Donaldson Stephen R - Kroniki Thomasa Covenanta Niedowiarka 3. Moc Ktora Oslania.pdf - D - moje.zbiory

Stephen R. Donaldson

Moc, Która Osłania

Kroniki Thomasa Covenanta Niedowiarka

Księga trzecia

Przełożyła Maria Duch

Tytuł oryginału „The Power that Preserves”

Wydanie oryginalne: 1977

Wydanie polskie: 1995

Bądź wierny, Niedowiarku

Doktorowi Jamesowi R. Donaldsonowi,

którego życie wyraziło współczucie i poświęcenie

o wiele lepiej niż słowa

Co wydarzyło się w poprzednich tomach

Thomas Covenant był szczęśliwym i odnoszącym sukcesy pisarzem, dopóki gangrena nie

doprowadziła do amputacji dwóch jego palców. Od lekarza dowiedział się, że jest chory na

trąd. W leprozorium choroba została powstrzymana. Po powrocie do domu Thomas

stwierdził, że stał się wyrzutkiem. Żona rozwiodła się z nim, a płynący z niewiedzy strach

sprawił, że sąsiedzi zaczęli go unikać. Stał się samotnym, zgorzkniałym pariasem.

W odruchu buntu wybrał się do miasta. Tam, tuż po spotkaniu z dziwnym żebrakiem,

potknął się przed maską samochodu policyjnego i upadł. Stracił przytomność. Ocknął się w

dziwnym świecie, gdzie złowrogi głos lorda Foula przekazał mu przepowiednię dla lordów

Krainy. Po odejściu Foula dziewczyna imieniem Lena zabrała go do swego domu.

Traktowano go tam jak legendarnego bohatera, Bereka Półrękiego. Thomas odkrył, że jego

obrączka ślubna z białego złota jest w Krainie talizmanem o wielkiej mocy.

Lena smarowała go błotem zwanym iłem leczącym, by wyleczyć jego trąd. Covenant,

podniecony szybkim uzdrowieniem, stracił panowanie nad sobą i zgwałcił ją. Pomimo to jej

matka, Atiaran, zgodziła się poprowadzić go do Revelstone; uważała, że jego misja jest

ważniejsza od jej nienawiści do niego. Opowiedziała mu o pradawnej wojnie pomiędzy

dawnymi lordami i Foulem, która spowodowała, że przez tysiąclecia profanowano Krainę.

Covenant nie potrafił uwierzyć w istnienie Krainy, w której było wiele piękna, gdzie

kamień i drzewo podlegały magicznym mocom. Został Niedowiarkiem, ponieważ nie miał

odwagi zaniechać dyscypliny potrzebnej trędowatemu do przetrwania. Kraina była ucieczką

od rzeczywistości dla jego poszkodowanego i być może obłąkanego umysłu.

Przyjazny gigant, spotkany nad rzeką Lekkoduszą, przewiózł Covenanta swą łodzią do

Revelstone, miasta lordów. Lordowie przyjęli go do swego grona i nadali mu tytuł ur-lorda,

ale posłanie od lorda Foula przeraziło ich. Jeżeli Drool Skalny Robak – zły jaskiniowy upiór –

zatrzyma potężną Laskę Praw, lordowie i cała Kraina będą w niebezpieczeństwie. Nowi

lordowie nie mają mocy dawnych lordów. Z Siedmiu Działów Mądrości lorda Kevina mieli

jedynie pierwszy, który rozumieli tylko częściowo.

Lordowie postanowili więc wyruszyć na poszukiwanie Laski, trzymanej przez Droola w

jaskiniach pod Górą Gromu. Covenant przyłączył się do nich. Razem uciekali przed atakami

pachołków lorda Foula. Ruszyli na południe, na równiny Ra, gdzie rameni służyli ranyhyn –

wielkim, dzikim koniom. Tam ranyhyn pokłoniły się mocy pierścienia Covenanta. Chcąc

zrekompensować zło, które uczynił Lenie, Thomas polecił, by każdego roku przybywał do

niej jeden koń.

Potem lordowie pojechali do Góry Gromu. Tam, po wielu potyczkach ze złymi stworami

i czarną magią, stanęli przed Droolem. Wielki lord Prothall wyrwał Laskę Droolowi i uciekli

z katakumb, ponieważ Covenantowi udało się wykorzystać moc jego pierścienia, choć nie

rozumiał, jak to uczynił.

Po ucieczce lordów Covenant opuścił Krainę. Nagle znalazł się w łóżku szpitalnym i

stwierdził, że od wypadku upłynęło zaledwie kilka godzin. Powrót trądu sugerował, że to, co

przeżył, było tylko urojeniem. Ponieważ nie był poważnie ranny, wypisano go ze szpitala i

wrócił do domu.

Przez miesiąc żył w samotności. W końcu tęsknota za ludźmi zagnała go do klubu

nocnego, gdzie piosenkarka nazwała go Berekiem. Nie zdążył jednak zdobyć od niej

jakichkolwiek wyjaśnień, ponieważ nadgorliwy szeryf zmusił go do powrotu do domu.

Później zadzwoniła do niego żona, ale nim zdążył się odezwać, potknął się i przewrócił,

tracąc przytomność.

Ponownie był w Krainie – minęło w niej już czterdzieści lat. Wielkim lordem była teraz

Elena, córka Leny i Covenanta. Elena nie żywiła względem niego urazy i z czasem

wytworzyła się między nimi ciepła więź. Sytuacja lordów była jednak krytyczna. Foul

odnalazł Złoziemny Kamień, źródło wielkiej złej mocy; teraz przygotowywał się do ataku.

Armią lordów dowodził Hile Troy, który utrzymywał, że również pochodzi z „rzeczywistej”

Ziemi Covenanta. Okazał się jednak zbyt słaby, aby sprostać czekającemu go zadaniu.

Do miasta gigantów Coercri wysłano drużynę, składającą się z gwardzistów i lordów, w

celu pozyskania sprzymierzeńców do walki z Foulem. Niestety, posłańcy stwierdzili, że Foul

wymordował gigantów – wszystkich z wyjątkiem trzech, których ciałami zawładnęły furie,

złe duchy dawnych zastępców Foula. Gwardzistów i lordów zaatakował jeden z gigantów-

furii, ale udało im się go zabić, a przynajmniej jego cielesną postać. Niestety, gwardziści

zabrali furii fragment Złoziemnego Kamienia, który zamierzali zanieść lordom.

Inni lordowie udali się do Revelwood, miasta na konarach rozłożystego drzewa, w którym

nauczano Mądrości. Stamtąd Hile Troy, któremu towarzyszył lord Mhoram, poprowadził swą

armię na południe. W desperackiej próbie stawił czoło armii lorda Foula, dowodzonej przez

giganta-furię. Troy został zmuszony do ucieczki. Ostatecznie wycofał się ze swymi wojskami

do Szubienicznej Głębi, gdzie ostatnich prastarych drzew, obdarzonych ludzką wrażliwością,

strzegł Caerroil Wildwood, potężny Pan Puszczy. Caerroil Wildwood uratował resztki armii

Troya i zniszczył nieprzyjaciół. Powiesił furię, skazując złego ducha na cierpienie i

opuszczenie ciała giganta.

W tym czasie Elena udała się wraz z Covenantem i przydzielonymi im gwardzistami krwi

w kierunku tajemniczej Melenkurion – Tamy Niebios – ogromnej góry, znajdującej się w

pobliżu Szubienicznej Głębi. Prowadził ich Amok, osobliwy sługa Mądrości Kevina, który

powiódł ich ku pradawnym tajemnicom. Udało im się dotrzeć do serca góry, gdzie Amok

zestarzał się i zniknął. Elena, pomimo błagań Covenanta, napiła się wody ze źródła

wskazanego jej przez Amoka. Czyniąc to, zdobyła Moc Rozkazu. W swym zarozumialstwie

przywołała ducha lorda Kevina i rozkazała mu zniszczyć Foula. Ale Foul z łatwością

zawładnął widmem Kevina i ten zwrócił się przeciwko Lasce Praw i Elenie, ostatecznie ją

zabijając.

Covenant i Bannor uciekli niesieni prądem rzeki, która wypływała z góry. Covenant,

pełen poczucia winy i smutku, obarczał się odpowiedzialnością za śmierć Eleny. W pobliżu

Szubienicznej Głębi spotkali lorda Mhorama i Troya.

Caerroil Wildwood odesłał Mhorama do domu, ale Hile Troya zamienił w drzewo, aby

stał się uczniem Pana Puszczy. A Covenant ponownie zniknął z Krainy.

Niedowiarek odzyskał przytomność w swoim domu. Był znowu trędowaty, w czasie

upadku zranił sobie czoło. Jego żona dawno już odłożyła słuchawkę. Musiał stawić czoło

świadomości, że z powodu jego niemocy Kraina stała teraz otworem przed zniszczeniem,

pozbawiona większej części swej armii i mocy Laski Praw.

Oto krótkie podsumowanie Jadu lorda Foula i Wojny Złoziemnego Kamienia , pierwszych

dwóch tomów Kronik Thomasa Covenanta, Niedowiarka.

Donaldson Stephen R - Kroniki Thomasa Covenanta Niedowiarka 3. Moc Ktora Oslania.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: