Materiały budowlane -bitumiczne.doc

(69 KB) Pobierz
Politechnika Gdańska

Politechnika Gdańska              Wydział Budownictwa Lądowego

Wydział Budownictwa              Rok akademicki 1997 / 98

Lądowego                   

 

 

 

 

 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Laboratorium z Materiałów Budowlanych

 

 

 

Temat: Badanie techniczne materiałów bitumicznych. Badanie pap asfaltowych na tekturze.

 

 

 

 

 

Grupa 5                                                                                                                Aleksander Semczuk

Środa godz. 1115

 

Badanie techniczne materiałów bitumicznych.

Asfalt drogowy i przemysłowy.

 

 

 

I.     Opis teoretyczny.

 

1.             Lepiszcze – materiał wiążący pochodzenia organicznego (asfalt, smoła).

2.   Spoiwo - materiał wiążący pochodzenia nieorganicznego (cement, wapno, gips).

3.   Bitum – mieszanina węglowodanów wielkocząsteczkowych pochodzenia naturalnego lub otrzymywana w procesie pirogenezy (destylacja) o konsystencji od ciekłej do stałej, rozpuszczalne w dwusiarczku węgla (benzen) i innych rozpuszczalnikach organicznych (nafta, benzyna).

4.             Pochodzenia asfaltu:

-                                  naturalne (jeziora, (kopalina)) – złoża asfaltowe powstałe z zalegających rop w gruncie, po odparowaniu składników lżejszych (skały bitumiczne),

-                                  ponaftowe – powstałe w procesie rafinacji ropy naftowej. Ropę naftową dzielimy na: asfaltową (do 80 % czystego asfaltu), półasfaltową (10-30 % asfaltu), bezasfaltową.

 

 

II.   Badanie techniczne.

 

1.                              Asfalty drogowe – do budowy i utrzymywania nawierzchni dróg (asfaltobeton).

              Typy – w zależności od zawartości parafiny:

-          D – drogowy, bezparafinowy (do 2%),

-          DP – drogowy parafinowy (do 3%).

Rodzaje – w zależności od wartości penetracji:

                            300; 200; 100; 70; 50; 35; 20 – w jednostkach penetracji.

a)                             Penetracja – głębokość na jaką zanurza się igła penetracyjna (określony kąt, masa, długość). Penetracja określa konsystencję badanego asfaltu. Badaniu poddaje się każdą partię materiału i wykonuje się na terenie budowy.

b)                             Jednostka penetracji – głębokość równa 0,1 mm na którą zanurzy się igła penetracyjna pod obciążeniem 100 g w temp. +25 oC w ciągu 5 sek.

 

 

Do badania penetracji za pomocą penetrometru przygotowujemy dwie próbki. W tym celu do naczynia penetracyjnego (np. aluminiowego) wlewamy przez sito asfalt. Następnie należy go ogrzać aby pozbyć się zanieczyszczeń mechanicznych, a także powietrza. Tak przygotowane próbki umieszczamy w wodzie o temperaturze +25 oC.

              Pomiar polega na trzykrotnym nakłuciu próbki igłą penetracyjną wg schematu:

 

 

 

 

 

 

 

 

Należy przemyć igłę benzyną, umieścić ją tuż nad powierzchnią próbki, wyzerować przyrząd i zwolnić igłę na pięć minut.

             

Największa dopuszczalna różnica między pomiarami:

              - rodzaje asfaltów:              0-50                            - 2 jednostki,

50-150                                                                                                                                                 - 4 jednostki,

150-250                                                                                                                                            - 6 jednostek,

>250                            - 6 jednostek.

 

2.                              Asfalty przemysłowe             

Typy – podział ze względu na własności fizyczne i użytkowe:

-          PK – przemysłowy kruchy – zastosowanie jako substancja izolująca, plastyfikator w przemyśle gumowym, w produkcji brykietu.

-          PS – przemysłowy izolacyjny – zastosowanie w produkcji mas powłokowych, impregnacyjnych, pap, emulsje, roztwory asfaltowe, lepiki, kity, masy uszczelniające.

Gatunki – przemysłowe kruche - w zależności od temperatury mięknienia:             

PK-60; PK-70; PK-90; PK-120; PK-135

Gatunki – przemysłowe izolacyjne - w zależności od temperatury mięknienia i stopnia uplastycznienia:             

          PS-40/175; PS-75/30; PS-80/20; PS-85/25; PS-85/40; PS-1-5/15.

 

a)                             Temperatura mięknienia – wg metody pierścienia i kulki jest to temperatura przy której asfalt umieszczony w znormalizowanym pierścieniu w określonych warunkach pod ciężarem stalowej kulki dotknie podstawy aparatu.

Istnieje także metoda Krämera-Sarnowa polegająca na obciążeniu próbek pięcioma gramami rtęci.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             

 

 

                            Dopuszczalna odchyłka między jedną, a drugą próbką wynosi :

-                                  1 oC dla asfaltów o temperaturze mięknienia do 50 oC,

-                                  2 oC dla asfaltów o temperaturze mięknienia > 50 oC.

 

 

 

Badanie techniczne arkuszowych materiałów

izolacyjnych.

 

 

 

PN – 89

B -27617

I. Opis teoretyczny.

 

PN – 90

B -04615

1. Norma przedmiotowa                               dotycząca pap asfaltowych na teksturze. Określa rodzaje, odmiany, wymiary, itp.

 

2. Norma przewodnia                                dotycząca przeprowadzania badań technicznych pap asfaltowych na teksturze.

3.   Nośnik (wkładka, osnowa) – warstwa tekstury przesycona impregnatem asfaltowym (ew. tkanina przemysłowa, folie metalowe, welony szklane zamiast tekstury)

4.   Papa termozgrzewalna

APP (ataktyczny polipropylen) – pierwsze papy na asfalcie modyfikowanym; produkcji włoskiej.

SBS (sturen – butadien – styren) – modyfikacja papy APP w wyniku której jest ona bardzo trwała (ok 30 lat), odporna na temperatury - zarówno dodatnie jak i ujemne, nieodporna na ultrafiolet (zastosowanie posypek).

APP/SBS – papa podwójna, część zewnetrzna to SBS, a wewnętrzna APP

5.                              Podział i oznaczenia pap asfaltowych na teksturze:

Rodzaje

I – izolacyjna – nie stosuje się do pokryć dachowych, izolacji wodoszczelnych (woda pod ciśnieniem), papaizolacji, warstw zewnętrznych układów izolacyjnych.

P – podkładowe – podstawa izolacji przeciwwilgotnościowych, wodoszczelnej, podkładowe warstwy pokryć dachowych.

W – wierzchniego krycia – j.w. lecz wierzchnie warstwy pokryć dachowych.

                           

Odmiany

I/333 – ciężar 1 m2 nośnika 333 g

I/400 – ciężar 1 m2 nośnika 400 g

I/500 – ciężar 1 m2 nośnika 500 g

P/333/1100 – ciężar nośnika, ilość masy impregn., powłoki na m2

P/400/1200 –                                                                                    

…   …   …

P/500/1700 –                                                                                    

W/400/1200 –                                                                                    

W/400/1600 –                                                                                    

…   …   …

W/500/1700 –                                                                                    

 

 

III. Rodzaje badań technicznych (papy smołowe i asfaltowe):

 

1.                              Wygląd zewnętrzny.

2.                              Wymiary.

3.                              Dokładność nasycenia impregnatem.

4.                              Oznaczenie masy składników metodą ekstrakcji.

5.                              Oznaczenie giętkości.

6.                              Oznaczenie przesiąkliwości.

7.                              Oznaczenie nasiąkliwości ( papy smołowe).

8.                              Oznaczenie odporności na działanie podwyższonych temperatur.

9.                              Oznaczenie zawartości części lotnych.

10.                         11. Oznaczenie siły zrywającej przy rozciąganiu i oznaczenie wydłużenia przy rozrywaniu.

 

Dwa rodzaje badań:

-          niepełne – wykonywane przy każdym odbiorze nowej partii materiału (dotyczy badań 1, 2, 3),

-          pełne – wykonywane w uprawnionych laboratoriach.

Do badania losuje się próbki, które należy przechowywać 24 godz. w ogrzewanym pomieszczeniu, następnie rozwijamy rolki i sprawdzamy stan krawędzi, rozmieszczenie posypki, dziury, uszkodzenia, długość (z dokładnością do 5 cm), szerokość ( do 1 cm).

Wycinamy próbki jednostkowe: odrzucamy pierwsze 1,5 m od brzegu rolki, następnie wycinamy próbki 1,7 m. Z nich wycinamy kółka, kwadraty, zaznaczając kierunek arkusza.

Do badania nr 3 wycinamy próbki o wymiarach 100x100 mm, rozcinamy wkładkę i sprawdzamy, czy kolor jest jednolity.

 

Ad.4) Ekstrakcji dokonujemy w czystym benzenie metoda Soxlet’a. Próbki 100x100 mm dzielimy na paski i wkładamy do bibuły ekstrakcyjnej, następnie ważymy próbki z dokładnością do 0,01 g przed jak i po ekstrakcji.

                           

X1= (g - o) x 100              

 

gdzie:              X1 – ilość masy asfaltowej,

              g – masa próbki przed badaniem,

              ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin