Brandewyne Rebecca - Wiem, że jesteś lwem.pdf - E-BOOK - P.Kuba-47

Rebecca Brandewyne

Wiem, że jesteś lwem

PROLOG

Wymarzony dom w Chicago, stan Illinois;

współcześnie.

– Nie rozumiem! Co zamierzasz? – Sophia Westcott przyglądała się ze

zdumieniem swemu diabelnie przystojnemu synowi. Nie wierzyła własnym uszom.

Po chwili przyszło jej do głowy, że sobie z niej zażartował. Wybuchnęła śmiechem,

ale pod jej bacznym spojrzeniem w oczach młodego mężczyzny nie pojawiły się

wcale radosne iskierki, a na wyrazistych ustach brakowało uśmiechu. Sophia

przestała chichotać i nerwowym gestem splotła dłonie na kolanach. – Jordanie,

chyba nie mówisz serio – dodała z obawą.

– Mamo, zapewniam, że nigdy w życiu nie byłem równie poważny. – Jordan

Westcott stał przez chwilę bez ruchu, a potem strzepnął niewidoczny pyłek z klapy

szytego na miarę garnituru. Z uwagą przyglądał się starannie wypielęgnowanym

paznokciom, jakby całkiem zapomniał o zmieszaniu matki i wuja, spowodowanym

jego oświadczeniem sprzed kilku chwil. Jego najbliżsi krewni siedzieli na cennej,

dziewiętnastowiecznej kanapie obitej tkaniną koloru czerwonego wina, stanowiącej

element wyposażenia luksusowego gabinetu w pomieszczeniach firmy Westcott

International. – Postanowiłem zwiać do cyrku.

– To największa niedorzeczność, jaką w życiu słyszałem – wysapał z

oburzeniem Charles Westcott, próbując ukryć zakłopotanie i poczucie winy. – Coś

ci powiem, Jordanie. Miałeś ostatnio zbyt wiele pracy. Przedwczesna śmierć ojca

sprawiła, że musiałeś zarządzać rodzinną firmą, co zapewne było ponad twoje siły.

Presja okazała się zbyt silna. To moja wina. Powinienem więcej ci pomagać.

Niepotrzebnie się łudziłem, że wszystko pójdzie jak z płatka. Zbyt często

wymykałem się wcześniej z pracy, by pograć w golfa.

– Nie wiń siebie, wujku Charlesie – odparł Jordan cicho, lecz zdecydowanie. –

Postępowałeś zgodnie ze wskazówkami lekarza, co ci się chwali. Wykazałeś sporo

rozsądku. Poza tym wcale nie oczekuję, że przejdziesz na emeryturę, bym mógł

sam o wszystkim decydować. Dobrze wiesz, że nie ma takiej potrzeby.

Tworzyliście z ojcem najlepszy zarząd naszego przedsiębiorstwa, jaki można sobie

wymarzyć. Szczerze mówiąc, wszystko układa się tak wspaniale, że na co dzień

czuję się jak zwykły figurant. – W głosie Jordana dało się słyszeć zniecierpliwienie.

Gdy Richard A. Westcott przed pięciu laty zginął w wypadku podczas lotu

balonem, syn Jordan starał się przejąć jego obowiązki. Szybko się jednak

przekonał, że codzienne sprawy przedsiębiorstwa idą gładko, a w biurowej pracy

brak elementu ryzyka oraz mocnych wrażeń. W trakcie szybkiej wspinaczki po

szczeblach dyrektorskiej kariery zrozumiał, czemu ojciec tak chętnie kupował

podupadłe firmy, by przekształcić je w zyskowne przedsiębiorstwa, i dlaczego

podejmował niebezpieczne wyprawy. Udział w wyścigu balonów napełnionych

gorącym powietrzem kosztował go życie.

Jordan, podobnie jak ojciec, pragnął się czymś odznaczyć, pozostawić wyraźny

ślad swego istnienia. Rodzinna firma Westcott International z siedzibą w Chicago

miała własny biurowiec z widokiem na jezioro Michigan. Była obecnie tak

potężna, zasobna i rozgałęziona, że tylko ogólnoświatowy kryzys ekonomiczny

mógłby jej naprawdę zagrozić. Co więcej, Jordan rzadko kontaktował się

bezpośrednio z poszczególnymi oddziałami przedsiębiorstwa. Kierował nimi za

pośrednictwem telefonu, a dane czerpał ze sprawozdań regularnie spływających na

jego biurko ustawione w luksusowym gabinecie.

Miał całkowitą pewność, że trzymiesięczne wakacje, które sobie planował, nie

wpłyną na stan rodzinnej firmy. Poza tym nie przepadnie bez wieści. W razie

potrzeby będzie się można z nim skontaktować przez telefon lub za pośrednictwem

przenośnego komputera.

– Nie jesteś żadnym figurantem, synku – stwierdziła z naciskiem Sophia,

oburzona takim posądzeniem, a zarazem nieco wystraszona, bo podobne słowa nie

raz i nie dwa słyszała od świętej pamięci męża. Z jego oczu wyzierała wtedy

tęsknota za przygodą. Ten sam blask rozświetlał dziś twarz syna. – Jesteś w firmie

niezbędny, rodzina cię potrzebuje. Nie zachowuj się jak mały chłopiec. Jesteś

dorosłym mężczyzną. Ciąży na tobie wielka odpowiedzialność. Moim zdaniem

tylko żartowałeś, mówiąc o pobycie w cyrku.

– Nie, mamo. Gdybyś częściej kontaktowała się z dziadkiem, wiedziałabyś, o

co mi chodzi – rzucił Jordan oskarżycielskim tonem. Na policzkach Sophii

pojawiły się ciemne rumieńce.

– To nieuczciwe, synu – broniła się żarliwie. – Wiesz, jak dumny i uparty jest

dziadek. Wciąż powtarza, że nie zamierza kompromitować mnie i klanu

Westcottów. Obsesyjnie pragnął dla mnie życia w dostatku, a gdy to marzenie się

spełniło, usiłuje zatrzeć wspomnienie o moim niskim rzekomo pochodzeniu.

Przecież ja w ogóle się tym nie przejmuję! Nie ukrywałam nigdy, że w moich

żyłach płynie cygańska krew, a przyszłego męża poznałam, występując w cyrku,

skąd zabrał mnie po krótkim i szalonym okresie narzeczeństwa. – Twarz Sophii

nagle złagodniała.

Pani Westcott z uśmiechem na ustach wspominała piękne chwile. – Dla

Richarda byłam najbardziej niezwykłą i najodważniejszą ze wszystkich kobiet,

jakie znał. Chyba spodobałam mu się właśnie dlatego, że występowałam na

trapezie. Wcale nie byłam podobna do bezbarwnych panien z dobrych domów.

– Święte słowa, moja droga. – Charles uśmiechnął się szeroko. – Wszystkich

mężczyzn z naszej rodziny pociągały dziewczyny szalone, piękne i wyjątkowe. Nie

szukamy żon wśród królowych salonów. Kierujemy się tylko głosem serca. Moim

zdaniem te szaleństwa stanowią przeciwwagę dla wyjątkowej ostrożności w

interesach. U Jordana doszła zapewne do głosu romantyczna cząstka jego natury i

dlatego postanowił spędzić trochę czasu w cyrku twego ojca.

– Nic z tych rzeczy, wujku. – Zirytowany Jordan zmarszczył gęste brwi. – Brak

mi tej waszej skłonności do romantyzmu. Może to, co powiem, zabrzmi chełpliwie,

ale faktem jest, że uganiają się za mną piękne kobiety, z czasem okazuje się jednak,

że prawdziwym wabikiem są dla nich moje pieniądze. Dlatego nie oszaleję na

punkcie żadnej zwariowanej ślicznotki.

Skrzywił się na wspomnienie dziewczyny, z którą właśnie zerwał. Była

modelką. Wyznała niedawno Jordanowi, że pragnie zostać aktorką. Miała nadzieję,

że dzięki wpływom i funduszom narzeczonego zagra w kasowym filmie.

– Mam tylko jeden cel: chcę, żeby cyrk dziadka zaczął znów przynosić dochód

– ciągnął młody mężczyzna. – Gdybym zaproponował dziadkowi finansowe

wsparcie, odmówiłby nawet wówczas, gdybym twierdził, że inwestuję kapitał,

licząc na zyski. Odrzuciłby taką propozycję, twierdząc, że zrobiłem mu ją z litości.

Ten uparciuch wzgardziłby moją krwawicą. Mama słusznie powiedziała, że jest

dumny i zawzięty. Poza tym lepiej od innych zdaje sobie sprawę, jak trudno jest

dziś przetrwać małemu cyrkowi. Nawet te duże muszą tworzyć spółki, by nie

pozwolić się wyeliminować z rynku. Konkurencja jest ogromna.

Namnożyło się tych rozrywek: koncerty, występy zespołów i grup teatralnych,

rewie na lodzie. Wszyscy chcą zarobić. Chętnych do oglądania cyrkowych popisów

jest znacznie mniej niż kiedyś i tak już pozostanie. Przedsiębiorstwo dziadka nie

jest konkurencyjne.

– A po co mu teraz walka z konkurencją? – wypytywał zniecierpliwiony

Charles. – Powinien był dawno temu sprzedać Cyrk Mistrzów, przejść na

emeryturę i przez resztę życia cieszyć się rodzinnym szczęściem, zamiast stale

wędrować po kraju. W jego wieku! Tylko nie myślcie sobie, że opieka nad nim

byłaby dla rodziny ciężarem. To sama radość gościć go tutaj.

Brandewyne Rebecca - Wiem, że jesteś lwem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: