Auguste Rodin - Mieszczanie z Calais
Twórczość
Chociaż przyjęło się Rodina uważać za przedstawiciela impresjonizmu w rzeźbie, i ma to swoje podstawy w sposobie, w jaki formował swoje rzeźby - pewna szkicowość i pobrużdżona, zmarszczona, czy pofałdowana powierzchnia jego prac sprawia, że światło i cień tworzą na niej wibrującą strukturę, to jednak charakterystyka twórczości Rodina wykracza poza impresjonizm. Zaadaptował na potrzeby rzeźby formalne, stylistyczne jakości impresjonizmu, lecz przywiązywał, przeciwnie niż impresjoniści dużą wagę do literackich, mitycznych treści swoich przedstawień. W tym sensie jest kontynuatorem francuskiego romantyzmu, przekształcając jednocześnie tę tradycję w nowoczesną formę.
"Sześciu mieszczan z Calais", jedno z najbardziej znanych w świecie dzieł Augusta Rodina, powróciło w czwartek na swoje miejsce przed merostwem tego miasta. "Mieszczanie" spędzili cztery miesiące w rzymskiej Villa Medicis, gdzie przeszli gruntowną kurację odmładzającą.
Auguste Rodin (1840-1917), największy bodaj z francuskich rzeźbiarzy, chwycił za dłuto, by uwiecznić legendarną scenę z wojny stuletniej. 4 sierpnia 1347 r. gród Calais, przez całe miesiące dzielnie stawiający czoło angielskiemu oblężeniu, przymuszony koniecznością, poddał się najeźdźcom. Sześciu rajców miejskich, płacąc za swą wcześniejszą hardość - by ratować dogorywające z głodu i wyczerpania Calais - zdecydowało się na poniżenie. W pokutnych szatach, ze sznurami u szyi "Six Bourgeois de Calais" stawili się boso przed wodzami wroga, by wręczyć im klucze od bram miasta. Niech określenie "mieszczanie" nie kojarzy nam się źle z Zapolską czy z Tuwimem. Oni byli wspaniali, a nie "straszni"
Głównym tematem rzeźb Rodina jest zawsze człowiek, przedstawiony w sposób dynamiczny, w całym bogactwie przeżyć psychicznych, z niezwykłą znajomością anatomii. Od strony formalnej dzieła Rodina cechuje wieloprofilowa kompozycja (dzięki której rzeźba może być oglądana z każdej strony), doskonale wyważona bryła oraz szorstka, zróżnicowana faktura, powodująca wibrację refleksów świetlnych. Zastosowanie przez artystę tego światłocieniowego modelunku, zacierającego ostrość konturów i wywołującego wrażenie ruchu, dało początek rzeźbie impresjonistycznej, a równocześnie wiele prac stawia go w rzędzie symbolistów. Największą zasługą Rodina było ostateczne przełamanie tradycji akademickich i stworzenie przesłanek rozwojowych dla rzeźby XX w. Rosin odegrał dużą rolę jako pedagog (przyjmował uczniów do swej pracowni).
akstrakcjonistka