Krentz Jayne Ann - Nie wszystko jest pozorem.pdf - Quick Amanda (Krentz Jayne Ann) - blueanhel

Jayne Ann Krentz

Nie wszystko jest

pozorem

Prolog

Sześć miesięcy wcześniej...

Pojawiła się jak wcielenie mściwej wojowniczej

księżniczki, w nieskazitelnej czerni kostiumu o powściągliwym

kroju, stosownym dla kobiety interesu, w czółenkach na

wysokim obcasie. Ciemne włosy ściągnęła z tyłu głowy w

purytański węzeł, na szyi związała apaszkę dobraną odcieniem

do błękitnoszmaragdowych ogników w roziskrzonych oczach.

Kelnerzy w białych frakach uskakiwali jej skwapliwie z

drogi, gdy zdecydowanym krokiem przemierzała labirynt

między stolikami nakrytymi lnianymi obrusami i zastawionymi

eleganckimi kryształami.

Ani na chwilę nie oderwała wzroku od celu.

Zgromadzone na sali grube ryby i pomniejsze płotki

biznesu Seattle poczuły, że niebawem staną się świadkami

dramatu... a przynajmniej wydarzenia, które posłuży za

wyśmienity żer dla plotkarzy. W wielkiej klubowej jadalni

zapadła cisza.

Jack skulił się na wyściełanej skórą kanapce. Patrzył, jak

zbliża się zdecydowanym, miarowym krokiem.

- O, kurczę... - mruknął pod nosem.

Na modlitwy było już za późno. Wystarczyło jedno

spojrzenie na zastygłe w wyrazie zimnej wściekłości rysy

inteligentnej twarzy Elizabeth Cabot, by zrozumiał, że przegrał.

Oczywiście rano dowiedziała się wszystkiego, a to, co zaszło

między nimi poprzedniej nocy, w najmniejszym stopniu nie

zaważy na jej decyzjach. Przybrał maskę niewzruszonego

stoicyzmu i czekał cierpliwie jak ktoś, kto uznaje

nieuchronność losu.

Zbliżała się coraz bardziej. Był zgubiony! Mimo

przygnębiającej świadomości końca, przed jego oczami nie

przesuwało się całe minione życie, lecz obrazy z jednej tylko -

wczorajszej - nocy. Przypomniał sobie, jak słodki i gorący był

dreszcz oczekiwania i jak potężny zew pragnienia, które

ogarnęło ich oboje.

Niestety to było wszystko, co ich połączyło. Gdy

nadeszła chwila wybuchu, jego potęga zaskoczyła nawet Jacka,

gdyż wiedział, jak usilnie starał się przez ostatni miesiąc

trzymać w ryzach podniecenie. Przypływ zerwał tamę

samokontroli - na przekór ostrzeżeniom płynącym z

doświadczenia, naturalnego u mężczyzny w jego wieku.

Doskonale zdawał sobie sprawę ze swoich niedociągnięć

- Elizabeth nie należała do kobiet, które udają orgazm, by

podbechtać męską próżność. Owszem, zeszłej nocy zachowała

się bardzo mile, była diabelnie grzeczna, jakby to tylko ona

ponosiła odpowiedzialność za to, że nie udało jej się dojść do

szczytu.

Właściwie nie wyglądała nawet na zaskoczoną! Jakby

nie oczekiwała niczego ponad powierzchowną przyjemność i

dzięki temu zaoszczędziła sobie rozczarowania. Oczywiście

przepraszał i przysięgał, że się poprawi - gdy tylko fizjologia

mu na to pozwoli. Ale ona wyjaśniła, że nie ma czasu, musi

wracać do domu, mgliście tłumacząc się czekającą ją z samego

rana konferencją, do której musi się przygotować.

Nie bardzo mu się to podobało, lecz musiał odwieźć ją

na Wzgórze Królowej Anny, do tej pseudogotyckiej

potworności, którą zwała swoim domem. Jeszcze kiedy w

drzwiach rezydencji całował ją na dobranoc, był pewien, że

będzie miał kolejną szansę i tym razem wszystko załatwi, jak

należy. Teraz wiedział już, że drugiego razu nie będzie.

Elizabeth dotarła do jego stolika, dygocąc na całym ciele

z pasji, której tak jawnie i boleśnie zabrakło w finale

zeszłonocnego dramatu.

- Ty dwulicowy, fałszywy, podstępny sukinsynu! Nie

jesteś lepszy od padalca, który wysysa cudze jaja! - syknęła

spomiędzy mocno zaciśniętych szczęk. - Myślałeś, że ci to

ujdzie płazem, tak?

- Nie krępuj się, Elizabeth, rąb prosto w oczy, co o mnie

myślisz!

- Czy naprawdę sądziłeś, że nie dowiem się, kim jesteś?

Że możesz traktować mnie jak pieczarkę: trzymać w mroku

niewiedzy i karmić kłamliwym gównem?

Nie miał nic na swoją obronę, ale musiał spróbować.

- Ani razu cię nie okłamałem!

- Aha! Do cholery, ani razu nie powiedziałeś mi prawdy!

W ciągu całego minionego miesiąca ani jednym słówkiem nie

zdradziłeś, że to ty jesteś tym gnojkiem, który zorganizował

przejęcie Gallowaya!

- Tamten interes ubiłem dwa lata temu... to nie ma nic

wspólnego z naszymi sprawami.

- Ma mnóstwo wspólnego, i ty dobrze o tym wiesz!

Dlatego mnie oszukałeś...

Narastała w nim wściekłość - mimo beznadziejnej

sytuacji, w jakiej się znalazł, a może właśnie dlatego?

- Nie moja wina, że nigdy nie mieliśmy okazji

porozmawiać o fuzji Gallowaya. Nie zapytałaś mnie o to!

- A czemu miałabym cię o to pytać? - Podniosła głos. –

Skąd miałam niby wiedzieć, że byłeś w nią zamieszany?

- Nie byłaś oficjalnie zatrudniona w Gallowayu, więc jak

mogłem przypuszczać, że miałaś jakieś związki z tą firmą? -

odparował hardo.

- Nie o to chodzi. Nie rozumiesz? Przejęcie Gallowaya

było najbardziej bezlitosnym, zimnokrwistym zamachem, jakie

widział tutejszy świat interesu. A ty byłeś łajdakiem, którego

wynajęto, żeby rozszarpał firmę na strzępy...

- Elizabeth...

- Przez tę fuzję ucierpieli ludzie! - Zacisnęła kurczowo

dłonie na skórzanym pasku eleganckiej torebki, która zwisała

jej z ramienia. - I to bardzo! Z takimi typami jak ty nie robię

interesów.

Jack kątem oka dostrzegł zmieszanego kierownika sali,

Hugona, który dreptał w pobliżu sąsiedniego stolika i

najwyraźniej nie miał pojęcia, jak załagodzić zajście, które

zaczynało grozić skandalem.

Kelner, zmierzający w kierunku stolika Jacka z tacą, na

której stał dzbanek wody z lodem i koszyk z pieczywem,

zatrzymał się jak wryty nieopodal.

W obszernej jadalni nie było człowieka, który nie

wsłuchiwałby się łakomie w gwałtowną wymianę zdań, ale

Elizabeth wydawała się nie zauważać, że nie są sami. Jack

tymczasem dal się porwać fascynacji, choć w jego sytuacji była

to reakcja raczej samobójcza. Mimo wszystko nie podejrzewał,

że ta kobieta jest zdolna odegrać takie przedstawienie!

W ciągu miesięcy ich znajomości zawsze wydawała mu

się osobą opanowaną i zrównoważoną.

- Uspokój się lepiej - powiedział przyciszonym głosem.

- Niby dlaczego? Wymień choć jeden powód!

- Nawet dwa... po pierwsze nie jesteśmy sami. Po drugie,

kiedy się wreszcie opanujesz, pożałujesz sceny, którą

urządziłaś.

- Myślę, że będziesz żałować dużo bardziej niż ja.

Rozchyliła wargi w grymasie pogardy tak lodowatej, że

powinna zamienić kosmyki jej włosów w sople. Zatoczyła

Krentz Jayne Ann - Nie wszystko jest pozorem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: