Lowell Elizabeth - 01 - Jesienny kochanek.pdf - Bracia Maxwell - blueanhel

Nevada, jesień 1868

– Słyszałem, że potrzebuje pani rządcy, który umiałby strzelać.

Głos dobiegający z ciemności zaskoczył Elyssę Sutton. Miała cichą nadzieję, że jej

twarz nie zdradziła strachu, który zaledwie przed ułamkiem sekundy jak błyskawica

przeszył ciało. Obcy pojawił się znikąd, bez ostrzeżenia, bezszelestnie jak cień.

Spojrzała w stronę stojącego na skraju ganku człowieka. Ciemna sylwetka rysowała

się wyraziście na tle złotego blasku lampy padającego z okna. Pod rondem kapelusza

lśniły czarne kryształy oczu, pozbawione uczuć podobnie jak jego twarz.

„ Śnieżna burza byłaby cieplejsza od tych oczu” – pomyślała Elyssa z niepokojem i

przygryzła dolną wargę. Za tą myślą natychmiast przyszła następna. „A jednak jest w

nim coś, i to coś niebezpiecznego. To przystojny mężczyzna”.

W porównaniu z nim inni faceci wydawali się małymi chłopcami. Zmarszczyła brwi.

Dotychczas nie zwracała specjalnej uwagi na mężczyzn. Ci, których dotąd poznała,

byli przeważnie mniej udanymi synami arystokratycznych angielskich rodów,

żeglarzami, żołnierzami, kowbojami, kucharzami. No i naturalnie bandytami.

W ciągu miesięcy, jakie upłynęły od powrotu – wbrew woli wuja – do Ameryki,

Elyssa zdążyła napotkać na swej drodze niemało białych degeneratów. Ladder S,

samotne ranczo w Rubinowych Górach, przyciągało jak magnes górników, wszelkiej

maści poszukiwaczy skarbów, pełnych nadziei osadników zdążających do Oregonu –

a także najrozmaitszych wykolejeńców, którzy na nich wszystkich polowali. Najgorsi

spośród nich byli Culpepperowie.

„ Jeżeli ktoś potrafi przeciwstawić się Culpepperom, to właśnie on” – pomyślała z

goryczą. „Tylko kto pozbędzie się jego, jak już wypędzi Culpepperów?”

– Panno Sutton? – ponaglił obcy dźwięcznym głosem i wszedł w krąg światła

rzucanego przez lampę, jakby wyczuł, że Elyssa niepokoi się, bo nie może go

wyraźnie zobaczyć.

– Zastanawiam się – odparła. Zamilkła i spojrzała na nieznajomego, niepewna, czy

starczy jej odwagi, by podjąć wyzwanie.

Uświadomiła sobie, że ma zupełnie suche wargi. Zwilżyła je językiem i westchnęła.

Przestała zastanawiać się nad lekkomyślnym impulsem popychającym ją do

spotkania z człowiekiem, który wychynął z ciemności.

Gęsta fala czarnych włosów opadała mu na kołnierz. Twarz wydawała się ogorzała, a

lekkie kreski wokół oczu powstały zapewne wskutek częstego mrużenia powiek. Nad

kształtnymi ustami rysowały się równe, ciemne wąsy.

Dobrze skrojone czarne spodnie i kurtka nosiły ślady zużycia. To samo można było

powiedzieć o jasnoszarej koszuli, czystej, ale wyraźnie znoszonej. Pasowała do

sylwetki właściciela – szerokich męskich ramion i wąskich bioder. Na szyi miał luźno

zawiązaną spłowiała czarną chustkę.

Stojący za nim koń przestąpił ciężko z nogi na nogę i cicho parsknął. Nie spuszczając

wzroku z Elyssy, mężczyzna sięgnął do tyłu i pieszczotliwie pogłaskał szyję

zwierzęcia długim, łagodnym ruchem obciągniętej rękawiczką lewej dłoni. Prawa –

bez rękawiczki – spoczywała nieruchomo tuż obok kolby sześciostrzałowego

rewolweru wiszącego u boku. Podobnie jak strój nieznajomego rewolwer był

wysłużony, lecz lśnił czystością. I wyczuwało się od razu, że – podobnie jak jego

właściciel – niejedno przeszedł.

Elyssa zauważyła, że nieznajomy – choć, sądząc po wyrazie jego oczu i ponurej

twarzy, można się było spodziewać całkiem czegoś innego – bardzo łagodnie

obchodził się z koniem. Doceniła to. Na zachodzie często traktowano zwierzęta tak,

jakby w ogóle nie odczuwały bólu, jaki może zadać ostroga czy bat.

„ Tak jak Mickey. Gdybym nie potrzebowała ludzi, pogoniłabym go na cztery wiatry,

nawet jeśli Mac nie wiadomo jak go cenił. Niestety, każda para rąk się liczy, a teraz

bardziej niż kiedykolwiek”.

Koń przesunął się nieco i światło wydobyło z mroku siodło. W jednej torbie tkwiła

strzelba, a po drugiej stronie siodła znajdowało się coś, co wyglądało na karabin.

Żadnych srebrnych okuć na siodle ani na broni, żadnych ozdób, nic, co by odbijało

światło i ujawniało obecność człowieka.

Coś, co wyglądało jak gruby płaszcz oficera Konfederacji, przywiązane było do

zwiniętego w rulon koca. Wojskowe dystynkcje zostały oderwane od płaszcza, a

siodło pozbawione wszelkich błyskotek.

Duży, smukły, silny, gniady ogier kosztował zapewne tyle, ile wynosiły trzyletnie

zarobki zwykłego kowboja. Mężczyzna czekał na odpowiedź nieruchomo jak

drapieżnik czający się przy wodopoju.

Jego spokój był nie do zniesienia, zwłaszcza dla tak niespokojnego ducha jak Elyssa.

– Macie jakieś nazwisko? – spytała szorstko.

– Hunter.

– Hunter – powtórzyła wolno, jakby ćwicząc wymowę tego słowa. – To nazwisko czy

zawód? [Hunter – ang. myśliwy (przyp. tłum.).]

– Jakie to ma znaczenie?

Zacisnęła usta, powstrzymując się od ostrej odpowiedzi. Często powtarzano jej, że

jest tak samo impulsywna i inteligentna jak jej zmarła matka. To czasem powodowało

wewnętrzne konflikty. Kamienny spokój mężczyzny wywoływał nieodpartą chęć

potrząśnięcia nim i zmuszenia do żywszej reakcji.

Ale życie nauczyło Elyssę, że za nieodparte chęci przychodzi drogo płacić. Uważnie

przyjrzała się jego zimnym oczom. Kobiecą naturę natychmiast zaciekawiło, gdzie

dotąd przebywał i co sprawiło, że jego dusza stwardniała na kamień, a w nim samym

kołacze się echo bolesnych cierpień.

„ Właściwie to dlaczego mam się przejmować jego przeszłością?” – zapytała samą

siebie gorączkowo. „Wymknął się Culpepperowi... który akurat stał na straży... a tego

nie udało się dokonać nawet Macowi, niezłemu w końcu myśliwemu... I właśnie to

mnie interesuje. Umiejętności myśliwskie”.

Tak naprawdę to nie tylko umiejętności myśliwskie ją interesowały. Była zbyt

inteligentna, by nie uświadamiać sobie pewnych rzeczy. Człowiek ten pociągał ją jak

nikt dotąd. Nerwowo przesunęła czubkiem języka po wardze i znów westchnęła.

„ Powinnam kazać mu odjechać”.

– Chcecie tę pracę? – spytała szybko, nim zdrowy rozsądek zdążył wziąć górę.

Czarne brwi uniosły się jak na komendę.

– Tak od razu? Żadnych pytań o kwalifikacje?

– Widzę, że macie odpowiednie kwalifikacje.

– Ma pani na myśli broń? – rzucił drwiąco.

– Nie. Rozum – odparła.

Spojrzał uważnie, czekając w milczeniu na dalsze wyjaśnienia.

– Nie słyszałam strzałów – wyjaśniła. – To znaczy, że wymknęliście się

Culpepperowi, który pilnuje wjazdu do doliny i tylko czeka na takich jak wy.

Hunter obojętnie wzruszył ramionami, ani nie potwierdzając, ani nie zaprzeczając.

– A jak to się stało, że psy was nie zwęszyły? – spytała. Mówiąc te słowa, rozejrzała

się, szukając czarno-białych owczarków, które na ogół dawały znak, że ktoś obcy

kręci się wokół rancza.

– Jechałem pod wiatr – odparł.

– Mieliście szczęście.

– Od wielu dni wieje od strony kanionu.

W duchu Elyssa nie mogła odmówić mu racji. Jesienny wiatr rzadko zmieniał

kierunek. Przez ostatnie dwa tygodnie przewiewał kaniony Gór Rubinowych na

przestrzał zimnym podmuchem, niosącym ze sobą zapach sosen i dalekich skał.

Uświadomiła sobie, że Hunter przygląda się jej równie uważnie jak ona jemu.

– Nie pomyślała pani, że mogę być jednym z Culpepperów? – spytał spokojnie.

– Jest pan zbyt schludny.

Kąciki oczu Huntera zwęziły się lekko i wtedy wyraźniej zarysowały się delikatne

kreski na skórze. Nie mogła oprzeć się wrażeniu, że mężczyzna w ten sposób się

uśmiechnął. I że tylko tak potrafił to robić. Odpowiedziała uśmiechem, nie zdając

sobie sprawy, jak ją to przeobraziło. Twarz nabrała życia i stała się wręcz

zachwycająca. Jeszcze przed chwilą Elyssa była dość ładną blondynką z dużymi

oczami i przyjemnym głosem, a teraz zmieniła się w kusicielkę o włosach koloru

księżyca i błękitnozielonych oczach, promieniujących zmysłowością, która

sprawiała, że mężczyźni zaczynali nagle nabierać ochoty, by przedrzeć się przez te

wszystkie guziki i muśliny do ukrytego pod spodem gorącego ciała.

Hunter dość gwałtownie odwrócił się.

– A może panienka opowie mi coś więcej o tej pracy? Wtedy sam zdecyduję, czy ją

wezmę.

Głos miał oschły, niemal szorstki. Palcami chwycił mocno wodze. Zachowywał się

jak ktoś, kto chce mówić bez dalszych przeszkód wyłącznie o interesach.

„ Panienka. Zupełnie jakbym była dzieckiem” – pomyślała Elyssa.

Słowo to zabolało. Przypomnieli się jej kuzyni z Anglii, wyniośli i pełni pogardy

wobec nisko urodzonej Amerykanki, która przez przypadek została ich krewną, i to

mało ważną, gdyż w ich oczach jej ukochany ojciec był niewiele lepszy od zwykłego

dzikusa.

– Wolałabym, żeby nie zwracał się pan do mnie w ten sposób – rzekła Elyssa już bez

cienia uśmiechu.

Hunter wzruszył ramionami.

– Młodo pani wygląda.

– Będziecie spali w domu z nami – poleciła zwięźle.

Skinął głową z całkowitą obojętnością.

Zastanawiała się, czy byłby równie niewzruszony, gdyby zapowiedziała mu, że ma

spać w jej łóżku. Spojrzała w obojętne, uważne oczy i zwątpiła, czy cokolwiek na

świecie byłoby w stanie zmienić jego reakcję.

„ Panienka”.

Rozzłościła się jeszcze bardziej. Złość wzmogła nieodpartą chęć zburzenia męskiej

obojętności. W Anglii szło jej to całkiem nieźle. Brała w ten sposób odwet za

protekcjonalny ton i pełne wyższości traktowanie.

– Dla waszej wiadomości – powiedziała wyniośle. – Nie jestem małą dziewczynką.

Mam dwadzieścia lat.

– Wygląda pani na piętnaście.

– Ostatni rządca, jakiego zatrudniłam, został zastrzelony we własnej chacie – dodała

spokojnie.

Hunter nie przejął się.

– To wtedy Mac pojechał po pomoc – dodała.

– I sprowadził ją?

– Usłyszeliśmy strzały. Tylko koń wrócił. Na siodle była krew. Nadal chcecie tę

pracę?

Skinął głową, jakby los tych ludzi nie miał z nim nic wspólnego.

– Chyba przesadziłam z tym rozumem – rzekła.

Obrzucił ją zimnym, przenikliwym spojrzeniem.

– Może się okazać, że dom wcale nie będzie bezpieczniejszy niż chata rządcy –

dodała, mówiąc wolno jak do idioty.

– Rozumiem.

– Czy aby na pewno? Nie wyglądacie na kogoś, kto szuka guza.

– Nie szukam guza.

Spóźnione owczarki wyczuły wreszcie obcy zapach i zaczęły szczekać. Trzy z nich

wypadły zza domu. Dwa pozostałe wychynęły z ciemnego rzędu wierzb i pobiegły

wzdłuż strumienia płynącego za stodołą.

– Dancer, Prancer, Vixen, cicho! – rozkazała Elyssa. – Comet i Donner, was też to

dotyczy!

Cała piątka natychmiast przestała ujadać. Hunter spojrzał na smukłe, długowłose

czarno-białe stworzenia kręcące się wokół nich.

– Jakoś nie przypominają reniferów.

– Co takiego? Ach! – Elyssa uśmiechnęła się. – Szczeniaki urodziły się kilka lat temu.

akurat na Boże Narodzenie.

– A gdzie Dasher i Kupido?

– Jastrząb porwał Dashera, gdy biedak miał zaledwie pięć tygodni. Mieliśmy już

kotkę o imieniu Kupido, więc piątą suczkę nazwaliśmy Vixen.

Psy otoczyły Huntera i jego konia, węsząc. Potem spojrzały na Elyssę. Machnęła

ręką. Uspokojone rozbiegły się po terenie.

– Mogą na was szczekać przez jakiś czas – wyjaśniła. – Ale atakują tylko

czworonożne drapieżniki. To psy pasterskie, nie obronne.

– Z tego, co słyszałem, ostatnio mają niewiele roboty – stwierdził Hunter sucho.

Nie zaprzeczyła. Złodzieje systematycznie kradli bydło z rancza. Jeszcze miesiąc, a

czeka ją bankructwo.

„ Ma rację” – pomyślała smutno. „Potrzebny mi rządca, który umie obchodzić się z

bronią”.

– Czy miałaby pani coś oprócz siana dla mego konia? – spytał Hunter. – Bugle Boy

przebył długą drogę, jedząc tylko trawę.

– Naturalnie. Proszę za mną – poleciła i zeszła z ganku.

– Nie ma potrzeby, żeby się pani fatygowała! – zawołał za nią. – Rozumiem

polecenia.

– Coś mi się zdaje, że łatwiej wydajecie polecenia, niż je rozumiecie.

Czarne brwi uniosły się ponownie.

– Czy zawsze jest pani tak uszczypliwa?

– Zawsze – odparła spokojnie. – Wuj Bill nazwał mnie Sassy [Sassy – ang.

impertynentka (przyp. tłum.).], kiedy byłam na tyle duża, że potrafiłam wspiąć mu się

na kolana i szarpać go za brodę.

Przeszła obok, lecz zanim znikła w ciemnościach, zatrzymała się na chwilę, by

przemówić łagodnie do konia. Huntera dobiegł czysty, delikatny zapach kobiety.

Dech mu zaparło w piersiach i dopiero po chwili odetchnął swobodnie.

„ Jak światło słoneczne na łące” – pomyślał. „Czyste, gorące i słodkie. Przede

wszystkim gorące”.

Spod zmrużonych powiek spoglądał za oddalającą się dziewczyną. W świetle

księżyca biodra Elyssy kołysały się łagodnie, wprawiając w ruch delikatny jedwab

sukni, modnej w Anglii dwa lata temu. Cienki materiał unosił się przy najmniejszym

podmuchu wiatru, odsłaniając jasne pończochy. Na widok smukłych łydek,

muskanych delikatną tkaniną i światłem księżyca, Hunter poczuł napięcie.

„ Spokojnie, żołnierzu” – zbeształ się w myślach. „To tylko pusta lalka, jak Belinda.

Ogromne oczy, dziewczęce westchnienia i różowy języczek przesuwający się po

pełnej dolnej wardze. Powinienem był mieć więcej rozumu, kiedy Belinda zarzuciła

na mnie przynętę, ale nie miałem. A teraz mam, do diabła. Tyle że za tę naukę

zapłaciły moje dzieci”.

Posępnie odepchnął gorzką myśl, że ożenił się z niewłaściwą kobietą. To była

przeszłość, nie należało do niej wracać. Jak wojna, która zabrała mu wszystko oprócz

życia. I życia brata.

„ Martwi i pogrzebani. Belinda. Ted i Em. Pozostaje mi jedynie dopaść Culpepperów i

wysłać ich wszystkich na sąd ostateczny. Ciekawe, jak Case sobie radzi. W Bogu

nadzieja, że załatwił wszystkich, których spotkał”.

W gruncie rzeczy Hunter nie martwił się o młodszego brata. Case poszedł na wojnę

między stanami jako chłopiec, a wrócił z niej mężczyzną, zamkniętym w sobie i

twardym jak kamień. I jeszcze mniej czułym.

– Hunter?

Łagodny, lekko schrypnięty głos wionął w ciemnościach jak pieszczota. Mimo prób

opanowania wzburzyła się w nim krew.

– Proszę uważać – powiedział. – Łatwo można się potknąć.

„ Dobra rada” – pomyślał ironicznie. „Sam powinienem się do niej zastosować”.

Tłumiąc przekleństwo, ruszył za dziewczyną, która coraz bardziej go irytowała.

Trzymając wodze Bugle Boya w lewej ręce, szedł za Elyssa przez zapuszczone

podwórze skąpane w księżycowej poświacie. Wiał jednostajny, zimny wiatr.

W ciemności majaczyła zniszczona zagroda. Kilka metrów dalej jaśniał

czterospadowy dach stodoły. Wiatr przywiał stamtąd pomieszany zapach koni, siana i

kurzu. Tuż obok, z rury, kapała do koryta woda. Każda kolejna kropla marszczyła

Lowell Elizabeth - 01 - Jesienny kochanek.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: