PRZEŁOM DŹWIĘKOWY
PRZEŁOM DŹWIĘKOWY:
· Kino nigdy nie było bezdźwięczne, bo w epoce niemej obrazowi towarzyszył akompaniament muzyczny.
· Obraz wizualny został uzupełniony o nowy komponent – słowo
· Wiąże się z początkami kina dźwiękowego (w Ameryce - Śpiewak jazzbandu A. Croslanda, 1927. W Europie - Pod dachami Paryża R. Claira, 1930, Opera za trzy grosze G.W. Pabsta, 1931, Bezdomni N. Ekka, 1931 ).
· Rewolucja dźwiękowa dokonywała się niezwykle burzliwie, a konflikt ogniskował się przede wszystkim wokół kwestii estetycznych, ponieważ początkowo dźwięk nie nadążał za finezją sfery wizualnej i doskonałością formy, jaką osiągnęło kino nieme. Naturalistyczny sposób posługiwania się dźwiękiem sprawiał, że najpierw działał on tautologicznie wobec warstwy wizualnej, dublując informacje zawarte w obrazie.
· Epoka kina dźwiękowego rozpoczęła się na dobre w roku 1927. Premiera filmu Śpiewak jazzbandu z gwiazdą Broadwayu Alem Jonsonem, uchodzi za początek kina dźwiękowego.
· Wielu aktorów "poprzedniej epoki" nie nadawało się do filmu dźwiękowego. Ze względów technicznych aparaty nagrywające zniekształcały ich głosy. Skończyły się wielkie kariery aktorów zagranicznych, słabo znających angielski - laureata pierwszego Oscara za rolę męską Emila Janningsa, Poli Negri, która wróciła do Europy. Wśród gwiazd kina niemego znajdziemy jednak i tych, którzy bez większych problemów poradzili sobie z nowym wyzwaniem, jakim był dźwięk - na przykład Charlie Chaplin.
· 6 sierpnia 1926 roku odbyła się premiera Dom Juana Alana Croslanda, do którego muzyka wydobywała się z wibrafonu- urządzenia do odtwarzania płyt
· 6 października 1927- Śpiewak Jazzbandu- pierwszy film dźwiękowy
· Od premiery Śpiewaka Jazzbandu trzeba było 5 lat by film dźwiękowy ostatecznie się przyjął
· Za pierwszy film w pełni udźwiękowiony uchodzą Światła Nowego Jorku Bryana Foyera (1928)
· Twórcze wykorzystanie dźwięku ( modulacja, cisza, środek wyrazu)- Sternberg, Hitchock
· Przełom dźwiękowy przynosi zmianę estetyki. Ci co nie zaadaptowali dźwięku musieli odejść
· Od lat 30 zaczyna dominować system Movietone czyli rejestracja dźwięku na taśmie
· KONSEKWECJE:
a) Bariery artystyczne:
- Wczesne nagrania dźwiękowe utrwalano na płytach za pomocą ukrytych mikrofonów. Aktorzy byli zmuszeni wypowiadać swe kwestie w kierunku gdzie był ukryty mikrofon, np. zwracać się w stronę wazonu z kwiatami
- Scen nie można było ciąć, gdyż po nagraniu na płytę odpadała jego obróbka- koniec ambitnej techniki montażu kina niemego
- Odpadają dłuższe sceny w plenerze, bo zewnętrzne odgłosy, np. brzęczenie owadów , Mają katastrofalne skutki dla dźwięku- powstaje - metoda reprojekcji- zrealizowane w plenerze zdjęcia wyświetla się w studiu na specjalnym ekranie, na którego tle filmuje się aktorów w akcji
b) Zmierzch niemych gwiazd:
- Wielu aktorów nie nadaje się do filmu dźwiękowego, gdyż nie umieją „grać głosem”
- Odchodzi wiele reżyserów królujących w epoce kina niemego
- Zmienia się sposób gry aktorskiej- przestaje być pantomimiczny, nie musi być mimicznie wyrazista- odchodzą Buster Keaton, Merry Pickford
- Kończą się kariery aktorów zagranicznych w Hollywoodzie, którzy uzmysławiają sobie barierę językową np. Emil Jannings, Pola Negri
- Muzycy w orkiestrach i pianiści, których muzyka towarzyszyła filmom niemym tracą pracę
c) Dźwiękowe kroniki tygodnia:
- Producent William Fox zakupił w Western Electric metodę Movietone I wykorzystał ją w swych kronikach
- Publiczność była zachwycona, że wraz ze zdjęciami z całego świata słyszy oryginalne zdjęcia
d) Musical
ŚPIEWAK JAZZBANDU:
Reżyseria: Alan Crosland
Scenariusz: Alfred A. Cohn
Zdjęcia: Hal Mohr
Produkcja: Warner Brothers, USA
Rok produkcji: 1927
Obsada: Al Jonson, May McAvoy, Warner Oland
· Premiera odbyła się 6 października 1927
· Rozpoczął erę filmu dźwiękowego
· Monolog popularnej gwiazdy Broadwayu Ala Jonsona złożony z 250 słów- pierwszy fragment mówiony w historii kina
· „Say, Ma, listen to this...”- pierwsze słowa z kinowego ekranu
· Nagrany w systemie vitaphone, czyli na płytach
· Jest dźwiękowy tylko we fragmentach
DUSZE CZARNYCH:
Reżyseria: King Vidor
Scenariusz: Wanda Tuchock
Zdjęcia: Gordon Avil
Produkcja: MGM,USA
Rok produkcji: 1929
· Pierwsze arcydzieło kinematografii dźwiękowej
· Po raz pierwszy na ekranie pojawia się dramatyczna cisza
· Fabuła opisuje losy syna marnotrawnego, który ulega fatalnemu urokowi uwodzicielki z miasta
· Pierwszy film murzyńskich wykonawców, który mówi o czarnym społeczeństwie Ameryki.
· Jako pierwszy wyzyskał w pełni możliwości słowa, muzyki i szmeru
· Strona wizualna nie daje się oderwać od dźwiękowej a chóralne pieśni przeplatają się z ciszą, która dopiero w filmie dźwiękowym zaczęła być słyszana i mogła coś znaczyć
BŁĘKITNY ANIOŁ:
Reżyseria: Josef von Sternberg
Scenariusz: Heinrich Mann, Karl Vollmöller, Robert Liebmann, Carl Zuckmayer
Zdjęcia: Günther Rittau
Muzyka: Frederick Hollander
Na podstawie: powieści Heinricha Manna "Profesor Unrat"
Produkcja: UFA,Niemcy
Rok produkcji: 1930
· Film ten stał się milowym krokiem w karierze Marleny Dietrich .Wcieliła się tam w postać Loli Loli, zaś najsłynniejszy wówczas aktor niemiecki Emil Jannings grał profesora Immanuela Ratha.
· Film ten okazał się wielkim wydarzeniem w historii kina światowego (Jannings otrzymał za tę rolę Oscara).
· Pierwszy film dźwiękowy z Emilem Janningsem.
· Akcja filmu toczy się na początku lat 20-tych w małym miasteczku niemieckim. Pracujący w męskim gimnazjum profesor Ratz, człowiek o nieco staroświeckich zasadach zakochuje się w wyuzdanej piosenkarce kabaretowej o pseudonimie Lola-Lola. Zakończony małżeństwem romans bohatera, powoduje jego powolną degradację moralną i społeczną.
· Jedno z pierwszych arcydzieł kina dźwiękowego było początkiem wielkiej kariery Marleny Dietrich i zarazem ostatnim wybitnym filmem Josefa von Sternberga. Ten hollywoodzki reżyser, przeżywający okres świetności w okresie niemym, zajął się odtąd kręceniem konwencjonalnych melodramatów z odkrytą przez siebie gwiazdą.
· Sternberg, który jest z pochodzenia Austriakiem, wraca do Europy i kręci wraz z UFA swoje arcydzieło
· W filmie tym gęsto od aluzji symboli erotycznych]
· Kapitalne podsumowanie nastrojów ekspresjonizmu
· Analiza układów, które niedługo cały świat pozna pod postacią hitleryzmu
· Wykorzystuje dźwięk poprawnie technicznie, ale i dla budowania nastroju w pełnych napięcia scenach dialogowych
SZANTAŻ:
Reżyseria: Alfred Hitchcock
Scenariusz: Charles Bennett, Alfred Hitchcock, Benn W. Levy
Zdjęcia: Jack Cox
Muzyka: Campbell, Connelly
Na podstawie: sztuki Charlesa Bennetta
Produkcja: Wielka Brytania
Obsada: Sara Allgood (Mrs. White), Joan Barry (głos) (głos Alice White), Harvey Braban (Chief Inspector), Donald Calthrop (Tracy), Hannah Jones (The Landlady), Phyllis Konstam, John Longden (Frank Webber), Anny Ondra (Alice White), Charles Paton (Mr. White), Cyril Ritchard (The Artist), John Stuart
· Alice White zabija malarza, który usiłował ją zgwałcić. Śledztwo w tej sprawie prowadzi jej przyjaciel detektyw Frank Webber. Odkrywa szybko motywy zbrodni, ale nie zdradza ich nikomu. Oboje są szantażowani przez nieznanego człowieka, który również zna prawdę, ale policjant grozi mu, że obarczy go zbrodnią. W tej sytuacji szantażysta ucieka i ginie w wypadku. Alice, która obecnie czuje się podwójną morderczynią, chce przyznać się przełożonemu Franka do winy. Jednak przedziwne okoliczności stają jej na przeszkodzie...
· Film Alfreda Hitchcocka jest jednym z pierwszych brytyjskich filmów dźwiękowych, ale bardzo oszczędnie sięga po środki akustyczne. Mimo to film jest pionierski, jeśli chodzi o dramaturgiczne wykorzystanie dźwięku.
· Z początku film kręcony jako niemy, dźwięk został dograny
· Dźwięk jako dramaturgiczny kontrapunkt i komentarz akcji
MORDERSTWO:
Scenariusz: Alma Reville, Alfred Hitchcock, Walter C. Mycroft
Muzyka: John Reynders
Na podstawie: sztuki Clarence`a Dane`a
Obsada: Nora Baring (Diana Baring), Matthew Boulton, Donald Calthrop (Ian Stewart), Esme V. Chaplin, Edward Chapman (Ted Markham), Robert Easton, Violet Farebrother, William Fazan, Clare Greet, Ross Jefferson, R.E. Jeffrey, Hannah Jones, Phyllis Konstam (Dulcie Markham), Kenneth Kove, Miles Mander (Gordon Druce), Herbert Marshall (Sir John Menier), Una O'Connor, Guy Pelham, Esme Percy (Handel Fane), Joynson Powell, George Smythson, Alan Stainer, Amy Brandon Thomas, Drusilla Vills, S.J. Warmington, Marie Wright
· Młoda aktorka Diana [Norah Baring] zostaje skazana w procesie poszlakowym na śmierć jako rzekoma morderczyni kobiet. Jeden z przysięgłych, dramaturg Sir John Menter [Herbert Marshall], wierzy jednak w jej niewinność i podejmuje śledztwo na własną rękę. W zespole teatralnym skazanej odkrywa prawdziwego mordercę i przechytrza go dzięki znajomości "Hamleta"...
· W tym wczesnym kryminale Alfreda Hitchcocka dowcip i chwile pełne napięcia rekompensują słabości przeciążonego tekstem filmu, trzymającego się zbyt sztywno sztuki Clemence`a Dane`a
· Hitchcock ponownie udowadnia, że potrafi dobrze korzystać z nowych możliwości kina dźwiękowego: stanowisko bohatera zostaje umiejętnie przedstawione przez monolog wewnętrzny
...
Alexa_89