Budowa i funkcje korzenia.pdf

(43 KB) Pobierz
Microsoft Word - pdf_BUDOWA I FUNKCJE KORZENIA.doc
BUDOWA I FUNKCJE KORZENIA
1. Budowa morfologiczna korzenia
Korze
ń
jest pierwszym organem, który rozwija si
ę
podczas kiełkowania
nasienia. Zawi
ą
zek korzenia w kiełkuj
ą
cym nasieniu wydłu
ż
a si
ę
i zagł
ę
bia
w ziemi
ę
. Daje on pocz
ą
tek korzeniowi głównemu. Po pewnym czasie gdy
korzenie
boczne, rozrastaj ą ce si ę poziomo lub uko ś nie w glebie (geotropizm dodatni).
Od korzeni bocznych wyrastaj ą kolejno odgał ę zienia dalszych rz ę dów.
Oprócz korzenia głównego i jego odgał ę zie ń ro ś liny mog ą wytwarza ć tzw.
korzenie przybyszowe o pochodzeniu pozazarodkowym, wyrastaj
ń
główny osi
ą
gnie odpowiedni
ą
długo
ść
i grubo
ść
, wyrastaj
ą
ą
ce
z podziemnych lub nadziemnych cz
ęś
ci łodyg. Rozrastaj
ą
ce si
ę
w glebie
korzenie tworz
ą
system korzeniowy. Wyró
ż
nia si
ę
dwa podstawowe typy
zkowy. System palowy (ekstensywny)
utworzony jest z korzenia głównego rosn
ą
ą
cego pionowo w dół oraz
wyrastaj
ą
cych z niego cie
ń
szych i zwykle krótszych korzeni bocznych.
ci,
mog ą cych si ę rozgał ę zia ć . W systemie wi ą zkowym brak korzenia głównego,
który wcze ś nie zanika, a jego miejsce zajmuje p ę k korzeni przybyszowych.
Korze ń ro ś lin nasiennych wydłu ż a si ę dzi ę ki intensywnie dziel ą cym si ę
komórkom tkanki twórczej (merystematycznej) wierzchołka wzrostu
korzenia. Wierzchołek wzrostu korzenia okryty jest ochronn
ą
zkowy utworzony jest z wielu korzeni o podobnej grubo
ś
ą
warstw
ą
komórek mi
ę
kiszowych – czapeczk
ą
korzeniow
ą
, której zadaniem jest
ochrona konieczna w trakcie przeciskania si
ę
przez podło
ż
e. Zewn
ę
trzne
komórki czapeczki nieustannie obumieraj
ą
i złuszczaj
ą
si
ę
, a ich miejsce
zajmuj
ą
nowe. W wyniku podziału komórek merystemu wierzchołkowego
strefow ą . Bezpo ś rednio za wierzchołkiem wzrostu (o długo ś ci ok.1mm),
który stanowi stref ę podziałow ą korzenia, znajduje si ę strefa wydłu ż ania
(elongacyjna) . Strefa ta o długo ś ci 3 – 5 mm. Utworzona jest przez
niezró ż nicowane, szybko rosn ą ce komórki. Obie te strefy warunkuj ą stałe
wydłu
ą
wszystkie tkanki korzenia. Korze
ń
wykazuje wyra
ź
n
ą
budow
ę
ż
anie si
ę
korzenia. Za stref
ą
wydłu
ż
ania znajduje si
ę
kilkucentymetrowej długo
ś
ci strefa dojrzewania komórek, zwana równie
ż
stref
ą
wło
ś
nikow
ą
. W tej strefie nast
ę
puje ró
ż
nicowanie si
ę
komórki na
tkanki stałe. Strefa wło
ś
nikowa pełni główn
ą
funkcj
ę
korzenia – pobiera
z rozpuszczonymi substancjami mineralnymi. Liczne komórki tkanki
okrywaj
ę
ci nitkowate
uwypuklenia – wło ś niki . Wło ś niki okrywaj ą korze ń widocznym gołym
okiem białym nalotem. W miar ę dojrzewania wło ś niki górnej, starszej cz ęś ci
strefy obumieraj ą i zanikaj ą , na ich miejscu tworz ą si ę nowe wło ś niki,
powstaj
ą
cej (skórki) maj
ą
tu kilkumilimetrowej długo
ś
ą
ce na młodych dojrzewaj
ą
cych komórkach. Za stref
ą
wło
ś
nikow
ą
rozpoczyna si
ę
strefa wyro
ś
ni
ę
ta korzenia z której wyrastaj
ą
korzenie
korze
systemu korzeniowego: palowy i wi
System wi
powstaj
wod
boczne. Nie ma ona okre ś lonej długo ś ci, a u wielu ro ś lin przyrasta równie ż
na grubo
ść
. Strefa ta ma ostatecznie uformowane tkanki.
2. Budowa anatomiczna korzenia
Młode korzenie , pocz
ą
wszy od strefy wło
ś
nikowej wykazuj
ą
w swojej
budowie trzy podstawowe systemy tkanek: okrywaj
ą
ca , le
żą
ca pod ni
ą
kora
ce.
Skórka korzenia (epiblema) stanowi osłon ę jego gł ę biej poło ż onych
tkanek i tworzy wło ś niki. Zbudowana jest z jednej warstwy cienko ś ciennych,
prostopadło ś ciennych komórek przystosowanych do pobierania wody.
Czynno
ą
cy wi
ą
zki przewodz
ą
ść
te usprawniaj
ą
wło
niki. W starszych partiach korzeni ro
ś
lin
ciennych skórka obumiera i ulega złuszczeniu, a jej miejsce zajmuje
korek. Jest to martwa tkanka nie pobieraj
ś
ą
ca wody pełni
ą
ce funkcje
mechaniczne. Pod skórk
ą
znajduje si
ę
kora pierwotna, zbudowana
z komórek mi
ę
kiszowych lu
ź
no uło
ż
onych wskutek czego wyst
ę
puj
ą
liczne
przestwory mi
ę
dzykomórkowe ułatwiaj
ą
ce wymian
ę
gazow
ą
. W młodych
z solami mineralnymi
ze skórki do wi ą zek przewodz ą cych walca osiowego; w starszych korzeniach
pełnia one funkcje spichrzowe. Najbardziej wewn ę trzna warstwa kory
pierwotnej granicz ą ca z walcem osiowym to ś ródskórnia (entoderma).
Ś
ą
wod
ę
ciany jej komórek s
ą
zgrubiałe i skorkowaciałe, a same komórki s
ą
martwe,
ś
ci
ś
le do siebie przylegaj
ą
ce. Tylko niektóre komórki pozostaj
ą
ż
ywe
i cienko
ś
cienne , s
ą
to komórki przepustowe umo
ż
liwiaj
ą
ce transport wody
z kory pierwotnej do walca osiowego.
Pierwsz
ą
zewn
ę
trzn
ą
warstwa walca osiowego jest okolnica (perycykl).
Z okolnicy bior
ą
pocz
ą
tek korzenie boczne. Wi
ą
zki przewodz
ą
ce
(drewno)
i asymilaty (łyko). Uło ż one s ą one w walcu pier ś cieniowo. Pier ś cie ń tkanki
przewodz ą cej zło ż ony jest z na przemian le żą cych pasm drewna i łyka.
Wi ą zki przewodz ą ce asymilaty zbudowane s ą głównie z silnie wydłu ż onych,
ż ywych komórek, tzw. rurek sitowych. Stykaj ą si ę one poprzecznymi
ś
ą
z pasm wydłu
ż
onych komórek przewodz
ą
cych wod
ę
cianami posiadaj
ą
cymi otworki, przez które przechodz
ą
pasma cytoplazmy
ł
ą
cz
ą
ce s
ą
siednie protoplasty i przewodz
ą
ce substancje organiczne. Wi
ą
zki
przewodz
ą
ce wod
ę
utworzone s
ą
głównie z wydłu
ż
onych, martwych
ciany poprzeczne. W ten sposób powstały
długie cienkie rurki zwane naczyniami.
ś
Ś
ciany naczy
ń
opatrzone s
ą
naczyniom
znaczn ą sztywno ść . Przedstawiona charakterystyka odpowiada budowie
pierwotnej korzenia. U ro ś lin jednoli ś ciennych korzenie zachowuj ą przez
całe ż ycie tkanki pierwotne dlatego nie wykazuj ą przyrostu na grubo ść .
U ro
cieniowatymi zgrubieniami, które nadaj
ą
jest wynikiem
funkcjonowania tkanek twórczych wtórnych. W starszych partiach korzenia
tworz
ś
lin dwuli
ś
ciennych przyrost korzenia na grubo
ść
ą
si
ę
tkanki twórcze wtórne: miazga (kambium) i miazga korkotwórcza
pierwotna oraz walec osiowy, zawieraj
ś
dwuli
korzeniach komórki kory pierwotnej przewodz
zbudowane s
komórek, miedzy którymi zanikły
spiralnymi lub pier
ś
(felogen). Miazga powstaje miedzy wi ą zkami drewna i łyka. Jej warstwa
przebiega fali
ś
cie, tak
ż
e pasma drzewne znajduj
ą
si
ę
po wewn
ę
trznej stronie
miazgi, pasma łykowe za
na zewn
ą
trz. Falista pocz
ą
tkowo linia miazgi
z czasem wyrównuje si
ę
i formuje pier
ś
cie
ń
. W kolejnych latach miazga
odkłada ku
ś
rodkowi korzenia nowe słoje drewna wtórnego, na zewn
ą
trz za
ś
nowe warstwy łyka wtórnego. Równocze
ś
nie miedzy wi
ą
zkami
c tzw. promienie
rdzeniowe. Mi ę kisz ten pełni rol ę tkanki spichrzowej. Druga tkanka twórcza
korzenia – miazga korkotwórcza zawi ą zuje si ę w okolnicy. Wytwarza ona
warstwy korka czyli wtórnej tkanki okrywaj ą cej. Korek który powstaje
wokół walca osiowego, odcina kor
ą
cymi miazga odkłada pasma mi
ę
kiszu, tworz
ą
ę
pierwotn
ą
od od
ż
ywiaj
ą
cych j
ą
wi
ą
zek
przewodz
ą
cych. Powoduje to obumarcie i złuszczanie si
ę
kory pierwotnej.
Korek staje si
ę
w ten sposób zewn
ę
trzn
ą
tkank
ą
korzenia. Korek, łyko i cz
ęść
mi
ę
kiszu stanowi
ą
kor
ę
wtórn
ą
. Korze
ń
o budowie wtórnej składa si
ę
z dwóch warstw: kory wtórnej i drewna wtórnego. U ró
ż
nych ro
lin te dwie
warstwy s
ą
rozwini
ę
te w ró
ż
nym stopniu. Wieloletnie i dwuletnie ro
ś
liny
jest
przewa ż nie organem zimuj ą cym, zawiera znaczne ilo ś ci materiałów
zapasowych.
ą
stosunkowo silnie rozbudowan
ą
kor
ę
pierwotn
ą
. Ich korze
ń
3. Funkcje korzeni
Podstawowa funkcja fizjologiczna korzeni jest zaopatrywanie ro
ś
liny
i rozpuszczone w niej sole mineralne czerpane z gleby. Główna
funkcja mechaniczn
ę
ą
jest przytwierdzanie ro
ś
liny do podło
ż
a i utrzymywanie
jej w pozycji pionowej. Korzenie ro
ś
lin okrytonasiennych w zwi
ą
zku
z pełnieniem cz
ę
sto dodatkowych funkcji przybieraj
ą
zmodyfikowane
kształty. S
to:
o Korzenie spichrzowe i bulwy korzeniowe- magazynuj ą substancje
zapasowe, które w nast ę pnym roku zostan ą wykorzystane w celu
szybkiego wytworzenia organów rozmna ż ania (np. marchew, burak,
dalia),
o Korzenie podporowe- stanowi
ą
ą
dodatkowe umocnienie ro
ś
liny
w podło
ż
u, zwykle pulchnym, grz
ą
skim , błotnistym lub płytkim
(kukurydza),
o Korzenie czepne- przymocowuj
ą
do podpory wiotkiej łodygi (pn
ą
cze)
liny (epifity),
o Korzenie oddechowe (pneumatofory)- zaopatruj
lub całej ro
ś
w tlen korzenie
rosn ą ce w podło ż u ubogim w ten składnik (cyprysik błotny),
o Korzenie powietrzne – pobieraj ą par ę wodn ą z powietrza,
równocze ś nie mog ą spełni ą c funkcje podporowe i czepne (storczyki),
o Korzenie kurczliwe – wci
ą
w celu
umieszczenia organu przetrwanego w stałych warunkach termicznych
(np. ochrona cebulek przed mrozem –mieczyk, krokus),
ą
gaj
ą
ro
ś
liny gł
ę
biej w gleb
ę
ś
przewodz
ś
zielne maj
w wod
o Paso ż ytnicze (ssawki) – pobieraj ą substancje pokarmowe z tkanek
przewodz
cych
ż
ą
funkcj
fotosyntetyczn
ą
np. niektóre
epifityczne storczyki.
ywiciela ( kanianka, jemioła)
o Korzenie asymilacyjne- posiadaj
ą
ę
PORÓWNANIE KOMÓRKI EUKARIOTYCZNEJ
I PROKARIOTYCZNEJ
niamy dwa podstawowe typy
organizacji komórek: prokariotyczny i eukariotyczny. Typ prokariotyczny
obejmuje komórki nie maj
ą
c budow
ę
organizmów wyró
ż
dra.
Cytoplazma tych komórek zawiera: rybosomy, obłonione struktury (tylakoidy
w komórkach sinic, chromosomy w komórkach bakterii zielonych) oraz
mikrotubule (u niektórych bakterii). Komórki prokariotyczne nie zawieraj ą
białek cytoszkielatalnych ani
ą
ce morfologicznie wyodr
ę
bnionego j
ą
adnych homologicznych odpowiedników
systemów ruchowych. Nie zachodz
ż
ą
w nich równie
ż
zjawiska endocytozy,
cytokinezy i kariokinezy.
Budowa komórki eukariotycznej jest bardziej zło
ż
ona. Organizacj
ę
e jej funkcje ruchowe zapewnia cytoszkielet
zbudowany z filamentów i mikrotubul. W cytoplazmie wyst
ą
komórki, a tak
ż
ę
puj
ą
wyra
ź
nie
wyodr
ę
bnione j
ą
dro komórkowe z otoczk
ą
j
ą
drow
ą
oraz inne organelle:
siateczka
ś ródplazmatyczna, aparat Golgiego, mitochondria, plastydy,
rybosomy.
Porównanie komórki prokariotycznej i eukariotycznej przedstawia tabela:
Charakterystyka
Prokaryota
Eukaryota
Poziom organizacji
jednokomórkowce
Jednokomórkowce
i wielokomórkowce
Ogólna struktura
komórki
- błona komórkowa
-
puje zawsze
przewa ż nie obecna
ę
puje zawsze
cz ę sto obecna (u ro ś lin
zawsze, u zwierz
ę
ś
ciana komórkowa
ą
t -nigdy)
-system błon
wewn
brak lub słabo zaznaczony
trze
podzielone błonami na
wyspecjalizowane przedziały
ę
puje: wn
ę
ę
trznych
Organelle komórkowe
-j
dro
- mitochondria
- plastydy
brak
brak
brak (mog ą by ć obecne
chromatofory)
brak
wyst
ę
puje zawsze
puje zawsze
wyst ę puj ą w komórkach
prowadz
ę
ą
cych fotosyntez
ę
- siateczka
ś
wyst
ę
puje
ródplazmatyczna
- aparat Golgiego
- cytoszkielet
- rybosomy
brak
brak
70 S
wyst ę puje
filamenty i mikrotubule
80 S
55 S – w mitochondriach
70 S – w chloroplastach
Analizuj
przestrzenn
wyst
wyst
wyst
ą
wyst
28699150.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin