Muzykoterapia.doc

Muzykoterapia w przedszkolu.

Muzyka obecna jest w życiu każdego z nas. Uprzyjemnia nam czas, bawi, nastraja, uspokaja, pobudza i koi. Posiada istotne znaczenie terapeutyczne. Ma wpływ na cały nasz organizm. Kształtuje osobowość, rozwija funkcje poznawcze, sferę uczuciowo emocjonalną, postawy moralne, społeczne, estetyczne i kulturalne. Świadome posługiwanie się muzyką w celu poprawiania lub przywracania zdrowia, a także zapobieganiu jego utracie nazywane jest muzykoterapią.

Muzyka "żywa" usuwa stan zmęczenia, łagodna muzyka zmniejsza stany depresyjne. Dzięki muzyce możliwe jest redukowanie uczucia strachu. Melodie o łagodnym powolnym rytmie są pomocnym środkiem w likwidowaniu nerwicy i napięć emocjonalnych. Muzyka pomaga często w zdiagnozowaniu pierwszych braków i deficytów rozwojowych mogących wpłynąć na całą szkolną i pozaszkolną karierę dziecka. Za pośrednictwem muzyki można łatwo wpływać na emocje i docierać do nieświadomej warstwy psychiki, by ja eksplorować. Muzykę w muzykoterapii stosuję się również jako środek komunikacji niewerbalnej z dzieckiem, szczególnie na płaszczyźnie emocjonalnej.

Zajęcia terapeutyczne opierają się na wykorzystaniu wszystkich podstawowych form działalności muzycznej takich jak:

·         ćwiczenia mowy,

·         śpiew,

·         ruch przy muzyce,

·         gra na instrumentach,

·         tworzenie muzyki,

·         percepcja muzyki.

W muzykoterapii może być wykorzystany każdy rodzaj muzyki. Seans muzykoterapeutyczny dzieli się na fazy ściśle wiążące się z sobą.
Układ ćwiczeń ruchowych, rytmicznych, oddechowych, wyobrażeniowych i relaksacyjnych.

Odreagowanie - O
"Powitanie" - bieg po sali, na przerwę w muzyce wszyscy witają się ze sobą, podając ręce, mówiąc dzień dobry, uśmiechając się.
"Przedstawianie się" - uczestnicy stoją w kole twarzą do środka. Każdy z uczestników wymawia swoje imię jak najciszej potrafi, następnie powtarza je tak jak potrafi to zrobić najgłośniej.
"Chórek imion" - na podparciu oddechowym wszyscy razem wymawiają swoje imiona od piano, de forte, fortissimo i od tempa wolnego do coraz szybszego.
"Umieć powiedzieć nie" - ćwiczący stoją bokiem do środka koła, wyobrażając sobie, że w jego środku znajduje się osoba, której nigdy nie potrafi powiedzieć "nie" - ale teraz to zrobią. Ćwiczący wypowiadają słowo "nie" bardzo głośno, podkreślając jego znaczenie głośnym tupnięciem nogą i wyrzutem ręki z zaciśniętą pięścią w kierunku wyimaginowanej osoby. Następnie uczestnicy stoją drugim bokiem do środka koła, powtarzając te same gesty i twarzą do środka akcentując znaczenie słowa "nie" już nie tupnięciem, a jedynie energicznym opuszczeniem ramion w dół i ich rozluźnieniem.

Zrytmizowanie - Z
Uczestnicy zajęć siadają na podłodze w kole, zamykają oczy, prawą rękę kładą na klatce piersiowej lub chwytają za nadgarstek czyli w miejscach w których najlepiej wyczuwalny jest rytm naszego serca, poczym, każdy ćwiczący podaje swój puls głośno klaszcząc. Na hasło "stop" wszyscy przestają klaskać, po to by za moment na hasło "już" ponownie podjąć ten sam puls. Ćwiczenie powtarzane jest kilkakrotnie, za każdym razem ktoś inny podaje swój rytm serca.
"Odbicie lustrzane" - uczestnicy dobierają się parami i będą dla siebie odbiciem lustrzanym, tzn. jeden uczestnik będzie wykonywał to samo, co drugi w miarę możliwości w tym samym czasie.

Uwrażliwienie - U
Uczestnicy dobierają się w pary. Jeden z nich zamyka oczy naśladując niewidomą osobę, drugi z kolei jest jego przewodnikiem i pomaga mu w pokonywaniu wymyślonych przeszkód.

Relaksacja - R
"Kołyska" - zabawa w parach przy spokojnej muzyce, kołysanie. "Taniec z gumą" - skręcanie i rozkręcanie gumy.

Aktywizacja - A
Powtarzamy wybrane ćwiczenia z etapu A i Z.
Mini-aerobik.
"Burza" - uczestnicy maszerują po całej sali, na mocne uderzenie w bębenek chowają się przed burzą.

Urszula Karczyńska

Źródło:
www.edukator.org.pl