„POŻAR W LESIE”
K. Nowacka
Narzekała kiedyś sarna:
- przyszłość jawi mi się marna!
Cóż, żyjemy w strasznych czasach
Drzew zbyt mało rośnie w lasach,
Te, co rosną – usychają,
Kwiaty rzadziej zakwitają
Trawa żółknie, no a rzeka,
Dziwnie pachnie już z daleka!!!
- nie smuć się, sarenko mała
- sowa sarnę pocieszała
- ludziom także lasu szkoda,
marzy im się czysta woda,
a od dymu, krzyku, spalin
wolą zapach świeżych malin!
I dlatego wierzę chętnie,
Że znów będzie tutaj pięknie.
v
Był raz las wielki i bardzo stary.
Drzewa potężne miały konary,
A w gąszczu liści – mogę wam przysiąc
Mieszkało ptaków co najmniej tysiąc.
A pod drzewami rosły maliny,
Jagody, grzyby oraz jeżyny,
Po mchu sarenki cicho stąpały,
Ścieżkami jeże spacerowały.
W krzakach borsuki norki kopały,
Zające w trawie baraszkowały,
Dziki szukały świeżej buczyny,
Pająki snuły swe pajęczyny.
Tak dni mijały w słonecznym blasku,
Aż nagle.... zatrząsł się las... od wrzasku
Drzewa największe liście zgubiły
Kwiaty lękliwie kwiaty stuliły
Pisklęta w gniazdach się rozpłakały
Wszystkie zwierzęta ze strachu drżały:
- co się dzieje? Co się stało?
- Czy coś strasznego nasz las spotkało?
W końcu sikorka cienko ćwierknęła:
- trzeba to sprawdzić! I pofrunęła.
Siadła na dębie koło polany,
Skąd płynął hałas nie opisany:
Ach, to turyści nas odwiedzili.
Śpiewają, krzyczą, radio włączyli...
Dokoła puszki leżą, papiery,
Jakieś pudełka, butelki cztery...
- wśród nas na szczęście nie zamieszkają.
Bo się pakują... i odjeżdżają!
Lecz na polanie zostały śmieci...
Słońce na cztery butelki świeci...
Mienią się w świetle słońca złociste...
Już tli się trawa!!! i suche liście!!!
Niejeden pożar tak się zaczyna!!!
Maleńki płomyk w górę się wspina!!!
Już kłęby dymu las okrywają!!!
Zwierzęta kaszlą i uciekają
Zewsząd otacza je chmura czarna...
Słychać syrenę... to straż pożarna!
Strażacy z ogniem się uporali
I las tym razem uratowali,
Lecz smutnie szumią drzewa zniszczone,
Siwe od dymu i poparzone:
- przed ogniem bronić się nie umiemy,
w płomieniach bardzo szybko giniemy!
Zważajcie, kiedy las odwiedzacie
Czy go niechcący nie podpalacie.
A oprócz tego, wchodząc do lasu,
Spróbujcie wcale nie robić hałasu!
I posłuchajcie jak cisza śpiewa
Wdzięczne wam będą zwierzęta i drzewa!!!
Było piękne raz jezioro,
W którym ryb mieszkało sporo,
Zwłaszcza leszczy i szczupaków;
W trzcinach żyło mnóstwo raków.
Woda była bardzo czysta
Zielonkawa i przejrzysta
Sennie w ciszy falowała,
Wodne ptaki kołysała.
Aż raz wielce się spieniła...
Nawet kolor odmieniła!
Co się stało?! Och! Do wody
Dwa wjechały samochody!
Dwaj kierowcy je szorują
Mydlą, płuczą i pucują!
- dość, dość! – zakaszlały leszcze.
A szczupaki? Mają dreszcze!
- Och, przestańcie!!! - Płotki dyszą
Lecz kierowcy ich nie słyszą.
Płyną strugi brudnej piany...
Wreszcie – przyszły trzy bociany
Pióra groźnie nastroszyły
I tak chórem przemówiły:
- kto jezioro czyste brudzi,
ten okropną złość w nas budzi!
Zaraz wam nauczkę damy!!!
Przerażeni dwaj kierowcy
Uciekali jak rajdowcy:
Pamiętajcie, nikt nie może
Samochodu myć w jeziorze!!!
1
irinka123