A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad - W obliczu smierci.doc

W obliczu śmierci
A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad

Słowo wstęne
Wprowadzenie
O autorze
Słownik
Świadomość Kryszny w dom

Ajamila staje oko w oko ze śmiercią

Rozdział 1 Różnica między człowiekiem a zwierzęciemIlość części: 3

Rozdział 2 Imitowanie pierwowzoruIlość części: 3

Rozdział 3 W ostatniej godzinieIlość części: 2

Rozdział 4 Ani narodziny, ani śmierćIlość części: 2

Visnuduci rzucają wyzwanie Yamadutom

Rozdział 5 Visnuduci przybywają na pomocIlość części: 1

Rozdział 6 Mieszkańcy nieba duchowegoIlość części: 2

Rozdział 7 Prawidłowy osądIlość części: 4

Rozdział 8 ReligiaIlość części: 2 Rozdział 9 KaraIlość części: 4

Rozdział 10 Przyszłe życie zależy od nas samychIlość części: 2

Rozdział 11 Sfera zmysłówIlość części: 5

Rozdział 12 Otumanieni przez pragnieniaIlość części: 4

Rozdział 13 Początek degradacji AjamiliIlość części: 3

Rozdział 14 Oszukani przez przywódcówIlość części: 2

Rozdział 15 PokutaIlość części: 5

Rozdział 16 Rozbudzanie miłości do BogaIlość części: 7

Ajamila okazuje skruchę

Rozdział 17 Chwila prawdyIlość części: 4

Rozdział 18 PielgrzymIlość części: 3

Yamaraja mówi o świętym imieniu

Rozdział 19 Rozwianie wszelkich wątpliwościIlość części: 3

Rozdział 20 Pod przewodnictwem jednego władcyIlość części: 2

Rozdział 21 Wiedza poufnaIlość części: 5 Rozdział 22 Chwała świętego imieniaIlość części: 1

Słowo wstęne

W czasach, kiedy idea reinkarnacji zyskuje coraz większą popularność i rośnie liczba osób, które mają za sobą doświadczenie wyjścia poza ciało, niniejsza pozycja zasługuje na szczególną uwagę.

Zawarte w niej opowiadanie pochodzi ze Śrimad Bhagavatam, starożytnej księgi mądrości Wschodu. Przybliża ono Czytelnikowi medytację i jogę oddania, dzięki którym można wznieść się ponad materializm, stawić czoło śmierci i osiągnąć doskonałość duchową.

Wprowadzenie

Leżącego na łożu śmierci Ajamilę poraził widok trzech straszliwych, podobnych ludziom istot, które pojawiły się przed nim z zamiarem wyciągnięcia go z ciała i zabrania do siedziby pana śmierci, by wymierzyć mu stosowną karę. Nieoczekiwanie udało mu się uciec swemu przeznaczeniu. W jaki sposób? O tym opowie ta właśnie książka.

Dzięki niej Czytelnik zapozna się też z podstawowymi prawdami na temat natury jaźni i rzeczywistości, co pomoże mu lepiej przygotować się na nieuniknione spotkanie ze śmiercią.

Ludzie przywróceni życiu opowiadają o doświadczeniach podobnych doświadczeniom Ajamili, potwierdzając tym samym wiarygodność idei istnienia życia po śmierci.

W roku 1982 George Gallup Jr. wydał książkę zatytułowaną Adventures in Immortality, która zawiera wyniki badań nad wiarą Amerykanów w życie pozagrobowe, z włączeniem w to ich doświadczeń pozacielesnych i śmierci klinicznej.

Sześćdziesiąt siedem procent ankietowanych deklarowało wiarę w życie po śmierci, a piętnaście procent przyznało, że ma za sobą bliskie doświadczenie śmierci.

Osoby te poproszono o podzielenie się swymi przeżyciami. Dziewięć procent doznało wrażenia "wyjścia poza ciało", a osiem procent przyznało; że "w tym czasie odczuwały obecność jednej lub kilku istot".

Wyniki badań Gallupa są interesujące, ale pozostawiają bez odpowiedzi jedno podstawowe pytanie: Czy są jakieś naukowe dowody na to, co staje się udziałem ludzi przeżywających śmierć kliniczną, a szczególnie na doświadczenie wyjścia poza ciało?

Najwyraźniej są. Dostarczyła ich analiza relacji ludzi, którzy otarli się o śmierć i którzy – rzekomo nieprzytomni – mogli obserwować z zewnątrz, co działo się w tym czasie z ich fizycznym ciałem. Mówili o tym pacjenci po zawale serca, ofiary wypadków i ranni żołnierze.

Michael Sabom, kardiolog z Emory University Medical School, podjął się studiów nad tym problemem. Przeanalizował trzydzieści dwa przypadki pacjentów, u których nastąpiło zatrzymanie akcji serca i którzy relacjonowali doświadczenia wyjścia poza ciało. Podczas zatrzymania akcji serca krew nie dopływa do mózgu, co powoduje utratę świadomości. Mimo to dwudziestu sześciu spośród trzydziestu dwóch badanych zdało dokładną relację z przebiegu reanimacji, a pozostałych sześciu było w stanie opisać ponadto techniki stosowane podczas tego zabiegu oraz przytoczyć rozmowy personelu.

Wyniki badań, omówione szczegółowo w książce Recollection of Death: A Medical Investigation (1982), przekonały doktora Saboma o prawdziwości pozacielesnych doświadczeń. Doszedł on do wniosku, że umysł i mózg są różnymi tworami i że śmierć kliniczna powoduje ich rozdzielenie na krótki czas. Napisał: "Czy umysł oddzielający się od mózgu jest tą duszą, która istnieje po ostatecznej śmierci ciała i o której mówią pewne doktryny religijne? Jest to, w moim przekonaniu, podstawowe pytanie, jakie pojawia się w świetle relacji o pozacielesnyh doświadczeniach".

Problem ten zgłębia niniejsza książka autorstwa Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady, założyciela i mistrza duchowego Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny.

Tysiące lat temu mistrz duchowy Śukadeva Goswami opowiedział historię Ajamili i jego zetknięcia ze śmiercią swemu uczniowi – królowi Pariksitowi. Ich rozmowa zapisana jest w Księdze Szóstej Śrimad Bhagavatam, słynnym dziele zwanym dojrzałym owocem drzewa ponadczasowej literatury starożytnych Indii.

W latach 1974-1975 podczas pracy nad Śrimad Bhagavatam Śrila Prabhupada przetłumaczył tę opowieść na język angielski i uzupełnił ją pouczającymi objaśnieniami każdego wersetu.

Z historią Ajamili zapoznał jednak swych uczniów nieco wcześniej. Zimą na przełomie 1970 i 1971 roku przebywał z niektórymi z ruch w Indiach. Tam opowiedział im ją parokrotnie, a potem na ich prośbę wygłosił serię wykładów z nią związanych.

"W obliczu śmierci" składa się z tłumaczenia wersetów z Księgi Szóstej Śrimad Bhagavatam (wyodrębnionych w tekście tłustym drukiem), fragmentów objaśnień Śrila Prabhupady oraz wyjątków z jego wykładów wygłoszonych podczas owej podróży po Indiach.

Opowieść o Ajamili jest dramatyczna i zajmująca. A filozoficzny spór, w którym wysłannicy śmierci zostają pokonani, przykuwa uwagę poszukujących odpowiedzi na najbardziej istotne pytania.

Wydawcy

O autorze

Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada pojawił się w tym świecie w roku 1896 w Kalkucie, w Indiach. Swego mistrza duchowego, Śrila Bhaktisiddhantę Sarasvati Goswamiego, po raz pierwszy spotkał w roku 1922, również w Kalkucie. Bhaktisiddhanta Sarasvati, oddany Bogu wybitny uczony i założyciel sześćdziesięciu czterech Gaudiya Math (instytutów wedyjskich), polubił tego wykształconego młodego człowieka i przekonał go, aby poświęcił swe życie nauczaniu wiedzy wedyjskiej. Śrila Prabhupada został jego uczniem, a jedenaście lat później (1933), w Allahabadzie, otrzymał formalną inicjację.

Podczas pierwszego spotkania Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura poprosił Śrila Prabhupadę, aby rozpowszechniał wiedzę wedyjską w języku angielskim. W latach następnych Śrila Prabhupada napisał komentarz do Bhagavad-gity, pomagał w działalności misyjnej Gaudiya Matha, a w roku 1944, bez niczyjej pomocy, zainicjował wydawanie ukazującego się dwa razy w miesiącu czasopisma w języku angielskim zatytułowanego "Back to Godhead". Osobiście je redagował, własnoręcznie przepisywał na maszynie i robił korektę. Sam nawet za darmo rozprowadzał pojedyncze egzemplarze i starał się zdobywać środki na utrzymanie publikacji. Od chwili ukazania się pierwszego numeru, czasopismo wydawane jest nieprzerwanie; obecnie publikują je uczniowie Śrila Prabhupady na Zachodzie.

Doceniwszy oddanie i filozoficzne wykształcenie Śrila Prabhupady, Towarzystwo Gaudiya Vaisnava nadało mu w roku 1947 honorowy tytuł "Bhaktivedanta". W roku 1950, mając pięćdziesiąt cztery lata, Śrila Prabhupada wycofał się z życia rodzinnego, a cztery lata później przyjął vanaprasthę. Udał się do świętej Vrindavany, gdzie żył w bardzo skromnych warunkach w średniowiecznej świątyni Radha-Damodara. Tam przez kilka lat oddawał się gruntownym studiom i pisaniu. W roku 1959 przyjął sannyasę. W świątyni Radha-Damodara Śrila Prabhupada rozpoczął pracę nad dziełem swego życia – wielotomowym tłumaczeniem i komentarzem do osiemnastu tysięcy wersetów Śrimad-Bhagavatam (Bhagavata Purany). Napisał również Łatwą podróż na inne planety.

W roku 1965, po opublikowaniu trzech tomów Bhagavatam, Śrila Prabhupada przybył do Stanów Zjednoczonych, aby wypełnić misję swego mistrza duchowego. Od tego czasu napisał ponad czterdzieści tomów autoryzowanych tłumaczeń i komentarzy do klasycznej, filozoficzno-religijnej literatury starożytnych Indii.

Kiedy Śrila Prabhupada przybył po raz pierwszy do Nowego Jorku, był praktycznie bez środków do życia. Po niemalże roku borykania się z wielkimi trudnościami, w lipcu 1966 roku założył Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny. Pod jego troskliwym przewodnictwem Towarzystwo w ciągu dziesięciu lat rozrosło się w światową konfederację prawie stu aśramów, szkół, świątyń, instytutów i społeczności farmowych.

W roku 1972 Śrila Prabhupada wprowadził na Zachodzie wedyjski system edukacyjny stopnia podstawowego i średniego. W Dallas (Teksas) założył pierwszą gurukulę. Na początku uczęszczało do niej troje dzieci, lecz na początku roku 1975 liczba ich zwiększyła się do stu pięćdziesięciu.

Z inspiracji Śrila Prabhupady rozpoczęto też budowę kilku wielkich międzynarodowych centrów kulturalnych w Indiach. W Śridhama Mayapur (Zachodni Bengal) powstaje miasto dla kilkudziesięciu tysięcy vaisnavów z całego świata. Miejsce to ma być także siedzibą Instytutu Studiów Wedyjskich. We Vrindavanie wybudowano wspaniałą świątynię Kryszna-Balaramy i Międzynarodowy Dom Gościnny. W Bombaju istnieje centrum kulturalne i edukacyjne. Są to ośrodki, w których ludzie z Zachodu mogą mieszkać i poznawać kulturę wedyjską z pierwszej ręki.

Jednak najbardziej znaczącym dorobkiem Śrila Prabhupady są jego książki. Wysoko cenione w kręgach uniwersyteckich za autorytatywność, głębię i jasność, używane są jako standardowe podręczniki na wielu wyższych uczelniach. Dzieła Śrila Prabhupady zostały przełożone na większość głównych języków świata. Wydawnictwo Bhaktivedanta Book Trust, założone w roku 1972 wyłącznie w celu publikowania dzieł Śrila Prabhupady, stało się w ten sposób największym na świecie wydawcą książek z dziedziny filozofii i religii Indii.

Pomimo zaawansowanego wieku, Śrila Prabhupada – w ciągu zaledwie dwunastu lat – czternaście razy okrążył kulę ziemską. Wszędzie, gdzie się udał, prezentował świadomość Kryszny. Pomimo ożywionego trybu życia, Śrila Prabhupada nie przestawał pisać. Jego prace są bogatą biblioteką filozofii, religii, literatury i kultury wedyjskiej.

Słownik

Acarya – mistrz duchowy, który uczy własnym przykładem.

Arati – obrzęd, podczas którego bhaktowie czczą Pana śpiewem i ofiarowują Mu pokarm, lampki, kwiaty, kadzidło.

Arcana – czczenie Bóstwa; jedna z dziewięciu czynności w służbie oddania.

Aśrama – etap życia duchowego, zob. też: Brahmacarya; Grhastha; Vanaprastha; Sannyasa.

...