Kotły komorowe zasypowe « kotły co – poradnik użytkownika.pdf - Dokumenty - Przemo1978

kotły co – poradnik użytkownika

Kotły komorowe zasypowe

W kotłach komorowych zasypowych paliwo spala się na ruszcie stałym, w dużej komorze spalania, mieszczącej

porcję paliwa wystarczającą na okres pracy kotła od kilku do kilkunastu godzin, z cyklicznym ręcznym

uzupełnianiem paliwa w komorze spalania. Kotły te wymagają pracochłonnej obsługi. Kilka razy dziennie (kiedy jest

zimno – częściej, kiedy jest ciepło – rzadziej) trzeba dosypać paliwo do komory kotła oraz przegrabić żar na ruszcie

(aby usunąć popiół i żużel oraz zapewnić odpowiedni przepływ powietrza przez złoże paliwa). Regulacja procesu

spalania w takim kotle praktycznie nie istnieje, toteż ich sprawności nie są wysokie.

Kotły komorowe zasypowe, zwane również kotłami rusztowymi komorowymi, potocznie dzielone są na kotły ze

spalaniem górnym i dolnym. Taki podział nie jest poprawny z technicznego punktu widzenia, dlatego też często te

same kotły zaliczane są do jednej lub do drugiej grupy, w zależności od indywidualnej interpretacji osoby

oceniającej.

W kotle rusztowym komorowym o najprostszej konstrukcji,

przedstawionym na pierwszym rysunku, paliwo spala się na ruszcie

znajdującym się w dolnej części komory paliwowej (powietrze

doprowadzane jest od dołu pod ruszt), zaś spaliny – po przejściu przez

całe złoże paliwa – odprowadzane są do wymiennika ciepła znad złoża

paliwa, u góry kotła. Po rozpaleniu kotła (po uzyskaniu odpowiednio

dużej warstwy żaru na ruszcie), napełnia się paliwem pozostałą część

komory paliwowej. Paliwo pali się początkowo tylko u dołu kotła. W

miarę odgazowania paliwa, strefa żaru stopniowo rozszerza się do góry,

aż po pewnym czasie obejmuje całą objętość złoża. Dla kotła tego typu

potocznie stosowane bywa zarówno pojęcie kocioł z górnym

spalaniem (częściej), jak i kocioł z dolnym spalaniem (rzadziej), w

zależności od tego, co oceniający postrzega jako dominujący element

procesu spalania – doprowadzenie powietrza do dolnej części złoża

paliwa, czy odprowadzenie spalin z górnej części złoża paliwa. Z technicznego punktu widzenia, dla tego typu kotła

poprawne jest pojęcie kocioł ze spalaniem w całej objętości złoża . W kotle pali się węglem w sortymencie

„orzech” lub „kostka”.

Kotły ze spalaniem w całej objętości złoża były w przeszłości stosowane do spalania koksu. Absolutnie nie powinny

być stosowane do spalania paliw o wysokiej zawartości części lotnych (jak węgiel energetyczny), ze względu na niskie

sprawności spalania i wysokie wskaźniki emisji szkodliwych zanieczyszczeń (w tym szczególnie związków

rakotwórczych), chociaż znajdują jeszcze nabywców ze względu na niskie ceny. Mocno ograniczone są w nich

również możliwości operatywnego dostosowania chwilowej mocy kotła do aktualnego zapotrzebowania ciepła przez

ogrzewane obiekty.

Kotły ze spalaniem w całej objętości złoża zastąpione zostały przez

kotły ze spalaniem w części złoża, które charakteryzują się wyższą

efektywnością spalania i niższymi wskaźnikami emisji

zanieczyszczeń. W kotle, którego schemat przedstawiono na drugim

rysunku, paliwo spala się na ruszcie znajdującym się w dolnej części

komory paliwowej (powietrze doprowadzane jest od dołu pod ruszt),

zaś spaliny odprowadzane są do wymiennika ciepła z dolnej części

Kotły komorowe zasypowe « kotły co – poradnik użytkownika

złoża paliwa, u dołu kotła. Stosowane potocznie dla tego typu kotła

pojęcie kocioł z dolnym spalaniem nie budzi wątpliwości,

jednakże z technicznego punktu widzenia poprawne jest pojęcie

kocioł ze spalaniem w dolnej części złoża . Kotły tego typu

wykorzystywane są do spalania węgla w sortymencie „orzech” lub

„groszek” .

Do spalania węgla w sortymencie „groszek” lub „miał”

wykorzystywane są kotły o zasadzie działania przedstawionej na rysunku trzecim.

Paliwo spala się w górnej części komory paliwowej (powietrze doprowadzane

jest do górnej części złoża paliwa), zaś spaliny odprowadzane są do

wymiennika ciepła z górnej części złoża paliwa, u góry kotła. Stosowane

potocznie dla tego typu kotła pojęcie kocioł z górnym spalaniem również

nie budzi wątpliwości, jednakże z technicznego punktu widzenia poprawne

jest pojęcie kocioł ze spalaniem w górnej części złoża .

W nowoczesnych kotłach ze spalaniem w części złoża stężenia związków

węglowodorowych i tlenku węgla w spalinach wylotowych są wielokrotnie

niższe. Znacząco wyższe są uzyskiwane sprawności spalania oraz możliwości

operatywnego dostosowania chwilowej mocy kotła do aktualnego

zapotrzebowania ciepła przez ogrzewane obiekty. Szczególnie dużym

powodzeniem cieszą się kotły zasilane miałem węglowym. Współczesne kotły

tego typu dorównują – pod względem ekonomiki – kotłom z podajnikiem automatycznym.

Wśród kotłów zasypowych występuje tak ogromna rozmaitość rozwiązań konstrukcyjnych, że często napotyka się na

trudności z jednoznacznym określeniem ich typu (dolnego, czy górnego spalania). Dobrym przykładem jest schemat

działania jednego z kotłów miałowych, który przedstawiamy na rysunku poniżej.

Po napełnieniu komory paliwowej, złoże zapala się od góry. Powietrze rozdmuchowe doprowadza się od dołu pod

ruszt. Powietrze rozpala górną część złoża paliwa, od której nagrzewają się stopniowo niższe warstwy, uzyskując

Kotły komorowe zasypowe « kotły co – poradnik użytkownika

szybko temperaturę początku odgazowania. W miarę spalania się wydzielanych gazów rozkładowych, warstwa żaru

przesuwa się w dół, aż do rusztu, po czym odgazowane złoże paliwa spala się od dołu. Nad złoże doprowadzane jest

powietrze wtórne, dopalające tlenek węgla, który powstaje w wyniku redukcji dwutlenku węgla na powierzchni

rozżarzonych kawałków koksu. Przedstawiony schemat działania zawiera elementy zarówno górnego, jak i dolnego

spalania, co – szczerze mówiąc – uniemożliwia jego jednoznaczne zakwalifikowanie.

Kotły komorowe zasypowe « kotły co – poradnik użytkownika.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: