Clive Cussler - Bieguny zagłady.pdf - Bieguny Zagłady - majkam071

CLIVE CUSSLER

PAUL KEMPRECOS

BIEGUNY ZAGŁADY

Przekład

MACIEJ PINATRA

AMBER 2006

Rip by Sebastian Gawin ásigÑ

PROLOG

Prusy Wschodnie, 1945 rok

Mercedes-Benz 770 W150 Grosser Tourenwagen wa Ŝ ył ponad cztery tony i był opancerzony

jak czołg. Ale siedmioosobowa limuzyna zdawała si ę płyn ąć po warstwie ś wie Ŝ ego ś niegu, gdy

sun ę ła bez ś wiateł mi ę dzy polami, które l ś niły w niebieskawym blasku ksi ęŜ yca.

Kierowca zobaczył ciemny wiejski dom w płytkim zagł ę bieniu terenu i delikatnie nacisn ą ł

hamulec. Auto zwolniło do tempa id ą cego człowieka i zbli Ŝ ało si ę do niskiego budynku z

kamieni polnych jak kot podkradaj ą cy si ę do myszy.

Kierowca patrzył uwa Ŝ nie przez zamarzni ę t ą przedni ą szyb ę . Spojrzenie jego niebieskich

oczu miało temperatur ę arktycznego lodu. Dom wygl ą dał na opuszczony, ale człowiek wolał nie

ryzykowa ć . Czarn ą karoseri ę samochodu pomalowano w po ś piechu na biało. Prymitywnie

zakamuflowane auto było praktycznie niewidoczne z samolotów szturmowych, kr ąŜą cych na

niebie niczym w ś ciekłe s ę py, ale ledwo uciekło radzieckim patrolom, które wyłaniały si ę ze

ś niegu jak widma. Pociski karabinowe podziurawiły pancerz w wielu miejscach.

Wi ę c kierowca czekał.

M ęŜ czyzna wyci ą gni ę ty na wygodnej tylnej kanapie czterodrzwiowego sedana poczuł, Ŝ e

samochód zwalnia. Obudził si ę , usiadł prosto i zamrugał powiekami.

- Co si ę dzieje? - zapytał. Mówił po niemiecku z w ę gierskim akcentem. Miał zaspany głos.

- Co ś jest nie...

Nocn ą cisz ę rozdarła seria z automatu.

Kierowca wdepn ą ł pedał hamulca. Masywny pojazd zatrzymał si ę z po ś lizgiem pi ęć dziesi ą t

metrów od wiejskiego domu. Kierowca wył ą czył silnik, wzi ą ł z przedniego siedzenia pistolet

parabellum kaliber 9 milimetrów. Z drzwi domu wytoczyła si ę pot ęŜ na posta ć w oliwkowym

mundurze i futrzanej czapce Armii Czerwonej.

ś ołnierz ś ciskał rami ę i ryczał jak byk u Ŝą dlony przez pszczoł ę .

- Cholerna faszystowska dziwka! - powtarzał. W jego głosie brzmiały w ś ciekło ść i ból.

Rosjanin wdarł si ę do wiejskiego domu zaledwie kilka minut wcze ś niej. Gospodarze

schowali si ę w szafie pod kocem jak zl ę knione dzieci. ś ołnierz wpakował kul ę w m ęŜ a i spojrzał

na Ŝ on ę . Uciekła do kuchni.

Zarzucił bro ń na rami ę i przywołał kobiet ę , kiwaj ą c palcem.

- Frau, komm.

Uspokajaj ą cy wst ę p do gwałtu.

Przesi ą kni ę ty wódk ą mózg nie ostrzegł go, Ŝ e jest w niebezpiecze ń stwie. Kobieta nie

wybuchn ę ła płaczem i nie błagała o lito ść jak inne, które gwałcił i zabijał. Popatrzyła na niego

wzrokiem płon ą cym nienawi ś ci ą i zamachn ę ła si ę no Ŝ em ukrytym za plecami. Celowała w jego

twarz. Rosjanin zobaczył błysk stali w blasku ksi ęŜ yca wpadaj ą cym przez okna i wyci ą gn ą ł

przed siebie lew ą r ę k ę , Ŝ eby si ę zasłoni ć . Ale ostrze przeci ę ło r ę kaw i przedrami ę . Powalił

kobiet ę na podłog ę ciosem prawej r ę ki. Znów si ę gn ę ła po nó Ŝ . ś ołnierz wpadł w furi ę i przeci ą ł

j ą na pół seri ą z pepeszy.

Stał teraz przed domem i ogl ą dał ran ę . Nie była gł ę boka. Ze skaleczenia ledwo s ą czyła si ę

krew. Wyj ą ł z kieszeni butelk ę z bimbrem. Mocny alkohol złagodził ból ramienia. Rosjanin

rzucił pust ą flaszk ę w ś nieg, otarł usta wierzchem r ę kawicy i poszedł, Ŝ eby doł ą czy ć do swoich

towarzyszy. Zamierzał si ę pochwali ć , Ŝ e został ranny w walce z band ą faszystów.

Po kilku krokach przystan ą ł. Jego czułe ucho wyłowiło odgłosy stygn ą cego silnika

samochodowego. Zmru Ŝ ył oczy i spojrzał na wielk ą szaraw ą plam ę w mroku. Na szerokiej

twarzy rosyjskiego chłopa pojawiła si ę podejrzliwo ść . Zdj ą ł z ramienia pepesz ę i wycelował w

niewyra ź ny obiekt. Poło Ŝ ył palec na spu ś cie.

W tym momencie rozbłysły cztery reflektory. Rozległ si ę ryk rz ę dowego, o ś miocylindrowego

silnika du Ŝ ej mocy. Samochód wystartował, zarzucaj ą c tyłem na ś niegu. Rosjanin usiłował uciec,

ale koniec ci ęŜ kiego zderzaka trafił go w nog ę i odrzucił na pobocze drogi.

Mercedes stan ą ł, otworzyły si ę drzwi i wysiadł kierowca. Ruszył przez ś nieg w kierunku

Rosjanina. Poły czarnego skórzanego płaszcza uderzały cicho o jego uda. Był wysokim,

ostrzy Ŝ onym na je Ŝ a blondynem o poci ą głej twarzy z zapadłymi policzkami. Mimo mrozu nie

miał na głowie czapki.

Przykucn ą ł obok le Ŝą cego.

- Jeste ś cie ranni, towarzyszu? - zapytał po rosyjsku. W jego głosie brzmiało nieszczere

współczucie lekarza.

ś ołnierz j ę kn ą ł. Nie mógł uwierzy ć , Ŝ e ma takiego pecha. Najpierw ta niemiecka suka z

no Ŝ em, a teraz to.

- Kurwa ma ć ! - zakl ą ł za ś linionymi ustami. - Jasne, Ŝ e jestem ranny! Wysoki m ęŜ czyzna zapalił

papierosa i wło Ŝ ył Rosjaninowi mi ę dzy wargi.

- W tym domu kto ś jest?

ś ołnierz zaci ą gn ą ł si ę gł ę boko i wypu ś cił dym nosem. Podejrzewał, Ŝ e obcy jest oficerem

politycznym. W armii roiło si ę od nich.

- Dwoje faszystów - odparł. - M ęŜ czyzna i kobieta.

Obcy wszedł do wiejskiego domu. Po chwili wrócił i znów przykucn ą ł obok Ŝ ołnierza.

- Co si ę stało?

- Zastrzeliłem Niemca. Ta faszystowska suka rzuciła si ę na mnie z no Ŝ em.

M ęŜ czyzna poklepał Rosjanina po ramieniu.

- Dobra robota. Jeste ś cie tu sami?

ś ołnierz warkn ą ł jak pies w obronie swojej ko ś ci.

- Nie dziel ę si ę moimi łupami ani kobietami.

- Z jakiej jednostki jeste ś cie?

- Z Jedenastej Armii Gwardyjskiej generała Galickiego - odrzekł z dum ą Ŝ ołnierz.

- To wy zaatakowali ś cie przygraniczny Nemmersdorf? Rosjanin wyszczerzył z ę by,

- Rozwalili ś my faszystów w ich stodołach. M ęŜ czyzn, kobiety i dzieci. Szkoda, Ŝ e nie

słyszeli ś cie, jak te niemieckie ś winie błagały o lito ść .

Wysoki m ęŜ czyzna skin ą ł głow ą .

- Dobrze si ę spisali ś cie. Mog ę was zabra ć do waszych towarzyszy. Gdzie oni s ą ?

- Niedaleko. Przygotowuj ą si ę do nast ę pnej ofensywy na zachód. M ęŜ czyzna popatrzył w

kierunku odległej linii drzew. Dudnienie czołgów T-34 przypominało daleki grzmot.

- A gdzie s ą Niemcy?

- Te ś winie uciekaj ą , Ŝ eby ratowa ć Ŝ ycie. - ś ołnierz zaci ą gn ą ł si ę papierosem. - Niech Ŝ yje

Matka Rosja.

- Wła ś nie - przytakn ą ł wysoki m ęŜ czyzna. - Niech Ŝ yje Matka Rosja. Si ę gn ą ł pod płaszcz,

wyj ą ł parabellum i przystawił luf ę do skroni rannego. - Auf Wiedersehen, towarzyszu.

Padł strzał. Człowiek w skórzanym płaszczu schował dymi ą cy pistolet do kabury i wrócił do

samochodu. Kiedy wsiadał za kierownic ę , z tylnej kanapy dobiegł ochrypły okrzyk:

- Zabił pan tego Ŝ ołnierza z zimn ą krwi ą !

Ciemnowłosy pasa Ŝ er miał około trzydziestu pi ę ciu lat i urod ę amanta filmowego. Zmysłowe

usta zdobił cienki w ą sik. Ale jego szare oczy płon ę ły gniewem.

- Po prostu pomogłem kolejnemu Iwanowi po ś wi ę ci ć Ŝ ycie ku chwale Matki Rosji - odrzekł po

niemiecku kierowca.

- Rozumiem, Ŝ e jest wojna - powiedział pasa Ŝ er napi ę tym głosem - ale nawet pan musi

przyzna ć , Ŝ e Rosjanie to te Ŝ ludzie. Jak my.

- Owszem, profesorze Kovacs, jeste ś my bardzo podobni do siebie. Popełniali ś my potworne

zbrodnie na ich narodzie i teraz si ę mszcz ą .

Kierowca opowiedział o przera Ŝ aj ą cej masakrze w Nemmersdorfie.

- Współczuj ę tamtym ludziom - odrzekł cicho Kovacs - ale to, Ŝ e Rosjanie zachowuj ą si ę jak

zwierz ę ta, nie oznacza, Ŝ e reszta ś wiata musi si ę posuwa ć do barbarzy ń stwa.

Kierowca westchn ą ł ci ęŜ ko.

- Front jest za tamtymi wzgórzami. Je ś li chce pan podyskutowa ć o tym ze swoimi rosyjskimi

przyjaciółmi, prosz ę bardzo. Nie b ę d ę pana zatrzymywał.

Profesor zamkn ą ł si ę w sobie jak ostryga.

Kierowca spojrzał w lusterko wsteczne i zachichotał pod nosem.

- M ą dra decyzja - pochwalił, wyj ą ł papierosa i pochylił si ę nisko, Ŝ eby osłoni ć płomie ń zapałki.

- Pozwoli pan, Ŝ e wyja ś ni ę , jaka jest sytuacja. Armia Czerwona przekroczyła granic ę i

przenikn ę ła przez niemieckie linie. Prawie wszyscy mieszka ń cy tej pi ę knej okolicy zostawili

swoje gospodarstwa i uciekli. Nasi dzielni Ŝ ołnierze osłaniaj ą odwrót i walcz ą o własne Ŝ ycie.

Rosjanie maj ą nad nami dziesi ę ciokrotn ą przewag ę w ludziach i sprz ę cie. P ę dz ą w kierunku

Berlina i odcinaj ą nam wszystkie l ą dowe drogi na zachód. Miliony ludzi posuwaj ą si ę w stron ę

wybrze Ŝ a, bo uciec mo Ŝ na tylko przez morze.

- Niech Bóg ma nas wszystkich w opiece - powiedział profesor.

- Wygl ą da na to, Ŝ e Bóg ewakuuje Prusy Wschodnie. Mo Ŝ e si ę pan uwa Ŝ a ć za szcz ęś ciarza -

odrzekł wesoło kierowca. Cofn ą ł samochód, wrzucił bieg i omin ą ł ciało Rosjanina. - Jest pan

ś wiadkiem tworzenia historii.

* * *

Mercedes ruszył na zachód i wjechał na ziemi ę niczyj ą mi ę dzy nacieraj ą cymi Rosjanami i

wycofuj ą cymi si ę Niemcami. P ę dził drogami, mijał opuszczone wsie i gospodarstwa. Zimowy

krajobraz sprawiał surrealistyczne wra Ŝ enie. Zatrzymali si ę tylko raz, Ŝ eby dola ć benzyny z

kanistrów w baga Ŝ niku i załatwi ć swoje potrzeby fizjologiczne.

Na ś niegu zacz ę ły si ę pojawia ć koleiny. Niedługo potem samochód dogonił kolumn ę

uciekinierów. Strategiczny odwrót stał si ę druzgoc ą c ą kl ę sk ą . Wojskowe ci ęŜ arówki i czołgi

brn ę ły w ś ród padaj ą cego ś niegu w posuwaj ą cej si ę wolno rzece Ŝ ołnierzy i cywilów.

Szcz ęś liwcy jechali na traktorach lub wozach konnych. Inni szli pieszo, ci ą gn ą c wózki z

dobytkiem. Wielu uciekało tylko w jednym ubraniu na grzbiecie.

Mercedes jechał poboczem, opony o gł ę bokim bie Ŝ niku wgryzały si ę w ś nieg. W ko ń cu

wyprzedził czoło kolumny. O ś wicie zabłocony samochód dowlókł si ę do Gdyni niczym

nosoro Ŝ ec szukaj ą cy schronienia w zaro ś lach.

Niemcy okupowali miasto od tysi ą c dziewi ęć set trzydziestego dziewi ą tego roku. Wysiedlili

pi ęć dziesi ą t tysi ę cy Polaków i nazwali ruchliwy port morski Gotenhafen, nawi ą zuj ą c do Gotów.

Zamienili go w baz ę marynarki wojennej, głównie okr ę tów podwodnych. Uruchomili tam oddział

kilo ń skiej stoczni, który budował nowe U-Booty. Ich załogi, szkolone na pobliskich wodach,

wyruszały na Atlantyk zatapia ć alianckie statki i okr ę ty.

Na rozkaz admirała Karla Dönitza w Gdyni zgromadzono flotyll ę ewakuacyjn ą . Składała si ę

z luksusowych niemieckich transatlantyków, frachtowców, kutrów rybackich i prywatnych

jachtów. Dönitz chciał uratowa ć swoich podwodniaków i cały personel marynarki wojennej, Ŝ eby

mogli dalej walczy ć . Zamierzano przetransportowa ć na zachód ponad dwa miliony wojskowych i

cywilów.

Mercedes torował sobie drog ę przez miasto. Od Bałtyku d ą ł lodowaty wiatr i niósł tumany

zmro Ŝ onych płatków ś niegu. Mimo zimna ulice były zatłoczone jak w lecie. Uciekinierzy brn ę li

przez zaspy w daremnym poszukiwaniu schronienia. Do punktów Ŝ ywienia stały długie kolejki

głodnych ludzi, czekaj ą cych na kromk ę chleba lub misk ę gor ą cej zupy.

Uchod ź cy wylewali si ę z dworca kolejowego i doł ą czali do tłumów pieszych. Opatulone

postacie przypominały dziwne stworzenia ś nie Ŝ ne. Dzieci wieziono na sankach.

Mercedes mógł rozwin ąć pr ę dko ść do stu siedemdziesi ę ciu kilometrów na godzin ę , ale

wkrótce utkn ą ł w korku. Ci ęŜ ki stalowy zderzak nie zdołał odsun ąć ludzi na boki. Sfrustrowany

ś limaczym tempem jazdy kierowca zatrzymał samochód. Wysiadł i otworzył tylne drzwi.

- Chod ź my, profesorze - powiedział i potrz ą sn ą ł swoim pasa Ŝ erem. - Czas na spacer.

Zostawił mercedesa na ś rodku ulicy i zacz ą ł si ę przedziera ć przez tłum. Trzymał profesora

mocno za rami ę , krzyczał do ludzi, Ŝ eby zrobili mu przej ś cie, i odpychał ich, je ś li nie usuwali si ę

szybko z drogi.

W ko ń cu dotarli do portu. Zebrało si ę tam ponad sze ść dziesi ą t tysi ę cy uciekinierów. Ka Ŝ dy

miał nadziej ę dosta ć si ę na pokład którego ś ze statków, stoj ą cych rz ę dem przy pirsach lub

zakotwiczonych przy brzegu.

Kierowca popatrzył na to z ponurym u ś miechem.

- Niech pan si ę dobrze przyjrzy, profesorze. Wszyscy religioznawcy s ą w bł ę dzie. Sam pan

widzi, Ŝ e w piekle jest zimno, nie gor ą co.

Kovacs nie miał ju Ŝ w ą tpliwo ś ci, Ŝ e znalazł si ę w r ę kach szale ń ca. Zanim zd ąŜ ył

odpowiedzie ć , kierowca znów poci ą gn ą ł go za sob ą . Omijali za ś nie Ŝ one namioty z koców,

tabuny wygłodniałych koni, porzuconych przez wła ś cicieli, i sfory bezpa ń skich psów. Na

nabrze Ŝ ach roiło si ę od wozów. Na rz ę dach noszy le Ŝ eli ranni Ŝ ołnierze, przywiezieni poci ą gami

Clive Cussler - Bieguny zagłady.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: