Manfred Ingerfeld
Madrosc Kobiet
DOWNLOAD <ingerfeld_kobiety.zip>Drukuj Stronê <javascript:printWindow()>"Nie patrze na cos,spogladam na sama siebie.Jestem dala pierwotnej madrosci,oto moje magiczne dzielo,Zrozumienie wolne od dualnosci jest niepojete!" Dakini"Cialo to fundament dla osiagniecia madrosci. Zasadniczo ciala kobiet i mezczyzn sa do tego jednakowo wyposazone. Jesli jednak dazenie kobiety jest silne, jej potencjal bedzie wyzszy." Ten cytat pochodzi od samego Padmasambhawy. Wielki Guru Rinpocze mówi tu, ze kobiety wnosza do duchowej sciezki szczególne zdolnosci, takie, które w rezultacie moga obdarzyc je wiekszym potencjalem. Dlatego powinno sie cenic kobiety i zachecac je do praktyki duchowej, zeby ich zdolnosci i potencjal mogly sie objawic dla pozytku wszystkich. Przychodza mi tu na mysl nazwiska wielkich kobiet nauczycieli z przeszlosci: Sukhasiddhi i Nigumy w Indiach czy Jeszie Tsogial i Maczig Labdron w Tybecie. Dlaczego jednak znamy ich stosunkowo niewiele? Nie ma na to pytanie prostej odpowiedzi. Oczywiscie tak w przeszlosci, jak i obecnie, spoleczenstwa sklonne byly lekcewazyc osiagniecia kobiet. Ich zywotów nie spisywano i dzis juz nie mozemy ich odtworzyc. Styl samego buddyzmu równiez mial wplyw na te sytuacje. Buddyjska tradycja sutr kladzie nacisk na scisle reguly postepowania, a takze kontrolowania i przeksztalcania negatywnych emocji, które przynosza cierpienie. Buddyzm sutr zdominowany byl przez mnichów. Wspólnoty mniszek, w Tybecie i gdzie indziej, byly stosunkowo niewielkie. Zarówno wsparcie finansowe jak duchowy instruktaz na jaki mogly one liczyc, byly bardziej ograniczone niz w wypadku wielkich klasztorów, co stanowilo odbicie tla kulturowego owych czasów. Nawet dzis spoleczenstwa Azji maja bardziej zdecydowane poglady na role jednostki, a szczególnie kobiety, w zyciu. Powinnismy zadbac o to, by te kulturowe aspekty buddyzmu nie zostaly przeniesione na Zachód. W wadzrajanie, buddyzmie Diamentowej Drogi, sytuacja jest inna. Mahamudra szkoly Kagyu i Maha Ati szkoly Ningma opieraja sie na zalozeniu, ze zasadniczo wszyscy juz jestesmy oswieceni. Za sprawa przekazu od dysponujacego moca nauczyciela i bezposredniej pracy z nasza energia, budzi sie ponownie swietlistosc i wizja, widoczne staje sie swiatlo pierwotnego stanu oswiecenia. Przeszkadzajacych uczuc doswiadczamy "takimi, jakimi sa" Ð wówczas rozpuszczaja sie natychmiast, jak snieg wpadajacy do wody. Namkai Norbu Rinpocze wyjasnia tu, ze kobiety z natury wola pracowac z energia i wizja. Garab Dordze, zalozyciel tradycji dzogczen, posuwa sie nawet do stwierdzenia, ze wiekszosc z tych, którzy osiagna ostateczny poziom nauk dzogczen - manifestacje swietlistego, czy tez teczowego ciala - beda stanowily kobiety. Na poziomie zewnetrznym, postawa mezczyzn wobec praktykujacych kobiet byla w wadzrajanie zawsze lepsza niz w tradycji dzogczen. Po pierwsze, Diamentowa Droga praktykowana jest czesto przez joginów i joginki na wlasna reke lub w niewielkich grupach i dzieki temu jest wolna od wplywów zdominowanego przez mezczyzn systemu monastycznego. Po drugie, poniewaz pracuje z caloscia naszej istoty, zawierajaca pierwiastki zarówno meskie jak i zenskie, utrzymywanie pogladów lekcewazacych kobiety blokowaloby wlasny rozwój praktykujacego mezczyzny i stanowilo wykroczenie przeciwko slubowaniom tantrycznym. W wadzrajanie kobiety generalnie uwazane sa za esencje madrosci, a liczne zenskie manifestacje róznych energii znane sa w niej pod nazwa dakin. Istnieja w pelni oswiecone dakinie madrosci, na przyklad rózne formy Tary i Dordze Pamo (Wadzrawarahi) - czerwonej dakini tak waznej dla tradycji Kagyu - a takze swiatowe dakinie. Zaawansowane w praktyce kobiety równiez mozemy nazywac dakiniami. Odgrywaly one kluczowa role w zyciu wielu wielkich mistrzów przeszlosci. Dobrym tego przykladem jest ponizsza opowiesc z zycia mahasiddhy Sarahy. Ukazuje ona takze swobodny i bezposredni sposób w jaki przekazywane sa, takze i dzis, wazne nauki mahamudry. Pewnego dnia Saraha poprosil zone, by mu przyrzadzila rzodkiew z curry. Zona przygotowala potrawe, lecz Saraha tymczasem wszedl w gleboka medytacje, w której pozostal przez dwanascie lat. Kiedy z niej wyszedl, od razu zapytal, co z jego jedzeniem. Zona byla zaskoczona: "Byles w medytacji przez dwanascie lat; teraz mamy lato i nie ma rzodkwi." Saraha postanowil wiec, ze uda sie na dalsza medytacje w góry. "Odosobnienie fizyczne to nie jest prawdziwa samotnosc" - odrzekla na to kobieta. - "Najlepszym rodzajem samotnosci jest calkowite uwolnienie sie od z góry powzietych pogladów i uprzedzen sztywnego i ograniczonego umyslu, a takze od wszelkich etykietek i koncepcji. Jezeli obudzisz z dwunastoletniego samadhi i wciaz jeszcze myslisz o tej rzodkwi sprzed dwunastu lat, to co ci moze dac odejscie w góry?" Saraha posluchal zony i po pewnym czasie osiagnal najwyzsza realizacje mahamudry. Madrosc zony Sarahy cieszy sie uznaniem, lecz nie jest jasna rola, jaka pelnila ta kobieta. Znaczenie jej komentarzy i ich trafne umiejscowienie w czasie pozwalaja przypuszczac, ze zrozumiala juz ona mahamudre. To czyniloby z niej najwazniejszego nauczyciela Sarahy, mimo ze nawet nie znamy jej imienia. Równiez w blizszych nam czasach znanych jest wiele relacji o wysoce zrealizowanych kobietach, zywo pamietanych lub nawet zyjacych obecnie. O niektórych mówi sie, iz zamanifestowaly teczowe cialo, co jest wyrazem wyjatkowego urzeczywistnienia. Nieliczne zajmuja miejsca w hierarchii. Z drugiej strony tytuly i hierarchie, choc bardzo pozyteczne, sa tylko jednym ze sposobów wyrazania osiagniec duchowych i aktywnego wspólczucia. Powinnismy jednakze starac sie wykorzystac osiagniecia tych wyjatkowych kobiet, korzystac z mozliwosci uczenia sie od nich i dokumentowac ich zywoty dla przyszlosci.
darrom