Nie-Biska Komedia.pdf

Nie-Boska komedia

streszczenie

Motto

„Do b łę dów, nagromadzonych przez przodków,

dodali to, czego nie znali ich przodkowie –

wahanie si ę i boja źń ; i sta ł o si ę zatem,

ż e znikn ę li z powierzchni ziemi i wielkie milczenie jest po

nich.”

Bezimienny

„To be or not to be, that is the question.”

Hamlet

Pierwsze motto odnosi si ę do klasy arystokratów, klasy,

która ze wzgl ę du na pope ł nione b łę dy odchodzi w przesz ł o ść

Drugie wyra ż a odwieczny hamletowski dylemat

egzystencjalny, którego uosobieniem jest w dramacie hrabia

Henryk.

CZ ĘŚĆ PIERWSZA

* * *

Wprowadzenie:

Rozwa ż ania dotycz ą ce poety i roli poezji. Autor pokazuje tu

poezj ę w dwojaki sposób: jako ź ród ł o cierpienia i jako

b ł ogos ł awie ń stwo. Wskazuje tym samym na dwa rodzaje

poetów:

- poet ę „nieszcz ęś liwego”, który próbuje pogodzi ć ż ycie

ziemskie z poezj ą , nie oddaje si ę jej w pe ł ni, i nie osi ą ga on

szcz ęś cia, ani w ż yciu ziemskim ani w poezji.

„Przez ciebie p ł ynie strumie ń pi ę kno ś ci, ale ty nie jeste ś

pi ę kno ś ci ą ...”.

Poezja pokazana jest tu jako przynosz ą ca zgub ę tym, którzy

jej zawierzyli:

„(...) bo jeno tych gubisz, którzy si ę po ś wi ę cili tobie, którzy si ę

stali ż ywymi g ł osami twojej chwa ł y.”

- poet ę „b ł ogos ł awionego”, oddanego w pe ł ni poezji, który

zespolony z poezj ą ma szans ę przewodzenia ludowi, o takim

poecie mówi, ż e:

„On b ę dzie kocha ł ludzi i wyst ą pi m ęż em po ś ród braci

swoich.”

Osoby: Anio ł Stró ż

Anio ł Stró ż zsy ł a do poety dobr ą i skromna ż on ę , która ma

mu urodzi ć dziecko. Bowiem: „b ł ogos ł awiony po ś ród

stworze ń , kto ma serce”.

Osoby: Chór z ł ych duchów

Z ł e duchy wysy ł aj ą do poety widma: kochank ę (o ż ywiony

trup kobiety), s ł aw ę (stary orze ł wypchany w piekle) i

natur ę („spróchnia ł y obraz Edenu”). Zjawy te maja omami ć

wyobra ź ni ę poety i zniewoli ć go.

Miejsce: Wie ś , w której widoczny jest ko ś ció ł

Osoby: Anio ł Stró ż

Anio ł Stró ż ko ł ysz ą cy si ę nad ko ś cio ł em obiecuje poecie ł ask ę i

swoj ą opiek ę , je ś li dotrzyma przysi ę gi (ma łż e ń skiej).

Miejsce: Wn ę trze koscio ł a

Osoby: Ksi ą dz, M ąż , Panna M ł oda, ś wiadkowie

Ksi ą dz udziela m ł odej parze ś lubu. Po zako ń czeniu obrz ę du

M ąż pozostaje na chwil ę sam w ś wi ą tyni i wypowiada s ł owa:

„Zst ą pi ł em do ziemskich ś lubów, bom znalaz ł t ę , o której

marzy ł em – przekl ę stwo mojej g ł owie, je ś li j ą kiedy kocha ć

przestan ę ”.

S ł owami tymi sam rzuca na siebie przekle ń stwo, je ś li tylko

porzuci swoj ą ż on ę .

Miejsce: Pi ę knie przystrojona komnata weselna, bal,

muzyka

Osoby: Pan M ł ody, Panna M ł oda, go ś cie.

Odbywa si ę wesele m ł odej pary. Pan m ł ody przygl ą da si ę z

zachwytem ta ń cz ą cej Pannie M ł odej i prosi j ą , aby, pomimo

zm ę czenia, zata ń czy ł a raz jeszcze, co pozwoli mu

zachwyca ć si ę jej pi ę knym wygl ą dem

Miejsce: Ogród i cmentarz

Osoby: Duch Z ł y pod postaci ą dziewicy

Duch z ł y przelatuje nad ogrodem i cmentarzem i „ubiera

si ę ” w znajduj ą ce si ę tam kwiaty i wdzi ę ki „umar ł ych

dziewic” (pukle ich w ł osów, oczy, sukni ę ).

* * *

Miejsce: Pokój sypialny m ł odej pary

Osoby: M ąż , Ż ona, Dziewica

M ąż widzi we ś nie pi ę kn ą dziewic ę , budzi si ę i spostrzega, ż e

ś pi obok ż ony, jednak zjawa senna nie znika. Dziewica

mówi do niego, ż e j ą zdradzi ł , na co on odpowiada:

„Przekl ę ta niech b ę dzie chwila, w której poj ął em kobiet ę , w

której opu ś ci ł em kochank ę lat m ł odych, my ś l my ś li moich,

dusz ę duszy mojej...”

M ąż w ten sposób przeklina dzie ń swojego ś lubu. Budzi si ę

ż ona i jest zaniepokojona blado ś ci ą ma łż onka. Ten jednak

prosi j ą o pozostanie w ł ó ż ku, sam za ś wychodzi do ogrodu.

Miejsce: Ogród

Osoby: M ąż , Dziewica, G ł os Kobiecy (g ł os Ż ony)

M ąż wyrzuca sobie ś lub z kobiet ą , której nie kocha. Ma ż al do

siebie, ż e ż y ł ż yciem przyziemnym, zaniedbuj ą c sprawy

ducha:

„Od dnia ś lubu mojego spa ł em snem odr ę twia ł ych, snem

ż ar ł oków, snem fabrykanta Niemca przy ż onie Niemce...”

Ż y ł jako cz ł owiek bezduszny, gnu ś ny, pozbawiony idea ł ów,

teraz prosi jednak Dziewic ę , aby zabra ł a go z sob ą . Obiecuje

jej, ż e pójdzie za ni ą , kiedy tylko ona zechce. Z dala s ł ycha ć

wo ł anie Ż ony, która prosi M ęż a, by powróci ł od ł o ż a.

Miejsce: Salon

Osoby: M ąż , Ż ona, Dziewica

Ż ona opisuje przygotowania, jakie poczyni ł a w zwi ą zku ze

zbli ż aj ą cym si ę chrztem dziecka, ś pi ą cego podczas tej

rozmowy w ko ł ysce. Ż ona wypomina m ęż owi, ż e zmieni ł

ostatnio swój stosunek do niej i pyta si ę , co takiego zrobi ł a,

ż e jego uczucia uleg ł y nag ł emu och ł odzeniu. M ąż próbuj ą c

odeprze ć jej zarzuty odpowiada, ż e przecie ż „powinien j ą

kocha ć ”. Zrozpaczona kobieta chc ą c wymusi ć na m ęż u

przyrzeczenie, ż e nie opu ś ci rodziny, bierze dziecko na r ę ce,

lecz gdy tylko padaj ą s ł owa obietnicy Henryka, ż e i j ą i

dziecko zawsze kocha ć b ę dzie, s ł ycha ć grzmot i gwa ł towna

muzyk ę . Po czym zjawia si ę posta ć Dziewicy, która zach ę ca

m ęż a do porzucenia domu i rodziny. M ąż urzeczony

widmem widzi w niej pi ę kn ą kobiet ę , ż ona dostrzega jej

prawdziw ą , trupi ą i szata ń sk ą (zapach siarki) natur ę . Nie

zwa ż aj ą c na b ł agania ż ony m ęż czyzna odchodzi z dziewic ą ,

Maria pada po jego wyj ś ciu zemdlona.

Miejsce: Sala, gdzie odbywa si ę chrzest

Osoby: Ojciec Beniamin, Ż ona, mamka z dzieckiem, Rodzice

Chrzestni, Go ś cie

Go ś cie zaproszeni na chrzest wymieniaj ą miedzy sob ą uwagi

dotycz ą ce nieobecno ś ci Hrabiego i dziwnego zachowania

jego ma łż onki. Kiedy Ojciec Beniamin udziela chrztu

ma ł emu Jerzemu Stanis ł awowi, blada i bliska omdlenia

Maria podchodzi do dziecka i b ł ogos ł awi je, wyra ż a swoje

pragnienie, ż eby jej syn by ł poet ą , co ma mu zapewni ć mi ł o ść

ojca, a matce – przebaczenie m ęż a. Po tych s ł owach mdleje i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: