POSTKULTURALIZM – [ Bordieu ] – redefinicja rzeczywistości w kategoriach strukturalnych ; połączony światopoglądowo z postmodernizmem. Foucalt - władza jest bezosobowa ; tak steruje się ludźmi, aby spełniali nasze oczekiwania – instrumenty, obiekty manipulacji. Skuteczne uruchomienie mechanizmu WIEDZA – WŁADZA za pomocą instytucji. Baudillard – symulakra ; symulacje. Symulakry – np. duże centra handlowe (~Silesia) jako przejaw hedonistycznego spełniania potrzeb. Lyotard – antykonsumpcyjne, antyglobalistyczne ruchy początkiem postmodernizmu. Maffesoli – Neotrybializm [ na gruncie nowoczesności wyrosła unifikacja, wszyscy mają być do siebie podobni – wtedy jest im lepiej ]. Makrospołeczna tendencja do upodabniania prowadzić może do tego, że przykładowo sekty zaczną dawać ludziom silne poczucie wspólnoty i kontrast dla masy. Derrida – język determinuje postrzeganie świata. Transgresja społeczna ( Heilderberg ) – momenty przejścia, które powodują zmianę i odrzucenie świata społecznego. Redefinicji wzorców często towarzyszy anomia. Rorty – pojęcie ironista / ironistka, ironia i dystans do rzeczywistości i samego siebie. Kristeva – kategoria różnicy. Postmodernistyczni teoretycy piszą o końcu człowieka, o zmianie jego kondycji, podają w wątpliwość wszelkie systemy wartości jako arbitralne i determinujące człowieka. U podstaw postmodernizmu stoi psychoanaliza i dekonstrukcja. Spójność nauki według postmodernistów nie jest wymagana. Postmodernizm nie wymaga, aby nauka była odbiciem rzeczywistości. Wystarczy samo przebywanie naukowców ze sobą i rozmawianie. Postmoderniści pragną wolności od wszelkich prawd narzuconych z góry. Moralność musi być własnym wyborem. Owa wolność musi poprzedzić oczyszczenie z wszelkich zabobonów, dotarcie do ich prawdziwego sensu. Krytyka postmodernizmu socjologicznego : Postmoderniści nie dostrzegają, że modernizacja jest wciąż jeszcze niedokończonym i niewyeksploatowanym projektem "wielostronnego powiązania nowoczesnej kultury z praktyką codzienności" (zarzut Jurgena Habermasa). Postmoderniści przejawiają tendencje konserwatywne łącząc się z premodernistami w opozycji wobec nowoczesności. Odrzucanie przez postmodernistów osiągnięć wiedzy naukowej jest samowykluczeniem postmodernizmu poza ramy nauki i uniemożliwia jej ocenę. Relatywizm przejawiany przez postmodernistów prowadzi do tolerowania nietolerancji. Jeśli wszystko jest dopuszczalne, to także i niedopuszczenie oraz represje. Nierozstrzyganie problemów, pozostawienie ich, co w przyszłości może być źródłem poważnego w skutkach konfliktu, jako sumy nierozstrzygniętych problemów.
Inusia88