Izraelski exodus – następstwo.doc

(50 KB) Pobierz

Izraelski exodus – następstwo

 

Exodus of Israel – The Aftermath

http://www.roytov.com/articles/uganda2.htm

Roy Tov 12.01.2011 tłumaczenie Ola Gordon

W pierwszej części tego artykułu – Izraelski exodus – opisałem możliwy wynik następnej konfrontacji między Izraelem i Hezbollahem. Scenariusz ten jest możliwy, zwłaszcza dlatego, że 1.01.2011 roku Izrael znalazł się pod całkowitą kontrolą „Ugandyjczyków,” mianowicie trzech oficerów IDF, którzy przeprowadzili operację Entebbe. Justice Goldstone już ostrzegł przed izraelską „arogancją władzy,” która doprowadziła do jednej katastrofy po drugiej. W pierwszej części opisałem jak izraelscy przywódcy wojskowi, polityczni i finansowi opuszczają tonący statek, kiedyś zwany „Izraelem,” na pokładzie amerykańskiej Szóstej Floty. Większość pozostałych 6 mln izraelskich Żydów przeszła na Półwysep Synajski. Jak w tamtej części artykułu powiedział „Bijo,” to jeszcze nie koniec.

Półwysep Synajski

Półwysep Synaj cechowała asymetria polityczna. Na północy graniczy ze Strefą Gazy. Po klęsce Izraela jako ostatnia przerwała granice; Palestyńczycy stamtąd byli już w miastach Aszdod, Aszkelon i Beer Szewa. Oznaczało to, że większość Izraelczyków weszła na Synaj od granicy południowej, od Eilatu i miejsc w pobliżu. Większość osiedlała się wzdłuż wybrzeża M. Czerwonego. Bez niezawodnych źródeł pożywienia i wody nie mogli pozostać tam na długo, zwłaszcza kiedy Egipt był pod presją międzynarodową, aby usunąć niechcianych uchodźców.

Genewa, siedziba ONZ

Dla przedstawicieli żydowskich w siedzibie ONZ w Genewie, wkrótce stało się jasne, że sytuacja jest na bakier. Nawet jeśli jakiś kraj miałby przyjąć 6 mln uchodźców, nie było żadnego sposobu na przetransportowanie tych mas. Izrael stracił większość swojego zaplecza logistycznego i nigdy nie miał sposobu na przeniesienie takiej ilości ludzi, w tym nawet Zim – główna firma przewozowa syjonistów i wieloletni partner Mosadu.

Z najbezpieczniejszego okrętu Szóstej Floty, Tamir Pardo – dyrektor Mosadu – wysłał zakodowany rozkaz operacyjny. Oficer łącznikowy okrętu zauważył nieoczekiwany sygnał elektroniczny pochodzący z górnego pokładu, ale nie mógł potraktować tego wydarzenia odpowiednio, gdyż na statku zajmował się omijaniem tego, co wyglądało na próbę schwytania „Ugandyjczyków.” Obszar patrolowało kilka nie zidentyfikowanych statków i myśliwców.

Gdzieś na północnym Atlantyku

Dowódca „Tkuma” – jednego z izraelskich okrętów podwodnych klasy Delfin, skonstruowanych w Niemczech – po raz trzeci patrzył na niesamowity, przed chwilą otrzymany rozkaz. Wszystkie kody potwierdzające były na miejscu. Czując jakby zamarzała w nim krew, skontaktował się z odpowiednimi oficerami i wydał rozkaz. Nie zadawano żadnych pytań. Izraelski system edukacji nauczył ich, że winni byli wszyscy Niemcy, bo nie odmawiali nielegalnych rozkazów, oficerowie IDF milionowy raz poszli tą samą drogą.

Rakietę przygotowano i wystrzelono. Kilka minut później uderzyła w Statuę Wolności, Wolność oświecająca świat brzmiała jej ironiczna oficjalna nazwa.

Biały Dom, Waszyngton DC

„Panie prezydencie, izraelski ambasador jest przy bramie Białego Domu i upiera się o natychmiastowe spotkanie z panem. Twierdzi, że wiąże się ono z atakiem na Nowy Jork.”

Wprowadzono ambasadora. Prawie w zupełnym milczeniu podał prezydentowi krótką notatkę z dwiema liczbami. „To są współrzędne jednego z naszych projektorów używanych do ataku,” powiedział. „To wy wyprodukowaliście go i jest wyraźnie oznaczony jako wasz; będziecie chcieli obwinić Koreę Północną”, dodał, potwierdzając, że stał za odpowiedzialnymi za ten atak.

Prezydent zaniemówił. Znowu przerywając ciszę, ambasador wręczył mu drugą notatkę. Było na niej kilka nazwisk, wszystkie należące do żon bardzo wybitnych Amerykanów. „Róbcie, jak mówimy, a my podamy antidotum podobne do tego, które ocaliło Khaleda Mashala. Przy okazji, celem jest również wciąż niedokończony ‘One World Trade Center’ w Nowym Jorku.”

Amerykańska Czwarta Flota, Zatoka Perska

Kilka minut później, dowódca Czwartej Floty potwierdził rozkaz, a następnie kontynuował wypłynięcie z Zatoki Perskiej. Czy M. Czerwone będzie bezpieczne dla nawigacji? Z tym pytaniem na uwadze, rozpoczął to, co później stało się znane jako „Nowy exodus izraelski.” Ameryka miała się stać trochę bardziej zatłoczona.

 

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin