„są na świecie anioły czytające mądre księgi w zaułkach bibliotek z książką w dłoni przysiadają cichutko na skrzydłach i swoje wielkie niebieskie oczy otwierają szeroko na świat z bajki 

zaczytane zasypiają nad ranem

a obudzone nagle krokami bibliotekarza uciekają do nieba z książką w dłoni

                                 „Anioły z bibliotek”

                                                                 Małgorzata Bykowska

Scenariusz Imprezy bibliotecznej : Mój Czytający Anioł

( nadanie bibliotece imienia)

Cele imprezy:

·         zapoznanie uczniów z rolą aniołów w życiu człowiek

·         rozwijanie wyobraźni i twórczego myślenia

·         tworzenie klimatu tajemniczości 

·         rozbudzanie zainteresowania poezją ,sztuką

·         wyjaśnienie słowa anioł, słowo anioł w języku angielskim, rosyjskim

·         zadania aniołów wobec Boga i ludzi

·         anioł czytający –patron biblioteki

·         anioły w sztuce

·         anioły w poezji / wiersze o aniołach czytających autor: Małgorzata Bykowska

Metody:

Dyskusja, wykład, list, świadectwo, wiersze o aniołach ,burza mózgów

Środki dydaktyczne:

Kartki i flamastry, rzeźby, rysunki, ksiązki o aniołach, reprodukcje obrazów, świece, poczęstunek ,zaproszenia na imprezę

Dekoracja:

Świeczki, ilustracje aniołów ,figurki aniołów, choinka

1.Powitanie wszystkich przybyłych gości

2.WPROWADZENIE

Metoda – burza mózgów

Spróbujcie na kartkach, które otrzymaliście napisać cechy aniołów, te, które wam się kojarzą. Po jednej kartce najlepiej drukowanymi literami. Jednym słowem, jacy są aniołowie?

Po zakończonej pracy uczniowie przyklejają kartki do tablicy przenośnej podłodze. Odczytujemy najpierw te cechy, których było najwięcej, potem pozostałe.

Pointa metody: Aniołowie są istotami duchowymi, osobowymi rozumnymi (dogmat wiary), nie są złączeni z jakakolwiek materią. W całym swoim bycie aniołowie są sługami i wysłannikami Boga. Przewyższają doskonałością wszystkie stworzenia widziane. Świadczy o tym blask ich chwały. Dzisiaj będziemy mówić o aniele czytającym książkę. Jest to symbol – mądrości, wiary, poszukiwania, wiedzy, nauki

3.ROZWINIĘCIE

Anioł według większości religii, w których to pojęcie występuje, jest to byt duchowy, który na różne sposoby wspiera działania i służy Bogu.

Patron to symboliczny opiekun, termin ten dotyczy zarówno osób fizycznych (żyjących i nieżyjących), jak i instytucji (np. prasy - patronat medialny). Nasza szkolna biblioteka od 31 października ma swojego specjalnego patrona jest nim czytający anioł. Nazwa szkolnej biblioteki będzie teraz taka: Biblioteka Szkolna Pod Czytającym Aniołem .

Dlaczego anioł ?

Współczesny świat szuka spokoju, ciszy, bezpieczeństwa. Żyjemy za szybko w ciągłym stresie, chaosie. Brakuje nam czasu na rozmowę, odpoczynek, lekturę. Skrzydła anioła uspokajają. Dodają odwagi, siły, pewności. Oby ten symboliczny anioł czytający książkę pomagał nam wszystkim także w codziennej pracy umysłowej, aby pomagał nam czytać i wybierać dobra wartościową lekturę. Przed nami długie wieczory jesienno-zimowe. To czas sprzyjający czytaniu czytajmy więc razem z aniołem. Każdy z nas ma przecież swojego anioła stróża. , który bez wątpienia lubi czytać książki

Litania do czytającego anioła

Aniele czytający naucz nas szacunku do słowa pisanego do ksiąg mądrych i dobrych. Pomagaj nam w czytaniu abyśmy umieli wszyscy czerpać wiedzę i mądrość z książek napisanych z myślą o nas i dla nas.

Kiedy nie rozumiemy-podpowiadaj

Kiedy zbłądzimy z bibliotecznych dróg zaprowadź nas na nie z powrotem.

4. Jaką książkę najczęściej czyta anioł?

Anioł czyta przede wszystkim Pismo Święte. Do czytania Biblii zachęca nas sam papież:

Benedykt XVI, Orędzie na XXI Światowy Dzień Młodzieży 2006 r.

[..]

     Drodzy młodzi, zachęcam was, abyście dobrze po­znawali Biblię, trzymali ją w zasięgu ręki, aby była dla was niczym kompas wskazujący drogę, którą na­leży iść. Czytając ją, nauczycie się poznawać Chry­stusa. Św. Hieronim tak o tym pisze: «Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa» (PL 24, 17; por. Dei verbum, 25).

Sprawdzoną drogą prowadzącą do zgłębiania słowa Bożego i delektowa­nia się nim jest:

 lectio divina, stanowiąca prawdziwy i właściwy duchowy szlak, podzielony na etapy.

Od lectio, która polega na wielokrotnym czytaniu jedne­go fragmentu Pisma Świętego i na odkrywaniu jego zasadniczych elementów,

 przechodzi się do meditatio, będącej niczym duchowy przystanek, kiedy du­sza zwraca się do Boga, starając się pojąć to, co Je­go słowo mówi nam dzisiaj na temat konkretnego życia.

Potem ma miejsce oratio, w czasie której pro­wadzimy bezpośrednią rozmowę z Bogiem,

 i tak do­chodzimy na koniec do contemplatio, pomagającej nam zachować wrażliwość serca na obecność Chry­stusa, którego słowo jest «lampą, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda po­ranna wzejdzie w waszych sercach» (2 P 1, 19).

Czy­tanie, studiowanie i rozważanie Słowa powinny następnie znaleźć wyraz w życiu, odznaczającym się konsekwentną wiernością Chrystusowi i Jego nauce.

Św. Jakub napomina: «Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukujący­mi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do męża oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, ja­kim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słucha­czem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo* (Jk 1, 22-25). Kto słucha słowa Bożego i nieustannie do niego się odwołuje, buduje swoje życie na moc­nym fundamencie. « Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z czło­wiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale» (Mt 7, 24) — nie złamią go przeciwności.

Budować życie na Chrystusie, przyjmując z rado­ścią Jego słowo oraz realizując Jego nauczanie — ta­ki powinien być wasz program, młodzi trzeciego ty­siąclecia! Musi nastać nowe pokolenie apostołów, obierających za swój fundament słowo Chrystusa, zdolnych odpowiadać na wyzwania naszych czasów i gotowych wszędzie głosić Ewangelię. O to prosi was Pan, do tego zachęca was Kościół, tego od was ocze­kuje świat, nawet jeżeli o tym nie wie!  [..]

5.Anioł w sztuce i poezji

Anioł w sztuce przedstawiany był od czasów starochrześcijańskich, zrazu jako postać młodzieńca bez specjalnych atrybutów, od IV w. ze skrzydłami i aureolą.
      Przedstawienia aniołów były różnorodne w sztuce bizantyńskiej, najliczniejsze w sztuce włoskiego, głównie florentyńskiego i weneckiego renesansu, przede wszystkim w XIV. i XV. w. (Fra Angelico, Bellini, Rafael, Tycjan i in).
      W rzeźbie średniowiecznej postacie aniołów podporządkowane są ściśle architekturze (filar anielski w katedrze w Strassburgu), w baroku natomiast przedstawiano je w ruchu, w locie ze swobodnie rozwianymi szatami. Liczne ich zastępy ożywiają wnętrza kościołów barokowych, grupując się na ołtarzach, ambonach i pod sklepieniami.
      W nowszej sztuce anioły przedstawiane bywają w rozmaitych postaciach, zarówno w rzeźbie jak i w architekturze.

Sztuka chrześcijańska przedstawia zazwyczaj aniołów w postaci ludzkiej z dodaniem skrzydeł, aby przypominać wiernym, iż te niebieskie duchy zawsze są gotowe na rozkazy Boże i do niesienia pomocy.
     Wyraz twarzy aniołów jest zawsze młodzieńczy lub dziecinny, ponieważ są nieśmiertelni, a więc zawsze młodzi.
     Stopy mają zawsze bose, ponieważ tak ukazywali się patriarchom. Bose stopy oznaczają oderwanie aniołów od spraw ziemskich.

     Artyści dają aniołów białe szaty, bo biel oznacza niewinność i radość niebieską; jest też kolorem kapłańskim, a aniołowie modlą się za ludzi, spełniają posługę kapłańską. Przepasanie szat ma oznaczać gotowość do spełniania rozkazów. Ozdoby z drogich kamieni symbolizują ich przymioty: szafir - czystość, hiacynt - życie w niebie, szmaragd - wiecznie kwitnącą i młodą naturę...
     Czasem artyści wkładają w ręce aniołów różne narzędzia mające przypominać wiernym gniew Boży, którego aniołowie są wykonawcami (miecz), miłosierdzie (narzędzia męki Chrystusa), sprawiedliwość (waga), moc (okowy, z których anioł uwolnił Piotra), przymioty umysłu (miarka).

     Trąba, z którą przedstawia się anioła ma w nas budzić pamięć o sądzie ostatecznym. Przedstawianie aniołów w postaci samych główek ma przypominać, że nie posiadają ciała, a jedynie rozum i wolną wolę. Chmurki, które je otaczają wskazują na miejsce ich zamieszkania - niebo.


     Kościół święty chętnie wykorzystuje ikonografię aniołów, nie tylko jako ozdobę, ale przede wszystkim jako dzieła pobudzające do większej pobożności i wiary. Najczęściej widzimy postacie anielskie na puszkach, monstrancjach, przy tabernakulach i ołtarzach. Rzadziej na szatach liturgicznych, organach, nagrobkach.

Książek o aniołach ich roli w życiu człowieka, opiece jest bardzo dużo. Wydawane są także wiersze o aniołach, piosenki.  Nie   znalazłam wierszy o aniołach czytających dlatego napisałam je sama.

Głośne czytanie wierszy przez dzieci

Wiersze:

są anioły czytające mądre księgi

w zaułkach bibliotek

z książką w dłoni

przysiadają cichutko na skrzydłach

i swoje wielkie anielskie oczy otwierają szeroko na świat z bajki 

zaczytane zasypiają nad ranem

a obudzone nagle krokami bibliotekarza uciekają do nieba z książką w dłoni

szybko i bezszelestnie

zbieram z podłogi codziennie złoty

anielski pył

a z książek linie papilarne

przezroczyste jak okna

moje anioły czytają dużo

może za dużo i dlatego tak mało mam książek

w bibliotece

bo najciekawsze książki zostały wzięte  do nieba  nie mówiłam o ty jeszcze pani dyrektor może przed kolejnym skontrum

wrócą wszystkie uzdrowione

odmłodzone szczęśliwsze o niebo

   2 grudzień 2006 r.

w starożytności anioły

czytały tylko Biblię

do czasu kiedy niebieski sekretarz

św. Hieronima Horacy pomylił rulony

i zaczytał się w traktacie filozoficznym na wieczność

potem inne anioły w bibliotekach szukały przedziwnych opowiadań o ludziach, życiu, cierpieniu

ale podobno jesienią anioły najbardziej lubią czytać baśnie Andersena

9.10.2007 r.

anioł Horacy czyta ksiązki od rana do wieczora zapomina o niebie

zapomina  o ziemi

nie je

nie pije

a żyje

11.10.2007 r.

czas czytania jest zawsze święty

zarówno dla aniołów jak i dla ludzi

czytający człowiek to anioł

czytający anioł to człowiek

czas czytania jest zawsze piękny

zarówno dla aniołów jak i dla ludzi

czytający człowiek kontempluje niebo

czytający anioł kontempluje świat

czas czytania jest zawsze wielki

zarówno dla aniołów jaki i dla ludzi

czytam więc jestem powiedział anioł do człowieka

czytam wiec jestem powiedział człowiek do anioła

15.10.2007 r.

w bibliotece watykańskiej

anioły spotykają się

zawsze wieczorem

kiedy ostatni czytelnik zamknie za sobą drzwi 

a bibliotekarz zamyśli się zamarzy

i czytają w różnych  językach świata

litanie do wszystkich świetnych ludzi

a potem tłoczą się przy półce z nowościami

w poszukiwaniu książek o aniołach

anioł Jonatan z zadartym noskiem

i tęczowymi skrzydłami

z zachwytu zaczyna śpiewać

książki o aniołach

leżą dosłownie wszędzie

ludzie kochają anioły

dlatego anioły kochają ludzi

17.10.2007 r.

czytanie uspokaja

nawet anioły

biblioteka jest dla nich rajem

raj bez biblio...