Zrób to sam
czyli na temat pomocy terapeutycznych
Wstęp
W miarę rozwoju terapii i postępów dziecka, stosujemy różne pomoce terapeutyczne. Kiedy dwa lata temu oglądałem plansze do czytania globalnego, wykonywane przez rodziców ręcznie, przerażał mnie ogrom bezsensownej, pod względem technicznym, pracy. Cisnęły się na usta pytania: „Czy tego nie można zrobić prościej ?”, „Czy trzeba na to tracić tyle czasu ?”, „Czy to musi być takie brzydkie ?”. Często wyważamy otwarte drzwi, tracimy mnóstwo czasu i pieniędzy. Później okazuje się, że można to zrobić prościej lub szybciej lub taniej lub bardziej atrakcyjnie, z lepszym skutkiem terapeutycznym. Chciałbym, żeby ten wątek pozwolił na wymianę informacji na tematy techniczne. Jestem pewien, że taka wymiana, oszczędziłaby nam wielu nerwów, czasu i pieniędzy oraz uczyniłaby terapię skuteczniejszą. Proszę o zamieszczanie pomysłów, koniecznie z opisem procesu technologicznego ich wykonania. Wbrew pozorom to jest niezwykle istotne, a najczęściej bardzo lekceważone.
W terapii używamy całe stosy gier, zabawek, książeczek i innych publikacji, o których nie będę pisał. Co, gdzie, kiedy, za ile i jak je wykorzystywać, to też olbrzymi materiał ale na inny wątek.
Pomysły naszych pomocy, w olbrzymim stopniu były stymulowane, przez naszą wspaniałą Superwizorkę oraz równie wspaniałą Mamę (M.M.) z Gdańska, której cześć i chwała J. Mama ta przysłała nam kilka paczek, wspaniale wykonanych przez siebie pomocy. Korzystamy z nich do tej pory i pewnie długo jeszcze będziemy. Część pomocy powstała w moim „warsztacie”, na ich wzór i podobieństwo, z różnymi modyfikacjami. Niemałą rolę w powstawaniu warsztatu odegrała Sonia, pisząc kiedyś na forum o laminarce i sposobach jej wykorzystania.
Pomoce
W trakcie terapii używamy głównie następujących pomocy:
§ albumów z rzepami,
§ albumów z obrazkami,
§ szafek z małymi szufladkami,
§ nagrań na taśmach wideo i płytach DVD.
Albumy z rzepami,
Są to segregatory A4 (więcej) lub A5, do których wpinamy kartki, zalaminowane lub usztywnione i oprawione w koszulę na dokumenty. Koszulki są mniej trwałe i paskudnie się marszczą, ale są tańsze i dają nieco większą powierzchnię roboczą. Na tak przygotowane kartki przyczepiamy miękkie rzepy velcro. Do zalaminowanych obrazków w formacie ok. 8cm x 6cm przyczepiamy twardy rzep velcro. Dziecko przekleja obrazki najczęściej z lewej kartki na prawą. Obrazki wzorcowe mogą być wydrukowane na prawej kartce, lub też zalaminowane i przymocowane na kartce, za pomocą rzepów, co daje większą elastyczność, ale i więcej pracy. Używanie takich albumów zostało opisane w książce „Plany aktywności dla dzieci z autyzmem”, wydanej przez SPOA. Mogą być one wykorzystywane do szeregu celów, związanych z dopasowywaniem. Najpierw dziecko uczy się identyfikacji, łącząc w pary elementy identyczne, potem generalizacji pojęć łącząc w pary elementy coraz bardziej się różniące, następnie można tworzyć albumy na segregację wg kategorii, czytanie (podpisywanie obrazków) globalne. Problem z tymi albumami jest taki, że przed użyciem trzeba je przygotować, przeklejając obrazki w pozycję wyjściową. Koszt segregatora A4 to około 6 zł, do tego trzeba dodać folię do laminowania, koszty wydruku obrazków i rzepów. Na grzbiecie segregatora umieszczamy na rzepie jego symbol, co ułatwia odnalezienie, go przez dziecko. Rzepy samoprzylepne dostępne są w OBI lub w dobrych pasmanteriach. Uwaga! Mają być samoprzylepne . Zamiast laminowania można podklejać tekturkę. Podstawowym albumem jest Plan dnia, w którym ułożony jest plan całej terapii. Dziecko winno cały plan wykonywać samodzielnie.
Albumy z obrazkami
To standardowe albumy do zdjęć 10x15 cm. Koszt jednego to od 2,5 zł do 3,5 zł. Wykorzystujemy je do nauki opowiadania, dialogów, nauki rysowania, kolorowania, i różnego układania etapami, pracy samodzielnej. Wkładamy jedno zdjęcie z prawej strony, na lewej wpisując dialog lub opowiadanie dla terapeuty. Z tyłu jest na rzepie umocowana tabliczka na żetony, które powpinane są w prawym dolnym rogu, na każdej stronie z obrazkiem. Tabliczka jest wykonana z laminowanego w twardą folię, grubego papieru. Żetony wyprodukowane są również z laminowanych małych obrazków: biedronek, gąsienic, żabek itd. Dziecko wykonując zadanie ze strony, przekleja żeton na tabliczkę. Po wykonaniu albumu są wszystkie żetony i nagroda. Można też wpinać symbol nagrody, co którąś stronę, wtedy tabliczka nie ma zastosowania, ale praca jest mniej samodzielna. Przy nauce etapami, w miarę postępów, wycofuje się kolejne strony, aż dziecko wykonuje całą pracę samodzielnie bez pomocy.
Szafki z szufladami
Małe szafki z szufladami kupiliśmy w IKEA. Służą, obok półek jako magazyny materiałów do terapii. Na szufladach są przyczepione na rzepy symbole aktywności, co tak jak w przypadku albumów z rzepami, ułatwia samodzielne odnalezienie szufladki przez dziecko.
Nagrania na taśmach wideo i płytach DVD
To rzecz względnie nowa, ale z wielkimi perspektywami. Wymaga jednak sporo pracy. Kamerą nagrywamy obrazowanie czasowników w różnych osobach i czasach, miejsca publiczne np. ulica, sklepy, przystanek autobusowy, kiosk itd., materiały na naśladowanie, pobyt dziecka w przedszkolu, wspólne wyjazdy np. nad jezioro, do lasu. Materiały takie, można pozyskać również z telewizji lub kaset wideo, za pomocą karty tunera TV w komputerze. Z kamery przegrywamy filmy do komputera, programami do montażu nieliniowego wycinamy zbędne fragmenty, dodajemy teksty, tytuły, efekty, dogrywamy własny komentarz głosowy, podkład muzyczny i nagrywamy na płytę DVD (authoring), porządkując materiał w menu i dodając punkty zatrzymania, w postaci rozdziałów. Uproszczony model to montaż liniowy z kamery na magnetowidzie. Jest dość niewygodny i daje dużo mniej możliwości. W ten sposób można również uczyć następstwa czasów, różnicowania osób, dialogów, opowiadań, naśladowania, czytania globalnego, liter cyfr i tysiąca różnych innych rzeczy. Na DVD można także nagrywać cyfrowe zdjęcia, w postaci pokazów slajdów. Ogólnie nazywam to treningiem audiowizualnym, co do końca nie jest uprawnione, bo tak naprawdę nie jestem pewien co się za tym terminem kryje i jak to należy wykonywać. Nasza Superwizora obiecała przesłać artykuł na ten temat, ale niestety ciągle czekam L.
Sprzęt (harware)
Zasadniczą rolę w terapii pełnią:
· komputer z kartą tunera tv, drukarką i oczywiście oprogramowaniem,
· aparat cyfrowy,
· laminarka A4,
· kamera,
· magnetowid,
· dvd,
· telewizor,
· segregatory A4 i A5,
· koszulki na dokumenty A4 i A5,
· rzepy velcro,
· papier ksero w ryzach A4,
· papier twardy wzmacniający strony A4,
· albumy na zdjęcia – głownie 100 x 150 mm,
Aparat cyfrowy
Komputer przydaje się nam do przygotowania zdjęć, obrazków, filmów, dźwięków oraz sam służy jako pomoc terapeutyczna. Z programami dla naszych dzieci nie jest najlepiej, ale mamy Klika, Pingu, ABC i parę innych. Można również robić interaktywny pokaz zdjęć lub filmu. Jeśli komputer chcemy wykorzystać do przygotowania materiału na trening audiowizualny przy pomocy DVD, to komputer musi być dobrej klasy.
Prawdą jest padające często na forum stwierdzenie, że Internet roi się od zdjęć, obrazków i innych multimediów na dowolny temat i można je wykorzystać w terapii, ale najczęściej nie nadają się one do wydruku, ze względu na słabą rozdzielczość, ponadto ani Internet ani książki i programy, nie dadzą nam zdjęć z szeroko rozumianego, najbliższego otoczenia dziecka. Do tego służy nam fotograficzny aparat cyfrowy. Winien mieć on przetwornik ok. 3 mln pikseli, tak aby wyraźne zdjęcia można było drukować w formacie 10x15 cm (Kodak). Konieczny jest też tryb makro, który pozwala na robienie zdjęć z małej odległości. Ułatwia pracę także zoom optyczny. Uwaga zoom cyfrowy jest całkowicie nieprzydatny. Wygoda pracy jest większa, gdy aparat ma przyzwoitą kartę pamięci, która magazynuje nasze zdjęcia, przed przegraniem na komputer. Ciągłych zakupów baterii, ustrzeżemy się, kupując ładowarkę i akumulatory. Według dzisiejszych spadających ostro cen, koszt zakupu kompletu zamknie się poniżej 1 tys. złotych.
Laminarka
Pozwala na „utrwalenie” materiałów do terapii. Do wydrukowanych obrazków i zdjęć laminowanych i wyciętych, łatwo jest przyczepić rzepy samoprzylepne velcro. Można też łatwo, przy jej użyciu „wyprodukować” tabliczki na żetony i same żetony, używając jako podkładu twardego papieru i mocniejszej folii. Laminarka bezwzględnie winna być formatu A4, co bardzo ułatwia potem pracę. Ja chciałem zaoszczędzić kupiłem A6, która od początku kiepsko działał, a po 3 miesiącach się popsuła. Laminarka mojej siostry (firmy Lamirel), ma około 10 lat i chodzi bez zarzutu, choć laminowała już wiele tysięcy stron. Koszt takiej laminarki wynosi od 300 do 500 zł.
Kamera i karta tunera TV w komputerze
Kamera służy do przygotowania treningu audiowizualnego oraz nagrywania terapii. Najlepszą kamerą jest cyfrowa mini DV. Zapewnia najlepszą jakość i komunikację z komputerem. Ja niestety takiej nie posiadam i męczę się ze starą kamerą VHS, zgrywając filmy poprzez kartę tunera TV w komputerze. To duża strata jakości i czasu. Filmy do terapii można też nagrywać i przetwarzać z telewizji, lub kaset wideo, ściągając je do komputera przy pomocy karty tunera TV. Ceny kamer cyfrowych zaczynają się w granicach 1 800 zł. Do tego trzeba dokupić także kartę firewire (ok.80 zł), do komputera, bo bez niej niemożliwy będzie dobry montaż materiałów.
Magnetowid i odtwarzacz DVD
Magnetowid i DVD służą bezpośrednio w terapii jako odtwarzacze nagranego treningu audiowizualnego. Zdecydowanie wygodniejsze jest DVD, na którym nie trzeba przewijać taśmy i wszystko jest gotowe do użytku prawie od razu. Odtwarzacze DVD można dzisiaj kupić poniżej 300 zł. Oczywiście, płyty DVD można odtwarzać także na komputerze, ale DVD ma tą przewagę, że nie szumi, jest natychmiast gotowy do użytku i obraz na telewizorze jest większy, niż na ekranie monitora.
Pozostałe materiały
Segregatory A4 i A5, koszulki na dokumenty A4 i A5, papier ksero w ryzach A4, papier twardy wzmacniający strony A4, albumy na zdjęcia kupujemy w hurtowniach papierniczych.
Opracował Paweł Rzoska
ojciec Jasia z autyzmem
leczonego metodą behawioralną
Toruń, 29 lipca 2004r.
swiecka