Józef Wybicki 1747-1822
Dziś znany jest prawie wyłącznie jako autor Mazurka Dąbrowskiego , mimo że swoją działalnością ogarniał niemal wszystkie dziedziny życia publicznego – był energicznym organizatorem , politykiem , działaczem społecznym , pisarzem , gospodarzem , a także generałem . Człowiek prawy o dobrych intencjach , choć często naiwnie patrzący na świat .
W życiu publicznym zaistniał w wieku siedemnastu lat , biorąc udział w ostatniej wolnej elekcji – swój głos oddał na Stanisława Poniatowskiego . W trzy lata później został wybrany posłem na sejm . Podczas obrad protestował przeciwko wpływom rosyjskim i uprowadzeniu przez Rosję kilku senatorów , w wyniku czego musiał się ukrywać . Przystąpił do konfederatów barskich i zabiegał o pomoc dla nich w Wiedniu i Berlinie . Do Polski powrócił po pierwszym rozbiorze i zajął się podupadającym majątkiem rodzinnym . W 1774 roku ożenił się z siedemnaście lat od siebie starszą Kunegundą Drwęską , która w rok później zmarła , będąc brzemienną . Po tym wydarzeniu Wybicki ponownie poświęcił się działalności politycznej – pisał , pomagał Andrzejowi Zamoyskiemu w redagowaniu kodeksu praw , brał czynny udział w pracach Komisji Edukacji Narodowej . Król Stanisław August Poniatowski mianował go szambelanem .
W wieku trzydziestu trzech lat ożenił się po raz drugi - z Esterą Wierusz-Kowalską , a w rok później kupił wieś Manieczki w Wielkopolsce i ponownie zajął się gospodarowaniem . Tu dochował się trójki dzieci . Dużo pisał , spod jego pióra wychodziły nie tylko pisma polityczne , ale również dramaty , które jednak nie należały do wybitnych . W latach osiemdziesiątych jeszcze raz wybrano posłem , a po uchwaleniu Konstytucji 3 maja został przedstawicielem miast wielkopolskich . W rok później , idąc śladem króla , przystąpił do konfederacji targowickiej . Zrozumiał swój błąd i w powstaniu kościuszkowskim poparł sprawę niepodległości . Towarzyszył generałowi Dąbrowskiemu w jego wyprawie do Wielkopolski . Za zasługi Kościuszko mianował go generałem ziemiańskim województwa pomorskiego , jednak Wybicki munduru nie nosił . Po upadku powstania , pozbawiony majątku i skazany przez Prusaków na śmierć , wyemigrował do Paryża , gdzie aktywnie działał w środowisku polskich emigrantów . Przyczynił się do utworzenia Legionów Polskich we Włoszech , dla których napisał pieśń żołnierską - dzisiejszy hymn polski . Miał wtedy pięćdziesiąt lat .
Uczestniczył w tworzeniu Księstwa Warszawskiego . Podczas wypraw Napoleona na Moskwę zajmował się zaopatrzeniem i szpitalem armii cesarskiej . W tym czasie zmarł jego starszy syn . Po kongresie wiedeńskim (1815) włączył się w tworzenie Królestwa Polskiego pod patronatem Rosjan . Rozczarowany do poczynań łamiącego konstytucję cara Aleksandra , na rok przed śmiercią wycofał się z czynnej działalności politycznej .
Palladynos