Prawny Poradnik Użytkownika Konopi.pdf

Prawny Poradnik Użytkownika Konopi

.::POSIADANIE::..

Zamień zawiasy na znikomą szkodliwość społeczną czynu !!

Opracowanie tekstu:

Inicjatywa Wolne Konopie

Skład i Korekta:Gota,Jedrek,SiouYo,

Wersja 1.2/2010r.

Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi:

Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

(...)

W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności

albo pozbawienia wolności do roku.

Z orzecznictwa:

Na podstawie tego przepisu karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego

lub substancji psychotropowej "wbrew przepisom ustawy", a więc w celu dalszej

sprzedaży lub udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia - czy to za

jakiś czas czy niezwłocznie, jeżeli sprawca posiada środek odurzający lub substancję

psychotropową w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla

nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek.

(Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2009 r. I KZP 22/09)

Na szczęście granice odpowiedzialności karnej wyznacza w polskim systemie prawa

art. 1 kodeksu karnego, który stanowi:

Art. 1. § 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony

pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest

znikoma.

Nie zmieniają tego ani przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, ani cytowane

wyżej postanowienie SN.

Należy przytoczyć fragment uzasadnienia prawnego do jednego z wyroków SN, z

dnia 25 stycznia 2000 r. (WKN 45/99), w którym SN wskazał funkcję pojęcia

szkodliwości społecznej czynu na gruncie prawa karnego:

„ Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, który pozbawiony jest cechy społecznej

szkodliwości. (...) kodeks karny zajął stanowisko, że "...przestępność czynu zależy od

stopnia jego społecznej szkodliwości (jego karygodności). Nie każdy czyn karalny,

realizujący znamiona czynu zabronionego, jest karygodny. Karygodne są tylko takie

czyny, które osiągnęły wyższy niż znikomy stopień społecznej szkodliwości" (...).

Podobnie wypowiadali się przedstawiciele doktryny:

"Nie każdy czyn karygodny, realizujący znamiona czynu zabronionego jest karalny.

Karygodne są tylko takie czyny, które osiągnęły wyższy, niż znikomy stopień społecznej

szkodliwości" (...). "Projekt do definicji czynu zabronionego nie wprowadził elementu

materialnego. Odwołał się do niego w związku ze znikomą szkodliwością czynu, co

pozwala rozstrzygać problemy rozwiązywane w wielu kodeksach, przy pomocy zasady

oportunizmu prokuratorskiego.”

Warto wskazać, że kwestia wprowadzenia do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii tzw.

oportunizmu prokuratorskiego, tak żywo dyskutowana przy okazji propozycji

nowelizacji ustawy w lipcu zeszłego roku, była zupełnie bezprzedmiotowa – zasadę

oportunizmu realizuje, nie bez przypadku, art. 17 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania

karnego, zgodnie z którym postępowania karnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza

gdy szkodliwość społeczna czynu jest znikoma. Dotyczy to wszelkich przepisów

karnych w całym systemie prawa, których stosowanie oparte jest na kpk.

Wracając do orzeczenia SN – „Istotniejsze jest jednak to, że nazwa «szkodliwość»

nawiązuje do popełnionego przestępstwa, do sumy bezprawia z nim związanego. (...)

Decydując się na wprowadzenie pojęcia "społecznej szkodliwości" czynu, twórcy

kodeksu karnego z 1997 r. kierowali się głównie racjami natury pragmatycznej (...).

Element ten prawidłowo rozumiany w państwach demokratycznych spełnia bardzo

pożyteczną rolę. Typ ustawowy, stanowiący wzorzec czynu zabronionego, nie zawsze

będzie uwzględniać liczne i różnorodne cechy poszczególnych czynów realizujących

znamiona tego wzorca. Mogą one mieć istotne znaczenie z punktu widzenia ujemnej

zawartości czynu - jego społecznej szkodliwości. Może się okazać, że pewna przestrzeń

ocen stopnia społecznej szkodliwości czynów, realizująca znamiona wzorca, nie została

dostrzeżona lub też została niedostatecznie uwzględniona przez ustawodawcę. Nie da się

przecież wykluczyć sytuacji, że pewne cechy indywidualizujące czyn mogą w

ostatecznej ocenie powodować, że jego ujemna zawartość z punktu widzenia założonego

przez ustawodawcę stopnia społecznej szkodliwości będzie nietypowa (...).”

Naszym zdaniem, na taką okoliczność może powoływać się każdy konsument ziela i

żywicy konopi. Posiadanie kilku gramów na własny użytek nie jest przecież

dokonywane ze względu na jakiś szczególny zły zamiar sprawcy, o czym powszechnie

wiadomo. Sprawca nie narusza niczyich dóbr, nie wyrządza żadnej szkody, wreszcie –

sam nie chce być traktowany jak przestępca. Trudno zatem przyjąć aby takie posiadanie

było czynem w jakimkolwiek stopniu społecznie szkodliwym, karygodnym.

SN: „Jeśli więc autorzy twierdzą, że "według przyjętego przez k.k. założenia, sędzia

oceniając czyn sprawcy nie będzie mógł poprzestać na stwierdzeniu, że czyn ten

realizuje wszystkie znamiona typu czynu zabronionego i przejść od razu do ustalenia

winy – będzie musiał zbadać wcześniej, czy badany czyn nie zawiera typowo niskiej

społecznej ujemności, czy nie jest społecznie szkodliwy w stopniu znikomym" – to

wyłania się pytanie o szerszym zasięgu, a mianowicie: czy unormowanie w art. 1 i 2 k.k.

pełni rolę regulatora odpowiedzialności karnej i czy w wypadku stwierdzenia, iż czyn

nie zawiera żadnego stopnia społecznej szkodliwości, istnieje podstawa do wydania

wyroku uniewinniającego?

Skład sędziów Sądu Najwyższego orzekający w tej sprawie prezentuje pogląd

opowiadający się za pozytywnymi odpowiedziami na tak sformułowane pytania. (...)

Praktyczne stosowanie prawa prowadzić może do wniosku, że art. 1 § 2 k.k. pełni rolę

regulatora odpowiedzialności karnej, gdyż w przeciwnym wypadku doszłoby do

"...samobójstwa wymiaru sprawiedliwości, gdyby miał on reagować karami w zupełnie

błahych wypadkach dopuszczania się przez sprawcę czynu zabronionego pod groźbą

kary". W tego rodzaju sytuacji A. Wąsek celnie przytacza wypowiedź W. Woltera, iż rola

regulatora odpowiedzialności karnej jest wówczas wskazana, gdy "...typ czynu

zabronionego strzela poza cel". ”

Sentencja wyroku brzmiała natomiast:

„Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, który pozbawiony jest cechy społecznej

szkodliwości. Tego rodzaju wypadek w postępowaniu karnym należy potraktować

analogicznie jak wystąpienie okoliczności określonej w art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., tj. "że

sprawca nie popełnia przestępstwa".”

Postępowanie w sprawach o posiadanie nielegalnych narkotyków toczy się według

przepisów kodeksu postępowania karnego. Nawiązując do omówionej wyżej funkcji

pojęcia szkodliwości społecznej czynu, art. 17 § 1 pkt 3 kpk nakazuje nie wszczynać

postępowania a wszczęte umorzyć. To organ prowadzący postępowanie (policjant,

prokurator) ma obowiązek zbadać, czy dany przypadek posiadania charakteryzuje się

cechą społecznej szkodliwości. W przypadku posiadania niewielkiej ilości marihuany

mamy do czynienia z ewidentnie błahym naruszeniem prawa z uwagi na niewielką ilość

i niewielką szkodliwość posiadanego środka, co zgodnie ze zdrowym rozsądkiem

nakazuje wykluczyć element szkodliwości społecznej takiego czynu.

Niestety sposób sformułowania art. 62 doprowadził do patologicznej praktyki

wszczynania postępowania i karania osób posiadających niewielkie ilości na użytek

własnej konsumpcji, pomimo braku indywidualizującej takie przypadki posiadania

cechy szkodliwości społecznej czynu. „Przyczynili się” do tego sami konsumenci,

nieświadomie przyznający się do popełnienia przestępstwa w związku z posiadaniem

śmiesznych często ilości, poddający się dobrowolnie karze w trybie przewidzianym w

art. 387 kpk, na podstawie porozumienia z prokuratorem. Jest to doskonały przykład

wspomnianego wyżej samobójstwa wymiaru sprawiedliwości, gdzie typ czynu

zabronionego strzela poza cel.

JAK ZATEM POSTĘPOWAĆ??

Wychodzimy z założenia, że posiadanie marihuany na własny użytek nie jest

przestępstwem.

Jest błahym naruszeniem art. 62, które z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną

czynu (m.in. ze względu na fakt znikomej szkodliwości samej marihuany) nie podlega

karaniu.

W przekonaniu organów ścigania posiadanie każdej ilości jakichkolwiek środków

odurzających wymienionych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii jest karalne.

Należy zatem liczyć się z możliwością wszczęcia postępowania karnego przez organy

ścigania. Nie należy się z drugiej strony obawiać wymierzenia kary. Poniższe

wskazówki mają na celu pomóc zmniejszyć dolegliwości związane z ewentualnym

postępowaniem karnym.

Nie należy posiadać ani zażywać nielegalnych narkotyków w okolicach szkół, obiektów

sportowych, placówek służby zdrowia itp. Posiadanie w takim miejscu może skutkować

surowszą odpowiedzialnością karną – nikt nie chce dilerów w szkołach. Nielegalne

Narkotyki na własny użytek powinny być przechowywane w sposób wykluczający

podejrzenie handlu – woreczek z zamknięciem strunowym, czy nienaruszone sreberko

od razu wzbudzają takie podejrzenie.

Kontrola osobista:

– w praktyce jest równoznaczna z przeszukaniem odzieży lub podręcznych bagaży.

Przeważnie w wyniku takiej rutynowej kontroli dochodzi do wykrycia posiadania

niewielkich ilości narkotyków.

Na etapie kontroli osobistej policjant ma pewne uprawnienia w przypadku

uzasadnionego podejrzenia posiadania nielegalnych narkotyków. W praktyce nie warto

stawiać oporu. Możliwości zaskarżenia czynności funkcjonariuszy Policji, choć

przewidziane w prawie, mają charakter czysto fasadowy. Nawet jeżeli nie posiadamy

nielegalnych narkotyków, lepiej poddać się kontroli i postępować zgodnie z poleceniami

funkcjonariusza. Dobrze jest nosić przy sobie dokument tożsamości. Osoba posiadająca

dokument ze zdjęciem jest zawsze w lepszej sytuacji, niż osoba której tożsamości nie

można od razu ustalić.

Jeżeli już okaże się, że jednak mamy nielegalne narkotyki, należy pogodzić się z

sytuacją – w ciągu 24 godzin będziemy wolni. Sytuacja nie jest tak tragiczna jak próbują

przedstawiać to funkcjonariusze Policji. Przekonywanie ujętej osoby o nieuchronności

kary za posiadanie narkotyków to głupi nawyk, który należy po prostu zignorować.

Człowiek rodzi się wolny, a to, że zażywa niedozwolone prawnie narkotyki nie

pozbawia go ani człowieczeństwa ani prawa do wolności. Czuj się niewinny.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: