Test 1.doc

1. Głównymi, nadrzędnymi celami edukacji w I typie modelu edukacji (zorientowanym na chorobę) są:

1. przekazanie wiedzy dotyczącej schorzenia, nauczenie sposobów zapobiegania jej rozwojowi, nauczenie zasad samokontroli zapewniające jak najdłuższe przeżycie z chorobą, przekazanie informacji dotyczących samoopieki
2. zapoznanie z głównymi czynnikami ryzyka rozwoju choroby, przekazanie wiedzy na temat schorzenia, wskazanie zwiastunów i objawów choroby świadczących o jej zaostrzeniu
3. wykształcenie w chorym postawy odpowiedzialności za swoje zdrowie, przygotowanie go do życia z chorobą zapewniające jego możliwie najwyższą jakość
4. wykształcenie u zdrowego człowieka postawy odpowiedzialności za swoje zdrowie i przekazanie wiedzy dotyczącej sposobów unikania poszczególnych schorzeń

2. Plan opieki pielęgniarskiej wg modelu zadaniowego dla pacjenta hospitalizowanego to:

1. poszerzony o rozpoznanie problemów i potrzeb chorego proces pielęgnowania, zaplanowany dla indywidualnego chorego
2. plan pracy - niezbędnych do wykonania zadań usystematyzowany wg rodzaju czynności, oparty na indywidualnej holistycznej diagnozie
3. zakres działania pielęgniarki poszerzony o dodatkowe ujmowanie w planie pracy edukacji chorego i zadań z nią związanych,
4. usystematyzowany plan postępowania pielęgniarskiego zaplanowany w oparciu o typowy rodzaj stosowanej terapii

3. Opis sylwetki psychofizycznej pacjenta powinien zawierać:

1. diagnozę bieżącą chorego, opis wyglądu chorego, deficyt samoopieki, plan opieki
2. ocenę stanu chorego, sposobu funkcjonowania, zakres niezbędnej do realizacji przez pielęgniarkę pomocy i zasady jej stosowania
3. zakres koniecznych do wykonania zadań, ocenę wiedzy chorego na temat schorzenia, możliwe do realizacji obszary edukacji
4. opis stanu fizycznego i psychicznego, warunków socjoekonomicznych, trybu życia, rozpoznanych potrzeb i problemów chorego

4. Rozpoznanie sylwetki psychofizycznej konkretnego pacjenta pozwala pielęgniarce na:

1. zmniejszenie zakresu obowiązków, poprawę realizacji zadań leczniczych, lepszą organizację czasu
2. poprawne nawiązanie kontaktu z chorym, minimalizowanie nakładu czasu na realizację zadań, całkowite wyeliminowanie wątpliwości i niepewności chorych
3. indywidualizację opieki, poprawę jakości opieki nad chorym, zwiększenie skuteczności działań własnych
4. sprawniejsze wykonywanie zabiegów, zmniejszenie liczby wykonywanych zadań leczniczych, wyeliminowanie niepotrzebnych zadań pielęgnacyjno-opiekuńczych

5. Zadania diagnostyczne w pracy pielęgniarki to:

1. pomiar podstawowych parametrów życiowych, przygotowanie chorego do badań, bieżące instruowanie
2. przeprowadzanie wywiadu, wybór właściwych środków do pielęgnacji skóry, pobieranie materiału do badań diagnostycznych
3. interpretacja wyników badań diagnostycznych, informowanie o przygotowaniu do badań diagnostycznych, pomoc w zaspokajaniu potrzeb biologicznych
4. kontrola tętna, obserwacja skóry chorego, analiza dokumentacji

6. Do zadań leczniczych w pracy pielęgniarki nie należy:

1. wykonywanie wlewów kroplowych, nadzorowanie dietoterapii
2. podawanie leków, przygotowanie do badań diagnostycznych, asystowanie podczas nakłuć jam ciała
3. interpretacja wyników badań lekarskich, udzielanie wsparcia psychicznego, zapobieganie czynnikom ryzyka wystąpienia choroby
4. udział w reanimacji, stosowanie farmakoterapii, pobieranie krwi do badania

7. Zadania pielęgnacyjno-opiekuńcze to:

1. wszystkie czynności umożliwiające choremu zaspokojenie potrzeb biologicznych
2. działania higieniczne i czynności zmniejszające deficyt samoopieki
3. czynności zapewniające prawidłowe funkcjonowanie sfery psychicznej, udzielanie wsparcia psychicznego
4. wszystkie te czynności pielęgniarki, które umożliwiają choremu prawidłowe funkcjonowanie w warunkach szpitalnych

8. Pełen zakres działań pielęgniarki składający się na proces edukacji pacjenta to:

1. przekazanie wiedzy na temat schorzenia, nauczenie właściwej samoopieki, wskazanie zasad odpowiedniej diety, kontrola osiągniętych wyników pracy
2. przeprowadzenie wywiadu, zaplanowanie i wybór obszarów edukacji, przekazanie wiedzy choremu
3. diagnoza co do potrzeb edukacji, wybór obszaru edukacji i planu działania, realizacja i ocena działań
4. opracowanie zasad edukacji, wdrożenie typowych obszarów edukacji, nauka właściwego trybu życia, wskazanie metod porzucenia nałogów, nauczenie sposobów radzenia sobie ze stresem

9. Zaobserwowanie przez pielęgniarkę u pacjenta z rozpoznaną chorobą wrzodową żołądka nagłego, ostrego bólu brzucha z towarzyszącym spadkiem RR, obfitym poceniem, napiętych powłok brzusznych jest wskazaniem do szybkiej interwencji z powodu najprawdopodobniej:

1. perforacji wrzodu żołądka
2. ciężkiego zastoju pokarmu w żołądku na skutek zaburzeń w jego opróżnianiu
3. krytycznego rozdęcia żołądka przez nagromadzone gazy
4. odpowiedzi b i c są prawidłowe

10. Pielęgniarka, realizując zadania edukacyjne wobec pacjenta z czynną chorobą wrzodową, udziela informacji dotyczących:

1. sposobów radzenia sobie ze stresem, przeciwwskazań dotyczących spożywania

szczególnie wysokoprocentowego alkoholu, fast-foodów, obfitych posiłków

2. zalecanego spożywania surowych owoców i warzyw, niewskazanego głębokiego pochylania się do przodu
3. domowych sposobów łagodzenia dolegliwości, np. spożywania siemienia lnianego oraz przeciwwskazań do stosowania używek: nikotyny, kawy, alkoholu (szczególnie niskoprocentowego)
4. przeciwwskazań w zażywaniu NLPZ oraz zalecanego wypijania dużych ilości mleka, które łagodzi dolegliwości

11. Przygotowując standardowo pacjenta do gastroskopii pielęgniarka realizuje następujące działania:

1. przygotowuje i wspiera pacjenta psychicznie, ustala sposób komunikacji, dopilnowuje, by był na czczo, nie palił papierosów, przed badaniem wyjął protezy zębowe, następnie znieczula gardło, układa na lewym boku w pozycji przygięciowej
2. informuje o przebiegu i celu badania, uspokaja, wykonuje wlew doodbytniczy, ustala sposób komunikacji z chorym, dopilnowuje by był na czczo
3. informuje o przebiegu, celu badania, podaje środek odgazowujący, dopilnowuje, by był na czczo, przed badaniem wyjął protezy zębowe, następnie znieczula gardło
4. informuje o celu i przebiegu badania, wspiera, ustala sposób komunikacji, dopilnowuje, by był na czczo, sprawdza obecność protez, układa w pozycji embrionalnej na prawym boku

12. Istotą astmy według aktualnych definicji jest:

1. zwiększona wrażliwość dróg oddechowych na różne bodźce
2. kaszel, świszczący oddech, duszność
3. ograniczenie przepływu powietrza w drogach oddechowych
4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

13. Zalecając wykonywanie ćwiczeń oddechowych w astmie pielęgniarka powinna zaproponować pacjentowi oddychanie torem:

1. brzusznym
2. piersiowym
3. piersiowo-brzusznym
4. tor oddechu jest bez znaczenia

14. Prowadząc edukację pacjenta z rozpoznaną astmą pielęgniarka powinna przekazać informacje dotyczące:

1. zaprzestania palenia, spędzania czasu wolnego w górach, unikania ukąszeń owadów
2. gdzie szukać pomocy medycznej, różnicy między lekami doraźnymi a lekami kontrolującymi, obniżenia masy ciała
3. ograniczenia ilości chlorku sodu w pokarmach, spędzania czasu wolnego w okolicy łąk,
4. istoty choroby, używania inhalatorów, objawów sugerujących pogorszenie astmy

15. Obserwując pacjenta z podejrzeniem zawału mięśnia sercowego pielęgniarka powinna oceniać pacjenta pod kątem występowania:

1. bólu trwającego ponad 20 minut, występowania zlewnych, lepkich potów, lęku
2. bólu promieniującego do krtani, obniżenia leukocytozy, zaniku rytmu cwałowego serca
3. szarej skóry, bólu w okolicy podbrzusza, zwiększenia poziomu cukru we krwi
4. niemiarowej czynności serca, rytmu cwałowego, podwyższonej temperatury ciała

16. Podczas realizowania działań leczniczych z zakresu rehabilitacji pacjentów po przebyciu zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST leczonych metodą angioplastyki pielęgniarka powinna:

1. zastosować najpierw model rehabilitacji A, potem B
2. zastosować model rehabilitacji A
3. zastosować model rehabilitacji B
4. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

17. Edukując pacjenta po przebytym zawale mięśnia sercowego pielęgniarka powinna zmobilizować chorego aby wyeliminował z diety:

1. tłuszcze pochodzenia roślinnego
2. tłuszcze nasycone
3. surowe owoce i jarzyny
4. mięsa tłustych ryb i drobiu

18. Pielęgniarka stawiając diagnozę dla potrzeb edukacji pacjenta z miażdżycą nie zaliczy do czynników ryzyka jej występowania:

1. typu osobowości A
2. cukrzycy, otyłości
3. palenia papierosów, hiperlipidemii
4. przebytych chorób zakaźnych

19. Jakie czynności może samodzielnie podjąć pielęgniarka do czasu przybycia lekarza podczas wystąpienia u pacjenta z niewydolnością serca obrzęku płuc?

1. podać płyn do picia
2. zmienić pozycję na siedzącą ze spuszczonymi nogami
3. przyspieszyć przetoczenie zleconych infuzji dożylnych
4. zapewnić bezpieczeństwo w postaci założenia barierek

20. Doświadczona pielęgniarka zna sposoby na zmniejszenie podaży sodu w diecie:

1. wszystkie poniżej
2. wykluczenie produktów konserwowanych solą
3. zastępowanie soli innymi przyprawami
4. solenie potraw przed podaniem

21. Znając przebieg kliniczny nadciśnienia tętniczego pielęgniarka wie, że powikłaniem nadciśnienia nie może być:

1. retinopatia
2. przyspieszenie rozwoju zmian miażdżycowych w tętnicach
3. nadreaktywność drzewa oskrzelowego
4. tętniak rozwarstwiający aorty

22. Aby opisać indywidualną rzeczywistą sylwetkę psychofizyczną pacjenta z chorobą nadciśnieniową pielęgniarka ocenia go w kierunku występowania:

1. bólu głowy, białkomoczu, przejściowego rumienia twarzy
2. zawrotów głowy, gwiazdkowatych poszerzeń naczyń krwionośnych, łamliwych paznokci
3. kołatania serca, oddechu Kussmaula, owrzodzeń jamy ustnej
4. wielomoczu, zmniejszenia ruchomości w stawach, niedokrwistości

23. Edukując pacjenta ze zdiagnozowaną białaczką w obszarze diety pielęgniarka powinna zalecić spożywanie:

1. pieczywa pakowanego ciśnieniowo, posiłków poddanych obróbce termicznej, z wyłączeniem ostrych przypraw
2. produktów surowych, bezglutenowych, podgrzanych w mikrofalówce
3. produktów wyłącznie poddanych obróbce termicznej, bezmlecznych, pieczywa chrupkiego
4. pieczywa opiekanego w tosterze, doprawionego papryką, podgrzanego w mikrofalówce

24. Do zadań diagnostycznych pielęgniarki wobec pacjenta z białaczką należy rozpoznanie stanu w zakresie:

1. pogorszenia stanu psychicznego, zadyszki po wysiłku, skazy krwotocznej
2. trudności w połykaniu, wymiotów, nadpobudliwości
3. bólu, pieczenia języka, łamliwych paznokci, anurii
4. bólu pod lewym łukiem żebrowym, palców dobosza, głowy meduzy

25. Przeprowadzając edukację pacjenta z rzutem białaczki pielęgniarka nie powinna:

1. zachęcać chorego do zwiększenia kontaktów społecznych i wychodzenia do większych skupisk ludzkich
2. motywować do stawiania i realizacji przyszłościowych celów
3. włączać w to rodziny pacjenta przygotowując ją do udzielania pomocy choremu
4. uczyć samokontroli w zakresie rozpoznawania niepokojących objawów

26. Podczas edukacji diabetyka pielęgniarka nazywa cukrzycą każde przewlekłe zaburzenie metabolizmu objawiające się :

1. hiperglikemią występującą na czczo i glikozurią
2. hiperglikemią po posiłkach w ciągu dnia i glikozurią
3. prawidłową glikemią na czczo, a podwyższoną po doustnym teście tolerancji glukozy
4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

27. Pielęgniarka przedstawia diabetykowi główne przyczyny hipoglikemii, do których należy:

1. zastosowanie zbyt dużych dawek insuliny lub leków doustnych
2. inne niż cukrzyca choroby przebiegające z utratą łaknienia
3. błędy dietetyczne, zbyt intensywny wysiłek fizyczny
4. wszystkie powyżej

28. Do objawów znacznej hiperglikemii pielęgniarka nie zaliczy:

1. polidypsji
2. świądu skóry
3. poliurii
4. dyzunii

29. Prawidłowo wyedukowany pacjent z cukrzycą wie, że właściwe proporcje spożycia głównych składników pokarmowych są następujące:

1. węglowodany 40-45% , tłuszcze 30-35% oraz białka 20-25%
2. węglowodany 50%, tłuszcze 25% oraz białka 25%
3. węglowodany 25%, tłuszcze 25% oraz białka 50%
4. węglowodany 45-50%, tłuszcze 30-35% oraz białka 15-20%

30. W przypadku hipoglikemii u pacjenta przytomnego pielęgniarka poda:

1. napój słodzony oraz rozważy podanie węglowodanów złożonych
2. dodatkowy obfity posiłek
3. koniecznie 20 g glukozy dożylnie
4. 10-20 g glukozy lub napoju słodzonego

31. Pielęgniarka zna przyczyny zwiększonego ryzyka rozwoju stopy cukrzycowej, do których należą:

1. neuropatia i/lub zmiany naczyniowe
2. owrzodzenie w wywiadzie
3. staw Charcota w wywiadzie
4. wszystkie z wymienionych odpowiedzi są prawidłowe

32. Które z podanych poniżej zdań jest najbardziej prawidłowe?

1. edukacja powinna być skierowana na pacjenta i jego najbliższe otoczenie, rodzinę
2. edukację diabetologiczną pielęgniarka powinna prowadzić wyłącznie w formie indywidualnej
3. edukacja powinna być skierowana wyłącznie na pacjenta
4. edukację diabetologiczną pielęgniarka powinna prowadzić tylko w ramach zajęć grupowych

33. Która z niżej wymienionych czynności realizowanych w modelu zadaniowym u pacjenta z rozpoznaną cukrzycą jest najmniej samodzielna:

1. planowanie i realizacja programu edukacji
2. ...