106a. Paul Susan Spencer - Przysięga miłości (antologia - Najpiękniejsza Pora Roku 01).pdf - romans historyczny - muzulmanka

Susan Spencer Paul

Przysi ħ ga miło Ļ ci

Antologia

Najpi ħ kniejsza Pora Roku 01

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Londyn, grudzie ı 1815 roku

Cieszył si ħ , Ň e po tylu latach powróci! do Londynu. To była Anglia, ziemia ojczysta, pomimo

chłodu, mgły i przenikliwej wilgoci o wiele przyja Ņ niej sza od tych wszystkich krajów, w których

przyszło mu sp ħ dzi ę kolejnych sze Ļę Ļ wi Ģ t Bo Ň ego Narodzenia, lepsza od Portugalii, Hiszpanii i

Francji. ĺ wi ħ ta te były na tyle radosne, na ile mogły by ę , gdy sieje obchodzi w Ň ołnierskim

gronie. Podczas nich Collina nawiedzało uczucie wdzi ħ czno Ļ ci. Wci ĢŇ Ň ył, podczas gdy wielu

jego przyjaciół zgin ħ ło. Pomimo wojny z jej przera Ň aj Ģ c Ģ n ħ dz Ģ , nadal udawało mu si ħ zazna ę

miłych chwil – za Ļ piewa ę i wypi ę kielich wina wspólnie z towarzyszami broni, z którymi ł Ģ czyło

go braterstwo.

Tak, mógł by ę wdzi ħ czny losowi, jednak nawet w owych radosnych momentach nadal

marzył o powrocie do Anglii, o spotkaniu z Ró ŇĢ , o sp ħ dzeniu z ni Ģ Bo Ň ego Narodzenia i całego

swojego dalszego Ň ycia.

Na ulicy prawie nie było pieszych, jedynie kilka powozów posuwało si ħ powoli w g ħ stej,

chłodnej mgle. Stangreci z pewno Ļ ci Ģ zastanawiali si ħ , widz Ģ c stoj Ģ cego pod latarni Ģ Collina, co

człowiek przy zdrowych zmysłach robi na dworze w tak paskudn Ģ pogod ħ . Zwłaszcza Ň e tu Ň

obok znajdowała si ħ przytulna, zach ħ caj Ģ ca do wej Ļ cia ober Ň a. „Owieczka i Pastereczka” miała

dobr Ģ reputacj ħ w tej cz ħĻ ci Londynu ze wzgl ħ du na go Ļ cinno Ļę , dobr Ģ kuchni ħ oraz Ļ wietne

piwo. Spotykali si ħ tu prawnicy, którzy praktykowali w Holborn, a w pokojach pomieszkiwali

dystyngowani go Ļ cie i podró Ň ni.

Ponad sze Ļę lat temu Collin sp ħ dził w „Owieczce i Pastereczce” najszcz ħĻ liwszy miesi Ģ c

swego Ň ycia. Wspomnienia tamtych czasów, a przede wszystkim Ró Ň y, pomogły mu przetrwa ę

przy zdrowych zmysłach piekło wojny, a teraz przywiodły go tutaj z powrotem. Stał teraz na

ulicy ton Ģ cej we mgle i wpatrywał si ħ w budynek po przeciwnej stronie.

Musiał odnale Ņę Ró Ňħ . Przed laty obiecał, Ň e wróci do niej, i uczyni to, mimo Ň e napisała do

niego list, w którym zwalniała go z danego jej słowa. Wci ĢŇ pami ħ tał ból, jaki ogarn Ģ ł go, gdy

czytał chłodne, jakby pisane obc Ģ r ħ k Ģ słowa, tak ró Ň ne od ciepłych i czułych listów, jakie

przysyłała mu wcze Ļ niej.

Nie podała powodów zerwania, oznajmiła jedynie, Ň e najlepiej b ħ dzie, je Ļ li zapomni o niej i

obietnicy, jak Ģ sobie zło Ň yli. Napisała, Ň eby nie próbował jej szuka ę w ober Ň y, kiedy wróci, bo

wyje Ň d Ň a st Ģ d na zawsze. Niech nie zaprz Ģ ta sobie ni Ģ my Ļ li. ņ yczyła mu te Ň , by przetrwał

szcz ħĻ liwie wojn ħ , wrócił do rodziny w Northamptonshire cały i zdrowy i by znalazł szcz ħĻ cie z

inn Ģ kobiet Ģ . Na ko ı cu dopisała bardziej osobiste słowa: „Przepraszam ci ħ ”. I to było wszystko.

Collin najpierw był oszołomiony, potem zły, a w ko ı cu, kiedy przeczytał list jeszcze raz,

ogarn ħ ła go rozpacz. Nie potrafił zapomnie ę o Ró Ň y, to było niemo Ň liwe! Gdy tylko ujrzał j Ģ w

„Owieczce i Pastereczce”, z miejsca si ħ w niej zakochał. Była taka pogodna i u Ļ miechni ħ ta, tak

zr ħ cznie i wesoło zbywała zaczepki prawników, którzy próbowali z ni Ģ flirtowa ę . Collin nie

dziwił si ħ im, gdy Ň Ró Ň a była najładniejsz Ģ dziewczyn Ģ , jak Ģ kiedykolwiek widział. Miała

delikatn Ģ twarz okolon Ģ burz Ģ czarnych, długich loków, skór ħ w kolorze ko Ļ ci słoniowej z

delikatnym rumie ı cem, a oczy tak bł ħ kitne, Ň e szafiry mogłyby płaka ę z zazdro Ļ ci.

Prawnicy odwa Ň ali si ħ jedynie na do Ļę niewinne Ň arty, gdy Ň Ró Ň a była córk Ģ ober Ň ysty, a

przy tym, cho ę miała zaledwie siedemna Ļ cie lat, umiała utrzyma ę m ħŇ czyzn na dystans. Równie Ň

Cołlina potraktowała z du ŇĢ rezerw Ģ , kiedy próbował wda ę si ħ z ni Ģ w rozmow ħ . Dopiero po

tygodniu uporczywych wysiłków zdołał zdoby ę jej zaufanie, i od tego czasu sp ħ dzali razem tyle

czasu, ile tylko było mo Ň liwe.

Ojciec wysłał Collina do Londynu, Ň eby zabawił przez miesi Ģ c w stolicy, zanim wraz ze

swoim pułkiem wsi Ģ dzie na statek odpływaj Ģ cy do Portugalii. Sir John Mattison, b ħ d Ģ c surowym

a zarazem troskliwym ojcem, obstawał przy tym, by najmłodszy syn zamieszkał w miejscu

maj Ģ cym dobr Ģ reputacj ħ i opłacił mu pokój w „Owieczce i Pastereczce”.

Collin nie był z tego rad, ci Ģ gn ħ ło go bowiem tam, gdzie łatwiej o rozrywki, jakich

zazwyczaj poszukuj Ģ bawi Ģ cy w Londynie młodzie ı cy, lecz gdy spotkał Ró Ňħ , w duchu

podzi ħ kował ojcu za ten wybór.

W ci Ģ gu trzech tygodni, które pozostały Collinowi do wyjazdu, sp ħ dzili ze sob Ģ mnóstwo

czasu i zobaczyli tyle, ile si ħ dało – Vauxhall, Tower, salon figur woskowych Madame Tussaud.

Maj Ģ c za przyzwoitk ħ starszego brata Ró Ň y, Carla, wybrali si ħ par ħ razy nad Tamiz ħ na piknik

oraz na długie spacery po Hyde Parku w godzinach, w których paradowało tam mnóstwo ludzi.

Collin pami ħ tał ka Ň d Ģ wspólnie sp ħ dzon Ģ chwil ħ , a zwłaszcza te ukradkowe spotkania w

ober Ň y, kiedy całowali si ħ i tulili do siebie. Oboje pragn ħ li czego Ļ wi ħ cej, lecz Collin wiedział, Ň e

musi trzyma ę swe uczucia na wodzy. Ró Ň a była zbyt droga jego sercu, by mógł potraktowa ę j Ģ

lekko, jak pierwsz Ģ lepsz Ģ dziewczyn ħ , z któr Ģ sp ħ dza si ħ noc. Ponadto w Ģ tpił, czy jej ojciec

pozwoliłby swej jedynej córce wyj Ļę za m ĢŇ za m ħŇ czyzn ħ , który dopu Ļ cił si ħ czego Ļ podobnego.

Pewnego dnia zło Ň yli sobie obietnic ħ . Collin przysi Ģ gł, Ň e wróci i o Ň eni si ħ z Ró ŇĢ , jak tylko

sko ı czy si ħ wojna, ona za Ļ przyrzekła, Ň e b ħ dzie na niego czeka ę . Umówili si ħ , Ň e b ħ d Ģ do siebie

cz ħ sto pisa ę . Collin wymógł jeszcze jedno przyrzeczenie – Ň e je Ļ li cokolwiek mu si ħ stanie, Ró Ň a

szybko o nim zapomni i pokocha innego m ħŇ czyzn ħ . Nie chciał, aby Ň yła samotna, pogr ĢŇ ona we

wspomnieniach o niespełnionej miło Ļ ci. Zasługiwała na szcz ħĻ cie.

Ci ħŇ ko mu było na sercu, kiedy nadeszła chwila rozstania. Pami ħ tał t ħ sknot ħ , oczekiwanie i

rado Ļę , gdy otrzymał od Ró Ň y pierwszy list. Dr ŇĢ cymi palcami skruszył piecz ħę z wosku i

rozło Ň ył grub Ģ kartk ħ papieru zapisan Ģ starannym, drobnym pismem. Tak działo si ħ przy ka Ň dym

kolejnym li Ļ cie. Jego ludzie pokpiwali sobie ze stało Ļ ci jego uczu ę , gdy odmawiał uczestniczenia

w zabawach z kobietami, które ch ħ tnie udost ħ pniały swe wdzi ħ ki Ň ołnierzom. Wiedział jednak,

Ň e tak naprawd ħ mu zazdroszcz Ģ , zwłaszcza kiedy przychodziły listy od Ró Ň y.

Niektóre z nich pewnie zagin ħ ły po drodze, jako Ň e jego dywizjon cz ħ sto przemieszczał si ħ

po Hiszpanii w wojennej tułaczce. Collin miał szcz ħĻ cie, Ň e dzi ħ ki pieni Ģ dzom ojca wykupił

sobie porucznikowsk Ģ rang ħ , gdy Ň w innym przypadku by ę mo Ň e w ogóle nie dostałby z kraju

Ň adnej przesyłki. Szybki awans na kapitana zawdzi ħ czał ju Ň sobie, a kiedy Ró Ň a gor Ģ co mu tego

pogratulowała, poczuł rozpieraj Ģ c Ģ go dum ħ .

Był to jeden z ostatnich listów, przemkn ħ ło mu teraz przez my Ļ l, w którym wyra Ň ała miło Ļę i

t ħ sknot ħ . Zachował go wraz z innymi i przywiózł z wojny jako najcenniejsz Ģ własno Ļę . Z

wyj Ģ tkiem tego ostatniego, który spalił, kiedy upił si ħ z rozpaczy.

Min ħ ły tygodnie od czasu otrzymania tego fatalnego listu, zanim Collin zacz Ģ ł podejrzewa ę ,

Ň e by ę mo Ň e Ró Ň a odtr Ģ ciła go nie z braku miło Ļ ci. Napisała, Ň e opuszcza „Owieczk ħ i

Pastereczk ħ ”, na co nigdy by si ħ nie zdobyła – chyba Ň e znalazła now Ģ miło Ļę ... albo nie miała

wyboru, gdy Ň musiała ratowa ę Ň ycie.

Gryzła go my Ļ l, Ň e Ró Ň a oddała serce innemu, w gł ħ bi duszy jednak wierzył, Ň e gdyby tak

było, przyznałaby si ħ do tego otwarcie. Jednak nie podała powodu, dla którego zwalnia go z

danego słowa, pomy Ļ lał wi ħ c, Ň e co Ļ si ħ za tym kryje. Je Ļ li Ró Ňħ oraz jej rodzin ħ zmuszono do

opuszczenia ober Ň y, musi odkry ę , dlaczego tak si ħ stało i dok Ģ d si ħ wynie Ļ li. Musi sprawdzi ę ,

czy Ró Ň a miewa si ħ dobrze i czy jest szcz ħĻ liwa. Dopóki nie stanie przed ni Ģ , nie powie jej, Ň e

nadal j Ģ kocha, i dopóki sama nie wyzna, Ň e jej miło Ļę wygasła – dopóty nie zazna spokoju.

Cz ħ sto wyobra Ň ał sobie, jak przekroczy próg „Owieczki i Pastereczki”, zawoła Ró Ňħ i

zobaczy zaskoczenie, rado Ļę i miło Ļę w jej oczach. Podbiegnie do niego, a ort wyci Ģ gnie

ramiona, Ň eby porwa ę j Ģ w obj ħ cia i przytuli ę mocno, całuj Ģ c bez opami ħ tania. Ludzie, którzy go

znaj Ģ – ojciec Ró Ň y, jej brat, barman Jarvis, a nawet słu ŇĢ ce, powitaj Ģ go serdecznie i piwo poleje

si ħ strumieniem. A on b ħ dzie długo opowiadał o swoich przygodach, wpatrzony w urocz Ģ

twarzyczk ħ Ró Ň y, trzymaj Ģ c jej dło ı i marz Ģ c, by tak ju Ň zostało na zawsze. Byłby to

najpi ħ kniejszy wieczór w jego Ň yciu.

Wn ħ trze wygl Ģ dało prawie tak samo – ciepłe, przytulne, go Ļ cinne – lecz nie dostrzegł Ň adnej

znajomej twarzy. Nie usłyszał tubalnych powita ı , jakimi ojciec Ró Ň y cz ħ stował ka Ň dego nowego

przybysza, nie zobaczył u Ļ miechni ħ tej twarzy Cala, podaj Ģ cego go Ļ ciom jadło i picie. I nie

zobaczył te Ň Ró Ň y, krz Ģ taj Ģ cej si ħ w spokojniejszej cz ħĻ ci ober Ň y, gdzie bardziej szacowni

klienci zaj ħ ci byli rozmow Ģ i spo Ň ywaniem posiłków.

Nie byto tu nikogo z tych, których kochał, lubił, a cho ę by nawet znał z widzenia. Collin

sp ħ dził jednak nie na darmo ostatnich sze Ļę lat na wojnie i teraz czuł si ħ tak, jakby miał bojowe

zadanie do wykonania. Która Ļ z obecnych tu osób powinna naprowadzi ę go na trop Ró Ň y oraz jej

rodziny. Miał nadziej ħ , Ň e zdob ħ dzie potrzebne informacje jeszcze przed upływem nocy.

Pełen determinacji, Ļ ci Ģ gn Ģ ł płaszcz i powiesił na wieszaku, Ň eby wysechł, odmówił w duchu

krótk Ģ modlitw ħ , by stał si ħ bo Ň onarodzeniowy cud, i ruszył tam, gdzie spodziewał si ħ znale Ņę

ober Ň yst ħ .

ROZDZIAŁ DRUGI

Jak zwykle o tej porze roku, lady Dilbeck znowu dokuczały bóle r Ģ k. Bolały j Ģ te Ň kolana,

ramiona, łokcie oraz kostki. Przenikliwy chłód bardzo szkodził starym stawom i ko Ļ ciom, o czym

Ró Ň a miała si ħ okazj ħ przekona ę , przez kilka zim piel ħ gnuj Ģ c ojca. Kłopot w tym, Ň e Ļ rodki,

które mu pomagały, zaledwie łagodziły cierpienia lady Dilbeck. Ró Ň a nie wiedziała, co pocz Ģę .

Gor Ģ cy wosk, kamfora oraz mi ħ ta, pasta z li Ļ ci eukaliptusa z sol Ģ , przynosiły tylko chwilow Ģ

ulg ħ . Ró Ň a jednak czul Ģ , Ň e zimow Ģ por Ģ nic nie jest w stanie złagodzi ę cierpienia jej

pracodawczyni.

To nie z powodu chłodu Bo Ň e Narodzenie było dla lady Dilbeck m ħ czarni Ģ . Pi ħ tna Ļ cie lat

temu, wła Ļ nie w Bo Ň e Narodzenie, straciła swego jedynego syna i od tego czasu nie obchodziła

Ļ wi Ģ t, a tak Ň e nie pozwalała obchodzi ę ich nikomu w swoich wło Ļ ciach. Tak wi ħ c te zazwyczaj

radosne dni, w maj Ģ tku Dilbeck nale Ň ały do najbardziej ponurych. Lady Dilbeck była

wymagaj Ģ c Ģ pani Ģ , lecz w grudniu stawała si ħ nie do zniesienia. Całymi dniami narzekała,

irytowała si ħ i ze zło Ļ ci Ģ wydawała rozkazy. Nikt i nic nie mogło jej zadowoli ę .

– Czy jest pani wystarczaj Ģ co ciepło? – zapytała Ró Ň a, stawiaj Ģ c na stole, obok łokcia lady

Dilbeck, paruj Ģ c Ģ misk ħ . – Czy mam poprosi ę Jacoba, Ň eby przyniósł wi ħ cej drewna?

– Nie, nie, tu jest gor Ģ co jak w piekle. Chyba chcesz, Ň ebym si ħ zapociła na Ļ mier ę – Lady

Dilbeck spojrzała z niesmakiem na zawarto Ļę miski. – Co to takiego? Jedna z twoich

bezu Ň ytecznych mikstur?

– To kamfora z mi ħ t Ģ – odparła Ró Ň a spokojnie. – Ostatnio troch ħ pomogła.

– Wcale mi nie pomogła – sapn ħ ła z irytacj Ģ lady Dilbeck, lecz nie zaprotestowała, kiedy

Ró Ň a wzi ħ ła jej r ħ k ħ i nało Ň yła na ni Ģ ciepł Ģ papk ħ . – Pachnie ohydnie – dodała, gdy dziewczyna

owijała jej r ħ k ħ czystym, mi ħ kkim płótnem. – Mdli mnie od tego.

Ró Ň a u Ļ miechn ħ ła si ħ i zabrała si ħ za drug Ģ r ħ k ħ .

– Poprzednim razem twierdziła pani, Ň e pachnie za ładnie, dlatego si ħ do niczego nie nadaje.

Mo Ň e teraz b ħ dzie bardziej skuteczna.

Lady Dilbeck cisn ħ ła Ró Ň y piorunuj Ģ ce spojrzenie, po czym odwróciła wzrok, mrucz Ģ c co Ļ

pod nosem.

– Gotowe – rzekła Ró Ň a, poklepuj Ģ c delikatnie ramiona lady Dilbeck. – Zostawi ħ pani Ģ teraz

i poprosz ħ pann ħ Carpenter, Ň eby przyszła pani poczyta ę . R ħ ce musz Ģ by ę zawini ħ te przez co

najmniej pół godziny. Jak ju Ň zdejm ħ okłady, przynios ħ pani herbat ħ . Czy czego Ļ jeszcze teraz

pani potrzebuje?

Lady Dilbeck zmarszczyła brwi. zerkaj Ģ c na swoje owini ħ te i podparte poduszkami ramiona.

– Przy Ļ lij Jacoba, Ň eby porz Ģ dnie rozpalił w kominku. Panuje tutaj lodowaty zi Ģ b.

– Tak, prosz ħ pani. – Ró Ň a wci Ģ gn ħ ła powietrze, zbieraj Ģ c si ħ na odwag ħ . – Je Ļ li mo Ň na,

106a. Paul Susan Spencer - Przysięga miłości (antologia - Najpiękniejsza Pora Roku 01).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: