Day Leclaire - Raj dla zakochanych.pdf - Romance - ograzyna

DAY LECLAIRE

Raj dla zakochanych

(Make belive engagement)

PROLOG

Minęło pięć dni. Pięć męczących, ciągnących się jak guma do żucia

dni, w trakcie których nie udało jej się zdobyć jakichkolwiek informacji o

ośrodku wypoczynkowym dla nowożeńców pod nazwą „Raj dla

zakochanych”.

Zamyślona Taylor Daniels wyglądała przez okno swojego biura.

Zacisnęła dłonie w pięści. Jeśli nie zdobędzie na czas tych informacji, nie

będzie mogła nawet marzyć o stanowisku wiceprezesa w firmie ojca. A

była już tak blisko! Tyle lat ciężkiej pracy może pójść na marne przez

takie głupstwo. Jej ojciec, Boss Daniels, dał jej trzy tygodnie na to, żeby

dowiedziała się wszystkiego o tym, jak jest prowadzony i jak duże

przynosi zyski ten luksusowy ośrodek. Z początku wydawało jej się, że to

proste zadanie, ale pomyliła się. Od pięciu dni, czyli od chwili gdy

zaczęła się zajmować tą sprawą, nie udało jej się ruszyć z miejsca. Czas

uciekał nieubłaganie i musiała szybko coś wymyślić. W przeciwnym razie

jej życie, tak dobrze dotychczas zaplanowane, zaczęłoby się

komplikować. Postanowiła jednak się nie poddawać. To nie było w jej

stylu.

Za oknem rozciągał się widok na skąpany w popołudniowym słońcu

Charleston. Powietrze za oknem jeszcze drgało od upału, lato w tym

roku, jak zresztą zazwyczaj w Południowej Karolinie, było bardzo gorące.

W jej biurze panował jednak przyjemny chłód, w oknie cicho brzęczał

klimatyzator. Taylor zagryzła wargi. Tyle wysiłku kosztowało ją

osiągnięcie tak wysokiej pozycji w firmie. Ciągle musiała udowadniać, że

nie jest zbyt młoda, zbyt miękka, zbyt kobieca, że potrafi dotrzymać

kroku swojemu ojcu. A teraz nadzieja na upragnioną wiceprezesurę w

Daniels Investment rozwiewała się. Czyżby teraz jej wyrzeczenia miały

pójść na marne? Kiedy jej rówieśnicy bawili się wesoło, chodzili na

randki, ona uczyła się albo pracowała jako ochotnik u ojca, by powoli

poznawać firmę. Nie, nie ma mowy! Nie dopuści, żeby przez taką głupią

sprawę miały się nie ziścić jej plany i marzenia.

Jednak pytanie, jak zdobyć te informacje, nadal pozostawało bez

odpowiedzi. Co gorsza, pilnie potrzebowała szczegółowych danych.

Nie mogła, niestety, po prostu pojechać na wyspę, gdzie znajdował

się ten ośrodek i zapytać, jak jest prowadzony, ile kosztuje jego

utrzymanie, ile osób jest w nim zatrudnionych i tak dalej. Nikt by jej nie

udzielił takich informacji, od razu zorientowano by się, że nie jest zwykłą,

choć ciekawską turystką, tylko przybywa z konkurencji, która może

stanowić zagrożenie dla świetnie prosperującej firmy. Mimo to, siedząc w

biurze, niczego się nie można dowiedzieć. Nie było innej rady, musi

pojechać na wyspę. Tylko jak zebrać niezbędne informacje, nie budząc

podejrzeń? Gdyby udało jej się rozwiązać ten problem, reszta nie byłaby

już taka trudna.

Rozległo się delikatne pukanie do drzwi.

– Taylor? Nie przeszkadzam?

– Nie, Lindo, wejdź. – Taylor uśmiechnęła się ciepło do swej

sekretarki i zaprosiła dziewczynę do środka.

– Przepisałam na maszynie listy, które mi dyktowałaś i chciałabym,

żebyś je podpisała.

– Połóż je na biurku, za chwilę się tym zajmę.

– Poza tym dzwonił pan Daniels i pytał, kiedy dostanie raport

dotyczący postępu prac... – Linda przerwała zdziwiona, jej wzrok spoczął

bowiem na niewielkiej reklamowej broszurce leżącej na biurku szefowej.

– Czyżbyś wybierała się na wyspę Jermain? Dobra myśl, to przepiękne

miejsce.

– Byłaś tam? – spytała zaskoczona Taylor.

– Nie jako turystka – uśmiechnęła się Linda. – Na to chyba nigdy nie

będzie mnie stać. Pracowałam tam.

– W „Raju dla zakochanych”? – Taylor z napięciem wpatrywała się w

twarz sekretarki.

– Pochodzę z tej wyspy, dzieciństwo i wczesną młodość spędziłam w

niewielkiej miejscowości, znajdującej się niedaleko tego ośrodka –

wyjaśniła dziewczyna. – Gdy byłam w liceum, dorabiałam sobie, pracując

tam w czasie wakacji. Nie mówiłam ci o rym?

– Nie, ale nie szkodzi. Świetnie, że teraz wspomniałaś o tym. Czy

dobrze znasz rodzinę Jermainów?

– Dość dobrze, a czemu pytasz?

– Usiądź, Lindo, mam z tobą ważną rzecz do omówienia.

– Taylor po raz pierwszy od pięciu dni uśmiechnęła się. – Czy znasz

kogoś, kto mógłby mi pomóc zdobyć informacje dotyczące tego ośrodka?

Chodzi mi o ich sytuację finansową, dochody i inne szczegóły związane

z prowadzeniem tego hotelu. – Popatrzyła z nadzieją na Lindę.

– Znam tam wiele osób, ale... – Zawahała się. – Wiem, chyba znam

odpowiedniego człowieka do takiego zadania. On też pochodzi z tej

wyspy i jest bardzo blisko związany z rodziną Jermainów, ale nie pracuje

dla nich. Mogę do niego zadzwonić, jeśli chcesz.

– Świetnie! Właśnie kogoś takiego szukam!

– Jason T. Richmond, słucham?

– Jase? Mówi Linda Halloway. Nie wiem, czy mnie pamiętasz...

Jestem córką Marthy i Hanka.

– Oczywiście, Lindo, pamiętam cię. Co u ciebie słychać?

– Jason T. Richmond wygodnie rozparł się w fotelu.

– Hm... wszystko w porządku, dziękuję.

Jason wyraźnie słyszał wahanie w jej głosie. Ale zanim zdążył

powiedzieć choć słowo, Linda opowiedziała mu ploteczki na temat

wszystkich wspólnych znajomych. Cierpliwie słuchał jej przez kilka minut,

licząc, że ta litania wkrótce się skończy i pozna prawdziwy powód jej

niespodziewanego telefonu.

– Posłuchaj, Jase, tak naprawdę dzwonię do ciebie, ponieważ mam

pewien problem i ciekawa jestem, czy mógłbyś mi pomóc...

– Spróbuję, a o co chodzi?

– Moja szefowa, Taylor Daniels, szuka informacji, jak sądzę

poufnych, na temat wyspy Jermain. Ja nie potrafiłam jej pomóc, ale

pomyślałam, że może ty mógłbyś...

– Hm... Dlaczego zadzwoniłaś akurat do mnie? – zmarszczył brwi. –

Czemu nie porozmawiasz z moim wujem, albo Elizabeth Jermain? Oni

wiedzą znacznie więcej o tym, co się dzieje na wyspie niż ja...

– Pomyślałam, że... – Wyraźnie słyszał w jej głosie zakłopotanie,

podejrzewał, że jest zdenerwowana. – Być może to był głupi pomysł.

Najlepiej zapomnij o tym telefonie. Przepraszam, że ci zawracałam

głowę.

Jason wyprostował się w fotelu. Wyczuł, że dzieje się coś złego. Nie

miał pojęcia, co to mogło być, ale przez lata nauczył się wierzyć swemu

instynktowi. W przeszłości uchroniło go to przed wieloma fałszywymi

krokami, szczególnie w interesach. Pomyślał, że jeśli nie dowie się,

dlaczego Linda zadzwoniła, może tego naprawdę żałować.

– Hola, nie tak szybko! Przecież rozmawiasz ze swoim kuzynem

Jasonem, zapomniałaś? Ja zawsze staram się pomagać rodzinie!

Powiedz, o co chodzi? – Starał się nadać swemu głosowi przyjacielskie i

ciepłe brzmienie.

To było dobre zagranie. Usłyszał po drugiej stronie słuchawki

westchnienie ulgi, a potem dość niejasne wyjaśnienia na temat tego, że

Daniels Investment poszukuje jakichś informacji na temat „Raju dla

zakochanych”.

Czegóż może szukać na wyspie tak wielkie przedsiębiorstwo?

– zamyślił się. A jeszcze bardziej zafrapowało go, dlaczego

zainteresowało się akurat tym ośrodkiem?

– Nie chciałabym, żebyś odniósł mylne wrażenie. Taylor jest zupełnie

inna niż jej ojciec. Jest bardzo fajna. Gdy spytała mnie, czy nie znam

kogoś, kto pomógłby jej uzyskać informacje na temat hotelu Jermainów,

pomyślałam o tobie... Mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe? –

spytała niepewnie Linda.

– Nie, skądże! Wybrałaś właściwą osobę. Powiedz mi tylko, po co

Daniels Investment informacje na temat wyspy?

W słuchawce zaległa cisza.

– Jase... ja – zająknęła się Linda.

– Straciłabyś pracę, gdybyś powiedziała mi więcej? – dokończył za

nią.

– Tak – wyszeptała przestraszonym głosem. – Na razie dokładnie

realizuję instrukcje Taylor... miałam cię tylko poprosić o pomoc. Poza

tym, sama niewiele więcej wiem ponad to, co ci już powiedziałam.

– Ale podejrzewasz, że coś jeszcze się za tym kryje? – zapytał

wprost.

– Tak – przyznała.

– Nie musisz dla nich pracować. Jeśli chcesz, znajdę ci dobrą posadę

– zaproponował. – W całkiem niezłej firmie – dodał.

– Dziękuję, niewykluczone, że skorzystam kiedyś z twojej propozycji,

ale nie teraz... – Zawahała się. – Być może mam zbyt bujną wyobraźnię i

nic się za tym nie kryje... Być może nawet Taylor o niczym nie wie, to

taka miła dziewczyna! Sam zresztą się przekonasz, jeśli się poznacie.

Usta Jasona wykrzywiły się w ponurym uśmiechu. Jabłko pada

niedaleko od jabłoni, a to oznacza, że córka Bossa Danielsa nie może

być chyba sympatyczniejsza od jadowitego węża.

– Daj pannie Daniels mój numer telefonu – zaproponował spokojnie.

– Ale nie udzielaj jej na mój temat żadnych informacji, a przede

wszystkim nie mów jej, gdzie pracuję – zastrzegł.

– A jeśli mnie zapyta? Muszę jej coś odpowiedzieć – zmartwiła się

Linda.

– Powiedz jej... powiedz jej, że zatrudniam się do różnych

dorywczych prac, ale nie mam stałej posady.

– Och, Jase. To tak dziwnie brzmi. Dlaczego nie mogę powiedzieć jej

prawdy?

– Możesz jej powiedzieć tylko tyle – powiedział tonem nie znoszącym

sprzeciwu. – Możesz jeszcze dodać, że lubię, gdy się dobrze płaci za

moje usługi.

– A ja nie lubię, gdy mówisz w ten sposób. Shadroe często powtarzał,

że gdy w twoim głosie słychać ostrzeżenie, należy zrobić to, co chcesz...

albo znikać.

– Powinnaś słuchać mojego wuja. – Jason starał się ukryć, że

rozbawiła go ta uwaga.

– Dobrze – potulnie zgodziła się Linda. – Podam Taylor twoje

nazwisko i numer telefonu i powiem, że jeśli chce, może zacząć

Day Leclaire - Raj dla zakochanych.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: