Fakty i Mity 2011-23.pdf

GDZIE PŁACA ZA PRACĘ?!

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 23 (588) 16 CZERWCA 2011 r. Cena 4,20 zł (w tym 8% VAT)

Â Str. 11

Kości Jana i Wasyla ekshumowane w Katyniu i Strzałkowie bieleją w słońcu

tak samo. Ten pierwszy został bestialsko zamordowany strzałem w tył głowy;

drugi – jeniec w polskim obozie dla czerwonoarmistów – zginął… No właśnie:

jak i dlaczego? Dopóki sami nie wypełnimy wstydliwych białych plam naszej

historii, ktoś to ciągle będzie próbował robić za nas.

Â Str. 14-15

ISSN 1509-460X

Padają firmy, tysiące rodzin traci utrzymanie, wielcy okradają małych...

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 23 (588) 10–16 VI 2011 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Do kościoła chodzi już tylko 41 procent Polaków, a wiernych

systematycznie ubywa –zapłakał Episkopat. To efekt rosną-

cego braku przywiązania do religii –oceniają biskupi. Na-

szym zdaniem nie tyle „efekt braku przywiązania”, co odwią-

zywania się, czyli uwalniania z kajdan.

Żegnaj, Kozo!

Aresztowany Marek P. –esbek, konsultant Episkopatu i sza-

ra eminencja osławionej Komisji Majątkowej –wyszedł na wol-

ność (za kaucją 1 mln zł) i zniknął… Kilka godzin przed tym,

jak TVN wyemitowała w całości potwierdzający wcześniejsze

doniesienia „FiM” materiał o jego przekrętach, które narazi-

ły Skarb Państwa na setki milionów strat. Patrzcie państwo,

cóż za zbieg okoliczności!

jest dużo ludzi. W tygodniu grzebią, w niedziele i świę-

ta odwiedzają. Pytam jakiegoś grobowego – ile osób mo-

że tu być pochowanych? Twierdzi, że jakieś pół miliona.

Jeśli to prawda, to akurat tyle, ilu mieszkańców liczy ca-

ła Łódź. Dwie społeczności różnią się tylko wielkością

„mieszkań”. I czasem.

Wokół prowizorycznej wiaty, która ma zastępować re-

montowaną kaplicę, gęstnieje tłum. Staję z tyłu, bo po-

za najbliższą rodziną nie znam tu prawie nikogo. Nie zdą-

żyłem poznać. Stoimy razem w majowym słońcu. Jesz-

cze 10–20 minut temu każdy z nas robił co innego i my-

ślał o czym innym. Teraz

myślimy wspólnie o Kimś

jednym, jedynym, niepo-

wtarzalnym.

Ksiądz spóźnia się do-

bre 20 minut. Pewnie przy-

jechał z innego cmentarza.

Ilu dziś ludzi pochował? Ja

jako łódzki wikariusz cho-

wałem 3, 4 osoby dzien-

nie. Ten sam rytuał, ewan-

gelia, podobne pożegna-

nie. Rutyna. Ale ja, choć

mówiłem androny zaleco-

ne przez Kościół, dbałem

przynajmniej o to, by mnie

słyszano. Teraz jakieś dwie

setki ludzi nie słyszą kom-

pletnie nic; biednego Ko-

ścioła nie stać na mikro-

fon. Szkoda, gdyż po księdzu przemawiają bliscy zmarłej,

wspominają ją, dziękują za razem przeżyte chwile.

Ksiądz chce chyba nadrobić opóźnienie. Szybko formu-

je się kondukt, jakiś przypadkowy pracownik zakładu po-

grzebowego chwyta urnę. Idąc alejkami, mijamy setki

grobów. Przelatuję wzrokiem lata życia: 67, 89, 82, 54,

21, 42… Różny wiek, różna płeć, różny status – zupełnie

jak na typowym łódzkim osiedlu. Dochodzimy do nagrob-

ka z wykopaną na urnę dziurą. Ksiądz śpiewa „Salve Re-

gina” – prośbę do Żydówki Marii, aby wybawiła zmarłą

od śmierci wiecznej. Nad grobem starzy, ledwie żywi z ża-

łości rodzice, mąż, 24-letni syn, 12-letnia córka i 6-letni,

najmłodszy synek Filipek, który siedzi z umorusaną od cze-

kolady buzią na kolanach dziadka i zupełnie nie rozumie,

co się dzieje. Najstarszy, Maciek, powie mi po dwóch ty-

godniach po trosze z satysfakcją, ale bardziej z niemym

wyrzutem: ja ją miałem zawsze, kiedy jej potrzebowałem,

a oni? Kto im zastąpi mamę? Rzeczywiście, pośpieszyłaś

się, moja Przyjaciółko. 44 lata – mój rocznik, mój charak-

ter... My, Kozy, nie powinniśmy się tak szybko poddawać!

Ziemia przysypuje urnę, kwiaty tworzą wielobarwne

wzgórze, płacze cichną, ludzie się powoli rozchodzą. Na Ma-

ni zostaje sama Kasia. Mówi się, że nie ma ludzi niezastą-

pionych. W tym przypadku brzmi to jak obelga albo kiep-

ski żart. Ona była i pozostanie niezastąpiona.

Katarzyna Podgórska. Matka, córka, siostra, żona – zmar-

ła 22 maja. Jej ulubiony miesiąc okazał się dla niej tra-

giczny. Poznaliśmy się ponad pół roku temu, kiedy szuka-

łem architekta, który zaprojektuje wnętrza ośrodka dydak-

tyczno-wypoczynkowego „FiM” pod Gostyninem. Jestem

ostrożny w doborze ludzi, ale już po pierwszej rozmowie

wiedziałem, że to będzie Ona. Zresztą sama mi to powie-

działa: „Wiem, że pan wybierze mnie, bo widziałam pro-

jekt i ja to zrobię najlepiej”. Miała też projektować zieleń

wokół budynków, na co się najbardziej cieszyła. Po mie-

siącu mianowałem ją inwestorem zastępczym. Od począt-

ku między nami nawiązała się niewidzialna nić, brater-

stwo dusz. Pomiędzy kobietą i mężczyzną. Bez żadnych

podtekstów. Mówiliśmy sobie o wszystkim, razem roz-

wiązywaliśmy problemy na budowie i – w drodze z budo-

wy – te najskrytsze, najbardziej osobiste. To, że się po-

znaliśmy, było dla nas oczywiste, przeznaczone. Pokocha-

łem ją jak siostrę, naj-

lepszą kumpelę i przyja-

ciółkę. Ale ją kochało się

nie tylko za to, że była,

ale głównie za to, jaka by-

ła. Ona sobie zapracowy-

wała na miłość i uznanie.

Niezwykle energiczna

i operatywna, szybko zdo-

minowała całą budowę

i wszelkie branże, wybie-

rała firmy, materiały, ne-

gocjowała ceny; praco-

wała od świtu do nocy.

A jakimś cudem znajdo-

wała jeszcze czas na wy-

kańczanie własnego do-

mu, bawienie się z dzieć-

mi, pomaganie rodzicom

i zupełnie obcym osobom.

Czas dla siebie i jedyny relaks miała w ogrodzie, przy swo-

im skalniaku. Wielu mówiło o niej „człowiek orkiestra”, bo

odnajdywała się w każdej sytuacji i pracy. Nigdy się nie

poddawała. Wszystko biorę na klatę – mówiła. I tak na-

prawdę było. Często cytowała swoją ulubioną książkę – „Al-

chemika” Paulo Coelho. Na przykład: „Najciemniej jest tuż

przed wschodem słońca”. Ale w ten sposób pocieszała in-

nych, nie siebie. O sobie mówiła: – Ja to jestem Koza (obo-

je według chińskiego horoskopu byliśmy Kozami). – No

cześć, Kozo! – witała mnie co rano telefonem. W młodo-

ści malowała piękne obrazy. – Będę na starość malować

twoje jezioro, bo teraz nie mam czasu – obiecała mi, a ja

jej wtedy odpowiedziałem: – Ty? Ty to chyba nigdy nie

będziesz stara…

Ostatni dzień spędziła na najwyższych obrotach, jak

zawsze. Biegała po budowie, jeździła samochodem, zała-

twiała, rozmawiała… Przyjechała wieczorem, aby zdać mi

relację. – Jesteś padnięta, kobieto. Jedź do domu, jutro

pogadamy – wygoniłem ją z biura. Po raz pierwszy nie opo-

nowała. W domu jeszcze nagadała się z dzieciakami, sprząt-

nęła, poszła na swój skalniak, coś przepieliła. O godzinie

2 w nocy mąż znalazł ją nieprzytomną pod prysznicem.

Pękł jej wielki tętniak, o którym wiedziała, ale nikomu nie

mówiła. Rozległy wylew zalał prawie cały mózg. Po tygo-

dniu leżenia w śpiączce zmarła w szpitalu.

Żyła krótko, ale niezwykle intensywnie; ścigała się z cza-

sem i udało się jej zrobić bardzo wiele dobrego, trwałego,

pięknego. Zdobyła serca przyjaciół, którzy tłumnie żegnali

ją na pogrzebie. Nigdy o Tobie nie zapomnimy. Żegnaj,

Kozo!

Wyrzucili mnie ze stanowiska sekretarza Episkopatu bo za bar-

dzo się wychylałem (…). Cały Episkopat jest upolityczniony

–oświadczył Pieronek i dodał, że gdy usłyszał o pochówku

Kaczyńskiego na Wawelu, to pomyślał, że ktoś sobie z niego

jaja robi. Widać nawet biskupi mają przebłyski szczerości.

Gdańsk da Głódziowi działkę 3300 mkw. za 1 procent jej war-

tości, czyli za 4,5 tys. zł. Arcybiskup dzięki temu powiększy te-

ren jednej ze swoich rezydencji, a miasto uratuje park Oliwski,

którego sporej części Sławoj Leszek zażądał. Aby załatwić spra-

wę ewentualnych dalszych żądań S.L.G., mamy pomysł, by ku-

pić mu na pociechę jacht dalekomorski i oddać port w Gdyni.

Jadwiga Gosiewska wysłała kolejny list do Baracka Obamy (na ad-

res Białego Domu) z propozycją spotkania. Barack zmienił już

cały terminarz na czerwiec i czeka na wyznaczenie konkretne-

go terminu. Podobno jego żona –Michelle –jest wściekła, bo

doszło do niej, że są jakieś kompromitujące zdjęcia, które ukry-

tą komórką zrobił polski paparazzi Napieralzky. Czy jakoś tak…

Musimy zbudować swoisty społeczny, obywatelski „kordon sa-

nitarny” wokół PiS. To jedyny sposób, by powstrzymać szaleń-

stwo i cynizm –zacytowała „FiM” Kluzikowa i… za szarganie

niegasnącej (zwłaszcza w kontekście sondaży przedwyborczych)

miłości synów i córek marnotrawnych do prezesa musi poże-

gnać się z PJN, a PJN najpewniej z bytem. Co zrobi prezes

Poncyljusz? Stawiamy na dryfowanie w stronę Platformy.

Ponieważ PO wciąż na szczycie, kto żyw i chce jeść, leci pod jej

dach. Z tuskowcami do Sejmu ma startować Rosati. Nie, nie

Weronika, tylko tatuś Dariusz. Nie ma pełnego szczęścia.

Kolejne rewelacje ludzi, którzy nie dojedzą, nie dośpią, ale lu-

strować muszą. Oto lustrator Filip Gańczak donosi, że Daniel

Passent był agentem SB o wyszukanym pseudonimie „Daniel”

i donosił na Zygmunta Kałużyńskiego. Z kolei Kałużyński…

miał pseudo „Literat” i donosił na Passenta. W wolnych chwi-

lach obaj panowie donosili na żonę Passenta Agnieszkę Osiec-

ką, która to Agnieszka nie donosiła… pierwszego dziecka, a do-

piero drugie, o imieniu Agata. A ta Agata… I tak to się toczy.

W wielkiej tajemnicy odbył się ślub Zbigniewa Ziobry z Pa-

trycją Kotecką. To ta pani z TV, co to z ręką na sercu i łza-

mi w oczach zapewniała dziennikarzy, że z byłym ministrem

sprawiedliwości nic ją nie łączy. Jeśli tak, to z kim jest w za-

awansowanej ciąży? Chyba nie z prawym katolikiem Ziobrą?!

W Poznaniu odbył się wielki i uroczysty zjazd 33 szkół noszą-

cych imię błogosławionego Jana Pawła II. 33 szkoły… z całej

Polski? Skądże! Tylko z Poznania i najbliższych okolic, bo to

była impreza lokalna! Gdyby była krajowa, to… może lepiej

zrobić zjazd szkół nienoszących imienia Papy? Wyjdzie ka-

meralniej i znacznie taniej.

Ulicami Radomia przejechał papamobil. Taki sam, jak ten,

którym papa podróżował przez miasto w roku 1979. Ale nie

ten sam, bo to kopia „relikwii”. Autentyk uległ zniszczeniu.

Czekamy na wyeksponowanie repliki schabowego z kapustą,

którym raczył się JPII. Kopii, bo autentyk został spożyty.

Mirosław B., proboszcz ze wsi Bojano koło Gdyni, którego

wytropiliśmy i postawiliśmy przed sądem, dostał za upijanie

i molestowanie dziecka na plebanii 1 rok i 4 miesiące więzie-

nia… w zawieszeniu. Ot, i wyszła cała durnota Strauss-Kah-

na. Szef Międzynarodowego Funduszu Walutowego nie wie-

dział, że jak się molestuje, to trzeba być księdzem, a nie sze-

fem MFW, i lepiej w Polsce, a nie w USA, i koniecznie ma-

łą dziewczynkę, a nie pokojówkę.

Nie ma wątpliwości: to Giotto namalował całun turyński i na nim

się podpisał –oświadczył Luciano Buso, wybitny włoski spe-

cjalista. Po tej informacji wstrętni antyklerykałowie rozpoczę-

li na forach rechot, że wyszło na ich: całun to ordynarna pod-

róba. Apage, prześmiewcy! Całun to oryginał… Giotta.

Amerykański serwis „Nine MSN” doniósł, że na Marsie sfo-

tografowano pokaźny obiekt, który na pewno (?) nie jest dzie-

łem natury. Można to samemu zobaczyć, wpisując w Google

Earth tryb „Mars” i współrzędne: 71 49'19.73"N 29 33'06.53"W.

Faktycznie –robi wrażenie, jednak przekonani jesteśmy, że

gdzieś z boku jest tabliczka z napisem „Made in China”. No

chyba, że to kościół katolicki. Wtedy „Made in Poland”.

JONASZ

Drodzy Czytelnicy. Według wstępnych ustaleń, w piątek 10 czerwca o godz. 13.00 odbędzie się konferen-

cja prasowa z udziałem Teresy Jakubowskiej – przewodniczącej RACJI PL, Janusza Palikota oraz moim.

Zainteresowanych odsyłam do programów informacyjnych. Postaramy się też nadać relację „na żywo”

w Radiu „FiM”. Tematem spotkania będzie współpraca partii RACJA, Ruchu Palikota oraz naszego tygodni-

ka w zakresie świeckości państwa. Przedstawimy też konkretne wspólne plany związane z najbliższymi wy-

borami parlamentarnymi. Więcej o tym za tydzień.

A na koniec dowód na to, że warto czytać „FiM”. Dużo za-

mieszania robi w ostatnich dniach wiadomość (m.in. na 1 stro-

nie „Angory”), że policja bezprawnie wystawia mandaty za nad-

mierną prędkość, ponieważ radary, z których korzysta, nie ma-

ją aktualnych atestów. My pisaliśmy o tym 6 i pół roku temu

(„FiM” 45/2004).

N a łódzkim cmentarzu, zwanym „Manią”, codziennie

Nr 23 (588) 10–16 VI 2011 r.

GORĄCE TEMATY

Antek

na wojennej ścieżce

ruchach przeciwnika. Nie słyszano

również żadnych strzałów poza strze-

laniem z WKM”. Macierewicz nie

wiedział lub celowo przemilczał fakt,

że pluton miał też za zadanie znisz-

czyć kryjówki talibów, ale wciela-

jąc się w rolę prokuratora nale-

gał, żeby Szczygło „zintensyfiko-

wał czynności dochodzeniowo-

-śledcze” , bowiem żołnierze coś krę-

cą („podają kilka wykluczających się

wzajemnie wersji wydarzeń”). Pil-

nie oddzielił też dowodzących plu-

tonem por. Bywalca i chor. Osiec-

kiego od podwładnych, przenosząc

tych dwóch do innych baz „z uwa-

gi na istnienie uzasadnionego po-

dejrzenia matactwa”. Szef SKW

fałszował rzeczywistość , twierdząc,

że „dotychczas nie dotarł na miej-

sce zdarzenia prokurator wojsko-

wy”. Po latach wyszło na jaw, że

meldunek opierał się m.in. na pod-

słuchanych przez SKW rozmowach

toczonych w… latrynie.

~ 22 sierpnia – MON przyznał,

że „w wyniku wymiany ognia po-

między terrorystami a naszymi żoł-

nierzami doszło do ofiar wśród lud-

ności cywilnej”. Nazajutrz Szczygło

w specjalnym osobistym oświadcze-

niu napisał: „(…) sprowokowana

przez talibów walka , w której po-

szkodowane zostały osoby cywilne,

jest dokładnie wyjaśniana”.

~ 11 września – szef MON przy-

był do Afganistanu. Odwiedził Wa-

zi Khwa, a jednym z zaledwie sze-

ściu żołnierzy odznaczonych wów-

czas przez niego „za zasługi dla

obronności kraju” był Osiecki – ten

sam, którego Macierewicz wskazy-

wał jako niebezpiecznego krętacza.

~ 20 września – specjalna ko-

misja powołana przez dowództwo

sił sojuszniczych zamyka śledztwo

w sprawie Nangar Khel. Uznaje,

że był to wypadek przy pracy.

~ 13 listopada – komandosi

z formacji specjalnych Żandarmerii

Wojskowej wdarli się do mieszkań

siedmiu żołnierzy z bielskiej bryga-

dy. Wszyscy zostali aresztowani.

~ 16 listopada – tego dnia Do-

nald Tusk zluzował Jarosława Ka-

czyńskiego , a minister Bogdan

Klich przejmował od Szczygły resort

obrony narodowej. Macierewicz (był

już wówczas tylko sekretarzem sta-

nu MON odpowiedzialnym za spec-

służby) usilnie starał się odlecieć wraz

z grupą najbliższych współpracowni-

ków do Afganistanu z wizytą „daw-

no, aczkolwiek w pewnej konfiden-

cji zaplanowaną” (tak ją określił

Szczygło). Próbował przyspieszyć start

samolotu, ale nic nie wskórał, bo-

wiem żandarmeria zdążyła doręczyć

mu akt odwołania ze stanowiska.

„Planowana przeze mnie podróż by-

ła po prostu dla polskich sił zbroj-

nych niezbędna. Powstrzymanie te-

go w ostatnim momencie wygląda

jak jakaś interwencja typu zemsty”

– łkał Macierewicz w Radiu Maryja

zaraz po cofnięciu z lotniska.

Co z tego zestawienia wynika?

– Przed wyborami do Sejmu spra-

wy praktycznie już nie było, choć Ma-

cierewicz węszył spisek, a rezydujący

w Afganistanie jego kontrwywiadow-

cy ppłk A.D. imjr R.J. starali się

ukręcić z gówna bat, żeby przypodo-

bać się szefowi. Nikt wszakże nie trak-

tował jego urojeń poważnie i dopie-

ro gdy PiS przerżnął, posłuszna jesz-

cze poprzedniej ekipie prokuratura

ruszyła z kopyta. Chodziło o pod-

rzucenie politycznej świni nowemu

rządowi (spektakularne aresztowania

faktycznie wywołały niebezpieczny fer-

ment w armii) oraz wymuszenie dy-

misji kilku znienawidzonych przez

SKW dowódców – tłumaczy wysoki

rangą oficer Sztabu Generalnego.

ANNA TARCZYŃSKA

Wcielając się w rolę prokuratora,

Macierewicz dyktował Szczygle,

co robić w sprawie Nangar Khel…

Zbrojnych) – i poprosił o zrefero-

wanie militarnych aspektów incy-

dentu. W trakcie tej rozmowy do ga-

binetu wszedł niezapowiedziany An-

toni Macierewicz, szef Służby Kontr-

wywiadu Wojskowego. Był bardzo

podekscytowany. Podał Szczygle za-

pieczętowaną szarą kopertę i cze-

kał, aż otworzy i przeczyta. Mini-

strowi wyraźnie zrzedła mina. Szyb-

ko pożegnał generałów i wyszedł,

a Macierewicz został.

W kopercie był meldunek o tym,

co się działo przed wyjazdem z ba-

zy Wazi Khwa plutonu szturmowe-

go, który miał ochraniać ewaku-

ację zniszczonego Rosomaka.

W Nangar Khel „(…) życie toczyło

się normalnym rytmem (…). Należy

zaznaczyć, że od momentu przyjazdu

na miejsce zdarzenia pojazdu dowód-

cy pierwszego plutonu, do rozpoczę-

cia ostrzału z moździerza i WKM (wiel-

kokalibrowy karabin maszynowy

– dop. red. ), żaden z naszych obser-

watorów nie meldował o jakichkolwiek

Sąd wojskowy uniewinnił sied-

miu żołnierzy oskarżonych o po-

pełnienie 16 sierpnia 2007 r. w Afga-

nistanie zbrodni wojennej polega-

jącej na ostrzelaniu z broni maszy-

nowej i moździerza wioski Nangar

Khel, czego następstwem była śmierć

osób cywilnych (6 zginęło na miej-

scu, 2 zmarły w szpitalu). Wyrok jest

nieprawomocny – w jego ustnym uza-

sadnieniu sędzia płk Mirosław Ja-

roszewski podkreślił, że prokuratu-

ra nie zgromadziła przekonujących

dowodów winy, więc wszelkie wąt-

pliwości należało rozstrzygnąć na ko-

rzyść oskarżonych. Po zakończeniu

procesu pojawiły się pytania, kto

i dlaczego rozpętał tę aferę. Przyj-

rzyjmy się chronologii kilku wyda-

rzeń z drugiej połowy roku 2007.

~ 16 sierpnia – armia oficjal-

nie poinformowała o dokonanym

pod Nangar Khel ataku na polski

patrol oraz uszkodzeniu transpor-

tera Rosomak. Wiedza o ofiarach

była wówczas dostępna tylko kie-

rownictwu MON i wąskiemu gro-

nu wtajemniczonych.

~ 19 sierpnia – działający w skła-

dzie polskiego kontyngentu w Afga-

nistanie prokurator płk Dariusz

Raczkiewicz wszczął śledztwo

w sprawie „nieostrożnego użycia

broni” i przesłuchał żołnierzy.

~ 20 sierpnia – minister obro-

ny Aleksander Szczygło wezwał

do siebie generałów – Waldemara

Skrzypczaka (dowódca Wojsk Lą-

dowych) oraz Bronisława Kwiat-

kowskiego (dowódca operacyjny Sił

nym zadaniem celnika jest tro-

pienie kontrabandy. Otóż celnik

ma przede wszystkim wiedzieć, jak się za-

chować podczas mszy.

Jak nie zhańbić formacji „w czasie indy-

widualnych wystąpień służbowych, a także pod-

czas grupowego uczestniczenia w uroczystościach

organizowanych z okazji świąt państwowych,

resortowych i patriotyczno-religijnych” , dowie

się z ceremoniału zaaprobowanego przez pod-

sekretarza stanu Jacka Kapicę . Każdy, kto

ma wątpliwość, czy swoim zachowaniem nie

uwłacza celniczemu mundurowi, może sobie

tam zajrzeć i wyczytać między innymi, że je-

śli zdarzy mu się podróżować środkami ko-

munikacji publicznej w mundurze, „może

w przedziale, na korytarzu wagonu kolejowe-

go, w autobusie zdjąć nakrycie głowy, a w środ-

kach komunikacji dalekobieżnej, również

płaszcz, kurtkę i krawat. Przed wyjściem z wa-

gonu ubiera się zgodnie z obowiązującymi prze-

pisami” . Jakiż to jednak byłby ceremoniał, gdy-

by nie regulował relacji z przedstawicielami

panującego nam wciąż Kościoła. I tak:

~ Funkcjonariusz, zwracając się do kape-

lanów, „używa form tytulatury religijno-kościel-

nej z dodaniem nazwy stopnia wojskowego,

np.: »księże kapelanie«, »księże pułkowniku«,

»księże biskupie«, »księże biskupie generale«”.

Celnik przy ołtarzu

~ Na koniec ślubowania „do mikrofonu

umieszczonego w centralnym miejscu uroczysto-

ści podchodzi kapelan, który wypowiada tekst np.

następującej treści: »Niech Bóg dopomoże wam

dochować ślubowania. Błogosław Boże tym, któ-

rzy złożyli ślubowanie. Niech spełnią pokładane

w nich nadzieje. Niech służą nienagannie ojczyź-

nie i strzegą dobrego imienia Służby Celnej.

Amen«”. A po słowie kapelana „ślubujący kła-

dą prawą rękę na sercu i wypowiadają słowa:

»Tak mi dopomóż Bóg«”. I jak tu się wyłamać?

Autorzy ceremoniału zauważają, że „msza

święta dla wspólnoty Kościoła rzymskokatolickie-

go jest najważniejszym wydarzeniem i najświęt-

szą czynnością”. To oznacza, że nie mogą prze-

łożonemu odmówić. A zanim do kościoła tra-

fią, muszą wykuć na blachę następujące zasady:

~ Podczas uroczystości, jeżeli to możli-

we, zajmują miejsca siedzące, a kiedy wierni

klęczą – przyjmują postawę zasadniczą. Sze-

regowi funkcjonariusze oraz członkowie or-

kiestry nie mogą zapomnieć o zdjęciu czap-

ki. Ta zasada nie dotyczy kompanii honoro-

wej oraz pocztu sztandarowego.

~ Czynności liturgiczne, to znaczy obo-

wiązki ministrantów, funkcjonariusze wyko-

nują w umundurowaniu bez nakrycia głowy,

przy czym „funkcjonariuszy wytypowanych

do posługi liturgicznej nie należy wyznaczać

do zbierania ofiary podczas mszy świętej”.

~ Kompania honorowa lokuje się w ko-

lumnie na wprost ołtarza lub w szyku rozwi-

niętym, w lewej nawie. „Gdy kompania ho-

norowa (pododdział honorowy) zajmuje wy-

znaczone miejsce, na komendę dowódcy pod-

oddziału poczet sztandarowy występuje z szy-

ku, podchodzi do ołtarza, po zatrzymaniu od-

daje honory i następnie zajmuje miejsce z je-

go lewej strony (patrząc od ołtarza)”. Czas

pojawienia się kompanii honorowej też jest

ściśle określony: „Na 5 minut przed rozpoczę-

ciem mszy świętej, trębacz gra sygnał »bacz-

ność«; dowódca kompanii honorowej wprowa-

dza pododdział na miejsce celebry; po wpro-

wadzeniu kompanii honorowej trębacz gra sy-

gnał »spocznij«; po przybyciu kapłana i asysty

liturgicznej do ołtarza ceremoniarz lub inna oso-

ba prosi o wprowadzenie sztandaru”.

Na koniec wigilia i „jajeczko”. „Na uroczy-

stości te zaprasza się przełożonych, byłych funk-

cjonariuszy i pracowników oraz kapelanów. Od-

bywają się one na kilka dni przed świętami,

uwzględniając wymogi przepisów religijnych, szcze-

gólnie dotyczące liturgicznego okresu Wielkiego

Postu, gdzie święto poprzedza Triduum Paschal-

ne niosące ze sobą ograniczenia w organizowa-

niu różnego rodzaju spotkań”. Jak widać, publicz-

ną SC obowiązuje kalendarz liturgiczny.

Jak ma wyglądać taka wigilia? Kiedy zej-

dą się już wszyscy uczestnicy, a dyrektor jed-

nostki organizacyjnej SC zajmie swoje miej-

sce, jest czas na odśpiewanie kolędy. A póź-

niej jeszcze na „odczytanie Ewangelii i modli-

twy wiernych (wyznaczona osoba odczytuje tekst

z Ewangelii, a następnie modlitwę wiernych);

błogosławieństwo opłatków (kapelani różnych

wyznań odmawiają modlitwy); złożenie życzeń

(uczestnicy spotkania składają sobie wzajemnie

życzenia i dzielą się opłatkiem)”.

Co ma zrobić agnostyk czy ateista? No,

może na przykład zwolnić się z pracy.

JULIA STACHURSKA

M yli się każdy, kto sądzi, że głów-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 23 (588) 10–16 VI 2011 r.

POLKA POTRAFI

Kobieta pracująca

Prowincjałki

W Ustce pewien 41-latek notorycznie wła-

mywał się do kutrów rybackich, żeby wy-

sysać spirytus ze znajdujących się na pokładzie kompasów. Wpadł na go-

rącym uczynku, a w chwili zatrzymania wydmuchał ponad 4,5 promila. Mo-

że dostać10 lat… abstynencji.

Kobieca zaradność niejedno ma

imię. Jak nie główką, to dupką,

a i tak wyjdzie na swoje.

Obserwatorzy rodzimego rynku

powtarzają: w Polsce nie opłaca się

studiować. Pracę, i to nieźle płat-

ną, łatwiej znaleźć po zawodówce

– na topie są budowlańcy, ślusarze

i operatorzy różnych widłowych

wózków.

Liczba bezrobotnych z wyższym

wykształceniem z roku na rok ro-

śnie. Co nie zmienia faktu, że ma-

turzyści traktują studia jako prze-

pustkę do lepszego życia. Żywym

dowodem na to, że tzw. łeb na kar-

ku i smykałka do interesów na wię-

cej się zdają niż dyplomy, jest histo-

ria Iwony Koziatek , jednej z naj-

bogatszych Polek (obecnie miesz-

kanka Szwecji), która bryluje w na-

szych mediach i opowiada, co zro-

bić, żeby się dorobić. Pani Iwo-

na urodziła się pół wieku temu w za-

pyziałym Przasnyszu. Od dziecka

powtarzała, że kiedyś będzie boga-

ta i zamieszka w pałacu. Jako

6-latka handlowała pietruszką z do-

mowego ogródka i w ten sposób za-

robiła pierwsze pieniądze. Kiedy

miała już 13 lat, podczas wycieczki

do ZSRR kupiła złote obrączki

i pierścionki, które sprzedała w Pol-

sce. Przez kilka następnych lat utrzy-

mywała się z handlu, kursując mię-

dzy dwoma krajami.

Młodość poświęciła zdobywaniu

kontaktów i nauce języków obcych.

Zaraz po maturze popłynęła

do Szwecji. Zaczęła m.in. od rozsy-

łania po świecie szwedzkich „świersz-

czyków”. W wieku 26 lat była już

milionerką. To, co zarabiała, inwe-

stowała w nieruchomości. Obecnie

jej majątek (jest właścicielką 850

mieszkań i XVIII-wiecznego zam-

ku ze 100 ha terenu) wyceniany jest

na grubo ponad miliard koron (oko-

ło pół miliarda zł). Ku uciesze fe-

ministek, pani Iwona zapewnia, że

wszystko zawdzięcza wyłącznie so-

bie – po pierwszym rozwodzie po-

przysięgła, że nigdy nie będzie za-

leżna od mężczyzny.

Wróćmy na rodzime podwórko.

Opublikowano wyniki badań socjolo-

ga prof. Jacka Kurzępy na temat

tzw. uniwersytucji. To nowe słowo

określa coraz modniejsze zjawisko

– prostytuujących się studentów. We-

dług analiz profesora – który sam

był zaskoczony skalą zjawiska – aż 1/5

polskich żaków dorabia w seksbizne-

sie. Uniwersytutki to najczęściej stu-

dentki tzw. kierunków nieprzyszłościo-

wych – pedagogiki i różnych filologii.

A sam fakt studiowania, który świad-

czy o jako takiej ogładzie, to dodat-

kowy atut – okazuje się, że mężczyź-

ni chcą w przerwach porozmawiać.

Najrzadziej prostytuują się stu-

dentki prawa oraz medycyny. „To

jedyna pozytywna informacja wynika-

jąca z badań. To przyszli przedstawi-

ciele zawodów wymagających prze-

strzegania pewnych zasad” – komen-

tuje profesor.

Zjawisko uniwersytucji dotyczy też

chłopaków – najczęściej studentów

AWF-u. Oni rzadziej są kochankami

– specjalizują się raczej w erotycznych

tańcach lub... sprzątaniu – w samej

bieliźnie – domów starszych pań.

Coś na pociechę: zdaniem seksu-

ologów, studiujące i zakamuflowane

prostytutki po obronie magisterki bę-

dą chciały zapomnieć o niecnej prze-

szłości – wyjdą za mąż, urodzą dzie-

ci, zostaną przykładnymi obywatel-

kami. JUSTYNA CIEŚLAK

Wpadł w ręce puławskiej policji 21-latek,

który z kościoła w Niebrzegowie ukradł

wart 100 zł mikrofon. Za kradzież z włamaniem grozi mu do 10 lat więzienia.

75-latek spod Dobrego Miasta chciał za-

pewnić sobie więzienny wikt i opierunek.

W tym celu postanowił zamordować swoją byłą towarzyszkę życia. Kobie-

ta przeżyła, a starszy pan oczekuje na wymarzone dożywocie.

Pod Jędrzejowem drogówka usiłowała za-

trzymać do kontroli dostawczego forda. Nie

poszło gładko, bo kierowca najpierw zaczął uciekać, a później usiłował ze-

pchnąć radiowóz z drogi. Dopiero przestrzelona opona uziemiła rajdowca. I zło-

dzieja, bo – jak się okazało – 48-latek przewoził dwie ukradzione krowy.

Młodzież potrafi! Imprezę na drzewie urzą-

dziło sobie dwóch 18-latków z Biłgoraja.

Kiedy pod „lokal” zajechała policja, najpierw wyzwali funkcjonariuszy od naj-

gorszych, a później bez skrępowania opróżnili pęcherze. Stracili animusz do-

piero wówczas, kiedy na ziemię ściągnęła ich straż pożarna.

Pewien mieszkaniec Zamościa postawił

na nogi służby ratunkowe, bo zgłosił, że

do zbiornika w Nieliszu wpadł spadochroniarz, który tonie i potrzebuje po-

mocy. Na miejsce zjechały: straż pożarna, pogotowie i policja. „Tonącym”

okazał się kitesurfingowiec pływający na desce napędzanej latawcem.

Opracowała WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

C o takiego jest we władzy, że dla jej sprawo-

Obawiam się, że problem tkwi nie w budżecie, ale

w Episkopacie. Podobnie jak przyczyna innych tajem-

nych odwleczeń. Na przykład jednej z organizacji bro-

niących prawa mniejszości seksualnych pan prezydent

był łaskaw odpowiedzieć dopiero na 269 (!) z kolei list

wysłany w ciągu 9 miesięcy jego urzędowania, a doty-

czący związków partnerskich. Odpowiedział zwięźle, su-

gerując, że związki są gejom i lesbijkom niepotrzebne,

bo mamy już świetne prawo, a gdyby było nie dość

świetne, to za-

wsze można po-

prawić to, co jest.

Opieszałość

i arogancję urzę-

du prezydenckie-

go można wyja-

śnić tylko tym, że prezydent bardziej dba o stuosobo-

wą męską mniejszość biskupów i arcybiskupów niż

o dwumilionową mniejszość gejów i lesbijek oraz ko-

lejne miliony heteroseksualnych potencjalnych „part-

nerowiczów”. Ta pierwsza mniejszość nie potrzebuje

związków partnerskich ani małżeńskich, bo ma – ni-

czym w komunistycznej utopii – wszelkie potrzeby

od dawna z nawiązką zaspokojone. Teraz chodzi jej tyl-

ko o to, aby utrzymać status quo , czyli nic nie stracić.

A legalne związki partnerskie to dla biskupów strata

– będzie mniej ślubów kościelnych i więcej szczęśliwych

ludzi. A Kościół żyje przecież m.in. z pomagania nie-

szczęśliwym, którzy nie potrzebują pocieszenia ze stro-

ny kleru. Podobna strata wynika z rozpowszechnienia

in vitro – już dzietni i niesfrustrowani rodzice nie bę-

dą potrzebowali swojego cierpienia ofiarowywać Bo-

gu. A cierpienie ponoć cholernie uszlachetnia i popy-

cha w ramiona fałszywego pocieszyciela – Kościoła.

ADAM CIOCH

Dobra kultury należące do Kościoła są własnością społeczną, a nie hie-

rarchów, jak w uproszczeniu sądzą niektórzy. Odomniemanym bogac-

twie Kościoła nie ma co mówić.

(biskup Tadeusz Pieronek)

wania ludzie gotowi są od świtu do zmierzchu

nurzać się w gnojówce? Cokolwiek to jest, to po-

winno się używania tego narkotyku zabronić. Robi

dziury w mózgu!

Kilka dni temu zdumiała mnie się wypowiedź pre-

miera Tuska o zapłodnieniu in vitro. Pan premier

– wbrew wcześniejszym deklaracjom – powiedział, że

nie stać nas na finansowanie tej procedury, bo jest

strasznie droga.

Podobno trzeba

by wydać na nią

rocznie „setki mi-

lionów, a może

nawet miliardy

złotych”. Dziwnie

jakoś to in vitro podrożało. Dwa lata temu lubiana i ce-

niona przez premiera minister Kopacz wyceniała te

koszty na około 100 milionów złotych. To aż taką ma-

my teraz inflację? 1000 procent w dwa lata?!

A tak poważnie to czuję się potraktowany przez

premiera trochę jak głupi Jaś, któremu każdy kit moż-

na wcisnąć. Wiadomo, że 100 milionów zł, które sta-

nowią zapewne realny koszt refundacji tej procedury,

to nie jest żaden kłopot dla budżetu. Wielokrotnie wię-

cej wydajemy co roku na ostrzeliwanie Afgańczyków

prawami człowieka i demokracją. Piętnaście razy wię-

cej niż wydalibyśmy na in vitro, wydajemy na zatruwa-

nie urodzonych już dzieci lekcjami religii. Ponoć nowe

dzieci w wielkiej liczbie są nam koniecznie niezbędne

dla uratowania kraju przed katastrofą demograficzną,

o czym słyszymy nieustannie z reklam nadawanych przez

rząd za nasze pieniądze. I w tej sytuacji dla rodzin, któ-

re naprawdę bardzo chcą mieć dzieci, nie ma kasy na in

vitro? Mamy w to uwierzyć?

Po skurwieniu się Arłukowicza przyszedł czas na Kluzik i Poncyljusza.

Teraz oni mają zasilić PO.

(Janusz Palikot)

RZECZY POSPOLITE

Prezydent Obama zaznaczył, że z radością przyjmuje do akceptującej

wiadomości to, że gdy tylko władzę obejmie rząd pana premiera Kaczyń-

skiego, zwróci się o pomoc amerykańską (...). A po drugie przyjął z ol-

brzymim zaciekawieniem i aprobatą memoriał, który mu premier Ka-

czyński przekazał. Wiem, że ten memoriał jest przedmiotem bardzo wni-

kliwej analizy ze strony władz amerykańskich.

(Antoni Macierewicz, poseł PiS)

Ja nie dojrzałem i nigdy nie dojrzeję do zaakceptowania związków partner-

skich. Nigdy nie podniosę ręki za taką ustawą. (Jarosław Gowin, PO)

Donald Tusk wreszcie do końca odsłonił przyłbicę, pokazując, że jego ce-

lem jest zniszczenie małżeństwa przez przyznanie parom jednopłciowym

części uprawnień małżeńskich, a także zniewolenie wolnych związków.

(Tomasz Terlikowski, publicysta)

Lewica buduje dziś świat ponadnarodowy, zwalczający Boga, wartości ida-

jący człowiekowi prawo do zabawy w Boga. Prawda czy normy zostały ze-

pchnięte do rowu. Prym ma wieść wola i zachcianki człowieka wyprutego

z wartości. (Stanisław Żaryn, dziennikarz, publicysta „Frondy”)

Wypowiedzi premiera Donalda Tuska na temat legalizacji związków part-

nerskich pokazują, że nie zwraca się on do narodu jako chrześcijanin,

lecz jako neopoganin. (ks. dr Robert Skrzypczak, „Fronda”)

Wspieranie związków partnerskich to przejaw cywilizacji śmierci, wktórej pań-

stwo najbardziej chroni tych, którzy swoje „związki” opierają nie na miłości,

ale na popędzie seksualnym. (ks. Marek Dziewicki, „Nasz Dziennik”)

Wybrali: AC, PPr, ASz

Zrobieni w wyborców

AZYMUT NA SETĘ

MIAŁ TALENT?

POGODNA JESIEŃ

MUUU-SIAŁ WIAĆ

PTAŚKI

KOMEDIA OMYŁEK

Nr 23 (588) 10–16 VI 2011 r.

NA KLĘCZKACH

1000 WAMPIRÓW

CENTRALA

PROBOSZCZA

PRZEDMURZE

BAŁKANÓW

Zaledwie około tysiąca osób

wzięło udział w uroczystej procesji

z relikwiarzem zawierającym krew

Jana Pawła II , choć zapowiada-

no ją dużo wcześniej. Jeśli dodać

do tego, że w imprezie brały udział

setki duchownych i klerów oraz ofi-

cjele, to okazuje się, że z 2 mln

mieszkańców miasta na imprezę

pofatygowało się raptem kilkuset

zwykłych wiernych. MaK

a po ich upaństwowieniu przeka-

zał w testamencie nieruchomość,

której już nie posiadał, poznańskie-

mu biskupowi. Ten wstawił ją do

własnego testamentu i sprezento-

wał (coś, czego nigdy nie miał!) ku-

rii. Teraz kuria budynki „odzyska-

ła” i domaga się odszkodowania

za to, że przez lata państwo je użyt-

kowało. Żąda też horrendalnego

czynszu od funkcjonujących w bu-

dynkach szkół publicznych – 1,8

mln rocznie!

inicjatywy ustawodawczej ustawy

o zachowaniu przez państwo polskie

większościowego pakietu akcji Gru-

py Lotos SA. Jest podany numer

konta i informacja o zrzutce na ra-

towanie Lotosu. Dziwnie jakoś przy-

pomniała nam się słynna zrzutka

przekręt z „ratowaniem” przez Ry-

dzyka Stoczni Gdańskiej… MaK

Zgodnie z ustawą o ochronie

danych osobowych, każdy obywa-

tel ma prawo do nieumieszczenia

swojego numeru telefonu w ogól-

nodostępnych spisach. Jednak nie

w parafii w Mechnicy. Tamtejszy

proboszcz wykombinował bowiem

sobie wydanie Parafialnego Spisu

Telefonów. Jak łatwo się domy-

ślić, nie wszystkim owieczkom ta

szczytna inicjatywa przypadła do

gustu i nie mają zamiaru ujawniać

prywatnych numerów ani probosz-

czowi, ani parafialnemu stadu. Ta-

ka niesubordynacja skutecznie jed-

nak krzyżuje plany wielebnego,

który alarmuje, że „nie można wy-

dać Parafialnego Spisu Telefonów,

ponieważ 30 rodzin przez 2 lata

nie oddało jeszcze nowej kartote-

ki parafialnej i nie wiadomo, czy

ich numer telefonu jest aktualny,

czy nie!”.

Podczas wizyty w Zagrzebiu Be-

nedykt XVI agitował za wstąpie-

niem „Polski Bałkanów”, czyli Chor-

wacji, do Unii Europejskiej. Jedno-

cześnie on sam i hierarchowie ka-

toliccy biadali nad upadkiem Ko-

ścioła w tym niegdyś fanatycznie ka-

tolickim kraju, w którym często gło-

suje się obecnie na lewicę, i gdzie

uczyniono prawne ułatwienia dla

popularnych tam konkubinatów (ho-

mo i hetero). W intencji, aby Chor-

wacja zasiliła katolicką flankę UE,

papież modlił się u grobu profa-

szystowskiego błogosławionego ab-

pa Alojzije Stepinaca . MaK

POMYŚLAŁY

POWÓD: BIBLIA

Dwie posłanki PO – Joan-

na Mucha i Małgorzata Kidawa-

-Błońska – zdecydowanie popiera-

ją pomysł zalegalizowania związków

partnerskich zaproponowany niedaw-

no przez SLD. Na drugim biegunie

lokują się Jarosław Gowin i Ste-

fan Niesiołowski , posłowie tej sa-

mej partii, którzy w tej idei dopa-

trują się homoseksualnego gwałtu

na katolickich rodzinach. MaK

MaK

Adam „Nergal” Darski , wo-

kalista znanego na całym świecie,

deathmetalowego zespołu Behe-

moth, stanie przed Sądem Rejono-

wym w Gdyni. Prokuratura uznała,

że niszcząc Biblię na koncercie

w gdyńskim klubie Ucho w 2007 ro-

ku dopuścił się obrazy uczuć reli-

gijnych. Sąd w Gdyni już raz spra-

wą się zajmował, ale przestępstwa

się nie dopatrzył i sprawę umorzył.

Nie spodobało się to prokuratoro-

wi Sławomirowi Dzięcielskiemu

i złożył zażalenie. W 2010 roku Sąd

Okręgowy w Gdańsku uznał, że

do procesu musi dojść, bo „decyzja

sądu rejonowego była przedwcze-

sna”. Sprawa ciągnie się od miesię-

cy, ponieważ Nergal chorował

na białaczkę i dopiero niedawna,

pozytywna opinia lekarza pozwoli-

ła na wszczęcie procesu. ASz

POBOŻNOŚĆ

Z GŁUPOTĄ

ŁEB ŚWIĘTY

I ZLICYTOWANY

Święty Witalis z Asyżu – jak

wielu rezydentów katolickiego nie-

ba – prowadził się bardzo niemo-

ralnie. Teraz patronuje wenerykom

i… czeka na nabywcę.

Gdy Witalis się nawrócił, w ra-

mach skruchy zawzięcie pielgrzymo-

wał do miejsc świętych. W końcu

osiadł w Umbrii jako mnich bene-

dyktyński, a później jako pustelnik

nieopodal Asyżu. Jego reputacja

świętego jęła się szerzyć po śmierci.

Prawdopodobnie w związku z wcze-

śniejszą rozpustą uznany został za pa-

trona strzegącego przed chorobami

wenerycznymi. Był wiek XIV, nie by-

ło kondomów, ale był Witalis. Do-

kładnie nie wiadomo, w jakich oko-

licznościach, po śmierci w roku 1370,

stracił głowę. Nie wiadomo także, ja-

ką drogą owa część ciała dostała się

do Irlandii i w jej posiadanie weszła

pewna tamtejsza rodzina. Początko-

wo trzymano ją w hallu wejściowym,

za szkłem, jako ozdobę. Gdy naro-

dziły się dzieci, świętą głowę prze-

niesiono do wychodka, żeby ich nie

straszyć. Na długo. Teraz odkryto ją

na nowo i właściciele wystawili na au-

kcję. Cena wywoławcza: od 800

do 1200 euro. Nie jest to może za-

wrotna kwota jak za spory fragment

świętego, ale w dzisiejszych czasach

tryper niestraszny, bo jest penicyli-

na. Na AIDS zaś mimo wszystko sku-

teczniejsze od św. Witalisa wydają

się kondomy.

POLA PODLANE

KONIEC

ABONAMENTU?

Na wsiach, w miasteczkach,

a nawet w całkiem sporych mia-

stach sezon święcenia pól w pełni.

W związku z tym pasterz z parafii

pw. MB Nieustającej Pomocy w Bo-

rzymach przypomina swoim owiecz-

kom o obowiązku zamawiania przez

poszczególne wioski mszy związa-

nych z symbolicznym poświęceniem

roli. „Zwyczaj ten należy podtrzy-

mywać, zwraca on bowiem naszą

uwagę, że wszystko jest w rękach

Boga” – wyjaśnia. „Proszę aby zgła-

szać się osobiście lub telefonicznie

w celu ustalenia odpowiedniego ter-

minu odprawienia takiej mszy świę-

tej. Są jeszcze miejscowości, które

nie zgłosiły się w tej sprawie i nie

ustaliły odpowiedniego terminu”.

A jest o co zabiegać, bo np.

w parafii pw. Niepokalanego Poczę-

cia w Chmielniku za pokropienie

ziemi święconą wodą mieszkańcy

ulic Mickiewicza, Dygasińskiego, Po-

lnej i Żeromskiego zapłacili wieleb-

nemu 390 zł, Przededworza – 716 zł,

Śladkowa Małego – 812 zł, Łagiew-

nik – 390 zł, Zrecza Małego – 325 zł.

Rozumieć należy, że proboszcz pła-

ci odszkodowanie w wypadku kiep-

skich zbiorów...

Komisja Europejska kwestionu-

je pobieranie obowiązkowej opła-

ty radiowo-telewizyjnej w Polsce.

Zdaniem UE ta opłata stanowi coś

w rodzaju podatku i jest niezgod-

na z unijnym prawem. Jeśli rząd

nie dogada się z Komisją, to mo-

że ona nawet nakazać zwrot pie-

niędzy z abonamentu. Naszym zda-

niem TVP i Polskie Radio powin-

ny być finansowane przez Krk, bo

de facto działają jak stacje kato-

lickie.

WYRODNA SIOSTRA

MaK

Piosenkarka Pola Pospieszal-

ska , bratanica katolickiego krucja-

tora Jana Pospieszalskiego , na-

grała bardzo zmysłowy teledysk cie-

szący się dużą popularnością w in-

ternecie. Teledysk nie tylko tryska

erotyką, ale kończy się pocałun-

kiem męsko-męskim, bynajmniej

nie w ramach przekazywania „zna-

ku pokoju”. Mamy wątpliwości, czy

Jan uzna, że z Polą warto jeszcze

rozmawiać.

ZAMACHOWCY Z ABW

„Oto przykład tego, co się dzie-

je, gdy duchowny kieruje się tylko

pobożnością, a odrzuca mądrość.

Wiadomo, gdy mądrości brakuje, po-

zostaje głupota” – tak skomento-

wał ekstrawaganckie wyczyny księ-

dza Piotra Natanka rzecznik kurii

krakowskiej Robert Nęcek . Tym sa-

mym duchowny przyznał, że kato-

licka pobożność może być dobrze

wymieszana z pospolitą głupotą.

Dziękujemy, zapamiętamy. MaK

Zatrzymany niedawno przez

ABW Robert Frycz , autor strony

internetowej www.AntyKomor.pl,

postanowił założyć Komitet Obro-

ny Wolności Słowa. Organizacja bę-

dzie reagować, gdy według niej doj-

dzie do „zamachu na prawo do wy-

rażania własnych poglądów czy kry-

tyki władzy”. Przypomnijmy, że

na portalu AntyKomor, poza fak-

tyczną krytyką rządu, były również

gry, w których zadaniem było za-

bicie prezydenta Komorowskiego

i jego żony.

MaK

I PO GRATISACH

Księdzu Stanisławowi Zarosie

w ciągu 3 lat bycia proboszczem

w sanktuarium św. Benedykta

w Sierpcu zdarzyło się udzielić aż

27 posług gratisowych. Tak przynaj-

mniej chwali się na stronie parafii.

Ślubów gratisowych – 7, chrztów

– 11 i pogrzebów – 9. „Chcę aby

moi Parafianie oraz Czciciele MB

Sierpeckiej wiedzieli, że takie po-

sługi w sierpeckim sanktuarium są

rzeczywistością” – tłumaczy pro-

boszcz. Jednocześnie zapowiedział,

że… będzie wpisywał na stronę in-

ternetową każdą gratisową posługę,

która wydarzy się w parafii. Efekt

był łatwy do przewidzenia – w cią-

gu dwóch miesięcy od złożenia de-

klaracji proboszcz nie odnotował ani

jednego gratisu. Czyżby parafianie

nie chcieli publicznie uchodzić

za skąpców lub biedaków? AK

TAK DLA SEKSU

ASz

62 procent Polaków uważa, że

seks przedmałżeński jest czymś zu-

pełnie normalnym, bo „ludzie mu-

szą się lepiej poznać zanim zdecy-

dują się na związek”. Ten tok ro-

zumowania jest absolutnie logicz-

ny, dlatego zupełnie sprzeczny

z tym, czego nauczają duchowni ka-

toliccy i Watykan. Dziewictwo

przed ślubem deklaruje 1–2 proc.

narzeczonych.

SĄD OBCIĄŁ KURII

Smakiem będzie się musiała

na razie obejść kuria arcybiskupia

w Poznaniu, której sąd pierwszej

instancji przyznał 23 mln zł (ar-

chidiecezja chciała 32 mln!). Sąd

apelacyjny zmniejszył kwotę od-

szkodowania za brak możliwości

dysponowania budynkami szkół ka-

tolickich, które zostały upaństwo-

wione w 1956 roku. Kuria ma do-

stać obecnie 4,7 mln złotych, cho-

ciaż budynki te nigdy nie były wła-

snością Kościoła. Wybudował je pry-

watnie jeden z poznańskich księży,

MaK

ZRZUTA NA TACĘ

W Rydzykowym „Naszym Dzien-

niku” pojawiło się intrygujące ogło-

szenie, które zachęca do wpłaca-

nia składek na tajemniczy Komitet

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: