ros-emm.pdf

„Noc” Ros i Emma ~ by Sylwia

Zaczyna zmierzchać, a ja siedzę sama na pniu drzewa i rozmyślam o mojej

drugiej połówce. Jak Emmett może być taki nie czuły?! - pomyślałam. Ja go

tylko poprosiłam żeby ze mną pojechał do miasta kupić jakiś ładny staniczek, a

on wpadł w furię! Przez niego o mało co się nie rozpłakałam przy wszystkich!

Bella popatrzyła na mnie ze smutkiem, rozumiała mnie, natomiast Alice

odegrała się na Emmie mówiąc do niego TYM głosem. Mało brakowało, a bym

zaczęła się tam tarzać po ziemi ze śmiechu, ale jednak jest mi przykro. Wszyscy

się świetnie bawią, a ja rozpaczam - pomyślałam. Postanowiłam się nie

poddawać i iść na nogach do miasta. Szłam tak jakiś kwadrans w milczeniu,

gdy nagle zobaczyłam za drzewem jaki ruch i odgłosy stóp. Jak ja żałowałam,

że nie ma teraz przy mnie mojego misiaczka! Cień był coraz bliżej, aż nagle

złapał mnie w ramiona i mocno przycisnął do swojej piersi. Po chwili zaczął mi

mruczeć do ucha jakieś przeprosiny, i nagle go rozpoznałam! To był Emmett!

Byłam na niego zła, ale jednak moje pragnienie było silniejsze od złości. Nawet

nie wróciliśmy do namiotu. Zaczęliśmy się rozbierać i wymieniać nawzajem

pocałunkami. Ja zatańczyłam dla niego na drzewie, a on w tym samym czasie

połamał kilka sosen. Bardzo mi się to podobało, więc przylgnęłam do niego i

zaczęłam namiętnie całować.

Obudziliśmy się następnego dnia nadzy wśród połamanych drzew. Nagle

usłyszeliśmy jakieś głosy. Okazało się, że cała rodzina nas szuka!

Postanowiliśmy wrócić do namiotów żeby przestali się o nas martwic, ale gdy

spojrzałam na moje ubrania uśmiechnęłam się, bo zamiast nich na tym samym

miejscu leżała tylko jakaś kępka szmat!I co my teraz zrobimy? - pomyślałam.

Wpadłam na niezły pomysł. Zadzwonię do Belli i powiem jej żeby przyniosła

nam jakieś ubrania. Już nie raz widziałyśmy się bez ubrań, a przecież Emm to

jej brat, wiec to nic takiego. Gdy do niej zadzwoniłam była dziwnie miła, aż za

bardzo! Gdy się spotkaliśmy znałam już powód. Była na nas wściekła, nie

chciała pokazywać tego przez telefon, ale teraz nie wytrzymała. Zaczęła się

wydzierać na Emmetta co mi zrobił, i że go zabije. Poprosiłam ją, żeby

poczekała z tym, aż się ubierzemy, bo jak będzie trzeba wołał o pomoc to

będzie im niezręcznie, widząc nas bez ubrań. Jednak gdy ubierałam na siebie

nowe ciuszki zdołałam wysłać sms-a Edowi gdzie jesteśmy i co się dzieje.

Zdąrzył na czas gdyż gdy tylko Bella go ujrzała cała jej wrogość zniknęła z jej

pięknej twarzy. Edward wziął ja w ramiona i tak wróciliśmy do namiotów.