Boccaccio Dekameron.doc

Giovanni Boccaccio, Dekameron (wybór),

przeł. Edward Boye, Warszawa 1996.[1]

Spowiedź Ciappelletta.

-          Musciatto Franzesi (kupiec) szuka kogoś, kto mógłby długi od Brugundczyków ściągnąć, peł-nomocnictwo udziela ser Cepparellowi z Prato (Ciappellettowi), hultajowi, szulerowi i oszusto-wi.

-          przebywając u braci Florentczyków, zachorował śmiertelnie.

-          spowiedź: zawsze raz na tydzień i od początku życia, prawiczek, z chęcią je (oczywiście, po poście), jest przeciwny lichwiarzom, pieniądze rozdaje biednym, denerwuje się na grzeszni-ków…, w niedzielę kazał zamieść podłogę służącemu i splunął w kościele, raz przeklnął ma-tkę.

-          błogosławieństwo mnicha, ciało jego będzie pochowane w klasztorze, ostatnie namaszcze-nie; braciszkowie wietrzą podstęp, ukrywają się za przypierzeniem, ale Ciappelletto się nie wydaje.

-          Ciappelletto umiera, zostaje pochowany w klasztorze, uznany za świętego, modlą się do nie-go.

W miłości jak na wojnie.

-          Neapol, Ricciardo Minutoko, żonaty i bogaty, zakochany jest w Catelli, żonie Filippella Sigh-nolfi.

-          Ricciardo nie może zdobyć Catelli zakochanej w mężu, udaje, że zakochał się w innej, ona jest przyjazna w stosunku do niego.

-          Ricciardo opowiada Catelli o „zdradzie” jej męża, ona zazdrosna, Filippello miałby uwieść żo-nę Ricciarda w łaźni.

-          Catella idzie tam nocą, spotyka „męża”-Ricciarda, kochają się, wreszcie ona nie wytrzymuje i wymyśla mu, Ricciardo się ujawnia, ona początkowo jest zła, ale on ją przekonuje do roman-su.

Lisabetta z Mesyny.

-          trzech kupców w Mesynie zatrudnia w kantorze Lorenzo, on się zakochuje z wzajemnością z ich siostrze, Lisabetcie.

-          gdy bracia dowiadują się o romansie, zabijają Lorenzo

-          Lisabetta jest zaniepokojona, co się stało z ukochanym, ten ukazuje jej się we śnie, mówi jej, gdzie jest pogrzebany; Lizabetta zakrada się na grób, odkopuje ukochanego, odcina mu gło-wę (ciało jeszcze się nie rozkłada) i wkłada ją do wazonu.

-          bracia znajdują głowę, Lisabetta umiera, bracia przenoszą się do Neapolu.

Okrutne łowy.

-          Nastagio degli Onesti chciałby zdobyć „dzieweczkę” z rodu Traversari – bezskutecznie.

-          zrozpaczony jedzie do Chiassi, gdzie widzi zjawę rycerza zabijającego kobietę (jej ciało rzuca na pożarcie psom), Nastagio dowiaduje się, że „spektakl” odbywa się w każdy piątek, kiedyś kobieta wzgardziła tym rycerzem i teraz on ją karze.

-          Nastagio zaprasza krewniaków i „dzieweczkę” na kolację, widzą duchy, ona czym prędzej wy-chodzi za Nastagio.

Sokół.

-          Federigo degli Alberighi kocha Monnę Giovannę, ale po stracie majątku nie szans, zaprasza ją na kolację, poświęca ukochanego sokoła.

-          ona prosi go w imieniu swojego syna o sokoła, z którym się chłopiec zaprzyjaźnił, malec cho-ruje i umiera.

-          gdy Monna Giovanna dowiaduje się o poświęceniu sokoła dla niej, wychodzi za Federigo.

Zręczna odpowiedź.

-          pewien szlachcic na przechadzce obiecuje pani Oretcie, że gdy jego opowieści słuchać bę-dzie, droga szybko jej minie, tak jakby na koniu jechała.

-          jednak opowieść szlachcicowi nieskładnie idzie, dama prosi go, aby dalszą drogę piechotą odbywać mogła.

-          rycerz żart zrozumiał i przerwał źle opowiedzianą opowieść.

Szpetny wygląd.

-          pan Forese da Rabatta i malarz Giotto jadą razem z Mugello.

-          Giotto bardzo pięknie zwykł mówić.

-          Forese pokpiwa ze szpetnego wyglądu Giotta (nikt by nie uwierzył, że jest malarzem), zapo-minając o swoim ubiorze, Giotto odcina mu się (nikt by nie uwierzył, że zna alfabet).

Pokutująca dusza.

-          Gianni Lotteringhi przyjeżdża niespodziewanie do żony, nocą słyszy, że ktoś kołata do drzwi, Tessa jednak wmawia mu, że to zjawa, gdy wypowiada zaklęcie, nastaje cisza.

-          Florencja, mąż nierozgarnięty, żona sprytna, ma kochanka Federiga, schadzki, niespodzie-wanie przyjeżdża mąż, gdy kochanek puka do drzwi, ona się „boi”, że to zjawa, mąż ją uspo-kaja, ona na „wszelki” wypadek wypowiada zaklęcie.

Gryzelda.

-          margrabia z Saluzzo, Gualtieri, na prośbę poddanych wybiera sobie żonę – córkę prostego kmiecia, Gryzeldę, żądając od niej przysięgi bezwzględnego posłuszeństwa.

-          gdy ona rodzi mu dwójkę dzieci, on udaje, że je zabija.

-          później jej wmawia, że ma jej dosyć i chciałby się ożenić z kobietą, którą sprowadził (która, notabene, jest ich córką), Gryzeldę wypędza w jednej koszuli, ona znosi to wszystko spokoj-nie.

-          on ogłasza, że jej zgoda na wszystko jest świadectwem jej miłości i nakazuje wszystkim zło-żyć jej hołd.

2