Narzedzia oceny ryzyka rozwoju odlezyn.pdf
(
77 KB
)
Pobierz
PL 1-2005 nowa.qxd
klinika
Narzêdzia oceny ryzyka rozwoju odle¿yn
Pressure ulcers risk assessment tools
Maria T. Szewczyk, Justyna Cwajda, Katarzyna Cierzniakowska, Robert Ślusarz, Alina Stodolska
S t r e s z c z e n i e
Odle¿yny nale¿¹ do ran przewlek³ych. W najwiêkszym stopniu problem ten dotyczy chorych d³ugo-
trwale unieruchomionych oraz tych, u których równoczeœnie wystêpuj¹ liczne czynniki ryzyka. Prze-
wlek³y charakter owrzodzeñ odle¿ynowych i trudnoœci napotykane w ich terapii przyczyniaj¹ siê do ci¹-
g³ego doskonalenia ró¿norodnych metod prewencji w oparciu o europejskie i œwiatowe standardy pro-
filaktyki i leczenia ran przewlek³ych. Wa¿nym elementem tych standardów jest proces identyfikacji
chorych najbardziej zagro¿onych rozwojem odle¿yn, a nastêpnie dostosowanie opieki do stopnia zagro-
¿enia. Wykorzystywane w tym celu narzêdzia oceny ryzyka maj¹ charakter punktowych skal, za pomo-
c¹ których analizuje siê i ocenia najwa¿niejsze czynniki wp³ywaj¹ce na ich rozwój.
Słowa kluczowe:
skale, Norton, Waterlow, Braden, Douglas, CBO.
A b s t r a c t
Pressure ulcers are a type of chronic wounds. This problem concerns patients with chronic illnesses and
people with a number of risk factors. Chronicity of pressure ulcers and difficulties of therapy contribu-
te to constant development of many prevention methods based on European and international preven-
tion and treatment standards. Important part of these standards is process of patients identification in
aspect of pressure ulcers development. Main role play assessment tools based on point scales evaluating
the most important risk factors of pressure ulcers development.
Key words:
scales, Norton, Waterlow, Braden, Douglas, CBO.
Czêstoœæ wystêpowania ran odle¿ynowych jest naj-
wy¿sza wœród chorych d³ugotrwale unieruchomionych.
Powa¿ne konsekwencje ich rozwoju oraz trudnoœci
w leczeniu powoduj¹ koniecznoœæ stworzenia zinte-
growanego systemu profilaktyki i rejestracji odle¿yn.
Jego wa¿nym elementem jest rozpoznawanie chorych
zagro¿onych rozwojem odle¿yn i objêcie ich inten-
sywn¹ opiek¹ przeciwodle¿ynow¹, zgodn¹ z europej-
skimi i œwiatowymi standardami profilaktyki i lecze-
nia. Najbardziej znan¹ metod¹ identyfikacji chorych
znajduj¹cych siê w grupie ryzyka jest punktowa oce-
na ryzyka rozwoju odle¿yn, dokonana w oparciu
o skale oceniaj¹ce obecnoœæ i/lub intensywnoœæ wp³y-
wu poszczególnych czynników etiologicznych.
W praktyce pielêgniarskiej wykorzystuje siê wiele
narzêdzi oceny ryzyka, uwzglêdniaj¹cych ró¿ne czyn-
niki. Ka¿dy nowo przyjêty pacjent oceniany jest
w oparciu o skalê i przypisywany do grupy o okreœlo-
nej liczbie punktów, która sugeruje stopieñ zagro¿e-
nia. Pozwala to na podejmowanie zindywidualizowa-
nych dzia³añ opiekuñczo-pielêgnacyjnych [1, 2]. Ce-
lem pracy jest prezentacja skal oceny ryzyka rozwoju
odle¿yn najczêœciej stosowanych w praktyce klinicznej.
Do najczêœciej stosowanych skal zalicza siê skalê
Doren Norton, Waterlow, Braden, Douglas oraz ska-
lê wg
Dutch Consensus Prevention of Bedsores
(CBO).
Liczne skale punktowe, s³u¿¹ce do oceny czyn-
ników ryzyka rozwoju odle¿yn, zaczê³y siê pojawiaæ
ok. 1960 r. Pierwszym takim narzêdziem by³a praw-
dopodobnie skala Doren Norton, któr¹ zastosowano
w 1962 r. w badaniu ryzyka powstania odle¿yn
wœród populacji osób starszych [1].
Uwzglêdnia ona ocenê 5 elementów – stanu fizy-
kalnego, stanu œwiadomoœci, aktywnoœæ i samodziel-
noœæ przy zmianie pozycji cia³a oraz funkcjê zwiera-
czy odbytu i cewki moczowej. Ka¿dy czynnik analizo-
wany jest osobno, a liczba przypisywanych punktów
waha siê od 1 (przy z³ym funkcjonowaniu w danym
obszarze) do 4 pkt (gdy zaburzenia lub odchylenia od
stanu prawid³owego nie wystêpuj¹). Maksymalnie pa-
cjent mo¿e uzyskaæ 20 pkt i taki wynik jest dla niego
korzystny. 14 pkt stanowi wartoœæ graniczn¹ i oznacza
zwiêkszone ryzyko rozwoju odle¿yn [1–3].
92
przewodnik lekarza
klinika
Tab. 1. Skala Doren Norton
Punkty
Czynnik ryzyka
4
3
2
1
A stan fizykalny
dobry
dość dobry
średni
bardzo ciężki
B stan świadomości
pełna przytomność
apatia
zaburzenia
stupor lub śpiączka
i świadomość
świadomości
C aktywność
chodzi samodzielnie chodzi z asystą
porusza się
stale pozostaje
(zdolność
tylko na wózku
w łóżku
przemieszczania)
inwalidzkim
D stopień samodzielności
pełna
ograniczona
bardzo ograniczona
całkowita
przy zmianie pozycji
niesprawność
E czynność zwieraczy
pełna sprawność
sporadyczne zazwyczaj nietrzymanie całkowite
odbytu i cewki moczowej
zwieraczy
moczenie się
moczu
nietrzymanie stolca
Podobne czynniki ryzyka zosta³y uwzglêdnione
w skali Douglas. Obok oceny stanu œwiadomoœci, ak-
tywnoœci motorycznej oraz czynnoœci zwieraczy od-
bytu i cewki moczowej, w skali Douglas okreœla siê
tak¿e prawid³owoœæ stanu od¿ywienia, obecnoœæ bólu
i stan skóry. Stan œwiadomoœci oraz ból oceniane s¹
w skali 5-stopniowej – od 0 dla zaburzeñ o najwiêk-
szym nasileniu, do 4 pkt w przypadku braku jakich-
kolwiek zmian. Pozosta³e brane pod uwagê elementy
oceniane s¹ w skali od 1 do 4 pkt. Maksymalna licz-
ba uzyskanych punktów wynosi 24, ryzyko rozwoju
odle¿yn stwierdza siê natomiast u chorych z wyni-
kiem równym lub mniejszym 18 pkt [4].
menty obecne w skalach opisanych wy¿ej, takie jak
stan psychiczny, zdolnoœæ przemieszczania siê, stan
od¿ywienia oraz czynnoœæ zwieraczy. Jednoczeœnie pod
uwagê bierze siê tak¿e stan neurologiczny pacjenta –
ewentualn¹ obecnoœæ objawów ubytkowych, niedow³a-
dy czy pora¿enia koñczyn. Ocenia siê ³aknienie i dro-
gê przyjmowania pokarmów, wiek chorego oraz tem-
peraturê cia³a. Spoœród leków zwiêkszaj¹cych ryzyko
rozwoju odle¿yn w klasyfikacji CBO znalaz³y siê, ta-
kie jak kortykosteroidy, antykoagulanty, leki przeciw-
bólowe, nasenne i przeciwnowotworowe oraz antybio-
tyki. Dodatkowym czynnikiem wp³ywaj¹cym na wy-
nik punktacji jest obecnoœæ i sposób leczenia cukrzycy.
Skala obejmuje punktacjê od 0 (w przypadku braku
zaburzeñ) do 3 pkt (w przypadku najwiêkszego nasi-
lenia zmian). Maksymalna liczba punktów wynosi 30
Znacznie wiêcej czynników podlega ocenie
w 4-stopniowej skali CBO. Stosuj¹c j¹, ocenia siê ele-
Tab. 2. Skala Douglas
Punkty
Czynnik ryzyka
4
3
2
1
0
1 stan odżywienia
dieta
dieta
tylko płyny
żywienie
pełnowartościowa niewłaściwa
pozajelitowe
lub Hb >10 g proc.
2 aktywność
chodzi
chodzi
porusza się stale pozostaje
samodzielnie
z trudnością
tylko na wózku
w łóżku
inwalidzkim
3 czynność
pełna sprawność sporadyczne
nietrzymanie
nietrzymanie
zwieraczy odbytu
zwieraczy
moczenie się
moczu
moczu i stolca
i cewki moczowej
4 ból
bez bólu
ślad bólu
okresowo
związany stały ból lub
z ruchem dyskomfort
5 stan skóry
bez zmian
skóra sucha, uszkodzenia uszkodzenie tkanki
cienka, zaczerwieniona powierzchowne głębokiej lub jamy
6 stan
pełna przytomność,
apatia
stupor
brak współpracy śpiączka
świadomości
świadomość
przewodnik lekarza
93
klinika
i oznacza najwy¿sze ryzyko. Jednak¿e wynik równy
ju¿ 8 pkt oznacza ryzyko rozwoju odle¿yn [2].
0 pkt oznacza brak ryzyka. Osoby, które uzyska³y
0–10 pkt, znajduj¹ siê w grupie niskiego ryzyka,
10–15 w grupie œredniego, a w przedziale od 15 do
20 pkt w grupie wysokiego ryzyka. Ryzyko jest naj-
wiêksze w przypadku ogólnej sumy przekraczaj¹cej
20 pkt [1, 6, 7].
Skala Waterlow powsta³a na bazie skali Doren Nor-
ton. Zosta³a stworzona i po raz pierwszy zastosowana
w 1985 r. w Musgrove Park Hospital w Wielkiej Bry-
tanii. Uwzglêdnia 10 ró¿nych czynników. Nale¿¹ do
nich: budowa i ciê¿ar cia³a, stan skóry, wiek i p³eæ pa-
cjenta, czynnoœæ zwieraczy, ruchliwoœæ, ³aknienie, od-
¿ywianie komórkowe, przebyte urazy i zabiegi, przyj-
mowane leki oraz obecnoœæ chorób neurologicznych,
naczyniowych i zaburzeñ metabolicznych. Ka¿dy
z czynników jest stopniowany i punktowany osobno,
jak przedstawiono w tabeli. Sumê punktów interpretu-
je siê w zale¿noœci od przedzia³u, w jakim siê mieœci.
W 1987 r. w Stanach Zjednoczonych, w wyniku
poszukiwañ najbardziej skutecznego narzêdzia do
przewidywania rozwoju odle¿yn i badañ nad wywo³u-
j¹cymi je czynnikami, stworzono kolejn¹ skalê – ska-
lê Braden. Powsta³a ona w oparciu o za³o¿enie, ¿e
w etiologii ran odle¿ynowych najwiêksz¹ rolê odgry-
wa obecnoœæ 2 g³ównych czynników – si³y i czasu
trwania ucisku oraz tolerancji skóry i poszczególnych
Tab. 3. Skala wg
Dutch Consensus Prevention of Bedsores
CBO
Czynnik
Punkty
ryzyka
0
1
2
3
stan
dobry
obojętność, przygnębienie, głęboka depresja,
stupor, śpiączka
psychiczny
dezorientacja, lęk
objawy psychopatyczne,
splątanie, apatia
stan
prawidłowy
śladowe objawy ubytkowe, zaburzenia czucia,
hemiparesis (x2),
neurologiczny
osłabienie siły mięśniowej
niedowład połowiczny paraplegia poniżej
średniego stopnia obu Th6 (x3), powyżej
kończyn (x2)
Th4 (x4)
zdolność
dobra
niewielkie ograniczenie,
leżący przez większość dnia, całkowicie obłożny,
przemieszczania
chodzi z pomocą, chodzi przez poza łóżkiem tylko w celu tzn. stale leżący
się
cały lub większość dnia, umycia się i zmiany pościeli,
pacjent na wózku inwalidzkim całymi dniami siedzi w fotelu
ze sprawnymi kończynami
górnymi
stan
dobry
średni, nie jadł przez kilka zły, nie jadł przez ponad wyniszczenie, jak
odżywienia
poprzednich dni
tydzień, wymioty, biegunka u pacjentów w fazie
terminalnej choroby
nowotworowej
sposób
zjada samodzielnie odżywianie
karmienie przez sondę całkowity brak
żywienia
lub jest karmiony pozajelitowe
przy braku apetytu
odżywiania
przez sondę,
ma dobry apetyt,
czynność
dobra
sporadyczne nietrzymanie nietrzymanie moczu
całkowite
zwieraczy
moczu
i/lub stolca,
nietrzymanie moczu
odbytu i cewki
cewnik w pęcherzu
i stolca
moczowej
moczowym, Uritip
wiek
poniżej 50 lat
powyżej 50 lat
powyżej 60 lat
powyżej 70 lat
temperatura
poniżej 37,5°C powyżej 37,5°C
powyżej 38,5°C
powyżej 39°C lub
ciała
poniżej 35°C
leki
żadne
kortykosteroidy, nasenne, przeciwbólowe,
antybiotyki
i.v.
antykoagulanty
uspokajające,
(nie dotyczy Calciprimu)
przeciwnowotworowe,
antybiotyki
p.o.
cukrzyca
nie ma
tylko na diecie
dieta i leki doustne
dieta i insulina
94
przewodnik lekarza
klinika
tkanek na obecnoœæ tych bodŸców. Skala sk³ada siê
z 6 czêœci, opisuj¹cych osobno takie zagadnienia, jak
percepcja bodŸców, stan skóry, aktywnoœæ i ruchliwoœæ,
stan od¿ywienia oraz obecnoœæ i dzia³anie si³ mecha-
nicznych. Ka¿demu, osobno ocenianemu czynnikowi
przypisuje siê 1–3 (4) pkt, co daje mo¿liwoœæ uzyska-
nia 6–23 pkt ³¹cznie. Niska ocena oznacza wiêksze ry-
zyko rozwoju odle¿yn. Za graniczn¹ liczbê punktów
przyjêto 16, natomiast w odniesieniu do osób w pode-
sz³ym wieku autorzy (Braden, Bergstrom i wsp.,
1987) proponuj¹ podniesienie granicznej liczby punk-
tów do 18, sugeruj¹c tym samym wiêksz¹ czêstotli-
woœæ wystêpowania i wy¿szy stopieñ nara¿enia na roz-
wój odle¿yn w tej grupie chorych [1, 3, 7].
Prezentowane skale zawieraj¹ tylko niektóre,
aczkolwiek najistotniejsze, czynniki zwiêkszaj¹ce
ryzyko rozwoju odle¿yn. Wybór i zastosowanie
w³aœciwej skali zale¿y od specyfiki oddzia³u, sytuacji
i stanu pacjentów.
Tab. 4. Skala Waterlow
Czynniki ryzyka:
Punkty
budowa ciała, ciężar, wzrost
przeciętna
0
powyżej przeciętnej
1
otyłość
2
poniżej przeciętnej
3
stan skóry
zdrowa
0
marmurkowa, cienka
1
sucha
1
obrzęknięta
1
lepka (podwyższona temp.)
1
przebarwiona
2
uszkodzona punktowo
3
płeć, wiek
mężczyzna
1
kobieta
2
14–49 lat
1
50–64 lat
2
65–74 lat
3
75–80 lat
4
powyżej 80
5
trzymanie moczu i stolca
całkowite (cewnikowanie)
0
sporadyczne nietrzymanie moczu
1
cewnik, nietrzymanie kału
2
nietrzymanie moczu i kału
3
ruchliwość pacjenta
prawidłowa
0
ciągła (nerwowość)
1
apatyczność
2
ograniczona
3
nieruchomy (tarcie)
4
pozycja siedząca
5
łaknienie
przeciętne
0
małe
1
cewnik żołądkowy
2
całkowity brak łaknienia
3
odżywienie komórkowe
krańcowa kacheksja
8
zawał serca
5
choroby krążenia obwodowego
5
anemia
2
palenie tytoniu
1
choroby neurologiczne i inne
stwardnienie rozsiane
4–6
cukrzyca i inne
urazy i zabiegi
ortopedyczne poniżej talii kręgosłupa
5
powyżej 2 godz. na stole operacyjnym
5
przyjmowane leki
cytostatyki, steroidy,
4
przeciwzapalne
przewodnik lekarza
95
Tab. 5.
Skala Braden
Czynniki
Opis
Przypisywane wartości punktowe
podlegające czynnika
ocenie
1
2
3
4
percepcja zdolność percepcji całkowicie ograniczona: bardzo ograniczona: pacjent może odbie- niewielkie ograniczenia: chory może chory rejestruje
bodźców bodźca; pacjent nie rejestruje stymulacji rać stymulację bólową i zakomunikować zakomunikować werbalnie obecność bólu bodźce bólowe
możliwość reakcji bólowej (zaburzona przytomność/ jej obecność tylko w formie jęku/niepokoju lub konieczność zmiany ułożenia
i zgłasza werbalnie
na bodziec
świadomość) lub: pacjent
lub: możliwość percepcji bólu ograniczona lub: ograniczona/zmniejszona
uczucie
(długotrwały ucisk, ma ograniczone możliwości
do jednej połowy ciała (paraplegia,
percepcja bodźców do 1 lub 2 kończyn
dyskomfortu
ból)
odczuwania bólu (tetraplegia)
porażenie/niedowład połowiczy)
wpływ stopień, w jakim skóra stała obecność wilgoci: skóra stale obecność wilgoci: skóra często,
niewielka obecność wilgoci:
skóra zazwyczaj
/obecność poddawana jest
utrzymywana jest w obecności
ale nie zawsze jest wilgotna,
skóra rzadko jest wilgotna,
jest sucha
wilgoci działaniu wilgoci
wilgoci (pot, mocz, kał), skóra
bielizna zmieniana jest często,
bielizna wymaga zmiany raz dziennie
jest wilgotna podczas każdorazowej ale nie podczas każdorazowej zmiany
zmiany bielizny chorego
pozycji chorego
aktywność stopień, w jakim
unieruchomienie:
unieruchomienie na krześle/fotelu:
okazjonalnie porusza się:
chory porusza się,
podejmowana jest chory stale przebywa w łóżku
zdolność chodzenia poważnie ograniczona większość dnia spędza w łóżku lub krześle, opuszcza łóżko
aktywność fizyczna
lub niemożliwa/chory wymaga asysty chodzi z asystą lub bez, pokonuje krótkie kilkakrotnie w ciągu
podczas przebywania w fotelu, nie jest dystanse kilkakrotnie w ciągu dnia
dnia, znajduje się
zdolny do podtrzymania własnego ciężaru
w ruchu przynajmniej
ciała w pozycji stojącej
2 godz. dziennie
mobilność zdolność samodzielnej całkowicie ograniczona mobilność: bardzo ograniczona: chory niekiedy
niewielkie ograniczenia: chory może
chory samodzielnie
kontroli i zmiany
brak możliwości samodzielnej
może ześlizgiwać się lub nieznacznie
zmienić pozycje ułożenia, gdy ciało
zmienia pozycję ciała
pozycji ciała
zmiany pozycji ciała, wymagana
obracać w łóżku, nie jest jednak zdolny ześlizguje się po powierzchni spoczynku w łóżku
pomoc innych osób
wykonać pełnego obrotu i w sposób
lub w sytuacji krytycznej (np. ból)
znaczący zmienić ułożenie ciała
odżywianie stosowana dieta
dieta bardzo uboga: chory nie
prawdopodobnie nieadekwatna do zapo- adekwatne: pacjent spożywa ponad
właściwy stan
spożywa pełnowartościowych
trzebowania dieta: chory rzadko spożywa połowę przeznaczonej porcji,
odżywienia: chory
posiłków; zjada mniej niż 1/3
kompletny posiłek, zwykle zjada około spożywa przynajmniej 4 posiłki
zjada pełną porcję,
zalecanej porcji; spożywa 2 lub
połowy przeznaczonej porcji; pokarmy zawierające białko, żywienie tylko drogą spożywa przynajmniej
mniej składniki białkowe (mięso,
białkowe spożywa ok. 3 razy dziennie; dojelitową; dieta częściowo uzupełniana
4 posiłki zawierające
nabiał); chory przyjmuje dietę płynną, przyjmuje dietę płynną lub jest karmiony (witaminy, mikroelementy)
składnik białkowy;
niepełnowartościową
przez sondę
nie wymaga
lub: otrzymuje żywienie drogą
uzupełnienia diety
parenteralną powyżej 5 dni
drogą parenteralną
tarcie, siły obecność/potencjalne pacjent wymaga pomocy podczas gdy chory przebywa w pozycji siedzącej, pacjent zmienia pozycję w łóżku/
poprze- zagrożenie
zmiany pozycji ciała, całkowite
w łóżku, skóra niekiedy doznaje działania krześle, posiada wystarczają siłę
cznie
działaniem sił
uniesienie chorego bez ześlizgiwania tarcia lub sił tnących, ciało zsuwa się po mięśniową, by utrzymać ciężar ciała,
tnące
mechanicznych
jest niemożliwe; chory zsuwa się z fotela, powierzchni spoczynku, jednak czasami zazwyczaj utrzymuje właściwą pozycję
łóżka lub wózka inwalidzkiego; skurcze chory utrzymuje właściwą pozycję
ciała
spastyczne mięśni, złamania
zwiększają tarcie podczas zmiany pozycji
Ryzyko rozwoju odleżyn <18 pkt
Plik z chomika:
Blackkalia
Inne pliki z tego folderu:
Narzedzia oceny ryzyka rozwoju odlezyn.pdf
(77 KB)
Inne foldery tego chomika:
Farmakologia
Intubacja
Jednostki chorobowe
Monitorowanie pacjenta
NZK
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin