Długie lata wierzyłam w Boga i wiem, ze On był przy mnie.
Jednak mój charakter, moje decyzje życiowe, reakcje ,postępowanie były poddane nie woli Bożej, ale woli mojej, ja- ja wiedziałam najlepiej (!)
Czas mijał, życie się toczyło aż... któregoś dnia sam Bóg mi się objawił poprzez swoje Słowo, to było silne doznanie jakiego jeszcze nigdy nie doświadczyłam.
I wówczas zobaczyłam wielki błąd w jakim trwałam - otóż ja rzeczywiście wierzyłam w Boga, ale... nie znałam Go, był bliski, a jednak odległy, nie zdawałam sobie w pełni sprawy, że oddal swoje życie za mnie i za moje grzechy , ze cierpiał za mnie.
Wydawało mi się , ze jak nie zabiłam, nie ukradłam i nic złego nie zrobiłam, to nie mam grzechu. A, jednak Bóg mi ujawnił moje grzechy i bardzo się wstydziłam. Kiedy juz Go poznałam, zapragnęłam się w Nim zatopić, oddać Panu naszemu cale moje życie bez reszty ze wszystkim .
I oddalam !!! to była najwspanialsza decyzja mojego życia, nie zamieniłabym jej na żadna inna. Dzisiaj wiem, ze wierzyć, to mieć żywą społeczność z Bogiem, to chodzić Jego drogami, poddać się z pełnym zaufaniem Jego Woli, wypełniać Słowo Boże , karmić się nim, trwać w Panu zawsze z radością i pokojem w sercu bez względu na okoliczności.
Wiara, to życie w Jezusie Chrystusie tak na 100 procent !!!
Trzeba się tego uczyć bo nie jest , to łatwa droga, ale o wiele łatwiejsza niż droga bez Boga !!!.
GRAŻYNKA.
ela.roza