Ks. Prof. dr kard. Jose Maria Caro Rodriguez
Wolnomularstwo i jego
tajemnice
Ks. kard. Jose Maria Caro Rodriguez Kardynał, arcybiskup Santiago de Chile
Wolnomularstwo i jego tajemnice
Przekład z drugiego wydania
Santiago de Chile
Tytuł oryginału: El misterio de la masoneria. 2a Edición Rok wydania: ok. 1926
Spis treści:
Kim był autor książki?
Przedmowa do drugiego wydania
Prace i autorzy, na których się opieram oraz stosowane skróty
Wstęp. Tajemnica masonerii: odkrywanie zasłony
1.Mój zamiar
2. Czy niewtajemniczeni profani mogą coś wiedzieć o masonerii?
3. Prawdziwy Proteusz
Część I
ISTOTA MASONERII
Rozdział I. Organizacja masonerii
4. Zarząd i administracja, Wielkie Loże i Wielkie Wschody
5. Rada zarządzająca
6. Obrządki (ryty) masońskie
7. Stopnie
8. Wpływ osób o wyższych stopniach i lóż wyższego rzędu
9. Masoneria, stowarzyszenie uniwersalne -jej jedność duchowa
10. Międzynarodowa Federacja Masońska
Rozdział II. Tajemnice i przysięgi masońskie
11. Tajemnica masońska
12. Zabiegi wolnomularstwa, aby ukryć się przed swoimi i obcymi
13. Porównanie z Kościołem katolickim
14. Przysięgi masońskie
15. Tajemnice masońskie a sumienie
16. Tajemnica masońska a zdrowy rozsądek
1.7. Przysięgi masońskie a moralność
Rozdział III. Cel masonerii
18. Cel wskazany przez nią samą
19. Konstrukcja Świątyni Przyrody
20. Jakie są przeszkody, które masoneria musi przezwyciężyć i jacy są jej wrogowie, których musi
pokonać?
21. Jaki jest Bóg masonerii?
22. Cel nadrzędny masonerii
Rozdział IV. Tworzenie i działanie lóż
23. Tworzenie loży
24. Wysiłki dla zdobycia kandydatów do loży
25. Fortele dla pozyskiwania adeptów
26. Zdobycze najbardziej pożądane
27. Bracia, którzy służą dla ozdoby
28. Papieże masoni
29. Przyjęcie do Zakonu
30. Całkowite odstępstwo od wiary nowo wstępującego do masonerii
31. Konsekwencje odstępstwa od wiary
32. Selekcja
33. Kasa
34. Zebrania
35. Groteskowość tego co poważne
36. Sławny Hiram
Rozdział V. Nauczanie masońskie
37. Symbole
38. Symbolizm biblijny
39. Symbolizm krzyża
40. Legendy i przypowieści
41. Przeciwko komu kieruje się zemsta masońska?
42. Konferencje
43. Autorytet naukowy masonerii. Wiara jakiej wymaga
Część II
ZWIĄZEK Z NATURY SWOJEJ KŁAMLIWY
Rozdział I. Masoneria i katolicyzm
44. Szczerość osobista wielu masonów
45. Czy masoneria nie zajmuje się religią?
46. Wielki Architekt zdradzony
47. Wściekła nienawiść do Chrystusa
48. Rozróżnienie między klerykalizmem a katolicyzmem
49. Masoneria w działaniu przeciwko Kościołowi katolickiemu we Francji, jej zaciekłość
antychrześcijańska
50. W Hiszpanii i Portugalii
51. We Włoszech
52. W Belgii, Niemczech i Austrii
53.W Rosji
54. W Anglii
55. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej
56. W Meksyku i w Ameryce Środkowej
57. W Ameryce Południowej
58. Masoneria chilijska jest antykatolicka i antychrześcijańska
59. Podporządkowanie tajnym wpływom obcym
60. Tolerancja i antyfanatyzm masoński
61-62. Zaciekłość antykatolicka
Rozdział II. Religia masońska
63. Masoneria ma swoją własną religię
64. Przedmiot kultu masońskiego: Wielki Architekt. Przyroda
65. Słońce i ciało
66. Szatan i Lucyfer
67. Stowarzyszenia sataniczne
Rozdział III. Masoneria i polityka
68. Akcja polityczna masonerii we Francji w XVIII w.
69. Działalność polityczna wolnomularstwa we Francji w XIX w.
70. Działalność polityczna masonerii w Niemczech i Austrii
71. Działalność polityczna masonerii w Rosji
72. Działanie masonerii we Włoszech
73. Działanie wolnomularstwa w Hiszpanii i Portugalii
74. Działanie wolnomularstwa w Anglii
75-76. Działania masonerii w Ameryce
77. Masoneria nie interesuje się naszym życiem politycznym, czy też posługuje się politykąjako
swoim narzędziem?
78. Maski, pod którymi się kryje
79. Podporządkowanie polityczne członków masonerii jej władzom
Rozdział IV. Masoneria i jej ideały wolności, równości i braterstwa. Nowe oszustwo
80. Wolność masońska
81. Wolność polityczna i wolności obywatelskie
82. Równość masońska
83. Braterstwo masońskie
84. Braterstwo szkodliwe dla sprawiedliwości i wojska
85. Najlepsze przykłady wolności, równości i braterstwa masońskiego
86. Do czego masoneria dąży u nas w Chile?
87. Humanitaryzm masoński
Rozdział V. Masoneria i jej ideał moralności
88. Co masoneria mówi o sobie samej
89. Pewne wyjaśnienie
90. Podstawy moralności poza naszym zasięgiem
91. Cel uświęca środki
92. Dowody na podstawie słów. Doktryna
93. Próba czynów: codzienne kłamstwa i oszczerstwa
94. Gwałty i trucicielstwo
95. Kary lub przeciwdziałanie zdradzie
96. Zabójstwa na profanach
97. Niedoszłe próby zabójstw
98. Ludobójstwo i rabunki
99. Bunty masońskie
100. Wojny i rewolucje
101. Czystość i uczciwość masońska
102. Prawość masońska
Rozdział VI. Masoneria i jej ideał dobroczynności
103. Wspaniałomyślność tak ukryta, że ledwie się ją dostrzega
104. Hojność duchowa, również bardzo znikoma
Rozdział VII. Masoneria i jej ideał wiedzy i postępu
105. Co to jest nauka (wiedza) masońska?
106. Łatwowierność masońska
107. Postęp na odwrót
Część III
DOKTRYNY MASONERII
Rozdział I. Doktryny filozoficzne i społeczne
108. Materializm i ateizm
109. Zaprzeczenie istnienia duszy niematerialnej i nieśmiertelnej
110. Doktryny komunistyczne i anarchistyczne
111. Doktryny rozbijające rodzinę
112. Obłudny atak na spowiedź
113. Doktryna antypatriotyczna i fakty, które ją potwierdzają
Rozdział II. Międzynarodowy Kongres Antymasoński w Trento. Streszczenie
114. Doktryny religijne i filozoficzne
115. Masoneria i satanizm
116. Stosunek wzajemny dogmatów masońskich
117. Cel masonerii
118. Działalność masońska
119. Czym więc jest masoneria?
Część IV
POCHODZENIE MASONERII I JEJ STOSUNEK DO INNYCH SEKT
Rozdział I. Pochodzenie masonerii
120. Różnorodność poglądów
121. Pochodzenie organizacji
122. Pochodzenie doktryn
123. Związki z protestantyzmem. Dlaczego sympatyzująze sobą?
124. Związki z innymi sektami - z templariuszami
125. Związki z albigensami
126. Związki z niektórymi sektami arabskimi
127. Związki z paulicjanami i manichejczykami
128. Związki z gnostykami
Rozdział II. Pokrewieństwo masonerii z judaizmem
129. Kabała i jej podział na ortodoksyjną i faryzejską
130. Związek masonerii z kabałą
131. Wnioski końcowe co do pochodzenia masonerii. Jeszcze raz prawda
Rozdział III. Czy masoneria jest narzędziem judaizmu?
132. Sprawa nadzwyczaj ważna naszych czasów
133. Szacunek masonerii dla Żydów
134. Przewaga żydowska w lożach
135. Akcja żydowska i masońska wobec katolicyzmu
136. Protokoły mędrców Syjonu
Część V
SPOSOBY DZIAŁANIA
Rozdział I. Sposoby ogólne
137. Trzeba rozpoznać ich działalność
138. Sugestia dla tworzenia opinii
139. Działalność hierarchiczna
140. Prasa
141. Stowarzyszenia masońskie mniej doskonałe
142. Stowarzyszenia pomocnicze
143. Stowarzyszenia publiczne bez celów sekciarskich
144. Skauting
145. Przyjęcia i uroczystości
146. Białe zebrania
147. Stowarzyszenia teozoficzne
148. Szarlataneria i wiedza tajemna
149. Penetracja stowarzyszeń katolickich i kleru
Rozdział II. Podstępy masońskie
150. Kłamstwo i obłuda
151. Ujawnianie zasad i ukrywanie skutków
152. Iść ku celowi pozornemu, a w istocie szukać zupełnie innego
153. Zwalczać nieprzyjaciół nie nazywając ich
154. Prześladować pod pretekstem, że chodzi o obronę
155. Zasłanianie się nauką
156. Sprzyjanie korupcji
157. Rezultaty są oczywiste
Rozdział IV. Masoneria adopcyjna i wilczęta
158. Loże żeńskie, mieszane i komasoneria
159. Ich stopnie
160. Skrajna rozwiązłość
161.Wilczęta
162. Sakramenty masońskie jakie się otrzymuje
Część VI
POTĘPIENIE MASONERII
Rozdział I. Dlaczego Kościół potępia ogólnie masonerię?
163. Potępienie, w sposób oczywisty usprawiedliwione
164. Rozważania i konsultacje
165. Wielka Loża Matka i jej działania międzynarodowe
166. Osąd, jaki sobie wytworzył przywódca angielski wysokiego stopnia
167. Nienawiść masonerii północnoamerykańskiej wobec katolicyzmu
168. Podstawowa jedność masonerii
Rozdział II. Podsumowanie potępienia przez Kościół
169. Normy obowiązującego prawa kanonicznego
170. Bulla "In Eminenti" Klemensa XII
171. Bulla "Providas" Benedykta XIV
172. Listy apostolskie "Ecclesiam a Jesu Christo" Piusa VII
173. Bulla "Quo Graviora" Leona XII
174. Encyklika "Traditi" Piusa VIII
175. Encyklika "Mirari vos" Grzegorza XVI
176. Encyklika "Qui pluribus" i inne wezwania Piusa IX
177. Encyklika "Humanum Genus" Leona XIII
178. Wskazówki kościelne co do zachowania się wobec masonów
Rozdział III. Potępienia ze strony władz cywilnych
179. Zakazy istnienia masonerii przez państwo w wiekach ubiegłych
180. Zakazy w bieżącym stuleciu
181. Czyżby zaczynała się spełniać przepowiednia?
182. Słowo do kobiety-katoliczki
183.Do masonów
184. Masoneria a charakter chilijski
185. Rozczarowani
186. Tajemnica
DODATEK. Oświadczenie Kongregacji Nauki Wiary z dnia 26 listopada 1983 r. w sprawie
masonerii
(Na podstawie New Catholic Encyclopedia, tom 3, Mc Graw Hill. N. York, 1967)
Jego Eminencja ks. kardynał Jose Maria Caro Rodriguez urodził się w 1866 r. w Chile w biednej
rodzinie. W wieku 15 lat wstąpił do seminarium duchownego w Santiago de Chile. Ze względu na uzdolnienia
wysłano go na studia teologiczne do Rzymu, gdzie uzyskał stopień doktora i został wyświęcony w 1890 r.
Na studiach zaraził się gruźlicą, na którą cierpiał do końca życia. W latach 1891-1911 był profesorem
gramatyki oraz języka greckiego i hebrajskiego, a także filozofii i teologii dogmatycznej w seminarium
duchownym w Santiago de Chile. W 1911 r. został mianowany wikariuszem apostolskim w Tarapaca, a w
roku następnym biskupem tytularnym w Milas.
Miasto Iquique, gdzie rezydował odznaczało się antyreligijną atmosferą i był on często atakowany w
prasie i w przemówieniach. Aby uczyć religii i bronić jej wydawał tygodnik "La Luz" (Światło)
rozprowadzany bez pieniędzy. Urządzał też szereg uroczystości na większą skalę, np. uroczyste
przypomnienie edyktu o tolerancji Konstantyna, lub wielką procesję w Niedzielę Palmową W czasie tej
ostatniej uroczystości 300 ateistów zaatakowało wiernych, a ci się bronili poświęconymi palmami. W czasie
procesji Bożego Ciała, gdy ateistyczny urząd zabronił mu stawiać ołtarzy na ulicy, umieścił je na jadących
wozach. Dzięki jego pracy liczba katolików w mieście wzrastała. Odbywał też liczne podróże pasterskie,
nawet do dalekich miejscowości w górach i pustyniach, wozem, konno lub na mule. Tam był witany
serdecznie. Uczył dzieci katechizmu, odwiedzał szpitale i więzienia. Bronił także robotników przed
wyzyskiem.
W roku 1925 został przeniesiony do La Serena, gdzie kontynuował swoją pracę misyjną. Również i w tym
mieście atmosfera była antyreligijną i był zaciekle atakowany. Odpowiedział na ataki książką "El misterio
de la masoneria" [którą właśnie oddajemy do rąk polskiego czytelnika i która
11niewiele straciła na aktualności mimo tylu lat jakie upłynęły od jej wydania - przyp. tłum.].
Zarówno biskup jak i jego kler byli tak ubodzy jak ich wierni. Ubóstwo biskupa pogłębił fakt, że jego
episkopalna rezydencja uległa pożarowi, w którym stracił wszystko, nie wyłączając cennej biblioteki.
W r. 1939 został przeniesiony do Santiago de Chile jako arcybiskup. Jego działalność na tym stanowisku
była nadal bardzo żywa. Założył między innymi nowe seminarium duchowne w Apiquindo, szukał
współpracy męskich zakonów, a także zwiększył liczbę żeńskich do 25, prosząc je o pomoc w nauczaniu i
akcji dobroczynnej. Zawsze bardzo czuły na kwestie społeczne zainicjował lub popierał następujące
organizacje: Chrześcijańska Pomoc Społeczna, Instytut Kształcenia Rolniczego, Stowarzyszenie Ka-
tolickich Związków Zawodowych, Młodzi Robotnicy Katoliccy, Związek Przedsiębiorców Katolickich.
Interesował się bardzo zastosowaniem nowoczesnych środków przekazu i założył radiostację Radio
Chilijskie oraz gazetę "Światło i Miłość". W uznaniu zasług został mianowany kardynałem w 1945 roku.
Opublikował 33 książki i broszury poświęcone wierze katolickiej. Publikacje te były zawsze wydawane w
tanich wydawnictwach i były dostępne dla szerokiej rzeszy czytelników. Był bardzo popularny zwłaszcza
wśród biednych. Umarł w sędziwym wieku w 1958 r.
Bibliografia: Moris J. V. Monseńor Jose Maria Car o: Apóstol de la Tara-paca. Santiago de Chile, 1963
Szybkie wyczerpanie się pierwszego wydania tej pracy, mimo dość dużego nakładu dowiodło, że
publikacja ta była na czasie i zaspokoiła rzeczywiste potrzeby. Oświadczyły mi to liczne osoby.
Nie brakowało także osób, które po przeczytaniu tej książki zmieniły swoje postanowienie co do
przyłączenia się do masonerii. Wielu było też takich, którzy mi dziękowali, że im otworzyłem oczy na tę
polecaną im organizację, a jeszcze więcej ludzi gratulowało mi, że odsłoniłem przed publicznością
zasłonę, okrywającą stowarzyszenie, którego się lękano dla jego sekretów i manipulacji. Między tymi
ludźmi były osobistości na najwyższych stanowiskach w kraju.
W nadziei, że przygotowując tą publikację uczyniłem coś dobrego utwierdziły mnie listy otrzymywane
od wielu wielebnych arcybiskupów i biskupów Ameryki Łacińskiej a nawet Filipin, w których gratulowano
mi nie tylko zwyczajowymi zwrotami grzecznościowymi, ale i prostymi i serdecznymi słowy. Wielu prosiło
mnie też o egzemplarze książki pomimo jej tak skromnego wyglądu. Między tymi listami gratulacyjnymi,
stwierdzam ten fakt z wdzięcznością, są dwa od ich eminencji kardynałów, do których wysłałem
egzemplarze książki, mianowicie od kardynała Benllocha i od kardynała Billota.
Do niniejszego drugiego wydania wprowadziłem pewne ulepszenia i nowe ustępy. Uporządkowałem też
podział na części, zmieniając częściowo tytuły paragrafów i dostosowując je lepiej do porządku logicznego
książki, a poza tym zrobiłem parę koniecznych poprawek.
Studia nad masonerią, które kontynuowałem, potwierdzały coraz bardziej to, co powiedziałem w
pierwszym wydaniu. Podobny wynik dały rozmowy prowadzone z masonami.
Wiele osób gratulując mi wydania tej książki chciałoby, aby niektóre osądy w niej zawarte były
potwierdzone przy pomocy faktów konkretnych, jakich nie podałem do wiadomości publicznej, ponieważ żyją
jeszcze bracia masoni, którzy w nich brali udział i ponieważ te rzeczy jeszcze nie należą do historii,
niemniej jednak mogły być opisane, gdyż były sprawami wiadomymi publicznie lub zdarzały się
powszechnie. Lepiej by każdy z czytelników sam zdobył sobie dowody potwierdzające treść tej książki,
obserwując fakty i osoby w polu swojego widzenia, nigdy jednak nie zapominając o tym, co tyle razy
powtarzałem, że w masonerii są osoby poważne i szczere, które nie znają ani jej celów, ani sposobów
działania i nie postępują pod wpływem ducha i doktryny masońskiej.
Masoneria również oceniła moją książkę, a bracia masoni powtarzają osąd opublikowany w ich
czasopiśmie. Według braci .'. ja "wybrałem wszystko błoto z antymasońskiej kloaki i przy pomocy cytat
niekompletnych i nieautentycznych, przy pomocy powtarzania konceptów czterech zawiedzionych lub
płatnych nikczemników, których klerykalizm utrzymywał na swoje usługi i dla swojej korzyści, staram się
pozbawić wartości święte dzieło miłości bliźniego, które masoneria wszędzie prowadzi". (Revista
Masonica de Chile, marzec 1924, s. 130).
Cytowane czasopismo dodaje też, że korzystając ze zwolnienia opłat pocztowych, z którego korzystają
dostojnicy kościoła, rozpowszechniłem książkę gęsto po kraju, nie ponosząc kosztów.
Moja odpowiedź jest krótka: po pierwsze, książka ta była wydana w Santiago i rozprowadzona stamtąd
przez Stowarzyszenie Dobrej Prasy, które nie jest "dostojnikiem kościoła", ani też nie jest zwolnione od opłat.
Egzemplarze, które rozsyłałem z Iquique zaopatrzyłem w odpowiednie znaczki pocztowe.
Po wtóre, jeśli nie cytowałem w całości wszystkich świadectw, które miałem w rękach, czyniłem to,
aby nie rozszerzać nadmiernie tego dziełka i aby nie przerosło ono mych zamierzeń. Zawsze jednak
podawałem źródło mych cytatów z całą precyzją, w odróżnieniu od publikacji masońskich, w których
prawie nigdy tego nie ma.
Po trzecie, cytaty te są albo wzięte z dzieł autorów masońskich o autorytecie uznanym w Zakonie, albo
też odnoszą się do faktów historycznych, w których brali udział bracia .'. bezpośrednio lub przez swoje
wpływy. Jeśli jest coś odrażającego w tym wszystkim, to nie pochodzi to ode mnie ani od nieprzyjaciół
masonerii, ale wynika z samych faktów czy doktryn.
Ktoś powiedział, że nie sprawdzałem tego co powiedziałem o masonerii. Czytelnicy sami powiedzą, czy
przynajmniej nie jest sprawdzona powszechna zgodność przewijająca się przez karty tej książki co do ogólnej
oszukańczej metody, przy pomocy której masoneria zdobywa i utrzymuje adeptów, aż do przesycenia ich
dusz głęboko, a niekiedy gwałtownie, swoimi ideałami zniszczenia porządku chrześcijańskiego, aż do
wymazania samego imienia Chrystusa lub nawet Boga, co w sposób podstępny albo wręcz bezczelny,
zależnie od okoliczności, próbuje się urzeczywistnić. Czytelnicy sami także powiedzą, czy to, co oni widzą i
wiedzą o masonerii i jej czynach, zgadza się, czy też nie z moimi twierdzeniami.
Co się tyczy działalności politycznej masonerii i jej ducha antychrześcijańskiego, zdarzenia, które w Chile
poprzedziły i towarzyszyły wyboro...
w_karol