli od saksońskiego słowa

"leovar", oznaczającego "warowną siedzibę". W 1545 roku Pierre Lescot na polecenie

Franciszka I rozpoczął przebudowę starej fortecy. Na jej miejscu stanął piękny,

renesansowy pałac. Dalsze prace prowadzono za Henryka II i Katarzyny Medycejskiej,

która to po śmierci króla zleciła budowę pałacu Tuileries i połączenie go z Luwrem

dobudowując skrzydło sięgające Sekwany. Dzieło przebudowy kontynuowano za

Henryka IV wznosząc pawilon Flory oraz za Ludwika XIII i Ludwika XIV, kiedy to

dokończono Cour Caree i dodano Kolumnadę (Colonnade) zamykającą królewską

rezydencję od wschodu. W 1682 roku dwór królewski przeniósł się do

Wersalu a Luwr popadł w ruinę i w 1750 roku chciano go nawet

rozebrać. Rozbudową pałacu zajął się dopiero Napoleon I, który to nakazał wzniesienie

skrzydła północnego, ukończonego dopiero w 1852r., już za czasów Napoleona III. W

czasie "krwawego tygodnia" Komuny, w maju 1871r. spłonął pałac Tuileries i Luwr

przybrał swą dzisiejszą postać. Po utracie cennej Librairie Karola Mądrego dopiero

Franciszek I, w XVI w., zajął się gromadzeniem kolekcji sztuki. Zbiory te powiększył

znacznie Ludwik XIII i jego następca Ludwik XIV, po śmierci którego Luwr mógł się

poszczycić racjonalnie rozplanowanymi kolekcjami malarstwa i rzeźby. Dla publiczności

galeria została otwarta 10 sierpnia 1793 roku już jako Muzeum Sztuki. Od owego dnia jej

zbiory rosły z roku na rok a w dniu dzisiejszym podzielone są na następujące kolekcje:

antyczną egipską, antyczną grecko-rzymską, antyczną wschodnią, kolekcję rzeźby od

średniowiecza do czasów współczesnych oraz zbiory malowideł i zabytkowych

przedmiotów.

Projekt "Wielkiego Luwru" powstał z inicjatywy prezydenta Francji Francois Mitteranda,

który to w 1981 roku podjął decyzję przebudowy otoczenia pałacu. W celu zwiększenia

powierzchni wystawowej muzeum i lepszego połączenia Luwru z miastem w

podziemiach pod dziedzińcem Napoleona III utworzone zostały nowe sale oraz dworzec

autobusowy. Nad głównym wejściem wzniesiono wspaniałą szklaną piramidę

przepuszczającą światło dzienne do wielkiego holu, skąd zwiedzający udają się wprost

do sal muzealnych. Całkowite przekształcenie Luwru z pałacu w muzeum nastąpiło wraz

z otwarciem skrzydła Richelieu przypieczętowanym datą 20 listopada 1993r., czyli w 200

lat po udostępnieniu jego zbiorów zwiedzającym.

Les Invalides

Jest to rozległy kompleks architektoniczny rozciągający się między place Vauban i

Esplanade des Invalides, a obejmujący Hotel des Invalides, Dome des Invalides i kościół

St Louis. Les Invalides powstał za Ludwika XIV, który chciał dać schronienie wysłużonym

żołnierzom-inwalidom pozostającym zazwyczaj bez środków do życia. Ogromna

Esplanada, wzniesiona w latach 1704-1720, tworzy znakomitą scenerię dla pałacu

Inwalidów (Hotel). W ogrodach pałacowych rozmieszczono armaty z XVII i XVIII wieku

oraz osiemnaście dział wchodzących skład tzw. "baterii triumfalnej", którą

wykorzystywano jedynie przy okazji ważnych wydarzeń. Natomiast u wejścia do gmachu

ustawiono dwa czołgi niemieckie zdobyte w 1944 roku. Fasadę pałacu, długą na 196m.,

zdobi portal z płaskorzeźbą przedstawiającą Ludwika XIV i dwie postaci kobiece

symbolizujące Rozwagę i Sprawiedliwość. Dziedziniec wewnętrzny otaczają dwie

kondygnacje arkad. Pośrodku stoi posąg Napoleona, wieńczący niegdyś kolumnę

Vendome. Południowy bok dziedzińca tworzy fasadę kościoła St Louis-des-Invalides, w

którego krypcie spoczęły m. in. Prochy Rougeta de Lisle, twórcy Marsylianki.

Notre-Dame

Katedra Notre-Dame wyrasta na miejscu wczesniejszej bazyliki

chrześcijańskiej, która z kolei stanęła tu na ruinach pradawnej świątyni

rzymskiej. Budowę katedry rozpoczęto w 1163 r. a ukończono definitywnie w

1345r. Najpierw wzniesiono prezbiterium, po czym w przeciągu wielu lat -

nawy i fasadę, ukończoną około 1200 r. W 1793 roku katedrze groziło zburzenie, jednak

przetrwała czas Wielkiej Rewolucji jako świątynia bogini Mądrości. W 1802 roku została

na nowo konsekrowaną a w dwa lata później papież Pius VII koronował tu Napoleona I.

Fasada katedry jest podzielona przez cztery pilastry na trzy pionowe części, natomiast w

poziomie dwie galerie od siebie jakby trzy kondygnacje. Część środkowa fasady to

wielka rozeta o około 10-metrowej średnicy, po środku której umieszczono posągi Matki

Boskiej z Dzieciątkiem oraz Aniołów, zaś po bokach Adama i Ewy. Nad tymże pasem

biegnie galeria o wąskich przeplatających się arkadach, łącząca dwie boczne,

nieukończone wieże przeprute strzelistymi oknami. Tympanon portalu środkowego

wypełnia scena Sądu Ostatecznego. Podzielona jest ona na trzy strefy: u samej góry

Chrystus z Matką Boską, św. Janem i aniołami po bokach. Niżej błogosławieni z jednej

strony, potępieni z drugiej, zaś u samego dołu Zmartwychwstanie. Portal prawy zwany

jest portalem Świętej Anny i pochodzi z lat 1160-1170, a zdobiące go płaskorzeźby z XII

wieku. W tympanonie wyobrażona została Najświętsza Maria Panna pomiędzy aniołami,

biskupem Maurice de Sully i Ludwikiem XII. Lewy portal zwany jest portalem Marii i jest

on najpiękniejszym ze wszystkich trzech portali fasady. Przy filarze umieszczono

współczesną rzeźbę Matki Boskiej z Dzieciątkiem a w tympanonie widnieje Śmierć,

Koronacja i Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny. Olbrzymie wnętrze katedry, o

rozmiarach 130 m długości, 50 m szerokości i 35 m wysokości, może pomieścić nawet

9000 tys. osób. Potężne filary o 5-metrowej średnicy dzielą katedrę na pięć naw. Absyda

natomiast zlicza się do najśmielszych tworów architektury średniowiecznej - jej łuki

przyporowe o promieniu 15 metrów, są dziełem Jeana Ravy'ego.

Szkoła Wojskowa (Ecole Militaire)

Piękną perspektywę Pól Marsowych zamyka od południa gmach Szkoły Wojskowej

założonej z inicjatywy finansisty Paris-Duverney'a i Madame Pompadour chcących w ten

sposób dać możliwość kariery wojskowej również mniej zamożnym młodzieńcom.

Gmach wzniesiony został przez Jacque-Ange Gabriela w latach 1751-1773. Dziedziniec

reprezentacyjny zwraca uwagę swą wytworną kompozycją - posiada portyk o doryckich

kolumnach bliźniaczych, a jego fasadę tworzą trzy pawilony połączone dwoma

ramionami podcieni. W tejże szkole uczył się słynny Napoleon Bonaparte i ukończył ją w

1785r. w stopniu podporucznika artylerii.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: