Pietruszka zwyczajna.doc

Pietruszka zwyczajna

(łac. Petroselinum crispum)

Rodzina: Selerowate (Apiaceae), baldaszkowate

Opis rośliny : dwuletnia roślina z rodziny baldaszkowatych, wytwarza korzeń palowy długości do trzydziestu centymetrów oraz połyskujące dwu lub trzykrotne pierzaste liście. W drugim roku wegetacji roślina wydaje nagą, do osiemdziesięciu centymetrów wysoką, u góry rozgałęzioną łodygę, zakończoną baldachowatymi kwiatostanami. Pietruszka ma drobne, niepozorne kwiaty, a jej owoce to jajowate, około trzymilimetrowe, oliwkowozielone dwurozłupki.

Siedlisko : Rośnie - w naturalnych warunkach - na półwyspie Apenińskim i Bałkanach, w północno-zachodniej Afryce i na Wyspach Kanaryjskich a zdziczała w całej Europie, Ameryce, Afryce, Nowej Zelandii, Australii i Japonii.

Surowiec zielarski : Radix Petroselini, owoc pietruszki - Fructus Petroselini, ziele pietruszki - Herba Petroselini. Przetwór: olejek pietruszkowy - Oleum Pertroselini z liści, który stanowi niewielki procent ich masy (0,01% u pietruszki korzeniowej, 0,04% u pietruszki naciowej) w większości zawiera mirystycynę, limonen oraz 1,3,8-p-mentatrien (każdy w ilości 10-30%), pozostałe składniki to głównie mieszanina terpenów. Olejek pietruszki korzeniowej zawiera większy procent mirystycyny.

Główne związki : Pietruszka naciowa jest o wiele bogatsza od korzeniowej w składniki odżywcze. Zawiera m.in.: sód, potas, magnez, wapń, żelazo, miedź, fosfor, fluor, chlor, karoten, witaminy: B1, B2, B6, C (dużo), kwas nikotynowy.

Pietruszka korzeniowa natomiast zawiera o wiele mniej tak cennego fosforu, w ogóle nie zawiera sodu, potasu, magnezu, wapnia, żelaza, miedzi, ma mniej witamin i białka.

Działanie i zastosowanie : Jest rośliną o wielkich wartościach leczniczych. Zarówno korzenie, jak owoce pietruszki i ich przetwory zwiększają przesączanie w kłębkach nerkowych, a jednocześnie zwalniają zwrotną resorpcję w cewkach, dzięki czemu zwiększają ilość wydalanego moczu. Mają także własności antyseptyczne oraz zmniejszają napięcie mięśni gładkich jelit i dróg moczowych (działanie wiatropędne). Ponadto pobudzają w niewielkim stopniu wydzielanie śliny i soku żołądkowego, co ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów.