Wymowa i pisownia
1. Rzeczowniki piszemy w języku niemieckim wielką literą. Na przykład Mann, Frau, Kind itd.
2. W języku niemieckim długość samogłoski oznacza się podwojeniem samogłoski (See)
lub samogłoskami ie (hier).
3. Akcent w języku niemieckim z reguły znajduje się na pierwszej sylabie.
W sylabie końcowej -er to e, zatem wymawia się ałabo. Z r łączy się w niski dzwięk,
w którym r prawie się gubi: Richter, Winter - richta, winta.
4. W języku niemieckim długą samogłoskę oznacza się czasem również następującym h.
Tego h się nie czyta. Na przykład ihr, sehr.
5. Długie są często dźwięczne samogłoski tematowe na końcu słowa (wo, so)
i przed jedną samogłoską (er, hoch).
6. Długie e, o wymawia się w sposób zamknięty, tzn. e zbliża się do i (sehr),
o zbliża się do u (wo, groß).
Pisze się Czyta się Przykłady
e /długie/ zamkniete e, zbliżone do i wer, der, See
ei mniej więcej aj Ein, mein, kein
ie długie i hier, sie, die
äu, eu mniej więcej oj Fräulein, heute
di, ti, ni ti, di, ni Die, nicht, richtig
k na początku sylaby Kind
z przydechem kch
s z sein, zu Hause, also
ach sz Fischer
w /podwójnie/ w wer, wie, was
z c zu, Zeit, Zug
st, sp szt, szp na początku słowa stehen, gestatten
i sylaby tematu
tz c jetzt
ä otwarte e spät
v f von
ö zaokrąglij wargi i powiedz e schön, möglich
ü zaokrąglij wargi i powiedz i müde, für
ß - ostre s s groß, fleißig
ng jako jedna spółgłoska
(np. jak w polskim słowie bank) Junge, lange
AUTOPSUJA